Paris-Roubaix: "De Hel van het Noorden". De zondag na de Ronde verplaatst het wielercircus zich goed 100 km noordelijker alwaar gekoerst zal worden op kleine kasseiwegeltjes. Kasseistroken die praktisch niet meer gebruikt worden, maar ondertussen tot het cultureel erfgoed van de streek behoren. Ziehier de voorstelling van de 107 de editie van de Helleklassieker.Topfavoriet is Tom Boonen. Zijn sterkste concurrent moet de Balenaar in tegenstelling tot voorgaande jaren in eigen rangen zoeken in de persoon van Stijn Devolder.
Spannend wordt het zeker en vast. Boonen heeft in principe nog een kans om zijn voorseizoen kleur te geven en een klassieker op zijn palmares bij te schrijven. Boonen steekt niet onder stoelen of banken dat deze wedstrijd cruciaal zijn voor het slagen van zijn seizoen. Winst in een van de twee klassiekers snoert de criticasters weer een tijdje de mond. Bij verlies mag Boonen zich hoe dan ook aan kritiek( zij het voorzichtig) verwachten. Dat is het leven van Tom Boonen anno 2009. Wat een verschil in vergelijking met vier jaar geleden op de vooravond van Parijs-Roubaix. Boonen had de week voordien Vlaanderen verbaasd met winst in de Ronde. Heel Vlaanderen was in feeststemming en Boonen kon onbezonnen en zonder stress toeleven naar zijn tweede doel dat jaar. Winst mocht, maar het moest niet. Nu is Boonen bijna verplicht te winnen in Roubaix. Het is erg dat Boonen afgerekend wordt op die twee eerste weken in april. Net of er daarna geen koersen van belang meer op het programma staan.
Toch is Boonen mee schuldig aan het hoge verwachtingspatroon rond zijn persoon. Boonen had dit seizoen al veel meer wedstrijden kunnen winnen, maar die extra inspanningen pasten niet in zijn programma. De piek moest er pas komen in de week dat de Ronde verreden wordt. Op zich niets mis mee en specialisatie vergroot de kansen op succes. Toch had Boonen bijvoorbeeld een ritje kunnen meepikken in de Driedaagse De Panne-Koksijde zonder veel extra inspanningen, maar de Balenaar vertikte het om te sprinten tegen Cavendish. Hij wierp zich dan maar op als meesterknecht voor Wouter Weylandt. Nobel, maar een kampioen onwaardig. Boonen zal het zich na zijn carriëre beklagen dat alles altijd maar in het teken stond van de Ronde en Parijs-Roubaix. Toch hoop ik dat Boonen zondag wint. Al was het maar om hem al die kritiek te besparen bij een eventueel falen.
Fair Play is vaak een hol begrip in de voetbalwereld. Voetballers in onze Pro League zijn vaak betere acteurs dan voetballers. Scheidsrechters zijn dan ook het grootste slachtoffer van deze godslasterlijke manipulaties. Dat het ook anders kan bewijst deze Roemeense voetballer in onderstaand filmpje. Omdat de beelden zo uniek zijn en even zeldzaam als een hattrick in vijf minuten wil ze u bij deze tonen. Geniet mee van een staaltje sportiviteit van de bovenste plank.
De Formule 1-carrousel trekt zich zondag in Melbourne opnieuw op gang. Meer dan vier maanden zwegen de motoren en in die tijdspanne is er heel wat veranderd. Nick Heidfeld heeft het over de grootste facelift in de geschiedenis van de Formule 1. Bookmakers hebben het niet meer want de hiërarchie van de voorbije jaren lijkt meer dan waarschijnlijk dit seizoen in de war te worden gestuurd.
Hoe kan de hiërarchie nu met de voeten worden getreden hoor ik jullie allemaal luidop denken. De ploegen met het grootste budget en knowhow moeten het toch halen van de kleinere ploegen? Een wetmatigheid die het voetbal al decennia regeert. Lewis Hamilton gaat toch niet het onderspit delven tegen ik zeg maar wat Nico Rosberg. En toch, en toch. Max Mosley, voorzitter van de FIA, en in zijn vrije tijd een fervent beoefenaar van de meer perversere vorm van SM, kondigde een revolutionair seizoen aan. Een seizoen waarbij iedereen van iedereen kan winnen. Zo hebben we het graag in de sport, hoewel we Formule 1 misschien best onder de noemer entertainment plaatsen. Wat is er mooier dan de underdog die het haalt van de gedoodverfde topfavoriet.
Wat verandert er concreet? Schrik niet als u zondagavond afstemt op canvas. De Formule 1 auto nieuwe stijl ziet er eerlijk gezegd potsierlijk uit. Weggeplukt uit een of andere goedkope SF-film. Het uitzicht van de nieuwe wagen is de grootste vernieuwing voor dit seizoen. Daar waar de voorgaande seizoenen reglementaire wijzigingen stof tot discussie opleverden is dat nu het geval voor de carrosserie van de nieuwe wagen. De voorste spoiler is wat breder geworden en hangt lager tegen de grond. De achterste spoiler moeten we een stuk hoger gaan zoeken en is met bijna de helft korter geworden. Dit levert minder neerwaartse stuwkracht op, waardoor sommige teams de volledige capaciteit van hun motor moeilijker zullen kunnen uitspelen. Aanhangsels die de aerodynamica moeten verbeteren behoren voortaan tot het verleden. Talloze wetenschappelijke onderzoeken over hoe de weerstand verder kan worden beperkt kunnen bij deze de prullenbak in. De richtlijnen zijn duidelijk en wie buiten de lijntjes kleurt zal het geweten hebben aldus Mosley.
Een andere nieuwigheid is het gebruik van de motor. Tot op heden mochten teams om de twee races hun motor vervangen. Die regel valt nu weg. Over het hele seizoen gespreid mogen wel maar een beperkt aantal van 8 motoren gebruikt worden. Kers op de taart is het KERS of Kinetic Energetic Recover System. In simpele benamingen komt het er op neer dat rijders een korte tijd gebruik kunnen maken van de kinetische energie die vrijkomt bij het remmen. Die wordt apart opgeslagen en kan in één tijd weer worden vrijgegeven. Dit geeft een vermogensinjectie van ongeveer 80 PK. Rijders mogen dit wel maar twee maal per ronde gebruiken gedurende zes seconden. Ik vraag me wel af hoe ze dit gaan controleren en of er niet kan geknoeid worden met het systeem. Niet erg verstandig om zulke vernieuwingen corsetmatig door te voeren. De slicks, of profielloze banden maken opnieuw hun opwachting. Tot groot jolijt van de rijders, die met niets anders reden in hun perioden in de GP2 en 3. De Formule 1 keert hiermee voor een deel terug naar zijn roots.
De testritten van vrijdag hebben ons in ieder geval al een heel pak wijzer gemaakt. BMW Williams was de grote winnaar en Ferrari en Mc Laren de grote verliezers. Ferrari was over een ronde gezien maar liefst één seconde trager. Een ding staat nu al vast, er zullen een pak meer verrassingen (revelaties) te noteren vallen. Let op mijn woorden.
Omstreeks half vijf weten we wie Silvain Chavanel opvolgt als winnaar van Dwars door Vlaanderen. Dwars door Vlaanderen of de GP van de stad Waregem is de eerst van een hele reeks voorbereidingswedstrijden op Vlaanderens mooiste op zondag 5 april.
