deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
28-02-2010
nog meer jarigen!
Na de verjaardag van Tim en mezelf, eerder op de maand, is het nu de beurt aan Ilse. Ja, wij blijven bezig in februari! Ilse wordt 20 vandaag! 28 februari 1990 ... jullie zullen het niet meer weten, maar ik wel! Er was toen een hevige voorjaarsstorm aan de gang. De mensen die de mand met suikerbonen brachten, moesten die met 2 vasthouden. Even waren ze van plan om rechtsomkeer te maken, omdat ze vreesden dat de hele inhoud over de parking van het ziekenhuis zou belanden. Maar allé, alles is toch nog goed gekomen, ook met Ilse
Vrijdag dus bij de sportarts langs geweest. Wat ik vermoedde (lees: vreesde) werd al min of meer bevestigd. Ook rechts is er een kraakbeenletsel. Volgende vrijdag heb ik een afspraak in Aalst voor een MNR. Maar ik ken het gevoel, .. die scan is maar een formaliteit meer. Vrijdag is dr. Peeters dan al gestart met een behandeling met hyaluronzuur (3 spuiten). Dat ken ik nog van de vorige keer. Binnen 2 weken de 2e spuit. Hopelijk helpt het voldoende en is er verder niets nodig. 'k Mag ondertussen wel zachtjes blijven lopen (woensdag begint de nieuwe start to run, net op tijd! ) en fietsen. (gelukkig maar, want met al die verjaardagen komen de kilo's erbij! ) 'k Heb ook al zitten kijken om eens te gaan spinnen. Ik deed dat al eens eerder en ik vond dat eigenlijk wel leuk. De kracht in de quadriceps is mooi meegenomen. Misschien ook eens gaan aquajoggen? Plannen genoeg dus ... hopelijk kan ik het opbrengen, want lopen is voor mij het enige waar ik me echt kan in uitleven ...
Het moeilijkste zal weer worden het aan de kant staan bij wedstrijden, 'k had zo veel plannen ... ! Dendermonde ... forget it! Torhout (KVV voor leerkrachten) ... no way! 20 km van brussel ... niets! Maar ergens, een stemmetje heel diep in me blijft hopen ... idd, een winnaar geeft nooit op! Pijn is voor even, opgeven voor altijd!
hoewel ik gisteren traag gelopen heb, ben ik donderdag (11/2) opgestaan met een dikke knie. Mijn goeie knie! Verd*$me! Het ging juist weer eens goed. Af en toe heb ik een ontsteking aan die knie, omdat ik onbewust mijn slechte zou vermijden. Het is echt onbewust, want ik weet niet wat ik verkeerd doe! Oké, er zat niets anders op dan te rusten. Hopelijk blijft het bij een ontsteking. Ik herinner me mijn beginnende kraakbeenletsel, dat begon ook met een dikke knie! Afwachten en hopen, maar ergens blijft toch dat stemmetje knagen.
Wat een leuke week moest worden, werd toch overschaduwd door dat gevoel van ..."wat als?" Een leuke week, want we hadden heel wat te vieren! Zaterdag de 13e werd Tim 15 jaar. Amai, de jongste ook al "zo oud"! Diezelfde dag wisten ook Sofie en Ilse dat ze geslaagd waren op hun examens! Yes! Super! Die avond zijn we dat dan ook gaan vieren met een etentje. Zondag dan verder gevierd met taart ... en dat terwijl ik niet kon lopen! Als dat maar goed kwam met de weegschaal!
Maandag was iedereen thuis. We hadden afgesproken met Stefaan om terug te gaan klimmen in Woluwe. Tim had voor zijn verjaardag klimuitrusting gekregen, en die moest natuurlijk getest worden. Samen met Stefaan, Eric en Ellen werd het een leuke dag. 's morgens op de gladde wegen naar Ternat geschoven waar we opgehaald werden (en met lekke band teruggebracht) De prises werden getemd, duchtig werd naar boven geklommen op allerlei manieren Ik hield het rustig daar mijn knie nog altijd dik stond, en tot overmaat van ramp scheurde mijn nagel in die krappe klimschoenen. Het had 1 voordeel, ik was niet erg stijf nadien, maar had het leuker gevonden om meer te kunnen klimmen. Ik heb voornamelijk beveiligd. Leuke afsluiter, ik kreeg een geschenk van de vrienden. Een dagje sauna ... goed gekozen! Hartelijk dank!
Dinsdag dan terug feest ... mijn eigen verjaardag. Ik zou die heel rustig vieren! Met mijn bongobon die ik voor Kerst kreeg ... beauty en sauna! Een hele dag verwend worden ... zo wil ik nog jarig zijn hoor! Allé als er niet elke keer een jaar bij komt hé!
