Op vrijdag 8 juni zijn we (alweer) in Haifa naar zee geweest. Met deze warmte is er echt niks anders aan te vangen. Het is géén weer om buiten te komen. Ook nu vertrokken we pas om 15.00 thuis om de grootste hitte te vermijden. We bleven nu dan ook op het strand totdat de duisternis begon in te vallen. Voor we terug naar huis gingen, besloten we in Carmel centrum, zeg maar de levendige buurt van Haifa, iets te gaan eten. Daarna nuttigden we een drankje in een Irish Pub, waar toevallig ook het EK voetbal op tv was.
Na de voetbal hadden we het wel allemaal gehad, en reden we terug naar huis. Maar eerst overschouwden we de baai van Haifa en bijhorende haven nog in het donker
In de loop van de week nam Ilan ons nog eens mee op een boerderij bezoekje. Een van zijn collegas is gespecialiseerd in koelsystemen voor koestallen. Hij heeft dan ook een heel nieuw concept bedacht: een afgesloten stal waarin continue ventilatie en vernevelingsystemen zijn ingebouwd. We hebben de test gedaan, en het was binnen de stal (22-24°C) echt veel aangenamer te vertoeven dan erbuiten (35-40°C). Dit nieuwe concept gaat in tegen de trend van de laatste jaren waar men grote, hoge open stallen bouwde. Daarom zijn er voor dit concept natuurlijk voor- en tegenstanders: is dit idee revolutionair of gaat het terug in de tijd?.
Op 14 juni was er weer een BBQ gepland bji ons op het werk. Dit keer was de gelegenheid het pensioen van Ephraim. Hij is immers op 1 mei al op pensioen gegaan, maar vond nu pas de tijd om een feest te geven. Normaal gezien zijn familie en vrienden ook uitgenodigd op dit feest, maar aangezien de kinderen van Ephraim in het buitenland wonen, was de familiekring beperkt op dit feest. Wij namen dan maar de rol op van (aangenomen) kleinkinderen. Dit hield echter ook in dat er een speech van ons verwacht werd. De avond voordien hebben we er dus ons hoofd over liggen breken, maar uiteindelijk kwamen we toch tot een mooie tekst. We hadden afgesproken dat Tom hem zou schrijven, en dat Machteld hem dan zou voordragen. En zo geschiedde. Machteld deed het uitstekend, en kreeg naderhand ook vele complimentjes voor de mooie speech. Ephraim liet deze kans dan ook niet schieten om Machteld nog eens te zoenen.
Ilan en Aharon hadden ook nog een mooi cadeau voor Ephraim. Ze hadden hem een schilderset gekocht, want blijkbaar was Ephraim een fervent schilder voor hij begon te werken. Ze hopen dan ook dat hij zijn oude hobby weer snel terug opneemt (en niet meer te veel onder de voeten inloopt ;-))
Zaterdag 26
mei waren we uitgenodigd bij collega Sarah haar familie om samen Shavuot te
vieren. In de vroege namiddag meldde ze ons echter dat haar weeën begonnen
waren en dat ze moest annuleren.. Een goed excuus!Intussen weten we dat de baby er is: een
meisje met de naam Libi (betekenis: mijn hart), 2.850 kg, 50 cm! Woehoew,
babyborrel!
Zaterdagavond
hadden we nog andere Shavuot-plannen. We waren uitgenodigd door huisbaas Moti
om bij hem te komen eten rond 21u. (Zo laat eten ligt aan de lengte van de
dagen. Het wordt pas donker rond 20u, daarna gaan de mannen naar de Bet
Knesset (synagoge) om te bidden, en pas dan kan er gegeten worden..)
Shavuot is
het joods wekenfeest dat 7 weken na Pesach wordt gevierd. Oorspronkelijk was
het het feest waarop de 'eerstelingen' van de oogst aan God werden geofferd,
maar later werd dat de herdenking van het verkrijgen van de Thora (de wet, met
name de 10 geboden) op de berg Sinai in het huidige Egypte. De religieuze joden
blijven in de eerste nacht van Shavuot de hele nacht wakker om de Thora te
bestuderen.
