Gebrselassie verbetert eigen wereldrecord op de marathon.
Haile Gebrselassie heeft in het Duitse Berlijn zijn eigen wereldrecord op de marathon scherper gesteld. Met een tijd van 2 uur, 3 minuten en 59 seconden doet hij maar liefst een halve minuut af van zijn vorige besttijd, dat hij vorig jaar ook al in Berlijn liep.
Wie het wereldrecord op de marathon wil aanvallen kan dat nergens beter doen dan in Berlijn. Het parcours staat geboekstaafd als supersnel en de organisatoren hebben er traditioneel veel geld over voor een wereldrecord. Mede hierdoor besliste Gebrselassie om de marathon in Peking links te laten liggen. Gebrselassie, die aan astma lijdt, vreesde dat de smog zijn gezondheid in gevaar zou brengen. Maar waarschijnlijk wilde hij zijn voorbereiding op de marathon van Berlijn niet in gevaar brengen. Het zou voor de 35-jarige Gebrselassie bijna onmogelijk zijn om op zon korte tijd twee keer te pieken.
De meervoudige olympisch en wereldkampioen liet zondag niets aan het toeval over. Vier hazen moesten hem naar goede tussentijden loodsen. Halfweg zat de Ethiopiër met een tijd van 62.04 minuten perfect op schema. De Keniaan James Kwambai kon het moordende tempo het langst volhouden, maar na 35 km moest ook hij hem laten gaan. Kwambai kwam uiteindelijk als tweede over de streep op meer dan anderhalve minuut.
Het moet niet altijd over voetbal en wielrennen gaan. Daarom vandaag een korte bijdrage over de supercup in het volleybal en de nakende competitiestart.
In Knokke verzekerde Maaseik zich van zijn negende supercup. Het legde een tam Roeselare met 3-0 over de knieën. De setstanden waren 25-17, 25-13 en 25-21. Vooral Roeselare moet zich zorgen maken na deze eerste generale repetitie. Alleen in de derde set konden de West-Vlamingen een vuist maken tegen een superieur Maaseik.
Maaseik coach Vital Heynen was in de wolken met de makkelijke zege. " Deze overwinning wil daarom nog niks zeggen en komt erg vroeg op het seizoen. Het zou oneerlijk zijn om Roeselare al af te schrijven alvorens de competitie is begonnen". In die woorden schuilt een grond van waarheid want Roeselare heeft dezer dagen fel te kampen met blessures. Maar Roeselare-coach Dominique Baeyens maakt zich vooralsnog weinig zorgen. " Het is erg om dat een week voor de start van de competitie te moeten vaststellen", aldus Baeyens in het Nieuwsblad. We pieken in eerste instantie naar november en de Champions League." En in die Champions League wil vooral Maaseik dit jaar opnieuw hoge ogen gooien. Vorig seizoen deed Maaseik opnieuw van zich spreken door de finale van de CEV Cup te halan. Dat kan je vergelijken met de Uefa Cup in het voetbal. Maaseik hoopt stiekem terug aan te sluiten met de grote successen van einde jaren negentig toen het twee keer de finale van de CL haalde. Het kan hiervoor wel geen beroep meer doen op de Nederlandse smaakmaker Kay Van Dijk. Maaseik versterkte zich wel met onder meer de Nederlandse international Maan. Onze prognose is de 1ste plaats. Roeselare heeft zowaar met een nog groter verlies af te rekenen dan Maaseik. Niemand minder dan Ivan Contreras heeft de club verlaten. De Mexicaan verkoos een lucratieve transfer naar Ankara. Hoofdaanvaller Contreras werd vorig seizoen nog verkozen tot speler van het seizoen. Dat verlies is waarschijnlijk te groot om het van Maaseik te halen.
Het wegwielrennen nadert zijn ontknoping.Na het WK in Varese volgende week kan voor veel renners de riem er enkele weken af alvorens in november terug op te bouwen naar het nieuwe seizoen. De een zijn dood is de ander zijn brood. Dat principe laat zich ook gelden in de wielersport want in Neerpelt werd het veldritseizoen officieel op gang geschoten. Een seizoen waarin verschillende cyclocrossers de hegemonie van Sven Nys willen en kunnen doorbreken.
En de grootste concurrentie voor Nys komt misschien wel uit zijn eigen dorp. Niels Albert is vanaf dit seizoen volwaardig prof en zal zeker zijn graantje willen meepikken in de verschillende regelmatigheidscriterium zoals de GVA-trofee en de Superprestige. Albert heeft zich in tegenstelling tot Nys uitsluitend met het veldrijden ingelaten. Als Albert op de gepaste momenten het hoofd kan koel houden schuilt er een potentiële veelwinnaar in Albert.
Vorig seizoen kroonde Lars Boom zich tot wereldkampioen bij de profs en doorbrak hiermee de Belgische suprematie. Daarbuiten pakte Boom bijna al nationale titels in zowel het veld als op de weg. Boom zal ook volop zijn eigen kans kunnen gaan nu Nys Rabobank heeft ingeruild voor Landbouwkrediet. Hoewel Boom ook vorige winter bij wijlen lak had aan de ploegbelangen is dit voor Boom en het veldrijden een goede zaak. Zeker op de snelle omlopen zal er hoogstwaarschijnlijk weinig kruid gewassen zijn tegen de jonge Nederlander. Zodra het wat vettiger wordt verliest hij een pak van zijn sterkte.
