In de week van 21 tem 25 oktober waren we vaak op de boerderij in Yifat te vinden voor de experimenten van Tom. Omdat de gebruikte camera niet optimaal werkt bij daglicht, wordt er ’s nachts gefilmd. Rekening houdend met de volgorde van melken van de koeien in de boerderij, komt het erop neer dat we 4 dagen op rij van 21u tot 1u filmpjes maakten. Dit houdt in dat Tom aan alle passerende koeien een locomotiescore geeft. Deze score geeft een indicatie voor de kreupelheid van de koeien. 1 betekent heel gezond, 5 betekent heel kreupel. Voor het toekennen van een score wordt rekening gehouden met de snelheid van de koe (kreupele koeien wandelen trager), de lengte van iedere pas (kreupele koeien zetten kleinere stapjes), de kromming van de rug (kreupele koeien buigen hun rug vaak) en de gewichtsverdeling over de 4 poten (kreupele koeien aarzelen om gewicht op hun pijnlijke poot te zetten). Ook zwiepen kreupele koeien vaak meer met hun hoofd dan gezonde koeien. Het is een erg tijdrovend karweitje en ook helemaal niet zo simpel. Sommige koeien hebben een kromme rug uit zichzelf, andere koeien zijn heel nieuwsgierig en stoppen de hele tijd om rond te kijken, sommige koeien zijn heel nerveus en lopen vlak achter een andere koe alsof ze zich proberen te verstoppen. Dit maakt het scoren allemaal wat moeilijker. Intussen worden de koeien gefilmd. Ook het bedienen van de camera’s is een taakje voor Tom. Wat doet die Machteld daar dan vraagt u zich misschien af. Buiten de bevallige assistente spelen, probeert ze er ook voor te zorgen dat de koeien 1 voor 1 passeren. Concreet wil dit zeggen: heel veel op en af lopen.. Natuurlijk proberen we het gewone boerderijwerk zo weinig mogelijk te verstoren, dus als de koeien verder gejaagd worden door een melker die ze terug naar hun stal brengt, dan laten we hem gewoon doen. (Deze boerderij heeft ca. 1000 melkkoeien in 12 verschillende groepen met ongeveer elk hun eigen stal).

Opgenomen beeld tijdens daglicht in de boerderij

Na het melken nodigden de melkers ons telkens uit voor koffie. Heel gezellig, zo genieten van de rust in het holst van de nacht en praatjes slaan met de melkers! Minder gezellig toen ’s morgens de wekker weer afliep.. Want onze bureautaakjes mochten niet lijden onder onze nachtelijke activiteiten.

Een van de melkers is afkomstig van Tel Aviv, een stadsjongen dus. Hij vertelde dat hij al zijn hele leven droomde van leven in een kibbutz in het noorden. ‘Kijk eens hoe mooi deze vallei is’. En inderdaad, we mogen niet klagen over ons dagelijks uitzicht! ‘Belgie, hoe saai is dat? Plat en groen, OVERAL’.. En toch missen we die groenigheid! En denken we dat lopen of fietsen toch een pak gemakkelijker is als alles plat is

Onnodig te zeggen dat we op het einde van de week stik-aan-de-pin (wordt dit verstaan door iedereen? Zo nee, ‘vervang stik-aan-de-pin’ door ‘uitgeteld’ of ‘doodop’ ;-)) waren.

Vrijdag gebruikten we dus om uit te slapen. Met andere woorden: wakker worden om 7u30 ipv 6u30.. De rest van de dag hebben we lekker geluierd: filmpjes kijken, boekjes lezen, spelletjes spelen, beetje poetsen, ...

Zaterdag reden we naar het ‘park van de hangende bruggen’ in Nesher. Dit is vrij dichtbij voor ons, maar toch hadden we er tot vrijdag nog nooit van gehoord! Een mooi stukje natuur, zo dichtbij grootstad Haifa!

28-10-2012 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld  

Vorig weekend zijn we naar zee geweest. Want deze tijd van het jaar, wie weet kan het de laatste keer van het jaar zijn. En blijkbaar waren wij niet de enigen met dit idee! Elke parking was dubbel bezet, en op het strand krioelde het van de mensen. Gelukkig vonden wij toch nog een plekje om ons neer te zetten.

Op vrijdag redeneerden we hetzelfde als de week ervoor: laten we naar het strand gaan nu het nog kan. En deze week was het kalm aan de kust, heel kalm. Al met al lagen we daar met 30-40 mensen aan het strand. Ook de reddingspost al gesloten. Misschien dat dat de reden was waarom er vorige week zoveel volk was: de officiele sluiting van het strandjaar. En dat terwijl het ’s middags nog steeds over 30°C warm is! Toen ik het thuis tegen de huisbaas vertelde dat we waren gaan zwemmen, keek de zoon ook al verbaasd aan met het horen dat we ook effectief in het water waren geweest. “Dat is toch te koud!” zei hij. Naar Israelische normen zijn we dus ook al echte ijsberen Ons niet gelaten, meer plaats voor ons op het strand.

Machteld profiteerde van de rust en maakte er een strandloop bovenop.

We zijn er gebleven tot het donker werd zodat we ook de zonsondergang konden zien.

Op zaterdag zijn we naar Ramat HaNadiv geweest, een natuurpark in Zichron Yaakov.

We hebben er een wandeling gemaakt, die ons leidde door het dorre landschap, over woeste heuvelruggen en langs steile kloven. We wandelden ook op het plateau van de berg, dus je had een uitgestrekt uitzicht over de omgeving. Zo had je in het westen de valleien, en in het oosten de Middellandse Zee. Onderweg passeerden we ook weer ruïnes van een oude Romeinse nederzetting.

20-10-2012 om 21:03 geschreven door Tom en Machteld  

De zondag nadien zijn we naar het filmfestival in Haifa geweest. Op deze dag stonden er drie nederlandstalige films geprogrammeerd: eentje uit Belgie, en twee uit Nederland. Omdat de filmzalen wat ver uiteen lagen, besloten we er eentje over te slaan, en dan die twee andere film te volgen. De eerste die we zagen was “Hemel”, een Nederlandse film over een verward meisje. Deze film was niet zo goed, met een heel open einde. Daarna gingen we een hapje eten in de Giraf in Haifa, waar ze een Aziatische keuken voorschotelden. Lekker exotisch! De tweede film was de Belgische drama-film “Lena”. Deze was iets beter om volgen. Beide films waren dus niet zo goed, maar het was nog eens fijn om Nederlands te horen. We moesten nu ook oppassen wat we zeiden tegen elkaar, want nu zaten er nog meerdere nederlands sprekenden in de zaal. We zijn het nu al zo gewoon dat niemand ons kan verstaan, dat we er vaak zomaar dingen uitflappen .

09-10-2012 om 00:00 geschreven door Tom en Machteld