Wie allergisch is voor het wielrennen verhuis de komende weken best naar Timboektoe. Vlaanderen ademt twee weken koers met op woensdag Dwars door Vlaanderen op zaterdag de E3-prijs te Harelbeke op zondag de Brabantse Pijl en de week voor de Ronde van Vlaanderen is er traditioneel de KBC Driedaagse De Panne-Koksijde. Op zondag volgt dan de apotheose met de Ronde van Vlaanderen. Stof genoeg dus voor een korte voorbeschouwing.
Van al de voorbereidingswedstrijden komt Dwars door Vlaanderen misschien wel het dichtst in de buurt van de RVV. Het parcours loopt ondermeer langs de Valkenberg, Berendries, Eikenberg, Oude Kwaremont en de Patersberg. Dwars door Vlaanderen wordt daarom ook wel eeens de light-versie van de RVV genoemd. Tot daar een gewaagde vergelijking met de RVV. De RVV is een monument op zich en laat zich daarom ook niet graag vergelijken. Toch zien veel ploegen deze wedstrijd als de ideale voorbereiding.
Met de krachten morsen hoort niet bij die voorbereiding en de toppers houden zich dan ook vaak op de vlakte. Het feit dat Niko Eeckhout deze wedstrijd tweemaal wist te winnen en de laatste jaren niet meer weg te slaan is van het podium is daar het perfecte bewijs van. Mindere goden komen in Dwars door Vlaanderen aan de oppervlakte, maar spelen in de RVV geen rol van betekenis meer. Of acht iemand Frederik Veuchelen, winnaar in 2006, ooit in staat te zegevieren in de RVV. Ik in ieder geval niet. Toch moet deze wedstrijd speciale gevoelens oproepen bij de winnaar van vorig jaar, Sylvain Chavanel. Vlaanderen maakte toen kennis met "la machine" die op zijn beurt kennis maakte met de Vlaamse wielercultuur. Dat beviel hem zo goed dat hij die Vlaamse wedstrijden met rood in zijn agenda heeft aangekruist dit jaar. Hij rijdt nota bene bij een Vlaamse ploeg, waar hij nu samen met Boonen strijdt voor de oppergaai op 5 april.
De volgende afspraak volgt op zaterdag 28 maart. Dan staat de E3-prijs van de stad Harelbeke op het programma. De editie van 2008 werd gewonnen door Kurt-Asle Arvesen. Hij versloeg er Kopp in de sprint. De E3-prijs is misschien wel de ultieme conditietest voor Tom Boonen. De Primavera was geen onverdeeld succes voor de Balenaar. Zaterdag kan en mag Boonen geen excuus inroepen bij een eventueel falen. Boonen won de wedstrijd maar liefst vier maal op rij van 2004 tot 2007. Boonen moet in zijn wedstrijd dan ook minstens meedoen voor de zege om met een goed gevoel de laatste week voor de RVV in te gaan. Opmerkelijk is ook dat wielerliefhebbers voor een kleine 250 euro de wedstrijd vanuit de helikopter kunnen volgen.
Op zondag 29 maart staat de Brabantse Pijl geprogrammeerd. Een wedstrijd die onthoofd lijkt door de afwezigheid van de Alsemberg. Omdat er momenteel werken aan de gang zijn nemen de renners een minder steile weg naar de aankomst. Het is de eerste keer in de geschiedenis van de Brabantse Pijl dat de Alsemberg ontbreekt. De wedstrijd zal dan ook meer dan waarschijnlijk een ander verloop kennen dan de voorgaande jaren. In plaats van tien favorieten zullen er een vijfentwintigtal renners aanspraak kunnen maken op de overwinning. Of Oscar Freire voor een vierde keer zal winnen is twijfelachtig. Oscarito, die momenteel herneemt in de Ronde van Castilië Y Leon, komt net terug uit blessure en weet nog niet of hij zal starten.
De laatste rechte lijn naar de RVV is uiteindelijl de KBC Driedaagse De Panne-Koksijde. Een ultieme test voor de toppers, want wie hier goed is tankt vertrouwen voor de RVV. Tactische steekspelletjes en psychologische oorlogsvoering zijn hier zeker geen schering en inslag. Sla er de erelijst van de laatste jaren eens op na en je ziet dat de laureaten stuk voor stuk potentieel hebben om de RVV te winnen. In de Driedaagse wordt geen verstoppertje gespeeld. Het beloven weer twee toffe weken te worden met de RVV als climax.
Wereldkampioenschappen blijven vaak lange tijd aan het geheugen kleven. Wie herinnert er zich bijvoorbeeld niet de fantastische solo en dito goal van Maradonna tegen Engeland op het WK waar de Belgen lange tijd uitzicht hadden op een finaleplaats. Is het een vorm van nostalgie die ons opnieuw aan onze zorgeloze jeugd doet herinneren of ligt het aan de sfeer die zo'n WK oproept dat we steeds teruggrijpen naar het (voetbal)archief in ons geheugen.
Het WK in Japan en Zuid-Korea was voor mij in veel opzichten een bijzonder event. Niet alleen is het het laatste grote tornooi waar onze Duivels zich aan de wereld konden tonen, maar ik ervaarde voor het eerst het maatschappelijk belang van voetbal. Het verbond de wereld voor een maand met elkaar tot uiteindelijk midden juli die navelstreng opnieuw moest worden doorgeknipt. De start van de Tour kon voor mij persoonlijk de pijn verzachten, maar het gevoel was toch anders. Een Tour de France volgen mensen meestal in een beperkt gezelschap met een fris pintje op de schoot. Voor het voetbal daarentegen komen de mensen de straat op, overal in de wereld. De verbondenheid is simpelweg groter waardoor we memorabele momenten veel langer onthouden.
Zo herinner ik me nog levendig hou Dario Rodriguez tegen Denemarken het eerste doelpunt scoorde voor Uruguay. Een uitbundige Michel Wuyts, die toen ook ng in het voetbal geïnteresseerd was, ging helemaal uit de bol. Ik citeer, "En het is Rodriguez verdorie, de linksachter." En als je de beelden bekijkt (zie onder) moet je toegeven dat het een pracht van doelpunt was dat alle lof verdiende. Ik denk dat ik het nooit meer zal vergeten in mijn leven.
De discussie rond spreekkoren in onze Belgische stadions komt voorlopig maar niet ten eind. Na Antwerp-Virton pikte de Waalse zender RTBF de verwensingen van de Antwerp supporters aan het adres van de walen niet meer en diende daarom een klacht in. Hoewel ik stilaan genoeg heb van deze saga kan ik de Walen wel ergens begrijpen.
Spreekkoren horen bij het voetbal zoals ijs in een cocktail thuis hoort. De twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wie die twee gaat scheiden raakt dus ook aan de magie van het voetbal. Het voetbal vormt voor veel mensen de ideale uitlaatklep. Ze kunnen er hun zorgen en miserie aan de kant zetten en zich eens goed uitleven. Voetbal heeft met andere woorden een sociaal maatschappelijke functie die men niet mag onderschatten.Namelijk die van uitlaatklep. In die context vind ik het dus geen goed idee dat de voetbalbond vanaf dit weekend controleurs naar de Belgische voetbalstadions gaat sturen. Ik vraag me trouwens af wie dit gaat betalen. Gratis zullen die controleurs niet werken en de voetbalbond zit al zo krap bij kas. Misschien moeten onze scheidsrechters dan maar een deel van hun royaal loon afstaan zodat de voetbalbond Big Brother kan spelen in de voetbalstadions.