Ten slotte moeten we ook rekening houden met Bart Wellens. Wellenns, die in december papa wordt, kende een zorgeloze voorbereiding en deed het ook op de weg meer dan behoorlijk. Als hij zich niet laat ontmoedigen door tegenslagen kan hij zijn superseizoen van 2003 en 2004 opnieuw benaderen. Het wordt dus weer een ongemeen spannende winter waar de jongeren Albert en Boom misschien wel eens de macht kunnen grijpen. Binnen goed anderhalve maand zijn we een stuk wijzer.
De Belgen doen het goed in de Vuelta. Er staan al vier etappezeges op het conto en ook zondag kan er nog worden geoogst in Madrid. Voor aanvang van de Vuelta was het al bijna tien jaar geleden dat een Belg een rit kon winnen in Spanje. De laatste die dat kon was Frank Vandenbroucke. In 1999 deed hij in Avila wat hij zijn Sarah de dag voordien had beloofd. Winnen.
Leuk om vast te stellen als wielerliefhebber is dat ook onze jongere generatie van zich doet spreken. Zowel Van Avermaat als Wouter Weylandt zijn nog groentjes in het peloton. Onder het mom "wie niet waagt niet wint" staken deze jongelingen al twee etapezeges op zak. Dat weylandt en Van Avermaat getalenteerd waren wisten wij Vlamingen al langer. Maar het ook nog afmaken in een grote ronde is nog iets anders. Wat opvalt aan deze nieuwe generatie is de zelfzekerheid waarmee die gasten in het peloton meepeddelen. We zullen hen maar schoorvoetend de 'Boonengeneratie' noemen. Ze weten de media telkens op een leuke manier in te pakken, maar dit is steeds met een vette knipoog. Van Avermaat weet meer dan wie ook wat zijn sterke punten zijn, maar belangrijker hij kent ook zijn beperkingen.
Van Avermaat, Weylandt en ook Jurgen Roelandts mogen zich de nieuwe vedetten noemen van de Belgische wielersport. Maar dit trio gaat een pak nuchterder om met deze verworven status. Ze beseffen dat ze er hard voor hebben moeten werken en dat de weg naar de absolute wereldtop geplaveid ligt met tal van hindernissen en verlokkingen. Maar de algemene conclusie is dat de toekomst ons toelacht en er voor ons nog enkele mooie jaren in het verschiet liggen.
Toen een goede vriende mij het aanbod deed om de match BVB-Schalke bij te wonen op 13 september 2008 moest ik geen twee seconden nadenken. In het seizoen 2006-2007 raakte ik al gecharmeerd door de grootste ploeg uit het Rurhgebied. Met een goed gevuld autootje vertrokken we zaterdag in de vroegte voor een tocht van meer dan 250 km.
Het grootste probleem in de heenmatch was niet om er te geraken, maar wel om een parkeerplaats te vinden voor onze wagen. Het was al meteen duidelijk dat Dortmund al vrij vroeg overspoeld werd door voetbalgekke Duitsers. We hebben meer dan een half uur moeten zoeken om een deftige parkeerplaats te vinden. Eens we die gevonden haddenkonden we ons voor de volle honderd procent gaan concentreren op das Ruhrpott-derby zoals de match hier in de volksmond wordt genoemd.
In de 1,5 km lange toch van onze auto tot aan het stadion ondervonden we al snel dat dit niet zomaar een match was. Overal in de straten bruisde het van de voetbalgezelligheid. De typische Duitse ongedwongenheid maakte me al snel enthousiast. Al zingend trok het geel-zwarte legioen naar de plaats van het gebeuren, het Signal Iduna Park. De vijandigheid nam stelselmatig toe en van die onschuldige gezelligheid in de straten van Dortmund was nu geen sprake meer. Plaatselijke jongeren, meestal in het zwart gekleed, vielen passerende Schalke-supporters lastig waarop de politie telkemale hardhandig ingreep.
Na de supporterstroepen drie kwartier voor het stadion hebben bemonsterd trokken we ruim een uur voor de match naar onze zitplaatsen. We hadden tickets voor de Süd-ost tribune, net naast de grootste staantribune van Europa. We zaten helemaal bovenaan en hadden een fantastisch zicht op de Sud-tribune. Met vlaggen en uitmuntende supportersgezangen creeerden de supporters meerdere kippenvelmomenten. Ik vond het wel opvallend hoeveel identeit deze club op allerlei gebieden uitstraalden. BVB heeft meerdere clubsongs en ook de merchandising mag er wezen. Alles maar dan ook alles is er voorhanden in de clubshop. Van pennen over slipjes tot nummerplaten. Ze hadden het allemaal. Heel verleidelijk ook. Ik kan me voorstellen dat een vader er liever niet naar binnen gaat met zijn twee jongste kroosten.
