deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
26-12-2011
...... âRuns end. But being a runner never stops
Nog 2 maal heb ik gelopen voor op 17/11 de 3e spuit er kwam. Ging het goed ondertussen? Eigenlijk niet ... af en toe leek het of mijn knie geblokkeerd zat. En neen, daar wil ik niet verder over nadenken, als kiné weet ik maar al tegoed wat dat kan betekenen! Dr. Peeters bevestigde mijn vermoeden! Het zou wel eens om een gewrichtsmuis kunnen gaan. Naast mijn 3e spuit, kreeg ik dus ook een verwijsbriefje voor de scan mee! Nee! Niet terug!
Het briefje ging aan de kant. Het mocht en zou niet waar zijn! Ik weigerde een afspraak te maken! Dan maar weer even niet lopen. Ik kon het niet meer! Voor mezelf had ik uitgemaakt: Als er terug een blokkage komt, maak ik een afspraak. Niet vroeger. En wat gebeurde ... pijn, snijdende pijn, maar geen blokkage! Oef !
Ondertussen had ik een kistje in mijn hals dat het nodig vond om te gaan ontsteken. De huisarts wist daar raad mee en ik kreeg ook een antibioticakuur mee. En nu weet ik ook dat antibiotica niets aan blokkages, slijtages of wat dan ook kan doen, feit was dat samen met die antibiotica ook de pijn in mijn knie verdween! Raar maar waar, maar mooi meegenomen.
Tot 4 december duurde het nog voor ik terug de moed vond om even te gaan lopen. Terug rondjes draaien op het gras rond het voetbalveld. En wat me nog nooit eerder overkomen was, gebeurde nu! Nog nooit heb ik gedacht aan opgeven, tot die dag! Met tranen in de ogen heb ik me de hele tijd lopen afvragen ... waarom ???? Waarom wil ik toch opnieuw herbeginnen? Waarom kan ik me niet stellen met "wat geweest is" ? Waarom ?? Waarom ?? Tranen liepen over mijn wangen. 'k was blij dat ik alleen was! Nooit eerder had ik dit gevoel! Nu was het genoeg geweest! De schoenen gingen aan de haak!
...
...
Tot 4 dagen later ... ik terug op het sportplein stond in vol "loopornaat". Opgeven ??? Geen denken aan! Lopen zou ik doen! Mijn knie hield zich al 2 weken "koest" Sinds die antibioticakuur had ik geen last meer gehad. Het was een heel winderige dag! Maar wat heb ik genoten! Een half uurtje beuken tegen de wind! 4 parkronden, amper 3,6 km ... helemaal niet snel! Maar zonder pijn en wat een gevoel ! Ik schaamde me om de gedachte van zondag ! Ik ben toch geen opgever! ... " Runs end. But being a runner never stops!" ...
2 dagen later ging het zelfs nog beter. Terug een half uurtje en een dikke 4 km. Maar wat meer was .. pijnloos!
Daarna door omstandigheden terug een weekje niet gelopen. Als de forme er niet is, stel je wel makkelijker uit. Jammer maar waar!
Ondertussen was het de week voor Kerst. Een doodnormale werkweek. Tot dinsdag. Overdag had ik al een paar maal gemerkt dat ik draaierig was. Maar ik zal daar niet vlug iets van zeggen, dus op het werk wist niemand dat. Tot ik naar huis moest rijden! Ik was amper 500 m op de E17 toen alle auto's het plots op mij gemund hadden ! Met hun venijnige koplampen kwamen ze allemaal mijn richting uit! Ik had moeite om tussen de 2 witte lijnen te blijven! De schrik sloeg me om het hart! Ik moest nog zo ver! Even speelde de gedachte om de parking op te rijden, maar wat dan? Dan stond ik daar. Dus heb ik me maar op het 1e rijvak gezet, achter een vrachtwagen en heb tegen 90 km/u het traject Zwijndrecht - Zele afgelegd. Toen ik thuis kwam, beefde ik als een riet.
De volgende morgen was het beter, en het feit dat we carpoolen, zorgde er voor dat ik woensdag op het werk geraakte. Maar donderdag en vrijdag was de riem er af ... mijn evenwichtsorgaan liet het afweten. Een bezoek aan de huisarts, Dr De Keyser, zorgde er voor dat de draaimolen waar ik op zat terug stopte. Eindelijk! Net of ik steeds dronken was ... met dat verschil dat ik het plezier van het drinken niet gehad heb !
Vrijdag dan maar terug proberen lopen. Samen met de kloddejoggers 45' "op't gemak" Zalig gewoon ! 7 parkronden (of 6,3 km)
Ik hoop 2011 positief af te sluiten. Dus 2 dagen later (Kerstmis) terug de loopschoenen aangetrokken voor 44' minuten loopplezier! ( 7 km)
Nee ik mag het niet zeggen ... maar 't was 1' sneller en 700 m verder dan 2 dagen ervoor! Sorry, maar 'k zal het nooit afleren
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
Sorry, maar 'k zal het nooit afleren 