Angstaanjagend te weten dat supporters voortaan mee bepalend zullen zijn voor hun ploeg, want de straffen zijn niet mals. In het ergste geval kan dit zelfs tot puntenaftrek leiden. Het excuus dat clubs hieraan niets kunnen doen vind ik wel kort door de bocht. Maar om hierop afgerekend te worden op sportief vlak vind ik dan weer een brug te ver. Er zullen sowieso enkele clubs zijn die hier voornamelijk de dupe van zijn. Dan denk ik bijvoorbeeld aan Germinal Beerschot, dat bekend staat om zijn vaak ludieke en soms iets minder ludieke spreekkoren. En waar trek je dan de lijn vraag ik me af. Hoe lang mogen die spreekkoren duren vooraleer er wordt opgetreden, wat mag wel en wat mag niet gezegd worden. En wat met de vrije meningsuiting? Het is duidelijk dat de bond in paniek heeft gehandeld. Ik vrees ook dat deze maatregel opnieuw boven de hoofden van onze clubs is beslist. De voetbalbond maakt hier dus weer een fout. In plaats van een krachtdadig optreden, en een helder signaal naar de clubs, dreigt er nu een grijze zone te ontstaan. Daarom had ik gedacht om aan het eind van het seizoen een soort van symposium te organiseren met al de betrokken partijen. Zowel clubs als afgevaardigden van de supportersgroepen in ons land. Alleen zo kunnen we een eind maken aan die vervelende spreekkoren, vaak gericht tegen Walen.
Maar dat er iets moet gebeuren bewijst volgend filmpje over de match Doornik-Antwerpen van vorig seizoen.
De crossers pakken dezer dagen massaal hun koffers om na een zware winter zonnigere oorden op te zoeken. De modder en het slijk maken zaterdag plaats voor het beter berijdbare asfalt. De Omloop Het Nieuwsblad, what's in a name, is ook dit jaar weer de opener van het klassieke voorjaarseizoen.
Tom Boonen, Jurgen Roelants, Phillipe Gilbert, Nick Nuyens, Greg van Avermaat,Stijn Devolder, Leif Hoste, dat zijn in een notedop de Belgische kanshebbers op winst in het openingsweekend. Als we even over de grens piepen moeten we dit lijstje der favorieten nog verder aanvullen met de namen Pozatto, winnaar in 2007, Edvald Boasson Hagen, Stuart O'Grady, Thor Hushovd en Juan Antonio Flecha. Net als vorig jaar is de lijst met potentiële Belgische winnaars groter dan de buitenlandse. De Omloop Het Nieuwsblad mag dan ook vooral worden beschouwd als de Belgische opener van het wielerseizoen. Tot hiertoe werden 61 edities verreden en 53 keer ging de zege naar een Belg. Zaterdag 28 februari staat bij de Belgische ploegen dan ook met stip genoteerd. Vooral Lotto snakt naar resultaten. De ploeg kon in tegenstelling tot Quick Step nog geen enkele keer winnen dit seizoen. Met Philippe Gilbert in de rangen hebben ze wel een serieuze troef voor zaterdag. Wie herrinnert er zich niet de fantastische solo van Gilberke vorig jaar. Op zestig kilometer van de finish reed hij iedereen uit het wiel op weg naar zijn tweede zege in de Omloop.
Niet enkel Gilbert voelt zich als een vis in het water in de Vlaamse ardennen. Ook Van Avermaat heeft ondertussen al meermaals bewezen zich op dit soort parcours meer dan degelijk uit de slag te trekken. Voor de jonge Waaslander is 2009 een cruciaal jaar, want dit jaar moet hij al dat goeds zien te bevestigen. Nooit een eenvoudige opgave, maar Van Avermaat is nuchter genoeg om dat zelf te beseffen. Ook Leif Hoste zal zich al meteen willen tonen, hoewel we hem traditioneel pas in de maand april mogen verwachten. Hopelijk blijft Hoste in zijn koersen, Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix dit jaar gespaard van pech. Of hij ook dit jaar zijn favorietenrol in die twee koeren kan hard maken valt te betwijfelen. Hoste heeft de capaciteiten om die te winnen, maar mist in mijn ogen de koelbloedigheid en het pure killersinstinct dat er bij Boonen en Van Avermaat van jongsaf ingebakken zit.
Laten we het dan nu eens hebben over onze Kempense vriend Tom Boonen. 2008 was een turbulent jaar voor Boonen die omwille van cocaïnegebruik niet mocht starten in de Tour. Nu ook alle gerechtelijke procedures tegen Boonen zijn stopgezet en hij gezuiverd is van alle blaam kan Boonen zich weer voor de volle honderd procent concentreren op de koers. Boonen startte traditiegetrouw vrij vroeg in Qatar waar hij de eindwinst in de wacht sleepte. Toch verloopt het seizoensbegin moeizaam voor Boonen en heeft hij vorige week enkele serieuze lessen in nederigheid gekregen van Cavendish in de Ronde van Californië. Het kat en muis spelletje tussen de twee begint dus al vroeg op het seizoen en moet een hoogtepunt kennen in de Tour. Hopelijk dan met Boonen in de rol als kat. Naast het voorjaar en de Tour is voor Boonen het WK een jaarlijks hoogtepunt. Maar of Boonen zich dit jaar weer gaat toeleggen op een tweede wereldtitel is nog niet duidelijk. Boonen gaat samen met enkele ploegmaats na Tirreno de omloop in het Zwitserse Mendrisio verkennen. Pas nadien beslist Boonen of het de moeite loont voluit te gaan voor de wereldtitel.
Devolder omlijnde bij de ploegvoorstelling van Quick Step exact dezelfde doelstellingen dan vorig jaar. In concreto wil Devolder schitteren tijdens het klassieke voorjaar en daarna gaat Devolder voor een top tien plaats in de Tour. De doelstellingen mogen dan misschien wel hetzelfde zijn gebleven, toch werd het programma licht gewijzigd. De nadruk ligt nu meer op kwaliteit dan op kwantiteit. De voorgande jaren trok Devolder het klassieke voorjaar door tot aan de Tour. Dat zal nu veranderen want na Parijs-Roubaix gaat de riem er enkele weken af en wordt volop gewerkt naar de Tour.
Wat het zaterdag wordt is natuurlijk moeilijk te voorspellen. Voor hetzelfde geld wint ene Bram Tankink de Omloop. Maar wij houden het op 1 Boonen 2 Nuyens en 3 Gilbert. Een mooi Belgisch podium en de start van een goed seizoen voor ons Belgen.
Het is de week van de waarheid voor Standard. Eerst volgt de lastige trip naar Braga, waarna ze zondag op bezoek moeten in het Astridpark. Matchen met inzet en dan kan Standard altijd een ietsje meer.
Tegen Tubeke werd afgelopen weekend vlot gewonnen en vanaf de 52 ste minuut in de tweede helft leken spelers en supporters zich al klaar te maken voor de match tegen Braga. Het Europees avontuur in Luik was een van de redenen voor het uitblijven van de o zo gevreesde exodus, waardoor Standard fel verzwakt de terugronde zou moeten aanvangen. Het tegendeel bleek echter bewaarheid te worden. Op het vertrek van Dante na verliet niemand de club en zullen de vaandeldragers van het Luikse succes zoals Defour, Jovanovic en Witsel nog minstens tot het einde van het seizoen bij de Rouches voetballen. In tijden waar het geldgewin bij voetballers op de eerste plaats lijkt te komen is het leuk om te horen dat deze voetballers hun hart hebben laten spreken.