De scheidsrechter floot de wedstrijd op gang en Dortmund trok in de beginfase van de wedstrijd volop ten aanval. Schalke beperkte zich tot slordig middenveldspel en kon pas na tien minuten dreigend voor de dag komen. Na een half uur haalde de scheidsrechter de woede van 70.000 Borussen op de hals toen die een lichte penalty floot na licht handspel. De debuterende Jefferson Farfan maalde er niet om en trof kurkdroog raak. Dortmund was helemaal van slag en van het aanvallend voetbal in de beginfase was niets meer te merken. Rafinha en Westermann tekenden in een dol kwartier voor de 0-3. De Königsblauen misten nadien nog enkele reuzekansen en verzaakten het gewonde dier helemaal te verlammen. Een kopbaldoelpunt in de 67ste minuut van Subotic bracht opnieuw hoop, maar niet meer dan dat. Dat dachten we tot de aan de rust ingevallen Alexander Frei zijn duivels ontbond. Met een prachtige krulbal in de kruising deed hij de feniks uit zijn as verrijzen. Bij Schalke kookten de potjes nu helemaal over en dat resulteerden in twee rode kaarten. Schalke moest nog ruim een kwartier met negen verder. In de slotminuut versierde Dortmund een penalty na opnieuw dubieus handspel.Alexander Frei werpte zich op tot held van de dag en legde de 3-3 eindcijfers vast.
Het veel te laag overhellende dak vloog van het stadion en de fans wisten met hun blijdschap geen blijf meer. Zelden zo een publieke extase meegemaakt als de 13de september. De Schalkefans dropen teleurgesteld in colonne af en in Dortmund moeten ze zich ongetwijfeld hebben opgemaakt voor een lange feestnacht.
De druk is na de nipte overwinning tegen Estland deels van de ketel. Vanavond wacht aan de oevers van de Bosporus echter een tegenstander van een heel ander kaliber. Turkije speelde de halve finale op het EK en beschikt over een ervaren ploeg. De underdogpositie is deze keer voor België en een punt halen zou al een wonder heten.
Maar voetbal blijft een sport en geen exacte wetenschap. De kleintjes kunnen de laatste jaren veel makkelijker van de groten winnen en daar moeten we ons dan maar aan optrekken. Niettemin moeten de Duivels ook een gezonde dosis aggressiviteit en wilskracht aan de dag leggen willen ze kans hebben op slagen.
Toch mogen we de wedstrijd met vertrouwen tegemoet zien. We hebben tegen Estland lekker aanvallend gespeeld, hoewel de poorten achteraan helemaal open stonden. 3-2 winnen is nog altijd beter dan 1-0. Ook tegen Turkije moeten we van onze aanvallende kracht uitgaan. Weliswaar deze keer met de sleutel op de deur. Maar aanvallend voetbal loont altijd. Dat heeft het afgelopen EK duidelijk aangetoond. Afwachtend voetbal, Griekenland, wordt afgestraft.
Het is er al meteen op of onder tegen Estland vanavond. Bij verlies mogen de Belgen hun droom om eindelijk nog eens te mogen deelnemen aan een groot tornooi zo goed als zeker opbergen. Dat is toch wat de Belgische media ervan maakt. Maar ik vrees ervoor dat die waarheid vrij dich tegen de realiteit aanleunt.
Wie niet meteen de volle buit pakt tegen een notoire tegenstander als Estland parkeert zichzelf in een bijzonder moeilijk parket. In 2006 begon België ook thuis tegen een mindere god. Kazachstan zou wel eventjes snel opzij gezet worden klonk het toen bij de bond. De match eindigde op 0-0 en België was al meteen op achtervolgen aangewezen. Vooral mentaal kwam dat puntenverlies hard aan. Zover mogen we het vanavond dus niet laten komen. Als we winnen zijn we misschien gelanceerd voor een leuke en spannende campagne. Kwalificatie is het grote doel, maar als we er eervol uitgaan omdat Turkije en Spanje beter zijn is dat geen schande. Op voorwaarde dan dat we tegen de mindere goden kunnen winnen.
Even de cijfers over onze tegenstander van vanavond. Estland, met als hoofdstad Talinn, telt iets meer dan een miljoen inwoners. De nationale sport nummer een is er niet voetbal , maar wel basketbal. Estland heeft zich, uitgezonderd van de OS in 1924, nog nooit weten te plaatsen voor een eindronde. Sterspeler van de Esten is de genaamde Oper, die bij Roda JC niet verder komt dan de bank. Niet echt een tegenstander dus om schrik van te hebben.
Info: De wedstrijd wordt uitzonderlijk niet in het Koning Boudewijnstadion gespeeld. Plaats van het gebeuren is deze keer Sclessin in Luik. Er zijn nog steeds tickets te verkrijgen die tot vlak voor aanvang van de partij kunnen worden gekocht.
Hoogspringen is een ware kunst en vraagt veel technisch vernuft. Vraag dat maar aan onze olympische kampioene Tia Hellebaut. Het komt er op neer je techniek zo te verfijnen dat je op de meest efficiënte manier over de lat kan duiken. Zij kan als geen ander pieken en daar gaat het in het hoogspringen om. Leven voor één doel. En dat doel heette voor de meeste atleten olympisch goud.
