|
Toen Rosa Parks in de jaren vijftig in Alabama weigerde haar zitplaats in de bus af te staan aan een blanke medereiziger gaf zij hiermee een sterk signaal. Een signaal dat ze genoeg had van de schaamteloze onderdrukking, die er ook na de afschaffing van de slavernij heerste in het zuidelijk deel van de Verenigde Staten. Haar zitstaking droeg in niet geringe mate bij aan het aan de kaak stellen van de heersende rassensegregatie tussen blank en zwart. Deze moedige daad van verzet wordt nog steeds beschouwd als een belangrijk keerpunt op weg naar een meer multiculturele samenleving in de Verenigde Staten. Een symbolisch ankerpunt waar een hele samenleving zich aan optrok.
Het recht tot zelfbeschikking op openbare plaatsen is ons, als vrijgevochten westerlingen, bijzonder dierbaar. Wanneer we zin hebben om te gaan zwemmen moet niemand ons komen vertellen dat we dat maar beter niet doen. En wanneer we zin hebben in een spannend boek verwacht je niet dat iemand je gaat zeggen dat maar beter niet te doen. In die context is een "staanverbod" in een stadion het laatste waar een doorwinterde voetbalsupporter op zit te wachten. Toch is dat hetgeen de Gentse spionkop staat te wachten. Rijen 1 tem 12 zijn verplicht de wedstrijd al zittend te volgen in de nieuwe Ghelamco Arena. Ter verduidelijking; het gaat hier niet om de business-of familietribune, maar wel degelijk om plaatsen in de spionkop. Blijkbaar is de definitie van het woord spionkop De Witte en Co dan toch volledig ontgaan. Bij deze volgt een korte opfrisbeurt. Spionkop: "Plaats waar fanatieke voetbalsupporters elkaar in het stadion treffen. Bij voorkeur bevindt de spionkop zich achter het doel. Middels het aanheffen van voetballiederen proberen deze supporters hun team naar de overwinning te schreeuwen. Ook het gebruik van attributen zoals vlaggen en spandoeken valt niet uit te sluiten.Bij voorkeur volgen supporters hier al staande de wedstrijd. Zij staan als het ware achter hun ploeg". De spionkop vormt de ruggengraat van elke club op elk niveau. Deze mensen dien je dus met respect te behandelen. Deze mensen vragen zeker geen voorkeursbehandeling mijnheer De Witte, zoals sommige op andere plaatsen in het stadion dat enigszins wel verlangen. Neen, al wat zij willen is een plaats in het stadion waar zij uiting kunnen geven aan hun passie. Een plaats waar lief en leed kan worden gedeeld als een hechte familie. Waar mensen elkaar in de armen vallen wanneer in de allerlaatste seconde van de wedstrijd alsnog het winnende doelpunt valt. Maar evengoed een plaats waar samen getreurd wordt bij verlies, om vervolgens de teleurstelling door te spoelen met een pint.
Hoewel de vergelijking met Rosa Parks misschien een beetje vergezocht is hoop ik dat iemand zich geroepen voelt om deze rol op zich te nemen. Geen enkele zichzelf respecterende spionkop mag en kan het zich veroorloven toe te geven aan deze onzinnige eisen. Nergens zijn emoties feller dan in de spionkop, nergens kan verzet zo hevig en puur zijn. Vraag maar aan menig trainer, die onder lichte druk van de spionkop naar de uitgang werd begeleid.
|
