deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
10-01-2013
2013 ... goed gestart ... maar ...
2013 is ondertussen alweer even bezig. Alle wensen zijn uitgesproken en de laatste naalden van de kerstboom opgeveegd.
Sinds mijn vorig schrijven is het met het lopen de goeie richting uitgegaan. Elke week 4 trainingen kunnen afwerken, waarvan enkele van meer dan een uur. En dat alles zonder last in mijn knieën. Zalig. En toch blijft het uitkijken voor overmoed. Ik wou het oude jaar uitlopen en het nieuwe zo vlug mogelijk inlopen ...
Dat resulteerde in:
30 december 5,1 km als recuperatie in de intervaltraining van 2 dagen eerder (10,5 km)
31 december 6 km modderloop en gevecht tegen de wind in de Gratiebossen
1 januari na een korte nacht 10,2 km
3 januari terug 10 km aan een gemiddelde van net geen 10 km/u
Het gevoel was zalig! De benen voelden super. Lang geleden dat het zo vlot ging en zonder pijn. En ik hoopte dat door deze goeie start van het jaar de trend zou gezet zijn.
Maar de aandachtige lezer zal wel al gemerkt hebben dat ik in verleden tijd schrijf.
Inderdaad. Het is wat te veel geweest van het goeie. In al mijn enthousiasme heb ik me nog net ingeschreven voor de Antwerp Urban trail op 17 maart, en de volgende morgen stond ik op met pijn in mijn achillespees.
Wijselijk heb ik 4 dagen rust genomen en ben dinsdag dan terug voorzichtig gaan proberen. Heel moeizaam heb ik toen 6 km rondgemaakt. Om de volgende morgen te voelen dat het nog te vroeg was. Door het geforceerde lopen protesteerden toen ook mijn beide knieën. Telkens als ik moet rechtstaan, lijk ik een vrouw van 90 die terug in beweging moet komen. Gelukkig moet ik op het werk constant rondlopen.
Het mag dus echt niet zijn. Nu mijn knietjes beter zijn, is het achilles die zich moeit. Zou de film "Troy" van vorig weekend er voor iets tussen zitten? Feit is dat ik vandaag dus weer gedwongen rust heb. Ondertussen probeer ik er alles aan te doen, van Cyriax fricties over traumeelgel en traumeelpilletjes, langs het ijs en de stretchoefeningen, om de kinesiotape niet te vergeten!
Het is om even de moed te verliezen. Het ene is beter en het andere steekt alweer de kop op. Het mag echt niet zijn en 'k heb er zo veel zin in!
Morgen staat aquajoggen op het programma .. nee ... mijn nummer voor de Urban trail is niet te koop !!!!!!
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
Feit is dat ik vandaag dus weer gedwongen rust heb. Ondertussen probeer ik er alles aan te doen, van Cyriax fricties over traumeelgel en traumeelpilletjes, langs het ijs en de stretchoefeningen, om de kinesiotape niet te vergeten! 