Hier gaan maanden voorbereiding aan vooraf. Atleten zien in de zes maanden voor de Spelen alle vormen van aards genot aan zich voorbij gaan. Alles is gericht op dat ene moment. Maar het seizoen is nog niet afgelopen na de spelen. Er viel met Zürich en De Memorial nog veel geld te verdienen. Maar daar heeft de Rus Ivan Ukhov, een van de toppers in het hoogspringen bij de mannen, geen boodschap aan. Ukhov die een persoonlijk record in zaal heeft staan van 2m39, had tijdens de meeting in Lausanne te diep in het glas gekeken. Hierdoor sprong hij niet over de lat, maar eronder. Bekijk hier het filmpje, gefilmd door een toeschouwer, en oordeel zelf.
Het is weer hobbeles bij de voetbalbond. Jean-Marie Philips, CEO van de Bond, beschuldigt Technisch directeur Michel Sablon van amatateurisme in een Vlaamse krant. Ongezien.
Mémé Tchité is de aanstoker van deze ruzie. De laatste dagen is heel wat onduidelijkheid ontstaan rond Tchité. Mag hij nu voor de Duivels uitkomen of niet? Rwanda eist de aanvaller van Santander op en hierdoor kan het wel eens riskant worden hem op te stellen tegen Estland. Allemaal de schuld van Sablon aldus Philips.
Dit bewijst nog maar eens dat de neuzen nog altijd niet in dezelfde richting staan bij de Bond. Het geklungel blijft aanhouden en de publieke vernedering van Sablon kan wel eens invloed hebben op de prestatie van de Duivels. "We Believe" is de nieuwe slogan voor deze WK-campagne. Een groots opgezette mediacampagne moet ons opnieuw laten houden van de nationale ploeg. Maar door zulke berichten is nog maar zeer de vraag of die boodschap uberhaupt aanslaat bij Jan met de pet.
Standard en enkel Standard verdiende kwalificatie voor CL
Nu de ontgoocheling over de uitschakeling van Standard stilaan wegebt wil ik toch nog kort iets over de pijnlijke nederlaag berichten. De ontgoocheling zat dan ook diep en ik heb enkele dagen nodig gehad om deze klap te verwerken. Klinkt raar uit de mond van een niet Standard-supporter, maar als er een ploeg Europees succes verdient dan zijn het wel de Rouches. Zelden een Belgische ploeg zo onbevangen zien spelen op Engelse bodem. Maar de conclusie is en blijft hard na meer dan 200 minuten voetbal. Liverpool speelt CL en Standard moet het zien te rooien in de veel minder hoog aangeschreven Uefa Cup.
In Luik zullen ze zich nog vaak in de haren krabben na het 0-0 gelijkspel op Sclessin, nu twee weken geleden. Standard had voldoende kansen om met twee, drie doelpunten te winnen maar verzuimde die af te maken. zelfs een penalty ging er niet in. Knappe prestatie van Standard, maar niemand gaf na die match nog een stuiver om de kansen van Standard. Liverpool zou de klus thuis wel snel eventjes klaren. Het tegendeel was echter waar. De beste kansen waren net als in de heenmatch voor Standard. Liverpool voetbalde inspiratieloos en gaf nooit de indruk Standard echt pijn te kunnen doen. De Supporters van Standard lieten het zich welgevallen en zongen, dansten en maakten sfeer dat het een lieve lust was. Niet enkel op het veld gaf Standard les maar ook ernaast. Het typeert de begeestering en het enthousiasme dat in deze club leeft. Het is dan ook maar zeer de vraag of de supporters zich kunnen/mogen tevreden stellen met voetbal van het tweede schap.
Dat juist een Nederlands duo Standard het nekschot gaf in de 118de minuut doet nog extra pijn. Kuyt bakte er werkelijk niks van in die match maar scoort dan toch het winnende doelpunt. Sommigen noemen het internationale klasse. Ik hou het op geluk en onrechtvaardigheid. Standard en enkel Standard had mogen doorgaan. Toch ben ik terecht fier op Standard. Als Belg is het fijn te weten dat we toch tenminste nog een ploeg op Europees niveau hebben. De volgevreten vedetten van Anderlecht hebben bij mij al lang afgedaan. Standard heeft de voorbije twee weken enorm veel krediet opgebouwd. Goed gespeeld Standard en het ga je goed in de Uefa Cup, waar Standard in Liverpool een wraak kan nemen door Everton uit te schakelen. En het gaat ze nog lukken ook.
Racing Genk lijkt na amper twee speeldagen al in een minicrisis te zijn verzeild geraakt. In de eerste wedstrijd tegen Germinal Beerschot konden de gebreken nog worden bedekt, maar een nijdig Bergen kende afgelopen weekend geen genade met de Limburgers. Resultaat een 1 op zes.
De verwachtingen stonden hooggespannen aan het begin van het seizoen. Er werd stevig ingekocht in het tussenseizoen. Vier nieuwe namen vonden de weg naar de Cristal Arena. Even de namen. De enige bekende naam van het viertal is Joao Carlos, die overkwam van Lokeren. Hij moet de verdediging van Genk meer cachet en techniek bijbrengen. De andere drie komen allen uit laag aangeschreven competities.¨Enkel de Hongaar Tözser heeft al wat ervaring bij een topclub. Hij werd gehaald bij AEK Athene. Adam Nemec werd gehaald bij MSK Zilinia uit jawel Slovakije en ook middenvelder Pudil werd gevonden in het voormalige Oostblok.
