Thomas Dekker is na een schorsing van 2 jaar opnieuw boven water gekomen. De nog altijd maar 26-jarige Nederlander tekende een tweejarig contract bij Chipotle Development Team, het continentale opleidingsteam van Garmin Cervélo. Niemand lijkt zich echter de vraag te stellen of het wel zo'n verstandig idee is om een dopingzondaar onder te brengen in een team vol jeugdige, talentvolle renners die nog alles te bewijzen hebben.
Het is de internationale wielerunie (UCI) menens in zijn strijd tegen doping en al wie van deze verboden vrucht geproefd heeft. Zo zal het in de toekomst bijna onmogelijk worden om als betrapt atleet na de carriëre aan de slag te gaan als medewerker in een wielerteam. De UCI geeft hiermee expliciet te kennen dopingzondaars liever kwijt dan rijk te zijn. Figuren als Bjarne Riis, die in 96 de Tour won met een hematocriet van 60, zouden in de toekomst dus verleden tijd moeten zijn. Het tekent de nieuwe wind die door het peloton waait, dat nu properder lijkt dan ooit tevoren. Maar in de omkadering van de meeste wielerteams zitten nog steeds enkele louche schaduwfiguren. Zo zou dopingdokter Michele Ferrari nog altijd zijn diensten verlenen aan enkele Italiaanse renners. Daar wil de Uci nu dus komaf mee maken.
Dat Thomas Dekker nu opnieuw aan de slag kan in het professioneel wielrennen is in feite niet meer dan normaal. De Brabander heeft zijn dopinggebruik toegegeven en zijn schorsing is ten einde. Geen enkele reden dus om Dekker nu nog aan de kant te houden. De weg terug naar boven na een dopingsschorsing start meestal bij een of ander bescheiden continentaal wielerteam. Ricardo Ricco zocht en vond zijn heil bij het Iers-Italiaanse Ceramica Flaminia, alvorens hij dit seizoen opnieuw (voor eventjes dan toch) aan de slag kon bij Vacansoleil. Maar laat zich nu net daar het grootste probleem stellen. Continentale teams zijn voor jonge wielrenners de ideale opstap. Een harde leerschool waarin zij een pak ervaringen opdoen, een heleboel leren, maar ook heel beïnvloedbaar zijn. Dat het daar nu wemelt van de dopingzondaars, die opnieuw hun kans wagen stemt tot nadenken. Moeten jonge renners ,die de toekomst van het moderne wielrennen zullen uitmaken, juist niet beschermd worden tegen dit soort figuren?
In het wielrennen overheerst meer nog dan in elke andere sporttak de dubbele moraal. Het geval Thomas Dekker is daar een zoveelste bewijs van. Of waarom krijgt Dekker geen contract voor de hoofdmacht van Garmin, maar wel eentje voor het opleidingsteam?.
Tags:Doping, Thomas Dekker, Bjarne Riis, Vacansoleil, Ricardo Ricco