De Europese campagne is voor Standard meer dan louter een borrelhapje. Het is de Luikenaars menens en ook spelers en bestuur dromen luidop van Europese glorie. Braga is de eerste klif op weg naar dat succes. Toen ik daarjuist naar het nieuws op VTM keek zag ik een ontspannen en volwassen spelersgroep. Klaar voor de strijd en aangemoedigd door tientallen supporters in de luchthaven van Porto. Ook ik kijk al geruime tijd uit naar het Europese vervolgavontuur van Standard in Europa. Ik zal dan ook nagelbijtend voor de televisie kruipen op woensdag en met mij vele andere voetballiefhebbers.
Ik waag me niet aan een pronostiek maar een gelijkspel met doelpunten zou ons al een heel eind op weg helpen. De wedstrijd begint omwille van het uurverschil niet om kwart voor negen maar een uurtje later en is rechtstreeks te volgen op 2BE.
Het draait vierkant bij Ajax. De ploeg van Marco van Basten lijkt in niets meer op de ploeg die tot de winterstop AZ het vuur aan de schenen legde. Na nederlagen tegen Heerenveen en Vitesse kamperen de Amsterdammers op een vierde plaats in het klassement op ruime afstand van de koppositie.
Ajax verkeert momenteel in dezelfde situatie als PSV in het begin van het seizoen. De Eindhovenaren knoeiden dat het een lieve lust was, waardoor het zichzelf buiten spel zette voor een vijfde titel op rij. Ajax daarentegen kende in het spoor van het ongenaakbare NAC een meer dan degelijke start. De rollen lijken nu te zijn omgedraaid en PSV is aan een serieuze inhaalrace bezig.
De kloof met AZ bedraagt nu al veertien punten. Zelfs thuis tegen Heracles kon niet worden gewonnen. Een scenario waar niemand in Ajax voor het seizoen rekening mee had gehouden. De club investeerde maar liefst dertig miljoen euro in nieuwe spelers. Met Marco van Basten aan het roer moest de jarenlange hegemonie van PSV worden doorbroken. De realiteit van maandag 9 januari zet zelfs de grootste optimisten terug met de voeten op de grond. Een ticket voor de Uefa Cup lijkt nu nog het hoogst haalbare.
Het ontbeert Ajax voor het moment aan scorend vermogen. Suarez is nog een schim van zichzelf en ook de leemte na het vertrek van Klaas-Jan huntelaar naar Madrid lijkt nog niet te zijn ingevuld. En ook Sulejmani (met zestien miljoen euro de duurste transfer ooit) lijkt met lood in de schoenen te voetballen. Ook onze landgenoten Vertonghen en Vermaelen zijn niet bij machte om het zinkende schip vlot te trekken. Er rest Van Basten weinig anders dan te blijven timmeren aan het elftal. Dat VB hierbij aan autoriteit inschiet mag niet verbazen. Tegen Vitesse, dat opnieuw zijn draai lijkt te hebben gevonden, startte VB met drie verdedigers aan de wedstrijd. Een tactische blunder die voor een groot gedeelte aan de grondslag ligt van de 4-1 pandoering. Ajax wordt nu simpelweg geconfronteerd met zijn afhankelijkheid van de voorste linie.
Volgt na het ontslag van Verbeek( Feyenoord), Stevens(PSV) weldra het ontslag van Van basten? Als het van de supporters afhangt wel. Ze verwijten VB een gebrek aan visie en tactisch inzicht. Vrijdag jl moest zelfs de training even worden onderbroken toen ontevreden supporters hun ongenoegen duidelijk maakten. Vanavond volgt een crisisvergadering met bestuur en supporters, hoewel een ontslag van VB weinig waarschijnlijk is. Zondag volgt de topper tegen Feyenoord. Benieuwd hoe de spelers en bestuur zullen omgaan met de toenemende druk.
Een supporter van Ajax koelt zijn woede na het verlies tegen Heerenveen
Wintervoetbal: clubs moeten hand in eigen boezem steken
Koning winter regeert het land of beter het voetbal. Ook dit weekend dreigt er chaos op de Belgische velden als we de weersvoorspellingen mogen geloven. Die weermodellen spreken van winterse buien op zaterdag en zondag. Een zoveelste streep door de rekening van de voetbalbond. In plaats van voortdurend op de bond te schieten zouden veel clubs eens beter te rade gaan bij zichzelf.
In plaats van voetbal kregen we vorig weekend een heuse schaatspartij te zien. De tuimelpertes waren niet te tellen. "Consument is koning", is de slagzin van veel Belgische handelaars. Onz clubs kunnen ook als handelaars beschouwd worden en moeten ervoor zorgen dat een match kan doorgaan in de best mogelijke omstandigheden. Wie naar een Engelstalige film kijkt op TV verwacht toch ook dat die op zijn minst wordt ondertiteld. Die ondertiteling ontbreekt vooralsnog in de Pro League. Enige juiste conclusie is dan ook dat er nog eens goed wordt onderhandeld over wintervoetbal.
Het stuit me meer en meer voor de borst dat ploegen die investeren in een degelijke infrastructuur hiervoor niet worden beloond. Erger nog want zij zijn het grootste slachtoffer in deze saga. Dan hebben we het uiteraard over Genk, Standard en Westerlo. Zij hebben alles zelf moeten bekostigen en spelen nu wekelijks Russische roulette op het veld van hun tegenstanders. Ik neem het woord competitievervalsing nog juist niet in de mond, maar het wordt tijd dat hier iets aan wordt gedaan.
De oplossing is nochtans simpel. Westerlo heeft vorig jaar zijn grasmat vervangen in het tussenseizoen. Tegen het begin van de competitie kon er al weer gevoetbald worden in 't kuipje. De kostprijs?:250000 euro. Als Westerlo dat kan, moet dat toch ook lukken bij pakweg Anderlecht of Gent. Clubs moeten niet enkel op de bond rekenen, maar moeten hierin ook zelf hun verantwoordelijkheid nemen. Is het niet de plicht van elke club om goed voetbal aan te bieden aan hun supporters in de best mogelijke omstandigheden. Maar ja, men investeert liever in tweederangsvoetballers dan echt noodzakelijke investeringen door te voeren.
Het is een historische dag in de geschiedenis van Sportnews. Vandaag blaast deze blog immers één kaarsje uit. Maar dit mag geen eindpunt zijn. Het zou van weinig doorzettingsvermogen getuigen om er nu de brui aan te geven. Ook in de toekomst kunnen jullie dus op Sportnews rekenen.
Een jaar geleden had ik nooit durven voorspellen dat ik nog steeds voor Sportnews zou schrijven. Ik ben namelijk nogal vrij laks in dat soort zaken. Wat niet hoeft, zal ik ook niet snel doen. Nu ik hoef deze blog dus niet te beheren, maar ik heb gemerkt dat het me toch de nodige vreugde en voldoening geeft. Als je dan ook nog eens positieve reacties krijgt is dat natuurlijk een extra stimulans.
Ik ben met Sportnews begonnen op aanrade van een goede kennis van mij. Die had ook juist zijn eigen blogsite online geplaatst en praatte er telkens vol vuur over met mij. Ik kreeg de microbe al vrij vlug te pakken. Toch is de huidige blog niet meer te vergelijken met de blog uit de beginfase. In het begin beperkte ik me namelijk veel te veel tot de alledaagse sportverslaggeving. Hierbij verdrong ik te vaak mijn eigen persoonlijke opinie. Na goed twee maanden en enkele rubrieken later( De week in beeld, sport van de week), besefte ik dat er een drastische koerswijziging nodig was.