Alle vier stonden ze tegen Bergen aan de aftrap en enkel Joao Carlos haalde een enigzins aanvaardbaar niveau. Zowel Pudil, Tözser en Nemec konden niet overtuigen en blijken nog aanpassingsproblemen te hebben. De vraag of de zomertransfers als mislukt mogen worden bestempeld dringt zich nu al op.
De transferpolitiek van Genk kan op zijn minst als opmerkelijk worden omschreven. Coach Van Geneugden zou dit seizoen resoluut de kaart van de jeugd trekken. Genk zou opnieuw wat Belgischer kleuren. Maar wat zien we, het omgekeerde is waar. Met Davino Verhulst en Wim De Decker begon Genk met amper twee Belgen aan de partij tegen Bergen. Er wordt dus gezondigd tegen de huisstijl en dat verraad laat zich nu wreken. Genk moet zich opnieuw dringend gaan bezinnen.
Wat beloofde Jos Vaessen aan het begin van het seizoen weer? Ahja de garantie blauw op wit dat supporters een deel van hun abonnement krijgen terugbetaald als er geen Europees voetbal werd gehaald. Het angstzweet moet Vaessen nu al uitbreken.
De Olympische Spelen dreigen op een fiasco uit te draaien voor de Belgen. Met strenge selectiecriteria als maatstaf hoopte het BOIC met een rijkgevulde medaillekast huiswaarts te keren. Maar als de Belgen zo belabberd blijven presteren mag de kast inhoudsloos terug mee naar huis. Het oogde fraai twee weken geleden. De Belgische delegatie, 96 man sterk, was de grootste in jaren. Dit moet men wel in de juiste context plaatsen, want daarbij zaten ook twee teamploegen en dat telt al snel op.De voetbalbeloften doen het voorlopig uitstekend en hebben nog uitzicht op een medaille. Dan moet er vrijdag wel worden gewonnen tegen de Brazilianen, die na het smadelijk verlies tegen Argentinië in hun eer zijn gekrenkt. We staan dan wel nog altijd met lege handen, maar we zaten er toch al enkele keren dichtbij. Zo eindigde Tim Maeyens in het roeien op een zucht van de bronzen medaille en was judoka Dirk van Tichelt een ippon verwijderd van het brons. Ook Iljo Keisse en kenny de Ketele mogen met opgeheven hoofd het olympisch dorp verlaten. In de maddisson, een van de paradepaardjes van het baanwielrennen, eindigde het duo op een verdienstelijke vierde plaats en totaliseerden ze het grootste puntentotaal. De Belgen strandden op tweehonderd meter van het goud. De Canadezen, die op dat moment op drie ronden stonden, gooiden roet in het eten en reden zich de ziel uit het lijf om de Belgen terug te halen. Een vloekgolf van jewelste vulde mijn woonkamer, want op hetzelfde moment kwamen de Belgen ook nog eens 1-0 achter tegen de Nigerianen.
Evi van Acker, tweede op het afgelopen EK, krijgt de prijs van grootste ontgoocheling. Van Acker had lange tijd uitzicht op een medaille in de Laser Radial, zeilen, klasse. Maar door concentratieverlies eindigde ze uiteindelijk op een teleurstellende 8ste plaats. Ook die andere zeilhoop, Godefroid en Carolijn Brouwer konden de hooggespannen verwachtingen niet inlossen. Een twaalfde plaats in de Tornado-klasse was hun deel. Nu ja ik vraag me eigenlijk wel een beetje af waarom zeilen een olympische discipline is. Wie interesseert er zich nu in het zeilen. Dan vind ik dat ook discobowling moet worden opgenomen als olympische sport.
BENJAMIN BOUKPETI
De hoogste tijd nu om het rapport van onze Belgische deelnemers in de Olympische discipline bij uitstek te maken. Namelijk de atletiek. Met net geen twintig atleten eiste de moeder van alle sporten een vierde van alle sporters aanwezig in Peking op. De grote hoop op een opzienbarende prestatie die de buitenwereld met verstomming zou slaan kwam er evenwel niet. Kim Gevaert sneuvelde in haar halve finale door een slechte start. Weg finale en weg Belgische droom. Ook Kevin Rans, die in extremis een wildcard kreeg toebedeeld van het BOIC, moet ook geen al te hoge pet opzetten. Hij raakte niet over de kwalificatiehoogte van 5m55. Alhoewel er wel verzachtende omstandigheden kunnen worden ingeroepen in zijn geval. Hij kreeg namelijk pas twee weken voor de afreisdatum naar Peking te horen dat hij geselecteerd was. Hierdoor leefde Rans lange tijd in onzekerheid en was zijn eerste bekommernis niet de Spelen zelf, maar het plaatsen voor diezelfde Spelen. Dan kan je moeilijk spreken van een grondige voorbereiding.
