deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
Na de nieuwe steunzolen volgde ook een eerste inspuiting met hyaluronzuur.
7 jaar geleden kreeg ik deze spuiten, met goed gevolg.
Dus met goede hoop laat ik maandagavond weer in mij steken. Deugd doet het niet, maar als het opbrengt heb ik het er voor over!
Dinsdag moet ik moeite doen om op het werk mijn meters af te leggen. Woensdag kan ik nog altijd niet goed strekken, maar ...
Op donderdagmorgen, 4 dagen na de spuit, stond ik de eerste morgen op zonder pijn! Euforie alom. Enkele uren niets voelen was zalig. Het bleef vrij goed, tot in de late namiddag. Maar we waren weer een stap vooruit.
Zaterdag maakte ik zelfs plannen om komende dinsdag mee te lopen (lees: waggelen) met de "battle of the cities" in Gent.Gewoon voor de fun.
Maar toen ik deze namiddag op de relais in Gent in een putje trapte en de bekende "scheut" voelde ... moest ik toegeven dat het niet slim zou zijn dinsdag te starten.
De eerste maanden , het eerste jaar zelfs na de operatie ging het zo goed. De revalidatie verliep vlekkeloos. Waarom gaat het dan nu weer verkeerd? De moed begint langzaam te zakken. Zal het nog ooit goed komen?
Binnen een kleine 2 weken volgt de 2e hyaluronspuit en later nog een 3e. Als dit niet helpt, dan weet ik het niet meer...
Heel veel gebeurt er de laatste tijd niet op sportief gebied, dus is het hier ook stilletjes.
September was even een "up" Ondanks het feit dat ik op het werk de hele dag recht sta, kon ik 's avonds nog lopen zonder last in mijn knie.
2 x per week 40 tot 55 min even lopen in de Gratiebossen deed me herleven. En ja, dan word ik overmoedig. De dagen dat ik niet liep werd de crosstrainer gemarteld. Blijkbaar dus weer iets te veel van het goeie. Damn, waarom kan ik niet gewoon genieten van "een klein beetje"?
Ondertussen was ook start to run opnieuw begonnen. Deze keer heb ik alleen de gevorderden onder mijn hoede. Met dank aan Erik voor de hulp. De eerste 2 trainingen heb ik nog kunnen meelopen, en dan was het weer zo ver. "Mevrouw knie" vond dat het weer eens genoeg geweest was. De 3e training heb ik nog net 1 ronde meegedaan, om al mankende te moeten stoppen. Sindsdien zit het lopen weer in de vriezer. Tot mijn grote spijt.
Maar 'k leef op hoop. Gisteravond tijdens de sneukeltocht van de VTS heb ik mijn nieuwe "Runners"zolen uitgetest. Natuurlijk veel te vroeg om een oordeel te vellen na 1 wandeling van 5,8 km maar het voelde wel goed aan. Volgende stap is nu nog uitzoeken welke schoenen best passen in combinatie met mijn nieuwe zolen.
En dan ... hopelijk come back nummer x² ..... ! Ik blijf hopeloos verslaafd .... en afkicken ... neen, geen denken aan ... !
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
