Westerlo moet een 3-2 nederlaag uit de heenwedstrijd ophalen om voor de tweede keer in zijn bestaan door te stoten tot de halve finale. Het is ons tot hiertoe enkel gelukt in het gezegende jaar 2001, toen we de beker wonnen. De heenwedstrijd in Mechelen had alles wat men van een echte cupmatch mag verwachten.  Het werd een ware veldslag met veel commotie, doelpunten en gele kaarten al dan niet terecht. Beide ploegen waren aan elkaar gewaagd, maar een scheidsrechterlijke dwaling geeft Mechelen nu een voorsprong van één doelpunt. Bij Westerlo geloven ze nog steeds rotsvast in hun kansen. Dat mag ook, want twee doelpunten op verplaatsing is zeker niet slecht. Een simpele 1-0 zege volstaat nu om door te stoten. Mechelen heeft genoeg aan een gelijkspel. 

Westerlo is bezig aan een vrij constant seizoen in de grijze middenmoot. Mechelen kende een veel wisselvalliger parcours tot hiertoe. Het schoot furieus uit de startblokken en stond tot half november bij de eerste vijf. Daarna volgde een periode waarin niets meer wilde lukken. Daarna volgde een beschamende één op vierentwintig. Net als in Sint-Truiden hield men ook in Mechelen het hoofd koel en de laatste weken vlot het opnieuw beter met zeges tegen Charleroi en Roeselare. De motor lijkt dus juist opnieuw te zijn aangeslagen voor Mechelen.  De wederopstanding van Gorius de laatste weken is opmerkelijk en is mede de oorzaak van de revival. Hij heeft de rol van Destorme overgenomen en zodoende is Mechelen ook vanaf de tweede lijn terug een pak dreigender. Ook Mununga, herstelt van zijn kwaaltjes, voelt zich de laatste weken terug in zijn sas op de rechterflank. 

Westerlo leed op de openingsspeeldag een zeer pijnlijk verlies Achter de Kazerne. 4-1 werd het toen. Een klap die Westerlo nog lang zou achtervolgen dit seizoen en even verzeilde Westerlo zelfs helemaal onderin het klassement.  Hoewel de media probeerde onrust te stoken in de Westelse kleedkamer bleef Wijnants kalm en werd de ploeg gericht versterkt. In de verdediging maakte de rijzige Bosnische international Mravac zijn opwachting en op het middenveld kwam Iakovenko de ploeg versterken. De ingreep leidde meteen tot succes,  zo werd gewonnen op Moeskroen en Gent. Het vertrouwen keerde stilaan terug in de ploeg en de supporters maakten ook nog eens kennis met Lens Annab. Deze Belgische balvirtuoos met Algerijnse roots speelde tot voor kort in derde provinciale, maar is niet meer weg te denken uit de eerste ploeg. Deze ploeg lijkt in niets meer op de ploeg die op de openingsspeeldag met de billen bloot ging. De ploeg ging degelijk voetballen en werd sindsdien enkel door Anderlecht echt weggespeeld. Toch leidde dit niet tot veel puntengewin. Westerlo verloor al enkele malen dure punten in de extra time. Mits wat meer maturiteit kon Westerlo zeven tot acht punten meer tellen. Hoe dan ook, het belooft nog een stormachtig avondje te worden woensdag. Dat de beste mogen winnen.