Toch wil ik ook enkele atleten positief in de verf zetten. De Borlees bewezen over enorm veel talent te beschikken. Kevin Borlee eindigde in een nieuw Belgisch record van 44'88" op een zucht van een finaleplaats. Het zou de Belgische stunt van de Spelen zijn geweest. Een Belg in de finale van de 400m. Ook zijn broer Jonathan Borlee deed het meer dan behoorlijk. En Cedric Van Branthegem, die een jaar geleden nog helemaal aan de grond zat, bewees met een halve finale over veerkracht te beschikken. Maar met Tia hellebaut en de 4x100m bij de meisjes maken we nog kans op twee medailles in de atletiek. Aan dat positief gegeven moeten we ons de volgende dagen zien op te trekken.
Op het Eurovisie songfestival klinkt de term "Belgium 0 points" ons inmiddels al bekend in de oren. Gaat de term "Belgium 0 medals" ons binnenkort even bekend in de oren klinken. het heeft er alle schijn naar. O ja dan nog dit. Togo, dat amper drie atleten naat Peking stuurde heeft ondertussen zijn eerste gouden medaille beet. Die eer was weggelegd voor Benjamin Boukpeti in het Kajakvaren.
Op de olympische spelen zijn Bob Maesen en Kevin de Bont er woensdag niet in geslaagd zich te plaatsen voor de finale van de k2 op de 1000 meter. In hun reeks moesten ze bij de eerste 3 aankomen, het werd echter een 4de plaats en weg finale.
Nochtands waren de belgen goed weg en lagen ze halverwege de wedstijd zelfs op kop. Maar in de laatste 10 meter kwamen de de thuisvaarders uit China in extremisch nog over de Belgen. Belgie mist zo dus op een naar mijn mening stomme manier de finale in de k2 .
In de schaduw van de Olympische Spelen is zaterdag de vernieuwde Jupiler Pro League van start gegaan. U hoort het goed de Jupiler League steekt voortaan in een nieuw jasje. Maar of een nieuw jasje de oude kwalen kan verhullen is maar zeer de vraag.
Het voorvoegsel Pro werd toegevoegd om aan te geven dat de Profliga voortaan professioneler wil werken. De profliga verandert trouwens ook van naam. Hierbij moesten al de trainers van de eersteklassers een intentieverklaring ondertekenen waarin ze aanvallend voetbal prediken. Roeselarecoach Dirk Geeraerd mocht dit document zelfs live gaan ondertekenen in het bijzijn van de bobo's van de bond. In de Houba de Strooperlaan zijn ze blijkbaar niet vies van enig cynisme.
Hiermee zou het recent in het leven geroepen modewoord 'betonvoetbal' dus voorgoed verleden tijd moeten zijn. Maar met de nakende competitiehervorming in het achterhoofd lijkt dat eerder een utopie. Er kunnen maar liefst vier ploegen degraderen. De belangen die bij pakweg Roeselare-Tubeke op het spel staan zijn enorm groot. Elk punt is vanaf dan een gewonnen punt. Ploegen die voluit voor de zege gaan en onbezonnen voetballen zullen nu nog meer dan vroeger een rariteit worden.
Vorige week woensdag kreeg het Belgische voetbal een zoveelste klap te verwerken. Anderlecht raakt in de tweede voorronde van de CL niet voorbij BATE Borislov en hierdoor eindigt het Europees avontuur voor het eerst in vijftien jaar al in de late zomer. Niet enkel een ramp voor Anderlecht, maar ook voor het Belgische voetbal. Een naamsverandering en wat goede bedoelingen zullen de negatieve spiraal waarin het Belgisch voetbal zich al een tijdje bevindt niet omkeren. Toch niet in de nabije toekomst. Er moet meer werk worden gemaakt van structurele veranderingen die ons voetbal echt vooruit helpen. Een voorbeeld hiervan is het stadiondossier van Brugge, dat een nieuw stadion wil neerpoten in Loppem. Club heeft ondertussen groen licht gekregen van de Vlaamse Gemeenschap, maar nu krabbelt het stadsbestuur onder druk van de buurtbewoners terug. Ook Anderlecht is er nog niet uit waar het zijn nieuw stadion gaat neerpoten en Gent blijft de bouw van zijn nieuw Arteveldestadion maar uitstellen.
Dit soort van tegenstrijdigheden, die in ons land wel eens vaker voorkomen, hangen als een zwaard van Damocles boven het hoofd van onze eersteklassers. De populariteit van ons voetbal is in stijgende lijn en bij de topclubs kunnen ze de vraag naar abonnementen niet meer aan. Een potentiële goudmijn blijft hiermee dus onaangeroerd. En als we verder nadenken dreigt dit ook de organistatie van het WK 2018 in gevaar te brengen. En net dat WK zou ons voetbal een enorme boost kunnen geven.
Er moet ook iets worden gedaan aan de toevlucht van buitendlanders, die het niveau in de meeste gevallen niet opkrikken. Een gedegen jeugdopleiding, waarbij de jongeren niet van kindsbeen in een tactisch keurslijf worden gedwongen, is een tweede vereiste om het niveau van onze competitie op te krikken. De tijd dat de Belgen een match konden winnen op tactiek en fysiek ligt al een tijdje achter ons.