Zoals bij
iedere joodse feestdag, zijn er ook op Shavuot weer voorschriften wat betreft
het eten. Shavuot is het feest van melk en honing, waarop dus veel
zuivelproducten en geen vlees geconsumeerd worden. Ruti, de vrouw van Moti, had
weer allerlei lekkers klaargemaakt: salades, quiche, aardappelgratin, burekas,
We kregen ook wat overschotjes mee naar huis Er waren ook wat vrienden
van Moti aanwezig. Eén van hen had nogal een goede stem en zong heel gepassioneerd wat joodse liederen. We
aanhoorden ook wat verhalen over Moti zijn jonge jaren in de diamantsector en
het prille begin van zijn relatie met zijn vrouw Ruti. Het is erg leuk dat we
elkaar wat beginnen te verstaan!
Zondag
hadden we dus een extra vrije dag. We besloten naar het strand in Haifa te gaan
om te matkotten, te frisbeeën, te zwemmen en van het zonnetje te genieten. Uiteraard
vielen we weer in slaap op het strand, wat zorgde voor een verbrande borstkas
bij Tom en verbrande billen bij Machteld.. In zon tijden doet aftersun echt
wonderen
Doordat het
best warm begint te worden, moeten we weer creatief worden met ons eten.
Lekkere Vlaamse winterkost krijgen we voorlopig echt niet meer binnen
Slaatjes daarentegen! Deze week stond er een nieuw experiment op het programma:
mayonaise maken.. En dat lukte wonderwel!
Vrijdag 1
juni besloten we onze fietsen nog eens boven te halen. Door de dag is het echt
te warm om te fietsen, maar rond 17u begint het al wat af te koelen. We deden
een tochtje van zon 27 km en waaiden eens lekker uit!
Woensdag 9
mei gaven we een rondleiding in een robotbedrijf aan een groep enthousiaste
buitenlandse studenten. Het waren voornamelijk Afrikanen en Aziaten, die
helemaal versteld stonden van de technologie. Hun enthousiasme werkte echt aanstekelijk!
Toms
verjaardagsweekend: We waren vrijdagmorgen 11 mei al vroeg vertrokken. Na een
sightseeingtour in het noordwesten van Israël en een etentje in Nahariya,
kwamen we aan in Manot, waar we een nacht in een bungalowtje verbleven. De
bungalow was uitgerust met een jacuzzi, wat een luxe! Zaterdagmorgen bracht de
eigenaar van de bungalow ons een heerlijk uitgebreid ontbijt en toen was het
tijd voor de pakjes ;-) Na een omwegje via het strand in Akzhiv, kwamen we
helemaal uitgerust weer thuis aan, klaar voor de nieuwe werkweek!
Bezoek aan park Me'arot Keshet (Keshet caves) met de indrukwekkend grot. De legende gaat over de formatie van deze grot. Er was een groep rovers die voorbijgangers overvielen in Nakhal Bezet. Op een nacht werd een van de rovers bezocht door een profeet die hem waarschuwde voor een bitter einde als ze hun activiteiten niet staakten. De volgende morgen vertelde de visionaire rover zijn vrienden over zijn visioen, en smeekte hen een carriereswitch te overwegen. De rovers waren niet overtuigd. Integendeel, ze waren hem nu liever kwijt dan rijk. Ze beloofden nog een keer toe te slaan, en dan hun strijdbijl begroeven. De rovers stelde de visionair aan om op de uitkijk te staan bij Me'arot Keshet. Ze wachtten echter op de eerste gelegenheid om hem van de rots af te duwen. Op dat moment, liet God de grond onder hun voeten instorten, maar hij liet de plaats waar de goede rover stond onaangeroerd. En dit is de plaats waar we vandaag de rotsboog kunnen zien. Een andere mogelijkheid is dat er natuurlijke erosie is opgetreden...
