De discussie over de haalbaarheid van kerstvoetbal is al verscheidene keren aan bod gekomen in de media. Met de feestdagen in zicht wil ook ik mijn mening hierover nog gauw even kwijt.
Kerstvoetbal op zich is een prachtig idee. Onze buurlanden Engeland en Nederland deden het ons al voor, met succes trouwens. Tussen kerst en nieuwjaar is een groot deel van de bevolking thuis. Een namiddag voetbal vormt dan een welgekomen afwisseling en een leuk alternatief voor het urenlang tafelen met vrienden en familie. Bij voorkeur vinden deze wedstrijd dan plaats rond het middaguur-zoals dat nu in Engeland het geval is. In Engeland werd kerstvoetbal trouwens ingevoerd uit pure noodzaak,wegens een overvolle kalender met 38 wedstrijden in de reguliere competitie en een rist matchen in de League-en FA Cup. Ook in België zal vanaf volgend seizoen uit noodzaak met kerst worden gevoetbald.
Te vermoeiend is een vaak gehoord excuus van notoire tegenstanders. Een voetballer heeft ook zijn rust nodig, maar in vergelijking met een normale werkmens stelt een trainig van twee uur per dag natuurlijk niets voor. Erger is het voor de buitenlanders die zo de feestdagen in het land van hun werknemer moeten doorbrengen. Wie nu-22 december-rondwandelt op Zaventem heeft een grote kans om bvb Bryan Ruiz van Gent of Lucas Biglia van Anderlecht tegen het lijf te lopen. Deze exotische vogels snakken vaak maanden op voorhand naar een kortstondige hereniging met de familie. Wie zijn wij dan om hen van dit recht te ontzien.
Om een voorbeeld te geven wil ik graag even het verhaal van die andere Ruiz in onze competitie naar voren brengen. Spits Jaime Ruiz van Westerlo verklaarde onlangs in het Nieuwsblad dat het nu bijna een jaar geleden is dat hij zijn familie in Colombia nog heeft gezien. Dit komt omdat Ruiz voor hij naar Westerlo kwam in Peru actief was, waarna hij onmiddelijk afreisde naar Westerlo om er aan de voorbereiding op het nieuwe seizoen te beginnen. Ruiz ziet dus binnenkort voor het eerst dit jaar zijn familie terug. Hiermee wordt-vind ik persoonlijk-nog te weinig rekening gehouden. Zeker in een competitie waarbij een een vierde van buiten de EU komt, moet hiervoor toch enig begrip worden opgebracht. Voetballers zijn per slot van rekening ook maar mensen en dienen met respect te worden behandeld.
Bovenstaand paragraaf stelt een van de pijnlijkste-ik zou zelfs het woord mensonterend in de mond nemen-schaduwplekken van dit concept aan de kaak. Maar dat gegeven vervalt in het niets wanneer de eurotekens op de proppen komen. Op een tijdspanne van tien dagen kunnen voetbalclubs immers een gigantische recette innen. De stadions zitten afgelopen vol en families trekken er in deze periode steevast met de geldbeugeld open op uit. Voor Belgacom TV was het overigens een van de belangrijkste voorwaarden om het aflopend tv-contract afgelopen seizoen te verlengen. Van de clubs wordt dus verwacht dat ze netjes in het gareel lopen en spektakel op de mat brengen. Feit is wel dat de afgelopen weken er steeds meer stemmen klinken om alsnog de klok terug te draaien. Men kan zich dan ook de vraag stellen of kerstvoetbal een toekomst heeft. Maar wie niet waagt, niet wint.
Over de staat van de velden in de winter wil ik het bewust niet meer hebben. Daarover is immers al genoeg inkt gevloeid en ik vind dat iedereen voor zich moet uitmaken in welke omstandigheden kerstvoetbal een meerwaarde heeft. Een zwaar veld heeft immers toch ook zijn charmes.