Aan het eind van elke jaargang wordt meestal ook een balans opgemaakt. De simpelste manier om dat te doen is door enkel het tellertje links in de hoek van de blog in ogenschouw te nemen. Nu ja, de teller staat na een jaar op 5700. Gemiddeld veertien bezoekers per dag. Met dit cijfer ben ik al bij al tevreden. Toch lig ik daar maar weinig van wakker. Sportnews is gewoon een leuke uitlaatklep en het leukste van al is dat ik mijn ideeën met jullie kan delen. Aantallen doen er niet toe.
Wat mogen jullie het volgende jaar verwachten van Sportnews? Ik zou zeggen meer van hetzelfde, al wil ik natuurlijk op tijd en stond vernieuwingen doorvoeren. Ook op het gebied van lay-out is er nog wel wat werk aan deze blog. En als er tips zijn ter verbetering mag je me die natuurlijk altijd laten weten.
Als laatste zou ik ook nog een woordje van dank willen richten aan Kim Gebruers. Hoewel hij totaal geen ervarign heeft met het schrijven voor een blog heeft hij een pakt toffe artikels geschreven.
Sinds enkele maanden is de verguisde Jean-Marc Guillou met een nieuw project in België neergestreken. Het Sporta in Tongerlo vormt het decor voor de eerste voebalacademie in België. Maar is dit allemaal wel wettelijk vragen velen zich nu af?
Als buitenstaander lijkt er weinig aan de hand daar in Tongerlo. Dertien getalenteerde voetballertjes timmeren er in de best mogelijke omstandigheden aan hun voetbalcarriëre. Althans zo lijkt het, want waar ligt de grens tussen kinderzwendel en een gedegen voetbalopleiding. De bezieler van het project, Guillou, heeft al heel wat watertjes doorzwommen als het op voetbalacademies aankomt. In het wereldje wordt weleens gefluisterd dat Guillou hoogstpersoonlijk gestalte gaf aan de term voetbalacademie. Onder meer zijn academie in Ivoorkust verwierf wereldfaam en zette het land op de kaart van voetbalgrootheden. Onder andere Eboué(Arsenal), Yaya Touré(Barcelona) en Didier Zokora(Tottenham) genoten er hun opleiding.
Guillou pakt er de zaken slim aan en zorgt ervoor dat deze spelers een exclusiviteitscontract tekenen met de academie, waardoor Guillou eigenaar wordt over de transferrechten. De laatste factor in het succesverhaal (lees miljoenenbusiness) was SK Beveren. De club verkeerde begin 2002 in financiële ademnood waardoor Guillou schoon zijn kans zag. Hij redde de club van de ondergang en in ruil daarvoor mocht hij Beveren omtoveren tot de zwarte parel uit eerste klasse. Voor Guillou fungeerde Beveren als het perfecte uitstalraam, mede door het gunstig belastingsregime voor Buitenlandse voetballers in België (minimumloon van slechts 75.000 euro) De doorverkoop van die spelers leverde Guillou in totaal iets meer dan twintig miljoen euro op. Beveren kreeg daarvan slecht een habbekrat. De transormatie van SK Ivoorkust naar SK Beveren in 2007 verliep overigens ook niet oznder slag of stoot. Guillou had naar eigen zeggen nog altijd enkele miljoenen te goed, waardoor de Ivorianen bijna de doodsteek betekenden voor de club uit het Waasland. VERLIEFD Het gunstige belastingsregime op buitenlandse voetballers in België was één van de redenen waarom Guillou destijds Beveren verkoos als werkterrein. Met alle gevolgen van dien. Guillou is in die tussentijd zo verliefd geworden op onze wetgeving inzake arbeid dat hij er nu prompt zijn eigen voetbalschool uit de grond heeft gestampt in samenwerking met het Egyptische Wadi Degla, eigenaar van SK Lierse. Wie al het bovenstaande in acht neemt mag er dus niet zomaar vanuit gaan dat de voetbalschool in Tongerlo enkel nobele doeleinden heeft. Geld is ook deze keer de drijfveer voor de tandem Guilou/Wadi Degla. Voor de ouders is de hele opleiding kosteloos. Daar alles om voetbal draait in Tongerlo krijgen deze kinderen een aangepast studiepakket. Volgens Thomas Caers, die de voetballertjes traint en begeleidt, is er niets mis met de schioolse vorming van de kinderen. Toch stemt het tot nadenken wat er met hen zal gebeuren als het in het voetbal mocht mislukken. SCHADEVERGOEDING De investering van 100.000 euro in elk spelertje in Tongerlo is niet mis. Jeugdspelertjes dienen daarom een contract voor zes jaar te ondertekenen bij de academie, waarbij afstand wordt gedaan van de transferrechten. Die investering moet natuurlijk zijn geld opbrengen waardoor die spelertjes effectief zes jaar vasthangen aan de academie. Indien het contract verbroken wordt dient een fikse schadevergoeding te worden betaald. Er circuleren bedragen van 200.000 euro per jaar dat het contract te vroeg verbroken wordt, maar dat doet Caers af als onzin. De voetbalacademie kleurt hiermee volgens specialist arbeidsrecht Blanpain serieus buiten de lijnen. Maar zowel de Profliga als de voetbalbond laten voorlopig rustig betijen, we zijn natuurlijk nooit anders gewoon geweest.
In totaal telt de academie nu dertien voetballertjes. Zij zijn uiteindelijk het grootste slachtoffer, want hen wordt het kinderlijke plezier van het voetballen ontnomen. Ten eerste treden zij gedurende hun vorming niet in competitie en zijn ze niet aangesloten bij een club. Alles staat in Tongerlo in het teken van het verbeteren van de techniek. Daarom wordt er zowel in de winter als in de zomer blootvoets getraind. Naar de mening van de kinderen wordt niet gevraagd. Zij moeten op Spartaanse wijze, onder leiding van Thomas Caers, werken aan hun skills. Maar wie weet wordt de voetbalacademie misschien wel ooit even bekend als die in Ivoorkust. Elk nadeel heb zen voordeel, zei ooit eens ene Johan Cruijf. Wie weet moet ik het nog gaan geloven ook binnen een paar jaar. Tot dan blijf ik mijn scepsis ten opzichte van het project bewaren.
Na vijf jaar Nederland met tussenstops bij onder meer AZ, Feyenoord en Twente is Stein Huysegems weer in het land. Bij Genk tekende de nog altijd maar 27-jarige Huysegems een contract voor vierenhalf seizoen. Sportnews legde de verloren zoon alvast zes stellingen voor.
1)Stein Huysegems heeft gefaald in Nederland? Mijn passage in Nederland is zeker geen onverdeeld succes geworden. Ik kende bij Lierse een uitzonderlijk jaar in 2004. Dat leverde me een transfer op naar AZ, waar ik drie behoorlijke seizoenen gespeeld heb. Ik startte veel wedstrijden in de basis en fungeerde op de linkerflank als de perfect aangever. Vooral de laatste twee seizoenen had ik het lastig in Nederland. Bij Feyenoord kwam ik in een ploeg terecht die naar zichzelf op zoek was, waardoor ik er nooit mijn kwaliteiten heb kunnen uitspelen. Bij Twente had ik dan weer het gevoel dat ik op een dood spoor zat. Genk kwam dus op een ideaal moment voor mij. In België wil ik vooral opnieuw voetballer worden.
