deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
11-03-2010
daar gaan we weer!
Vorige maandag werd ik lid van een faceboekgroep ... never, never, never give up ... da's ook altijd mijn motto geweest, dus, een groep voor mij! Dan krijg ik dinsdag de uitslag van mijn kniescan te horen ... zwaar kraakbeenletsel en meniscusscheur. Als het de 2e maal is dat je dit nieuws te horen krijgt (6 jaar geleden mijn andere knie, maar dan zonder de meniscus) wordt het wel even moeilijk om aan je motto van "nooit opgeven" vast te houden! Vandaag schrijft die groep : "Be positive about the future....because that is where you spend the rest of your life!!! " :-? Ik moet er geen tekening bij maken zeker?
Ik had de diagnose "kraakbeenletsel" al ergens verwacht. Ik herkende het gevoel van de vorige keer. Als mijn knie dan ook nog begon te zwellen was ik eigenlijk al ergens zeker. Maar ik schrok van de omvang! Ik dacht dat het minder ernstig zou zijn. Daarbij komt dan nog eens die meniscusscheur. Het eerste gedacht dat bij me opkwam was: "nu is het gedaan!" Ik kan het niet meer opbrengen. Ik herinner me de maandenlange revalidatie vorige keer. En het duurde 5 jaar voor alles weer normaal was! Het was een hel! Als ik nu gewoon braafjes alleen mijn huishouden doe en mijn werk op school, hoef ik dat allemaal niet meer te doorstaan! Maar zo zit ik niet in elkaar! Daarbij komt dat ik er ook last van heb bij "gewoon" mijn schoolwerk. Ik geef praktijk (8 uur /dag) en dat gaat niet van op een stoel. Ik zit na mijn werk met tranen in mijn ogen in de auto van de pijn. Daarbij voel ik me nog te "jong" om helemaal niets meer te doen! Ik heb nog zoveel plannen die ik wil realiseren! Dus ... het zal weer een operatie worden.
Mensen vragen me dan: "hoe komt die kwetsuur?" Steeds krijg ik verwijtende blikken te zien en opmerkingen als ... je loopt veel te veel! Ok, na veel opzoekwerk en vragen aan mensen die het kunnen weten, kan ik alle schuldgevoelens van me afzetten! Gewoon lopen geeft geen kwetsuren als deze. Dit is een plaatselijk tekort van kraakbeen en geen algemene slijtage. Buiten het kraakbeen dat op 1 plaats weg is, is de rest van mijn knie volledig intact. Dus nee, geen slijtage. Die meniscusscheur die er nu bijkomt kan ik (denk ik) wel plaatsen. Sommige Kloddejoggers zullen zich nog wel de training eind december herinneren, toen ik op dezelfde training, 2x in dezelfde bocht slipte op het ijs. Ik ben toen hard op mijn knie terecht gekomen en ik weet dat ze toen verwrongen was. Maar op het moment zelf deed dat niet zo erg pijn.
Ik zie er enorm tegenop tegen een nieuwe operatie, maar toch hoop ik dat het zo vlug mogelijk zal zijn. Het moet toch, en dat wachten is ook niet leuk. Het zal dus de 4e keer worden dat ik me overgeef aan het onbekende! 'k zal vragen dat ze een ritssluiting steken deze keer, dat maakt het wat makkelijker in't vervolg! :-?
Graag wil ik iedereen bedanken voor de morele steun die ik krijg! Zonder al mijn vrienden zou het nog een stuk moeilijker zijn. En bij een drankje in de kantine na de training vergeet ik eens alles. Ja, wees gerust, ik kan genieten van jullie prestaties hoor! Al loop ik veel liever mee, het doet me ook deugd te zien hoe jullie er voor gaan! Straks gaan de Kloddejoggers Dendermonde onveilig maken, (gisteren kreeg ik mijn nummer al via mail !!!!!! ) en het is zalig jullie voorbereidingen voor de ronde van Zele te begeleiden! Er is geen enkele groep atleten binnen onze club die zo enthousiast en zo gemotiveerd is als jullie!
Reacties op bericht (4)
21-03-2010
Kraakbeenletsel
hallo Karine, heb pas je blog ontdekt. Sneu voor jou dat je met zo'n hardnekkige kwetsuur geconfronteerd wordt. Heb het zelf ook meegemaakt, helft van het kraakbeen in mijn linkerknie is operatief verwijderd in 2005 na een voetbalincidentje ... Na twee jaar mountainbiken ben ik ondertussen een goeie drie jaar aan het lopen, en loop straks de marathon in Antwerpen, mijn derde marathon. Dit verhaal om je te sterken dat herstel mogelijk is, en lopen er zeker nog inzit. Sterkte met de revalidatie, don't give up !
groeten Filip www.bloggen.be/filiph2009
21-03-2010 om 10:49
geschreven door Filip Hoornaert
15-03-2010
strekte
Jij bewijst inderdaad dat je een echte volhouder bent, sterkte,
15-03-2010 om 14:53
geschreven door marnix
14-03-2010
sterkte!!!!!!!!
Karine,hierbij wens ik je een zéééér spoedig herstel ,je kan net zoals ik moeilijk stilzitten en ik besef als geen ander wat je momenteel doorstaat ,en dan nog die operatieve ingreep ,het maakt het er allemaal niet makkelijker op,maar je gaat er voor de vierde keer opnieuw sterker uitkomen hoor,succes en ik duim voor je dat alles goed komt groetjes de bakker
14-03-2010 om 23:30
geschreven door Marc Lenaerts
11-03-2010
Hopelijks...
.... is de inactiviteit vlug achter de rug.
11-03-2010 om 17:14
geschreven door danny
Over mijzelf
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
