Missen is menselijk en scheidsrechters zijn ook maar mensen. Maar er is een groot verschil tussen een fout maken en vakonbekwaamheid. Ja, want dat is wat ik de Belgische scheidsrechters verwijt. Ook de fysieke conditie, toch een conditio sine qua non, laat bij sommigen en dan vooral de grensrechters vaak te wensen over. Neem nu de wedstrijd tussen Westerlo en Gent van zaterdagavond. In de allerlaatste minuut scoorde Westerlo de 1-0. Heel het stadion uit zijn dak, maar de grensrechter besliste daar duidelijk anders over. Die zag Corstjens offside staan en dus ging het feestje niet door. Bij het bekijken van de beelden zakte mijn broek af toen ik zag waar de grensrechter stond op het moment van de bewuste fase. Hij stond niet op gelijke hoogte van de aanvaller, zoals het hoort. De grensrechter stond toen nog niet eens ter hoogte van de zestien meter. Waar ligt dat dan aan?  Het gebeurt wel vaker dat ik grensrechters spot met een (opkomend) bierbuikje in eerste klasse. Mijn inziens getuigt dit van weinig professionalisme en moeten de fysieke testen van scheidsrechters grondig herbekeken worden. 

Fout 2 in die bewuste fase: Als de scheidsrechter fluit voor buitenspel volgt er een indirecte vrije trap op de plaats waar men buitenspel heeft geconstateerd.  Jorgacevic zette snel de vrije trap, maar helemaal niet op de plaats waar Corstjens offside stond. Een fout met grote gevolgen, want een half minuutje later stond de 0-1 op het bord. Door de veel te snelle spelhervatting stond Corstjens niet terug op zijn positie en scoorde Coulibaly die normaal gezien door Corstjens gedekt moest worden. Scheidsrechter Vervecken schoof na afloop duchtig de zwarte piet door naar zijn grensrechter. Sneu voor Westerlo dat een geldig doelpunt afgekeurd zag en 30 seconden later zelfs nog het deksel pijnlijk op de neus kreeg. 

De scheidsrechter heeft in dit geval beslist over winst en verlies. Waarschijnlijk wacht Vervecken nu een herbronning van enkele weken in tweede klasse, waardoor de druk op zijn schouders nog zal toenemen. Scheidsrechters worden heden ten dagen veel strenger beoordeeld dan vroeger, waardoor die onder enorme druk komen te staan.  Onder meer Frank De Bleeckere heeft dit al meermaals aangegeven. Maar naar zijn stem wordt niet geluisterd binnen de scheidsrechterscommissie, waar bureaumandatarissen steeds de waarheid in pacht hebben. De oplossing ligt niet in een strengere beoordeling van de scheidsrechter, maar juist in betere begeleiding.  Onlangs ging ik in Nederland naar een oefewedstrijd kijken. Wat ik daar zag heeft me werkelijk de ogen uitgestoken. De scheidsrechters begonnen zich nog voor de spelers het veld opkwamen op te warmen.  De verschillende scheidsrechters stonden zelfs onderling met elkaar in contact door middel van oortjes.  Dat is in ons land in eerste klasse zelfs uitzonderlijk. Qua begeleiding is er dus zeker nog progressiemarge, het volstaat om eens vluchtig de blik naar het noorden te wenden.