Ik zou zeggen laat het niet bij deze naamsverandering blijven.
België heeft zijn eerste wedstrijd op de Olympische Spelen verloren van Brazililië. In de eerste helft voetbalden onze Duivels nog goed mee en dwongen ze via de later betreurde Fellaini de beste kans van de eerste helft af. Brazilië kon daar bitter weinig tegen over zetten en enkel Marcello kon de harten van de Chinezen verwarmen. België en dan vooral Dembele speelde in die eerste helft bij wijlen Brazilaanser dan de Brazilianen zelf.
België kon dus met een gerust gemoed gaan rusten. Was het onderschatting, hadden de Belgen last van de warmte of kwamen de Brazilianen eindelijk op stoomsnelheid in de tweede helft. Een bedrijvige Pato moch twee keer ongehinderd uithalen in het strafschopgebied, maar het vizier van de 19-jarige ster stond niet goed afgesteld.
De stormloop van de Brazilianen ging op het uur liggen en de Belgen vonden hun tweede adem. Mirallas mocht nog eens stevig uithalen, maar de wedstrijd bloedde stilaan dood. Tot Al Ghamdi Kompany een tweede gele kaart aansmeerde na een heel licht overtreding. Exit Kompany en misschien meteen ook zijn laatste partij van het tornooi. Brazilië profiteerde van de man meer situatie en tien minuten later mocht Hernanes het strafschogebied binnendribbelen van een laks verdedigende Fellaini. Hernanes knalde de bal in de linkerbovenhoek en met nog een kwartier te gaan stond het 1-0 voor Brazilië. Een opdoffer die de Belgen niet meer te boven zullen komen.
En de kelk moest tot op de bodem geledigd worden. Ook Fellaini mocht na een vermeende overtreding vervroegd de douches opzoeken. Al Ghamdi zat ongetwijfeld goed op te letten toen scheidsrechter Peter Prendergast de rode loper uitrolde voor de Brazilianen op het WK in Korea en Japan. De arbitrage was alweer van een bedenkelijk niveau.
Stefan Schumacher won zaterdag in de Tour de France de tijdrit over 53 km. Ook in de eerste tijdrit in Cholet stond er geen maat op de Duitser. Zijn aanvalsdrang was deze tour evenwel nog groter dan zijn winnaarsmentaliteit. In de Alpen trok hij twee dagen na elkaar schijnbaar onvermoeid ten aanval. En niemand die zich vragen begon te stellen. Vreemd in een Tour die wordt gekenmerkt om zijn achterdocht.
Schumachers overwinning kwam geheel onverwacht. Niemand die vooraf Schumacher had angeduid als winnaar. Hij staat trouwens ook niet echt bekend om zijn tijdrijderscapaciteiten. Zaterdag flikte hij het opnieuw. Dit keer in Saint-Amand Montrond, waar hij ook bewees de beste te zijn in een tijdrit van over de 50 km. En wederom niemand van het verzamelde journaille die hierbij enige kritische kanttekening plaatste.
Het gebrek aan frisheid kostte Cadel Evans de overwinning in deze Tour. Vreemd dat iemand die drie weken met zijn krachten woekert nog zo fris en monter is aan het eind. Elke overbodige inspanning werd cash betaald in de Tour van dit jaar. Maar onze Duitse vriend bleek hier geen last van te hebben. Ik denk er alvast het mijne van.
Schumacher heeft ook zijn verleden niet echt mee. In de winter reed hij stomdronken een woning binnen. Bij de bloedanalyse bleken er ook nog eens sporen van amfetamines aanwezig te zijn. Schumacher werd hiervoor door zijn ploeg Gerolsteiner twee maanden op non-actief gezet en hiermee was voor de waterproducent de kous af. Als ASO consequent zou zijn geweest zou Schumacher net als Boonen niet eens mogen starten. Ik twijfel er daarom ook sterk aan of die Schumacher wel zuiver op de graat is. In een Tour waar extravaganze wordt afgestraft springt hij er bij mijn weten iets te fel bovenuit. Of ik gelijk heb zal de toekomst moeten uitwijzen.
Het BOIC heeft zes namen toegevoegd aan de lijst van atleten die naar de Spelen mogen. Hierbij onder andere Kevin Rans, Monder Rizki en Pieter Desmet.
Tot zondagavond hadden de Belgische atleten de tijd om zich alsnog te plaatsen voor Peking. De Nacht van de Atletiek was het ideale decor voor de Belgische atleten. Een gezellig volgelopen De Veen kon enkel Monder Rizki inspireren. Rizki steeg op de afsluitende 5000m boven zichzelf uit en klokte af in een scherpe 13'04". Maar liefst 8 seconden onder de olympische limiet. Aangezien het pas de eerste keer was dat Rizki onder de limiet liep lag zijn lot in de handen van het BOIC. En dat comité was blijkbaar in een gulle dag, want maar liefst zes atleten werden opgevist met daarbij ook Monder Rizki.