Donderdag
16 mei trokken we naar Tel Aviv. Hier bezochten we AgriTech, een grote
landbouwbeurs vergelijkbaar met AgriBex in België. Een uitstekende manier om
een praatje te slaan met de bekende contacten van Afikim, SCR, Maar ook de
gelegenheid bij uitstek om nieuwe technologieën te ontdekken.. En tractors
kijken natuurlijk
Rond 11u
werden we verwacht op de ISAE-conferentie. ISAE staat voor Israelische
Sociëteit van Landbouwingenieurs. Hier gaven we een presentatie over ons werk,
die ook aandachtig gevolgd werd door verschillende bedrijven.. Machteld
verbaasde het publiek door haar presentatie in het Hebreeuws te beginnen. Ook
al moest ze snel weer overschakelen op Engels, kreeg ze toch heel wat
complimentjes.
Ook collega-student
Amos gaf er een presentatie over zijn werk. Zijn slides waren in het Engels,
dus we konden goed volgen! Daarna aten we een hapje en trokken we met zn
drietjes terug naar de beurs.
Vrijdagmorgen
17 mei lachte het zonnetje ons toe en om ons vakantiegevoel te maximaliseren,
trokken we naar Gan HaShlosha. Dit is echt een paradijselijk plaatsje, waar de
vissen aan je tenen komen knabbelen en het water jaarrond 28 °C is. Ook een
heleboel Arabische families weten hun weg hiernaartoe te vinden, wat gepaard
gaat met een hoop lawaai en barbecues. Maar al die drukte lieten we niet aan
ons hart komen! We genoten van het water, de zon en van onze weekendrust!
In de week
van 20 tot 24 mei had Tom zijn collegas op bezoek. Niet alles liep van een
leien dakje:
-Vanuit
Schiphol werd er gebeld om bevestiging te vragen voor de komst van Toms
collega daar
-Vanuit
Luik kregen we het nieuws dat er een paspoortprobleem was. Het paspoort zou
binnen 3 maanden vervallen, terwijl het bij aankomst in Israël nog 6 maanden
geldig moet zijn. Let hierop toekomstige bezoekers! ;-)
-Midden
in de nacht van woensdag op donderdag kregen we telefoon van Shuli om te vragen
waar Ilan was. En s morgens vroeg nog eens. Ilan had ons verteld dat hij
overwoog om in Tel Aviv te blijven slapen, maar was blijkbaar vergeten de vrouw
op de hoogte te brengen.. Kan gebeuren.. NOT!
Over het
algemeen waren de meetings nuttig, soms stresserend, maar altijd een leuke
gelegenheid om nog eens bij te praten met de collegas.
Woensdag
gingen we met zn allen naar Bet Dagan. Hier werden de meetings afgewisseld met
een bezoekje aan de boerderij en een rondleiding in de labos van ons
departement. s Avonds reden we naar Jaffa om er in HaZaken ve HaYam te eten.
Vertaald betekent dat: De oude man en de zee; wat geen verwijzing is naar een
Dana Winner-lied en ook niet naar Hemmingway.. ;-) Het was een typische
Arabische maaltijd: 20 schoteltjes met allerlei salades en verse pita. We zaten
al bijna vol toen het hoofdgerecht geserveerd werd: vis vis lekkere vis!
Ook 2
vriendinnen (en hun vriendjes) van Machteld waren in het land. Dinsdag 22 mei
ondernam Machteld een poging om ze te ontmoeten. Bij de eindhalte van de bus
bleek ze nog niet op de juiste plaats te zijn (blijkbaar zijn er 2
verschillende busmaatschappijen die allebei hetzelfde nummer hebben, maar
slechts 1 van de 2 busmaatschappijen rijdt ver genoeg door). Dan maar de trein
op en een stevige wandeling naar de German Colony. Netjes op tijd stond ze haar
vriendinnen op te wachten. Toen ze 20 min later nog steeds niet daar waren
begon Machteld toch wat ongerust te worden: Problemen in dit gekke land?