2) Wat verkies je: De zachtere aanpak in België of de ruwere stadsmentaliteit van de Nederlanders Geef mij dan maar de Nederlandse mentaliteit. In Nederland zegt men vlakaf waar het op staat. Belgen zijn gewoon een pak gereserveerder. Ik heb iets meer dan vijf jaar in Nederland gevoetbald en ik merk dat ik een stukje van die Nederlandse mentaliteit heb overgenomen. Ik ben er een stuk mondiger geworden in vergelijking met mijn periode bij Lierse.
3)Genk is een eindpunt voor Huysegems? Helemaal niet. Genk is voor mij geen eindpunt. Ik heb er een contract getekend voor vierenhalf seizoen en als dat afloopt ben ik er nog altijd maar 31. Aan stoppen denk ik dan nog lang niet. Genk is voor mij een nieuwe uitdaging en ik zal er alles aan doen om hier te slagen. Ik wil hier in de eerste plaats het plezier terugvinden in het voetbal en waar kan ik dat beter doen dan bij een ambitieuze club die elk jaar voor de prijzen speelt?
4) Diepe spits of linksbuiten? Ik kende mijn beste seizoen bij Lierse als diepe spits. Het is pas in Nederland dat men van mij een echte linksbuiten heeft gemaakt. Als ik echt mag kiezen zou ik het liefst diep in de spits staan, maar het is aan de trainer om daar een beslissing over te maken.
5) Bekerwinst of een ticket voor de Champions League? Daar hoef ik niet lang over na te denken. Dan kies ik voor de Champions League. Ik heb dit seizoen bij Twente twee keer tegen Arsenal mogen spelen. Daar doe je het voor als profvoetballer. Op dit moment hebben Standard en Anderlecht een straatlengte voorsprong op ons. Ik vrees dat het dus meer iets zal zijn voor de volgende seizoenen. Dit seizoen moeten we er sowieso alles aan doen om de beker te winnen, zeker nu alle topploegen uitgeschakeld zijn.
6) Stein Huysegems denkt niet meer aan de nationale ploeg? Op dit moment niet nee. Het is nu eigenlijk het minste van mijn zorgen. Ik wil eerst en vooral een basisplaats afdwingen bij Genk en al wat daarbij komt is mooi meegenomen. Ik lig er niet meer van wakker als ik niet word geselecteerd voor de nationale ploeg.
Veldrijden is in Vlaanderen de wintersport bij uitstek, maar vindt op wereldschaal nauwelijks weerklank. In Duitsland doet zich eenzelfde fenomeen voor met het biatlon.
Een veldrit lokt in Vlaanderen makkelijk vijftienduizend kijklustigen en nog eens een half miljoen mensen bekijken de wedstrijd op TV. Dat maakt van veldrijden de populairste wintersport in Vlaanderen. Niels Albert , Sven Nys en Bart Wellens zijn in ons land echte helden, maar stellen internationaal gezien weinig voor. Op professioneel vlak is de sport bijgevolg enkel leefbaar in België en Nederland. Maar volgens oud-veldrijder Adri van der Poel is juist het lokale karakter de grote kracht van het veldrijden omdat dan juist verbondenheid heel groot is.
Net als in het veldrijden profiteert ook het biatlon, een combinatie van langlaufen en geweerschieten, van de voordelen van zijn kleinschaligheid. De sport is waanzinnig populair in onder meer Duitsland, Noorwegen en Zwitserland en wordt dan ook door deze landen gedomineerd. Liefst 20.000 Duitsers vonden afgelopen weekend de weg naar Oberhof voor een manche in de wereldbeker. De Duitse zender ZDF kon zich dan ook in de handen wrijven, want de wedstrijden werden door gemiddeld zes miljoen Duitsers bekeken. En de populariteit groeit nog, zegt Manuel Steinbach die de sport beoefent op amateurbasis. In Oberhof ben ik gaan kijken en de sfeer was adembenemend. Volgens Steinbach ligt de sfeervolle omkadering mee aan de basis van het succes, meteen een zoveelste raakpunt met het veldrijden.
Nederland houdt krampachtig zijn adem in, want met de bijtende frieskou zou 2009 wel eens het jaar van de zestiende elfstedentocht kunnen zijn. Het is al van 1997 geleden dat er nog eens een elfstedentocht werd gehouden.
Het principe is simpel. De deelnemers moeten een traject afleggen van 200 km tussen Leeuwarden en Leeuwarden. De tocht loopt langs de vele sloten en beken die Friesland rijk is. Overigens een raar volkje die Friesen, want als ze er niet kunnen over schaatsen springen ze er met een lange stok overheen. Die sport heet Fierljeppen en is waanzinnig populair in Friesland. Maar wanneer de jassen goed dichtgeknoopt dienen te worden denkt elke Fries nog maar aan een ding, schaatsen en liefst zo veel en lang mogelijk. Sven Kramer, de beste allround schaatser ter wereld, komt niet voor niets uit het noordelijke Heerenveen. Al zal Kramer zich niet aan de tocht der tochten wagen. Wie zich eventueel wel op het ijs zal wagen is Erben Wennemars. Het toont aan welke plaats de tocht inneemt als zelfs voormalig corifeeën van het Nederlandse schaatsen willen deelnemen.
Bekijk enkele fragmenten uit de honderdjarige geschiedenis van de tocht.
Om deel te nemen moet men aan een aantal voorwaarden voldoen. Zo moet men lid zijn van de vereniging elfstedentocht. Iedereen kan lid worden van deze vereniging, maar moet dan wel een schaatsvaardigheidsproef afleggen voor een jury. Maar de kans om ooit aan een elfstedentocht deel te nemen is bijzonder klein. Ten eerste is het al van 1997 dat deze tocht is kunnen doorgaan en de opwarming van de aarde doet er ook al niet veel goed aan. Daarenboven worden de deelnemers ook nog eens per lot bepaald. Per tocht rijkt de organisatie van de elfstedentocht slechts tussen de twaalfduizend en zestienduizend startbewijzen uit. Wetende dat de vereniging De Friesche Elfsteden meer dan zeventigduizend leden telt is er telken slechts een kans op zes om deel te nemen. Velen zullen daarom in hun hele leven nooit de tocht kunnen aanvatten. Giet it oan?(Gaat het door), is op dit moment de meest gestelde vraag in Friesland. De rayonhoofden kunnen al stilletjes aan de koppen bij elkaar steken. Nog enkele dagen stevig vriezen, met een piek op dinsdag wanneer het meer dan vijftien graden zal vriezen, en het ijs zal praktisch overal vijftien cm dik zijn. De vereiste om een elfstedentocht te laten doorgaan. De rayonhoofden staan in voor de veiligheid van de deelnmers en moeten controleren of het ijs overal wel voldoende dik is. Als het blijft vriezen is de kans reeël dat we ons komend weekend mogen vergapen op moegestreden en met snot omhulde schaatsers die met hun laatste krachtinspanning er alles aan zullen doen om Leeuwarden te bereiken. Ik duim alvast op een goede afloop.
De Jupiler Pro League ligt nog tot het weekend van 16 januari plat op zijn gat. Tijd genoeg dus voor mij om de steven richting Nederland te richten. De Eredivisie staat toch een trapje hoger dan de onze en dat niet enkel op voetbalgebied.