Vorig jaar sprong Rans in Heusden de olympische limiet. Hij sprong over 5m70 en leek zo goed als zeker van deelname aan de Spelen. Hij moest hiervoor nog wel vormbehoud tonen en nog een keer over de limiet springen. Een heel jaar lang ging Rans verwoed op zoek naar die magische hoogte. Het was een verhaal van vaak net niet. Rans werd er zowaar wanhopig van en smeekte na afloop van de KBC-nacht dat hij een selectie verdient en dat hij absoluut mee moest naar peking. De smeekbede heeft blijkbaar geholpen, want ook Rans mag binnenkort zijn kunnen laten zien in het 'birds nest'.
Is het BOIC niet te streng voor de Belgische atleten kan je ja afvragen? De BOIC-normen zijn vaak een pak scherper dan die van het IOC. En daar wringt nu net het schoentje bij mij. Het BOIC houdt angstvallig de vinger op de geldbuidel en ontneemt hiermee de olympische droom van een pak atleten. Het pleidooi van het BOIC luidt als volgt. "Het is beter te investeren in echte toppers met potentiële medaillekansen, dan de poort open te zetten voor iedereen die voldoet aan de IOC-normen.
Op zich kan dit allemaal onrechtvaardig klinken voor sommigen, maar wat dacht je dan van dit. Paul Koech liep gisteren in Heusden-Zolder een BWJP op de 3000m steeple. Toch mag Koech niet naar de Spelen. Koech raakte niet voorbij de Keniaanse trials, nationale testwedstrijden die rechtstreeks bepalen wie naar de Spelen mag, en mag zijn hoogvorm op een ander gaan showen.
Xavier Malisse heeft gisteren het challengertornooi van Moncton gewonnen. Malisse won in 2 sets tegen het nummer 192 van de wereld Danai Udomchoke in 6-4 en 6-4.
Malisse stijgt met zijn zege van plaats 188 naar 162 op de wereldranglijst.
Voor malisse is dit zijn eerste tornooizege sinds begin 2007.
Het wielrennen wordt nog maar eens ogeschrikt door een dopinggeval. Deze keer is het Ricardo Ricoo die voor een heuse schokgolf zorgt in het peloton. Ricco, die in deze Tour al 2 ritten won en zowel in bezit is van de bolletjestrui en de trui van de beste jongere, testte de voorbije dagen verschillende keren positief op synthetische epo. De zogenaamde epo van de derde generatie, die tot vorige week niet op te sporen viel.
Ricco is daarmee voorlopig de derde renner die in deze Tour betrapt wordt, zijn ploeg Saunier-Duval stapte na de bekendmaking uit de wedstrijd.
Saunier-Duval, waar ook Piepoli en Cobo rijden, was voor insiders al langer verdacht Ook de 2 laatstgenoemde hebben al zeer verdachte prestaties geleverd in deze ronde. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Stijn Devolder is terug met de beide voetjes op de grond beland en dat nog wel op 2500m hoogte. Hautacam liet zich niet zo makkelijk bedwingen dan Stijn had gehoopt. Hij verloor er 13 minuten op de belangrijkste pretendenten en een een top 10 klassering in Parijs lijkt nu wel heel ver weg.
Een heel jaar lang heeft Devolder zich toegelegd op deze Tour en na de eerste echte bergetappe mogen de stoute ambities alweer in de kast. Devolder kan met zijn ziekte waarmee hij de eerste week van de Tour kampte wel enkele verzachtende omstandigheden inroepen voor het falen, maar ik maak me toch de bedenking of Devolder wel het juiste profiel heeft voor een grote ronde. In de Vuelta van vorig jaar werd het immers ook niks. Mikken op ritwinst is nu de boodschap.
Devolder wordt volgende maand 29, de ideale leeftijd dus voor een ronderenner. Maar Devolder kennende komt hij deze klap te boven. Van het BOIC kreeg hij vandaag ook goed nieuws te horen waaraan hij zich dient op te trekken. De Tour afmaken en nadien het blikveld richten naar de Spelen. Hij werd immers zowel voor de tijd-als de wegrit geselecteerd. Misschien is voor de West-Vlaming wel een uitblinkersrol weggelegd in Peking. Het zou mooi zijn en een leuke bekroning voor het seizoen. Maar de ronderenner in Devolder heb ik na twee jaar nog altijd niet ontdekt.
De Belgen doen het goed in de Vuelta. Er staan al vier etappezeges op het conto en ook zondag kan er nog worden geoogst in Madrid. Voor aanvang van de Vuelta was het al bijna tien jaar geleden dat een Belg een rit kon winnen in Spanje. De laatste die dat kon was Frank Vandenbroucke. In 1999 deed hij in Avila wat hij zijn Sarah de dag voordien had beloofd. Winnen. 
De Olympische Spelen dreigen op een fiasco uit te draaien voor de Belgen. Met strenge selectiecriteria als maatstaf hoopte het BOIC met een rijkgevulde medaillekast huiswaarts te keren. Maar als de Belgen zo belabberd blijven presteren mag de kast inhoudsloos terug mee naar huis. 
Het BOIC heeft zes namen toegevoegd aan de lijst van atleten die naar de Spelen mogen. Hierbij onder andere Kevin Rans, Monder Rizki en Pieter Desmet. 
