Dat Anderlecht de competitie zou domineren lag in de lijn der verwachtingen. De kampioenenploeg van vorig seizoen werd slechts lichtjes gewijzigd. De bouwstenen waren aanwezig en bouwmeester John Van den Brom is iets heel mooi aan het neerzetten in het Astridpark. De jonge coach bewees zich de afgelopen jaren al in Nederland en stond bijvoorbeeld mede aan de wieg van het succes van Vitesse. De aanpak van Van den Brom mag op zijn minst verfrissend worden genoemd, met continu zes, zeven spelers die vooral aanvallend denken. Een ander succes dat hij op zijn conto mag schrijven is de ontbolstering van youngsters als Praet en Bruno. Hoewel Praet ook vorig seizoen meermaals bewees klaar te zijn voor het eerste werd de jonge Leuvenaar vakkundig in de wachtkamer geplaatst door Jacobs. Hetzelfde geldt overigens voor Bruno. 

Gaan we over naar Club Brugge, we zouden er met de huidige gang van zaken gerust een hele blog aan kunnen weiden. Maar laten we dat vooral maar niet doen. Er is al genoeg gezegd en geschreven over het falen van blauw-zwart. Waar liep het fout bij Brugge de afgelopen maanden. Heel simpel, de aanstelling van Georges Leekens was van bij het begin een zwaard van Damocles. De hautaine uitspraken van Leekens na het vertrek bij de nationale ploeg waren alleen maar meer koren op de molen. Het proces Leekens was al gemaakt door media en publieke opinie. Club kon niet anders dan zich te ontdoen van Leekens om de rust te laten weerkeren. Met Garrido lijkt aan het roer lijkt het stilaan opnieuw de goede kant op te gaan. Vice-kampioen zou al heel mooi zijn. 

Een andere constante is het falen van de rest van de G5. Gent geeft al een heel seizoen niet thuis en ook Standard is even wisselvallig als ons guur Belgisch winterweer.  Gent mag als excuus inroepen het vertrek van tal van sterkhouders als Smolders en El Ghannasy. Het wijzigde daarbij licht zijn koers en koos resoluut voor de jeugd.  Bewonderenswaardig al lijken jonkies als Brüls en Van Der Bruggen voorlopig nog niet rijp genoeg om Gent door deze moeilijke periode te loodsen. Voor Gent is het nu vooral zaak om te richten op volgend seizoen. De inhuldiging van het nieuwe stadion zal ongetwijfeld voor een serieuze boost zorgen. Van Gent naar Genk, amper een letter verschil maar bijna een dozijn punten in de rangschikking. Genk speelt attractief voetbal en wist als enige de Belgische eer hoog te houden in Europa. Het heeft met De Ceulaer en Vossen in het team ook iets frivools over zich, en lange tijd werden ze beschouwd als de meest te duchten concurrent van Anderlecht. Duur puntenverlies en een zwakke maand december lijken daar nu lichtjes anders over te gaan beslissen. 

Gaan we naar de onderste regionen van in onze competitie. Opvallend, opnieuw hebben de Antwerpse ploegen het moeilijk. Na Westerlo vorig jaar is de kans groot dat Beerschot en/of Lierse zich stilaan zorgen mogen maken. Vooral Beerschot lijkt zwaar ziek. Onder Adri Koster begon het nochtans prima aan de competitie. Na 8 speeldagen prijkte het zelfs nog op plaats 5 in de rangschikking. Gaandeweg verwaterde het spel van de ratten en vooral het uitvallen van Losada was hierin een belangrijke factor. Afwachten of hij het tij kan doen keren na de winterstop. Vooralsnog lijkt Wim De Corte het voordeel van de twijfel te krijgen. Al gelooft vooral de eigen aanhang niet meer in de redding met hem als luitenant aan het roer.  

Lierse lijkt een vogel voor de kat te zullen worden. Fans bekritiseerden openlijk de handel en wandel van Wadi Degla binnen Lierse. Iets wat Maged Samy maar matig wist te appreciëren. Hij ging zelfs persoonlijk in de clinch met zijn supporters op facebook. Ongezien in het Belgisch voetbal en een voorzitter onwaardig. Door de crisis in Egypte is het voor Maged moeilijk om aan geld te raken in Lier, wat zich weerspiegelt in het aankoopbeleid van de club. Het beroept zich dan ook vooral op zusterclub Wadi Degla om de redding te verzekeren. Na Westerlo vorig seizoen zullen we naar alle zekerheid dus opnieuw een Antwerpse club verliezen.

Cercle Brugge even buiten beschouwing gelaten kunnen we enkele opvallende vaststellingen doen als we provincie per provincie bekijken. Vooral in West-Vlaanderen lijkt men over een geheim recept te beschikken, want Kortrijk en Waregem beleven hoogdagen. Net zoals Cercle de afgelopen jaren een opvallende rol in onze competitie vertolkte. De Antwerpse club lijken het moeilijk te hebben. Mechelen is een club van net niet en Westerlo kende veel pech afgelopen seizoen.