deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
11-08-2016
Olympische spelen ....
Met ongeloof las ik deze week een bericht, in de krant
golfers passen voor de Olympische Spelen !
Reden : Paste niet in het schema (!) , geen geld te
verdienen, te druk, zika , de familie
zag het niet zitten
Eerlijk, ik moest dit 3 x lezen om het te geloven. Zelf ben
ik altijd sporter geweest, heb veel competitie gedaan en ontelbare uren
training neergezet. Jammer genoeg waren Olympische spelen en grote kampioenschappen iets waar ik enkel
kon van dromen. Ik moest et doen met
kleinere selecties. Maar wedstrijden, groot of klein, het paste altijd, en
anders deden we het passen. Geen haar op ons hoofd zou er aan gedacht hebben om
niet deel te nemen bij een selectie.
Olympische spelen vragen jaren voorbereiding, vele uren
opoffering, bloed, zweet en tranen maar afzeggen voor het feest als je dan
uiteindelijk dat hoogste goed behaald hebt, dat gaat er bij mij niet in. Geen
enkele reden, buiten ziekte of blessure is voor mij een rede om thuis te
blijven.
Het past niet in het programma ! Je werkt er 4 jaar naartoe!
Hoeveel langer heb je nodig om je programma te laten passen?
De familie ziet het niet zitten ! Ik weet dat familie ook
een opoffering moet brengen met een topatleet in huis. En ja, dat is moeilijk.
Maar als iemand zich met hart en ziel maanden of jaren heeft voorbereid, snap
ik niet dat je op het laatste moment bezwaar kan hebben. Je wist toch al langer
dat je een topper in huis hebt.
Het zika virus dan misschien? Golfers zijn volgens mij geen
zwangere vrouwen. Je kan je ook beschermen tegen die vervelende muggen. En
volgens onze Belgische jongens hebben ze nog geen enkele mug gezien.
Geen geld te verdienen ! Shame on you! De Olympische spelen
waren en zijn gelukkig nog altijd de spelen waar geen geld te verdienen is. De
eer, die gegeerde medaille, dat diploma, de herinnering, de ervaring, de
fierheid om je land te mogen vertegenwoordigen . Die zijn onbetaalbaar.
Gelukkig zijn er maar een aantal atleten die er zo over
dachten, al de anderen gaven present. Bedankt daarvoor, jullie bezorgen ons
uren mooie televisie. Bekende, minder bekende en spectaculaire sporten laat ze allemaal maar komen. Prachtige
atleten die prachtprestaties neerzetten, elk op zijn niveau en sommigen
overstijgen dit zelfs Zalig.
Medailles, records, vreugde, ontgoocheling, euforie, verlies, tranen, blessures, het hoort er allemaal bij. Onze Belgen doen
het voortreffelijk . Al 3 medailles en hopelijk komen er nog enkele bij. Ondertussen zijn ook de atleten op de piste in actie om duimen en vingers af te
likken!
Deelnemen is belangrijker dan winnen maar ook deelnemen is nodig om te kunnen
winnen !
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