Vergeten de klok om te zetten? Maar uiteindelijk daagden ze toch op We
dineerden in Fatoush, een Arabisch restaurant met uitzicht op de Bahai Gardens.
Het uitzicht was de moeite, het gezelschap ook, maar het eten was wat minder.
De bus
terug naar huis besloot ook 10 min eerder te vertrekken en werd dus gemist.
Feest. Een telefoontje later bleek dat Tom nog op de boerderij aan het werk
was. Gelukkig was het viertal uit België zo vriendelijk Machteld halverwege af
te zetten, waar Tom haar dan kwam oppikken. De problemen van in een klein
dorpje wonen zijn overal hetzelfde
Vrijdagmorgen
25 mei kwam het Belgisch viertal langs ons huis, en samen reden we verder naar
Yehudiya National Park. Ze waren wel een beetje ongerust over de toestand van
de zandweg voor de huurauto.. In Yehudiya bezochten we de Meshushim (=hexagon)
pool. Door langzaam afkoelende lava zijn hier speciale hexagonale structuren
ontstaan in de vorm van een cirkel. De cirkel is gevuld met heerlijk koud
water. Tom en Machteld waagden een duik, terwijl de rest bij de kant bleef
zitten om pootje te baden. Na de wandeling in Yehudiya reden we naar de
Grieks-orthodoxe kerk in Capernaum. Hier vonden we een mooi plaatsje voor onze
picknick: humus, lebaneh, groentjes en pitas. Terwijl de Belgen Nazareth
bezochten, haalden wij een ijsje in de Leggenda en rusten we thuis uit. s
Avonds aten we met zn allen in de Adela in ons dorpje. Daar hadden ze speciale
Shavuot-gerechten waar wij ons aan tegoed deden. Het Belgisch viertal koos voor
de hamburger. De avond werd afgesloten met een ijsje van - jawel - de Leggenda.
Daarna was het alweer tijd om afscheid te nemen. We zijn al benieuwd naar de
belevenissen van de rest van hun reis!
Steven en Sarah halen acrobatische toeren uit om een riviertje over te steken
Wat misschien ook eens interessant is om te delen met het thuisfront, zijn de prijzen die we betalen voor ons eten. Op die kunnen jullie zelf oordelen of het leven in Israel duur is of niet. Vandaag stond de wisselkoers op 0.201362 voor 1 NIS. Een overzicht van ons winkelbriefje dit weekend:
Verder kreeg Tom vandaag ook nog goed nieuws te horen: hij slaagde voor het Israelische rij-examen. Binnenkort heeft hij dus ook een Israelisch rijbewijs in zijn bezit (zoals Machteld).