Ondertussen was de zwelling in mijn knie weg. Woensdag, na een hele week rust, dan terug gelopen. 10 km aan een rustig tempo. En ... terug last! Ik durf zeggen dat ik serieus de moed kwijt was. Oké, donderdag rust en vandaag terug gelopen! Pijn of geen pijn! Ik wil lopen! Als ik niet loop voel ik het ook! Ik weet dat het niet verstandig is, maar het is sterker dan mezelf! We deden 3 x 1 parkronde tempo, met telkens 1 ronde tussen. Het lopen ging vrij vlot (4'37" / 4'17" / 4'28" ) Met die tijden ben ik best tevreden, maar het was niet pijnloos. Vrijdag heb ik een afspraak bij Dr. Peeters. Ik hoop dat we iest kunnen doen aan die steeds wederkerende last.
oh ja, ik wil langs deze weg nog eens iedereen bedankt voor de leuke attenties en wensen voor mijn verjaardag!
Geen uitstap naar de marathonman. De besneeuwde wegen deden ons besluiten om toch maar in Zele te blijven. Ok, dan in de namiddag maar van het sneeuwlandschap in de gratiebossen genoten. Het werden 13 km door sneeuw en modder en over ijs. Aan een rustig tempo 1u20' gelopen. Wel éénmaal uitgeschoven in de modder, wat een flinke pijnscheut in mijn knie opleverde. Toch nog 3 km verder moeten lopen, ja da's het nadeel als je ergens in een bos staat.
Zondag dan maar gerust om mijn knie een plezier te doen.
Maandag even een moeilijk moment. Lopen, niet lopen, wel lopen ... uiteindelijk heeft mijn mental coach me kunnen overhalen Omdat het ondertussen 20.00u was, dan maar op straat. Een toertje van 6 km ... in 31'36" ! Mijn snelste 6 km sinds lang! Dus even twijfelen is nog zo slecht niet hé! Het ging echt heel goed die avond!
Dinsdag stond dan 5 x 400m met 400 traag tussen op het programma. Die dag hadden we pedagogische studiedag. We waren te gast in een school in Borgerhout. 's Middags kregen we daar lasagne te eten. Die was me zo misvallen, dat mijn training 's avonds ook in't water viel. Met maagpijn en een gevoel van "geen adem" ben ik na 2 x 400 moeten stoppen. Tijd : 1'43" en 1'47" Het was een heel raar gevoel.
woensdag 11,8 km rustig loslopen met de kloddejoggers. Altijd leuke trainingen.
Donderdag dan weer gerust, om vrijdag fartlek te doen. 25' en ieder om beurt mocht bepalen hoever de versnelling zou zijn. Leuke training, vrij pittig! De versnellingen lagen tussen 150 en 300m ongeveer.
Zaterdag stond 30' rustig loslopen op het programma. Het werd 5,5 km in 29'13" Ik was mijn polar vergeten en dacht dat ik niet vooruit raakte. In werkelijkheid liep ik gewoon te snel. Zondag dan terug trage duurloop 9,3 km in 56' Mooi loopje langs de Durmedijk.
het werd een week van 44,1 km ... op 1 week al meer km dan vorig jaar op de hele maand februari.
Na een week van 6 trainingen, maandag dan gerust. En dinsdag stond dan 8 x 400 (400 tussen) op't programma. Ik begon er met schrik aan. De 400n van vorige week zaten nog in. De 1e heel behoedzaam gestart, dat ging goed. Na een paar kreeg ik er terug meer vertrouwen in. En ja ... het werden er 8. (1'53" - 1'53" - 1'51" - 1'51" - 1'49" - 1'48" - 1'46" - 1'45") Woensdag was ik heel blij dat ik gisteren interval deed, want weer eens lag er sneeuw! Met Jan en Veronique dan 10,9 km meegelopen, zij moesten er 21 !! Voor hen een hele inspanning, voor mij een leuke ontspannen loop. Ja, 't was ook maar de helft hé! En als later Steven, Lucas, Peter en Dirk er bij kwamen, was het hek van de dam ... wie van hen heeft aandelen op de Flair ?? Ik gok op Steven ...!
Vandaag dan terug gerust. Vandaar eens tijd voor mijn blogje.
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
) en fietsen. (gelukkig maar, want met al die verjaardagen komen de kilo's erbij! 
Ik durf zeggen dat ik serieus de moed kwijt was. Oké, donderdag rust en vandaag terug gelopen! Pijn of geen pijn! Ik wil lopen! Als ik niet loop voel ik het ook! Ik weet dat het niet verstandig is, maar het is sterker dan mezelf! 