Gisteren bij gebrek aan Studio 1 naar Studio Voetbal gekeken op de NOS. Op vakkundige wijze wordt dit programma nu al enkele jaren aan elkaar gepraat door de kaalhoofdige Jack van Gelder. De vergelijking met het stripfiguur Jerome is treffend, maar dat even geheel ter zijde. Studiogasten waren deze keer Jan Mulder, Foppe de Haan, Hugo Borst en Ruud van Nistelrooy. In tegenstelling tot het allegaartje van vermeende voetbalprofeten in Studio 1 hebben deze heren wel iets zinnigs te vertellen. Vooral Jan Mulder maakte gisteren weer grote sier en betuigde openlijk zijn liefde voor de voetballer Ruud van Nistelrooy. Verder kwam ook het afscheid van Klaas-Jan Huntelaar uitvoerig aan bod.
Waar bij ons elke scheidsrechterlijke blunder tot in den treure toe aan bod komt gaan de Nederlanders daar veel volwassener mee om. Na de topper Club-Brugge-Standard van enkele weken geleden gingen Frank Raes en zijn gasten volledig voorbij aan het sportieve gebeuren en was scheidsrechter Frank De Bleeckere de gebeten hond. De wedstrijd en de indrukwekkende prestatie van Standard kwam amper aan bod. Echte voetballiefhebbers willen een deskundige nabespreking en analyse van de wedstrijd en zitten heus niet te wachten op de publieke steniging van een blunderende scheidsrechter. Nochtans had men ook in Nederland hierop dit weekend stevig kunnen doorbomen na de uitlatingen van Sparta-trainer Foeke Booy, die denkt dat scheidsrechtersbaas Jaap Uilenberg een complot heeft opgezet tegen Sparta. Als dat in België zou gebeuren zou de hele voetbalwereld op zijn kop staan. Niet in Nederland, waar zulke uitspraken met de nodige omzichtigheid behandeld worden.
Mijn conclusie is dat we niet enkel op voetbalgebied nog veel van onze noorderburen kunnen leren. Ook de verslaggeving van het voetbal gebeurt op een veel hoger niveau dan bij ons. Misschien toch maar eens overwegen om nu eindelijk die Beneliga eens in te voeren. Zijn we toch tenminste verlost van dat wansmakekelijk geleuter op zondagavond en kunnen ook de Vlamingen genieten van het vakmanschap van onze noorderburen.
Voor de geïnteresseerden nog dit, Studio Voetbal elke zondag om 22.40 op Nederland 1
De discussie over de haalbaarheid van kerstvoetbal is al verscheidene keren aan bod gekomen in de media. Met de feestdagen in zicht wil ook ik mijn mening hierover nog gauw even kwijt.
Kerstvoetbal op zich is een prachtig idee. Onze buurlanden Engeland en Nederland deden het ons al voor, met succes trouwens. Tussen kerst en nieuwjaar is een groot deel van de bevolking thuis. Een namiddag voetbal vormt dan een welgekomen afwisseling en een leuk alternatief voor het urenlang tafelen met vrienden en familie. Bij voorkeur vinden deze wedstrijd dan plaats rond het middaguur-zoals dat nu in Engeland het geval is. In Engeland werd kerstvoetbal trouwens ingevoerd uit pure noodzaak,wegens een overvolle kalender met 38 wedstrijden in de reguliere competitie en een rist matchen in de League-en FA Cup. Ook in België zal vanaf volgend seizoen uit noodzaak met kerst worden gevoetbald.
Te vermoeiend is een vaak gehoord excuus van notoire tegenstanders. Een voetballer heeft ook zijn rust nodig, maar in vergelijking met een normale werkmens stelt een trainig van twee uur per dag natuurlijk niets voor. Erger is het voor de buitenlanders die zo de feestdagen in het land van hun werknemer moeten doorbrengen. Wie nu-22 december-rondwandelt op Zaventem heeft een grote kans om bvb Bryan Ruiz van Gent of Lucas Biglia van Anderlecht tegen het lijf te lopen. Deze exotische vogels snakken vaak maanden op voorhand naar een kortstondige hereniging met de familie. Wie zijn wij dan om hen van dit recht te ontzien.
Om een voorbeeld te geven wil ik graag even het verhaal van die andere Ruiz in onze competitie naar voren brengen. Spits Jaime Ruiz van Westerlo verklaarde onlangs in het Nieuwsblad dat het nu bijna een jaar geleden is dat hij zijn familie in Colombia nog heeft gezien. Dit komt omdat Ruiz voor hij naar Westerlo kwam in Peru actief was, waarna hij onmiddelijk afreisde naar Westerlo om er aan de voorbereiding op het nieuwe seizoen te beginnen. Ruiz ziet dus binnenkort voor het eerst dit jaar zijn familie terug. Hiermee wordt-vind ik persoonlijk-nog te weinig rekening gehouden. Zeker in een competitie waarbij een een vierde van buiten de EU komt, moet hiervoor toch enig begrip worden opgebracht. Voetballers zijn per slot van rekening ook maar mensen en dienen met respect te worden behandeld.
Bovenstaand paragraaf stelt een van de pijnlijkste-ik zou zelfs het woord mensonterend in de mond nemen-schaduwplekken van dit concept aan de kaak. Maar dat gegeven vervalt in het niets wanneer de eurotekens op de proppen komen. Op een tijdspanne van tien dagen kunnen voetbalclubs immers een gigantische recette innen. De stadions zitten afgelopen vol en families trekken er in deze periode steevast met de geldbeugeld open op uit. Voor Belgacom TV was het overigens een van de belangrijkste voorwaarden om het aflopend tv-contract afgelopen seizoen te verlengen. Van de clubs wordt dus verwacht dat ze netjes in het gareel lopen en spektakel op de mat brengen. Feit is wel dat de afgelopen weken er steeds meer stemmen klinken om alsnog de klok terug te draaien. Men kan zich dan ook de vraag stellen of kerstvoetbal een toekomst heeft. Maar wie niet waagt, niet wint.
Over de staat van de velden in de winter wil ik het bewust niet meer hebben. Daarover is immers al genoeg inkt gevloeid en ik vind dat iedereen voor zich moet uitmaken in welke omstandigheden kerstvoetbal een meerwaarde heeft. Een zwaar veld heeft immers toch ook zijn charmes.
Jullie hebben het een tijdje zonder sportnews moeten doen, maar vanaf vandaag zijn we helemaal terug. Ik neem me dan ook voor om minstens twee artikelen per week te posten. Ik heb maw wat goed te maken, daarom volgt hier een greep uit de belangrijkste gebeurtenissen van de afgelopen weken. Overgoten met mijn persoonlijke impressie.
1)Dank u, Tia Wat me de voorbije weken heeft geraakt is zeker en vast het afscheid van Tia Hellebaut. Als ambassadrice van de Belgische atletiek was ik fan van het eerste uur. Zij bewees dat met doorzettingsvermogen en een gezonde dosis realisme veel mogelijk is in de atletiek. Dat moet een stimulans zijn voor iedereen die met atletiek bezig is. Tia we zullen je missen en je was een fantastische atlete.