Maandagmorgen kreeg Tom een telefoontje van de rijinstructeur. Hij vertelde ons dat Tom zijn afspraak voor het rijexamen was vastgelegd op volgende zondag. Om toch een beetje voorbereid aan het examen te beginnen, werden er dan ook twee lesmomenten vastgelegd. De eerste rijles was woensdagmorgen. De instructeur kwam Tom thuis ophalen, en Tom werd direct aan het stuur gezet. Omdat wij al een Belgisch rijbewijs hebben, moeten we niet de hele procedure doorlopen. Enkele lessen om aan de auto en de Israelische verkeersregels (als die al bestaan) zouden volstaan. Iedere inwoner die langer dan 1 jaar in het land blijft moet tegenwoordig een Israelisch rijbewijs hebben. Deze wet kwam in voege omdat er nogal veel misbruik werd gepleegd bij de instroom van de vele immigranten in dit land, en er vele valse documenten werden voorgelegd. De rij-instructeur probeerde mij de regels uit te leggen. Uiteindelijk kwam het erop neer dat je 20 minuten de regels moet kennen en toepassen, en daarna mag je ze vergeten. Zolang je de claxon maar weet staan Bij een rondpunt moet je ook links pinken als je de derde afslag wil nemen, en hij begon telkens te lachen wanneer ik rechts pinkte om de rotonde te verlaten. Hij vertelde me dat ze die regel ook in Israel wilde invoeren, maar dat ze er vanaf gestapt zijn omdat dat verloren moeite zou zijn. Verkeersborden zijn ook maar indicaties: een verbod om meer dan 70 km/u te rijden, wil zeggen dat 75 ook nog OK is op de test. Je mag gewoon niet overdrijven. Vrijdag zijn we dan nog eens gaan oefenen. Hij kwam Tom weer halen, en we reden samen verder. De les duurde maar een uur, en in dit uur ben je al 20 minuten onderweg naar de examenstad (zoals Bree), 20 minuten rondrijden, en dan nog eens 20 minuten terug rijden. Nu moest Tom ook nog de volgende studente ophalen, waardoor hij nog 5 minuten eerder door moest. Al bij al vertelde de instructeur Tom dat hij geen problemen verwachtte. Tom moest hem al niet meer overtuigen van zijn rijkunsten. Nu enkel nog de tester op zondag! Het weer is hier nu ook zeer aangenaam. Het begint zelfs soms al over te hellen naar de te warme kant. Het inspireert Machteld wel om heerlijke salades te maken. Mmmm
Vrijdagnamiddag hebben we ook eens een grote lenteschoonmaak gehouden. Onze rommelkamer is weer eens opgeruimd, en ook de vliegenramen, zonneweringen en vensters kunnen er weer een jaar tegen Man, man, wat een stof kwam daar uit zeg! Zaterdag zijn we gaan wandelen in de Yagur-rivier. Er stond geen water meer in, zodat we het pad konden volgen doorheen de rivierbedding. Het pad begon aan kibbutz Yagur aan de voet van het Carmel-gebergte, en leidde ons via de rivierbedding naar de top van de Carmel tot in het Druzen-dorpje Isfiyya. Dit pad door de rivierbedding was echter niet van de poes! We moesten verschillende rotspartijen over klauteren, en een aardig hoogteverschil overwinnen.
Het voordeel was wel dat pad volledig onder de bomen was, waardoor we steeds beschermd werden van de zon. Onderweg kwamen we ook nog enkele autowrakken tegen. Eerst dachten we aan maffiapraktijken, maar later bleek dat deze daar terecht zijn gekomen door overstromingen en meegesleurd zijn geweest door het water.
In het Druzendorp Isfiyya raakten we de weg kwijt waardoor we van ons oorspronkelijke parcours afdwaalden. We besloten dan maar rechtsomkeer te maken en dezelfde weg terug te nemen. In totaal hadden we toch weer 13km afgelegd over een moeilijk parcours. Druzen zijn een tak van de Islam die zich in het begin al hebben afgesplitst. Ze zijn vooral te kennen aan hun potske op hunne kop en hun dikke snor onder hun neus.
Op de terugweg kwamen we ook nog dit mooie exemplaar tegen:
Daarna volgde nog een bezoek aan de hypermarkt in Yagur, zodat we deze week geen inkopen meer hoeven te doen. Das handig!
