Twee jaar geleden bracht Jeroen D'hoedt ons land nog in extase door in Ierland Europees kampioen veldlopen te worden bij de junioren. De toen 19-jarige D'hoedt vervulde zijn favorietenrol met glans en zette België opnieuw op de kaart. Maar van dat optimisme blijft momenteel niet veel over. D'hoedt verteert zijn overstap naar de elite moeilijker dan verwacht en de frele schouders van D'hoedt zijn niet opgewassen tegen de torenhoge verwachtingen die men hem stelt.  Die opgelegde druk is misschien een verklaring voor het tactisch blunderen van D'hoedt op het WK in Daegu, waar hij nodeloos energie verspilde door op kop te lopen in de reeksen van de 1500m en er op het einde niet meer aan te pas kwam.  Het is juist die bloedarmoede in ons land die ervoor zorgt dat tweederangslopers uit het buitenland ons land overpspoelen in de hoop toch enkele schamele kruimels mee te pikken. In het verleden hadden we al de passage van Mourhit. Zijn doublures van vandaag heten Dame Tasame (Ethiopiër die in België zijn kost verdient) en  Atelaw Bekele. Twee middelmatige lopers die met gemak het Belgische veldloopcircuit domineren. Het zegt veel, zo niet alles, over het belabberde niveau in ons land. 

Persoonlijk zou ik het niet fijn vinden moest ik als topsporter geklopt worden door iemand die mijn vader of moeder had kunnen zijn. Ik zou met het schaamrood op de wangen afdruipen om vervolgens keihard te trainen. Veerle Dejaeghere heerst momenteel als  nooit te voren in  het veldlopen bij de vrouwen. Haar dichtste belagers, Sigrid Vanden Bempt en Sandra Schenkels, lijken ook dit jaar niet bij machte de hegemonie van de West-Vlaamse te kunnen doorbreken. Dejaeghere heeft al aangegeven er niets voor te voelen de Belgische eer op het Ek te verdedigen.   Momenteel is er geen enkele atlete in staat het vacuüm te vullen, waardoor we nog wel enkele jaren verstoken zullen blijven van successen.