2)Scheidsrechters hebben het niet makkelijk Jerome Efong Nzolo beleefde op zijn zachtst gesproken een bewogen middag in Jan Breydel. In de eerste minuut van de wedstrijd had Standard al een penalty moeten krijgen, maar Nzolo gebaarde van kromme haas. Iets wat hij later wel meer zou doen die wedstrijd. Het was de eerste topper van het seizoen voor Nzolo en de stress sloeg hem zichtbaar om het hart. De scheidsrechter van het Jaar floot zeker niet zijn beste wedstrijd, maar was niet wedstrijdbepalend. Dat was hij wel toen hij in het begin van het seizoen een Brugge een strafschop cadeau gaf tegen Westerlo. Toch moet me van het hart dat het Brugse publiek niet het meest vredelievende is van onze competitie en dat heeft een invloed op de prestatie van het scheidsrechterlijk trio. En bijna altijd in het voordeel van Club. Een topper leiden op Jan Breydel is dan ook geen cadeau. Vraag dat maar aan Allaerts en De Bleeckere. Maar scheidsrechters moeten daarboven staan en dat is helaas nog niet altijd het geval.
3) Mediamagnaat Armstrong eist weer alle aandacht op Wat een drukte op het eens zo rustige Teneriffe vorige week. Oorzaak van die drukte was de jaarlijkse mediadag van Team Astana. Of was het nu Team Armstrong. De persdag lokte meer dan 300 journalisten van over de hele wereld. En allemaal waren ze enkel geïnteresseerd in Armstrong, die zijn plannen voor het wielerjaar 2009 uit de doeken deed. Een jaar waarin hij voor het eerst de combinatie Giro/Tour zal maken. The big Boss benadrukte dat hij zich niet meteen als kopman wil opwerpen. Maar onbewust is hij de kopman van Astana, en dat weet ook Contador. Typerend beeld was de massale leegloop van de perszaal toen Armstrong zich richting uitgang begaf. In Contador en Leipheimer was,op een enkele verdwaalde journalist, geen kat geïnteresseerd.
Eden Hazard heeft aan één invalbeurt van zes minuten genoeg om de Belgische media dagenlang met verstomming te slaan. De jonge Waals Brabander, amper 17, liet zien over een uitstekende technische bagage te beschikken en schudde bij zijn eerste balcontact al meteen een dubbele schaarbeweging uit zijn sloffen. Allemaal goed en wel, maar Hazard trekt stilaan de deur van de kleuterklas dicht en zal zich vanaf nu ook voor zijn daden moeten verantwoorden. Een klus waar niet iedereen in het verleden even goed mee omging.
Laat ons een ding duidelijk stellen. Het voetbaltalent van Hazard is zeldzaam en moet gekoesterd worden. Leeftijd speelt geen rol meer, het is het talent dat telt. In dat opzicht zou Hazard dus altijd moeten spelen. Voetbal is helaas een van die sporten waar het testosteron nog welig tiert. Een echte mannenwereld met andere woorden. Volgens sommigen niet de beste omgeving om talent te laten rijpen. Maar net zoals hoogbegaafde leerlingen snakken naar almaar moeilijkere leerstof, zo snakt Hazard nu naar nieuwe uitdagingen. Lille heeft genoeg ervaring in het brengen van jeugd. Destijds werd ook zeer zuinig omgesprongen met Kevin Mirallas zodat ze zeker niet verbranden. En daar ontsnapt ook een supertalent als Hazard niet aan. Na zijn prachtprestatie tegen Saint-Etienne, waarin hij op prachtige wijze scoorde, zei zijn coach hem doodleuk tegen Marseille terug op de bank te zetten.
Dat talent alleen niet voldoende is heeft onder meer Anthony Vandenborre in het verleden al bewezen. Op zijn zeventiende debuteerde hij bij Anderlecht in het eerste elftal. Het heeft uiteindelijk tot 2008 geduurd vooraleer de puberale Vandenborre zijn wilde haren verloor en tot inzicht is gekomen. Nu zo ver zal het met Hazard wellicht niet komen. Hazard is ten eerste niet het type dat elke dag bij de kapper zit voor een ander kapsel. Zijn levensmotto luidt eerder trainen-eten-slapen. "De weg is nog lang", liet hij al in enkele interviews optekenen. Maar wie op dezelfde hoogte als supertalent Bojan krkic wordt gezet heeft talent.
Op Westerlo werd lange tijd het etiket van grijze muis geplakt. Sympatieke ploeg dat wel, maar het flitsende van de eerste jaren was er al geruime tijd af. Maar het kan verkeren. Momenteel brengt Westerlo swingend voetbal en worden ze net als Cercle vorig jaar opnieuw een beetje sexy.
Ceulemans bleef gisteren na de spektakelzege tegen AA Gent zijn nuchtere zelf, maar het was er toch aan te zien dat ook hij zichtbaar genoot van dit onverhoopt succes. Wat wil je. De club staat gedeeld eerste met Brugge en brengt na een moeizame start al enkele weken verzorgd aanvallend voetbal. Volgens sommigen het mooiste van eerste klasse. Een mens zou voor minder gaan zweven. Toch zat dit succes er al een tijdje aan te komen.
Het zaadje tot dit succes heeft in Westerlo enkele jaren rustig kunnen rijpen in de beste omstandigheden. Een oase van rust, zonder de druk van torenhoge verwachting doen blijkbaar wonderen. Westerlo kan nu eindelijk oogsten wat het heeft gezaaid. Ook vorig seizoen zag je al dat deze club goed kon voetballen. Enkel het scorend vermogen ontbrak vooraan. Met het aantrekken van Ruiz en Tomou, samen goed voor elf goals, lijkt dat probleem nu van de baan.
Dat Standard het beste middenveld heeft van het land is algemeen bekend, maar ook dat van westerlo mag er wezen. Adams, Modubi en Zelenka zijn stuk voor stuk aanvallend ingestelde speler. Het loopvermogen, de presence en het inzicht van Farssi komen dicht in de buurt van die van Axel Witsel. Farssi heeft zich onmisbaar gemaakt in Westerlo en mag hopen op een transfer naar het buitenland aan hezt einde van dit seizoen. Modubi is dan weer een verbeterde versie van Biglia en Zelenka is een typische nummer tien die het verschil kan maken.
Naast aanvallende weelde mogen ze ook achterin niet klagen bij Westerlo. De verdediging is volledig Belgisch gekleurd en speelt op hetzelfde niveau dan de aanvallers. Centraal voelt oude rot Van Kerckhoven zich op zijn 38 ste beter in zijn sas dan ooit tevoren. Hij brengt de ploeg ervaring en leiderschap bij. Vanaudenaerde heeft zich ontpopt tot een rechtsachter van het zuverste soort. De West-Vlaming heeft tevens een goed schot en een fantastische voorzet. Ook wils lijkt stilaan de harten van de supporters van 'Westel' te hebben veroverd.
Wie goede spelers op de bank heeft zitten speelt over het algemeen een goed seizoen. Geschorsten en geblesseerden kunnen makkelijker worden opgevangen en ook de concurrentie binnen de ploeg gaat de hoogte in. Niets dan voordelen dus en daar genieten ze ook in westerlo van. Een voorbeeldje. Normaal gezien werd Zelenka in de basis verwacht tegen Gent. Maar die blesseerde zich in de opwarming en dus mocht Scheelen inspringen. Die kwijtte zich schitterend van zijn taak en speelde een dijk van een match. Indien Sarki en Dekelver ook nog eens hersteld zijn beschikt de Caje over een uitgebreid kern met evenwaardige vervangers.Mits de voetjes op de grond blijven kan deze ploeg het wel eens ver brengen.