Omdat de Israeliers nog aan hun herdenkingsdag bezig waren, besloten wij erop uit te trekken. Dit keer zouden we naar Mizpe Ramon gaan. Omdat het toch een hele poos rijden is, hebben we gewacht tot een verlengd weekend. We vertrokken om 15u00 direct na het werk bij ons thuis, en begonnen aan onze 4u durende rit naar het zuiden. We hadden ook de dag voordien een elektronisch auto-identificatie toestelletje gehaald waardoor we nu ongehinderd over de nationale tolweg kunnen rijden. Om 19u30 kwamen we aan in Mizpe Ramon bij ons hostel, The Green Backpackers. We werden er gastvrij ontvangen, en het hostel ademde een zeer huiselijk gevoel. Nadat alle papierwerk geregeld was, raden ze ons aan om naar de kameelberg te gaan voor de zonsondergang te zien. Deze berg lijkt zoals de naam al doet vermoeden op een kameel. Op de bult van de kameel hebben ze een platform gebouwd waardoor je een goed uitzicht hebt op de Ramon Makhtesh.
s Avonds gingen we dan ook een wandelingetje maken door het dorp, op zoek naar eten. De dag van onafhankelijkheid was nu ook al begonnen (de dagen beginnen hier wanneer de zon onder gaat!); bijgevolg was er maar weinig leven bekennen in de dorpskern. Er waren wel wat randactiviteiten te vinden, maar voor een degelijk restaurant moesten we zo lang zoeken dat we er een vonden wanneer we bijna terug in het hostel waren. We gingen toch maar naar binnen om te schuilen voor de wind, want deze was sterk toegenomen in de avond, en genoten van de maaltijd. Terug in het hostel kregen we meer uitleg over mogelijke wandelingen in de Makhtesh. Ze raadden ons drie mooie rondjes aan de oostelijke klifwand. s Anderendaags begonnen we rond 08u30 aan onze tocht. Een hobbelige weg die onze vering van de auto nog eens op de proef stelde bracht ons naar het startpunt. We besloten eerst de twee korte rondjes te combineren. De eerste bracht ons naar een oude Nabateaanse ruine aan een oase. De Nabateanen leefden in deze streek zon 2500 jaar geleden en waren vooral bekend als handelaars van kruiden en specerijen. Ze verhandelden en vervoerden deze specerijen van Perzie naar de Middellandse Zee. Op deze route hadden ze ook verschillende nederzettingen gebouwd, elk op een dag wandelafstand van elkaar gelegen. Zo hebben we ook al Petra en Ovdat bezocht. Deze ruine was gelegen aan een kleine oase, en ook nu was er nog water te vinden. Maar vooral het groen viel op.
Na de oase kwamen we terecht in het Hoefijzer. Deze canyon begint zeer breed, maar naderhand draait deze geleidelijk naar links en wordt deze steeds smaller. Vanuit de lucht kan je duidelijk de vorm van de deze canyon zien: een hoefijzer-vorm. De eerste tocht, ongeveer 7 km, rondden we af in 1.5u.
Omdat we nog verder konden, besloten we de volgende tocht ook aan te vatten. Dit pad bracht ons naar een berg waarop we een mooi uitzicht hadden.
Na de afdaling hadden we zelfs nog puf over, en dus begonnen we ook aan de derde tocht. Deze zou over de klifwand gaan. In de verte zagen we ook de steile bergwand steeds steiler worden naarmate we dichter bijkwamen (zie foto hieronder).
De gids in ons hostel had ons gewaarschuwd, maar dit was echt het steilste wat we al gedaan hebben. De voldoening was dan ook bijzonder groot wanneer we de top van de klif bereikt hadden. Het uitzicht was ook magnifiek, met een uitzicht over de hele makhtesh.
%%%FOTO21%%%
De afdaling was gelukkig minder steil, maar wel slipperig door losliggende stenen. De laatste kilometers waren wel bijzonder zwaar. Gelukkig was het pad toch al vlakker geworden. We bereikten ook weer een nieuwe mijlpaal in ons leven Een overblijfsel van de Romeinse periode die ook hier een heirweg van hun Rijk hadden aangelegd.
