De doodstrijd van Moeskroen houdt onze competitie al meer dan een maand gegijzeld. Les Hurlus worden hierbij  afgeschilderd als gijzelnemer. De eersteklasserclubs zijn hierbij het slachtoffer. Een laatste recontruering over hoe het ooit zover is kunnen komen.

Het was best een ontroerend zicht daar op Schiervelde zaterdagavond. Moeskroen had zonet zijn (voorlopig) laatste wedstrijd in eerste nationale gewonnen. De spelers gingen de massaal meegereisde supporters hun eer en respect betuigen. De emoties liepen daarbij hoog op voor de meegereisde fans. Al maanden leefden zij met het zwaard van Damocles boven het hoofd, tot vorige vrijdag Moeskroen vrijwillig besloot de boeken neer te leggen. Het had geen zin meer om te vechten tegen alles en iedereen. Het lot van Moeskroen ligt nu in de handen van een curator die beslist over de toekoms. Wordt er snel een overnemer gevonden kan men het huidige seizoen nog afwerken, maar zakt het sowieso naar derde. In het slechtste geval is het verhaal van Moeskroen nu reeds voorbij in eerste nationale.Het zou een bitter afscheid betekenen van een club die meteen na de promotie in 1997 Europees voetbal afdwong.

De clubs die deel uitmaken van de Pro League zijn Moeskroen in ieder geval liever kwijt dan rijk. Met de competitiehervorming van vorig seizoen lijkt ook de solidariteit onder de clubs onderling verdwenen. Nu alles en iedereen op een kluitje bijeen staat gerangschikt is de kans op degradatie immers een pak groter. Een degradant zou hen dus goed uitkomen.  Wat een verschil met KV Mechelen destijds amper vijf jaar geleden. Ook toen moest KVM in het midden van de competitie de boeken neerleggen. Toen heerste er wel nog solidariteit in het voetbal en stonden verscheidene clubs, waaronder Standard, Anderlecht en Genk, gretig hun spelers af zodat Mechelen het seizoen kon volmaken. Moeskroen is hoogstwaarschijnlijk niet hetzelfde lot gegund. Het moet zich ongetwijfeld het lelijke eendje hebben gevoeld in een wereld waar gehaaide clubbmanagers lopen te pronken met dure stadionplannen die hun club naar de top in België moeten brengen. De expansie bij Moeskroen daarentegen was al een tijdje stil gevallen. De lege stoeltjes op Le Cannonier waren vaak niet te tellen. Zelfs toppers tegen Anderlecht en Brugge lokten amper toeschouwers, hoewel het voetbal steeds van een hoge kwaliteit was. Het was Moeskroens doorn in het oog. De nabijheid van de Franse grens, Rijsel op ampers twintig kilometer afstand, de nabijheid van Zulte Waregem en Kortrijk, maakten dat deze club eigenlijk nooit levensvatbaar is geweest.

Kredietcrisis
Niet enkel de geringe toeschouwersaantallen leidden tot het failliet van deze club. Een mengelmoes van grootheidswaanzin en slecht management is oorzaak nummer twee. Na het succesvolle debuutseizoen in eerste klasse in 1997 zou L'excel de concurrentie aangaan met Anderlecht en Club Brugge. De ambitieuze debutant streefde tegen de eeuwwisseling naar een budget van rond de vijfentwintig miljoen euro. De bomen groeiden tot in de hemel die tijd en de club is deze filosofie ook later trouw gebleven. Vorig seizoen moest het vertrek van sterkhouders als Custovic en Lepoint de druk op het budget helpen verlichten. Niet moeilijk als je weet dat Custovic destijds een contract had van om en bij het miljoen euro. Hetzelfde geldt overigens voor Walter Baseggio wiens contract als een gigantische molensteen om de nek van Moeskroen hing. Ook Mbo Mpenza lokte men destijds met een grote zak duiten.  Al kende Moeskroen ook een paar tegenslagen waar het weinig aan kon doen. De portefeuille van mecenas Dufermont is door de crisis een pak lichter geworden. Dufermont gaf zelf al te kennen eventuele nieuwe tekorten niet meer te zullen aanvullen. Ook heeft Moeskroen nog meer dan een miljoen euro te goed van hoofdsponsor Frinver, die door de crisis het sponsorgeld van 1,2 miljoen euro nog steeds niet heeft betaald. Ook van enkele Spaanse investeerders die een rist Spanjaarden in Moeskroen dropten heeft het nog geld te goed. Dit alles maakt dat er geen geld meer is om de lopende leningen en het afbetalingsplan, waarmee de licentie voor het huidige seizoen werd behaald, te financieren. De licentiecommissie kon dan ook niet anders dan de licentie in te trekken wegens het schenden van de voorwaarden.

Niet enkel de eersteklassers zijn de club liever kwijt dan rijk. Ook binnen de stadskern is de club uit de gratie verdwenen. Er werden zelfs actiegroepen opgericht om te beletten dat de stad nog één euro zou investeren in de club. Dat was in het verleden namelijk al te veel gebeurd. Het is een publiek geheim dat toenmalig voorzitter en tevens burgemeester Detremmerie de club een serieuze voorkeursbehandeling gaf. Hierdoor kan de club al geruime tijd op weinig sympathie rekenen van de eigen inwoners, die jarenlang leedzaam de politieke spelletjes ten voordele van de club moesten dulden. Daar waar in Mechelen massaal reddingsacties op poten gezet werden en een rist BV's werden ingeschakeld heerst er bij de aanhang van Moeskroen een pak minder enthousiasme. Moeskroen groeide de laatste jaren mede door de financiële problemen uit tot het lelijke eendje. Het staat nu helemaal alleen. Van niemand nog steun en een bemoedigend schouderklopje. Het maakt dat Moeskroen zelf de stekker uit het stopcontact trekt. Het is tie hopen dat het Belgisch voetbal hier lessen uit trekt. De licentiecommissie is in mijn ogen de grootste schuldige. Niet Moeskroen dat enkel probeerde te overleven ondanks slecht beleid.