Het terugzien van de auto was een serieuze opsteker, ook al omdat we geen meezingliedjes meer konden bedenken om de laatste kilometers te verlichten. Aan de auto peuzelden we onze lunch op, en dronken we een hele fles water leeg. Op de middag is het hier in de woestijn toch al behoorlijk warm aan het worden! Daarna reden we terug naar ons hostel, op zoek naar een douche en een maaltijd. De tweede besteedden we een pak rustiger. Enerzijds om te bekomen van de dag voordien, maar anderzijds ook om de stad en de omgeving beter te verkennen. s Morgens gingen we naar Bio-Ramon, een natuurpark. Dit park toont een film die het ontstaan van de makhtesh mooi in beeld brengt, en het huisvest ook de verschillende dieren die er in deze omgeving leven (slangen, spinnen, schorpioenen, muizen, schildpadden, ) Ook de veelvoorkomende planten werden er voorgesteld. Daarna daalden we af naar de Carpentry. Deze heuvel wordt zo genoemd omdat hij lijkt op te zijn opgemaakt van verbrand hout. De zwarte stenen zijn afgebrokkeld van de top, en geven een mooi panorama.
Terug boven in het dorp, bezochten we het viewpoint-platform. Dit platform was op de klifwand gebouwd, en hing over de wand heen, zodat je honderden meters naar beneden kon kijken en je boven de makhtesh zweefde. Daarna zagen we ook nog enkele ibexen gaan drinken in de zwembaden van de dure hotels in Mitspe Ramon.
Tot slot gingen we ook nog de sculpturen tuin bekijken. Maar eerlijk gezegd was het uitzicht toch adembenemender dan de sculpturen
s avonds kwamen we ook nog een jong Engels koppel tegen die een maand in Israel kwamen reizen. Ze waren nu aan hun laatste week bezig. We luisterden naar hun indrukken, en ze vroegen ons of wij nog suggesties hadden voor hun om hun laatste dagen in te vullen. Het was best een gezellige babbel! Dag drie van ons weekendje Mizpe Ramon werd al vroeg ingezet. We checkten rond 08u00 uit uit het hostel, en reden met de auto oostwaarts richting de grens met Egypte. We parkeerden onze auto langs een 4x4 pad dat verderop te uitdagend werd voor onze auto. We vatte onze wandeling aan richting de berg Ramon, het derde hoogste punt van Israel. In de winter valt hier zelfs sneeuw, wat toch een vreemd gegeven is in de woestijn.
Op de top van deze berg staat ook een herdenkingsmonument voor de gesneuvelde Columbia astronauten. Bij deze astronauten bevond zich ook de Israelier Ilan Ramon. Na de top bereikt te hebben, wandelden we langs de steile klifwand verder. We kwamen onderweg ook wilde kamelen/dromedarissen en ezels tegen.
We zagen ook groene oases in de woestijn en enkele interessante amfibien en reptielen wegkruipen.
In de Makhtesh daalden we af naar de hoornen van Ramon, bergjes van gitzwarte basaltstenen. Deze stenen vertonen vele verticale barsten waardoor je veel paalvormige structuren te zien.
In de vallei wandelden we door lege rivierbeddingen en 4x4-paden.
De hele dag zijn we niemand anders tegengekomen, zo rustig was het er: HEERLIJK om te ontsnappen aan de Israelische drukte! We klommen ook nog over de tegenoverliggende berg, en zetten onze weg verder terug naar onze auto. Helaas voor ons hadden we deze tocht toch een beetje onderschat. Onze watervoorraad was op in de laatste kilometers, en ook een kleine hongerklop kwam te kop op steken. Ook de vele hellingen, het telkens op en af gaan deden ook al niet goed aan de moraal. Het weerzien van onze auto na een tocht van 6u30min was dan ook bijzonder uitgebreid gevierd. Op de terugweg met de auto kwamen er zelfs Hummer van het leger ons vragen of alles in orde was. Wij hadden geen probleem te melden We dronken onze vochttekorten weer bij, en reden voldaan en lichtjes verbrand terug naar huis.
Er waren ook wat vrienden
van Moti aanwezig. Eén van hen had nogal een goede stem en zong heel 
%%%FOTO21%%%
