Het is de week van de waarheid voor Standard. Eerst volgt de lastige trip naar Braga, waarna ze zondag op bezoek moeten in het Astridpark. Matchen met inzet en dan kan Standard altijd een ietsje meer.
Tegen Tubeke werd afgelopen weekend vlot gewonnen en vanaf de 52 ste minuut in de tweede helft leken spelers en supporters zich al klaar te maken voor de match tegen Braga. Het Europees avontuur in Luik was een van de redenen voor het uitblijven van de o zo gevreesde exodus, waardoor Standard fel verzwakt de terugronde zou moeten aanvangen. Het tegendeel bleek echter bewaarheid te worden. Op het vertrek van Dante na verliet niemand de club en zullen de vaandeldragers van het Luikse succes zoals Defour, Jovanovic en Witsel nog minstens tot het einde van het seizoen bij de Rouches voetballen. In tijden waar het geldgewin bij voetballers op de eerste plaats lijkt te komen is het leuk om te horen dat deze voetballers hun hart hebben laten spreken.
De Europese campagne is voor Standard meer dan louter een borrelhapje. Het is de Luikenaars menens en ook spelers en bestuur dromen luidop van Europese glorie. Braga is de eerste klif op weg naar dat succes. Toen ik daarjuist naar het nieuws op VTM keek zag ik een ontspannen en volwassen spelersgroep. Klaar voor de strijd en aangemoedigd door tientallen supporters in de luchthaven van Porto. Ook ik kijk al geruime tijd uit naar het Europese vervolgavontuur van Standard in Europa. Ik zal dan ook nagelbijtend voor de televisie kruipen op woensdag en met mij vele andere voetballiefhebbers.
Ik waag me niet aan een pronostiek maar een gelijkspel met doelpunten zou ons al een heel eind op weg helpen. De wedstrijd begint omwille van het uurverschil niet om kwart voor negen maar een uurtje later en is rechtstreeks te volgen op 2BE.
Het draait vierkant bij Ajax. De ploeg van Marco van Basten lijkt in niets meer op de ploeg die tot de winterstop AZ het vuur aan de schenen legde. Na nederlagen tegen Heerenveen en Vitesse kamperen de Amsterdammers op een vierde plaats in het klassement op ruime afstand van de koppositie.
Ajax verkeert momenteel in dezelfde situatie als PSV in het begin van het seizoen. De Eindhovenaren knoeiden dat het een lieve lust was, waardoor het zichzelf buiten spel zette voor een vijfde titel op rij. Ajax daarentegen kende in het spoor van het ongenaakbare NAC een meer dan degelijke start. De rollen lijken nu te zijn omgedraaid en PSV is aan een serieuze inhaalrace bezig.
De kloof met AZ bedraagt nu al veertien punten. Zelfs thuis tegen Heracles kon niet worden gewonnen. Een scenario waar niemand in Ajax voor het seizoen rekening mee had gehouden. De club investeerde maar liefst dertig miljoen euro in nieuwe spelers. Met Marco van Basten aan het roer moest de jarenlange hegemonie van PSV worden doorbroken. De realiteit van maandag 9 januari zet zelfs de grootste optimisten terug met de voeten op de grond. Een ticket voor de Uefa Cup lijkt nu nog het hoogst haalbare.
Het ontbeert Ajax voor het moment aan scorend vermogen. Suarez is nog een schim van zichzelf en ook de leemte na het vertrek van Klaas-Jan huntelaar naar Madrid lijkt nog niet te zijn ingevuld. En ook Sulejmani (met zestien miljoen euro de duurste transfer ooit) lijkt met lood in de schoenen te voetballen. Ook onze landgenoten Vertonghen en Vermaelen zijn niet bij machte om het zinkende schip vlot te trekken. Er rest Van Basten weinig anders dan te blijven timmeren aan het elftal. Dat VB hierbij aan autoriteit inschiet mag niet verbazen. Tegen Vitesse, dat opnieuw zijn draai lijkt te hebben gevonden, startte VB met drie verdedigers aan de wedstrijd. Een tactische blunder die voor een groot gedeelte aan de grondslag ligt van de 4-1 pandoering. Ajax wordt nu simpelweg geconfronteerd met zijn afhankelijkheid van de voorste linie.
Volgt na het ontslag van Verbeek( Feyenoord), Stevens(PSV) weldra het ontslag van Van basten? Als het van de supporters afhangt wel. Ze verwijten VB een gebrek aan visie en tactisch inzicht. Vrijdag jl moest zelfs de training even worden onderbroken toen ontevreden supporters hun ongenoegen duidelijk maakten. Vanavond volgt een crisisvergadering met bestuur en supporters, hoewel een ontslag van VB weinig waarschijnlijk is. Zondag volgt de topper tegen Feyenoord. Benieuwd hoe de spelers en bestuur zullen omgaan met de toenemende druk.
Een supporter van Ajax koelt zijn woede na het verlies tegen Heerenveen
Wintervoetbal: clubs moeten hand in eigen boezem steken
Koning winter regeert het land of beter het voetbal. Ook dit weekend dreigt er chaos op de Belgische velden als we de weersvoorspellingen mogen geloven. Die weermodellen spreken van winterse buien op zaterdag en zondag. Een zoveelste streep door de rekening van de voetbalbond. In plaats van voortdurend op de bond te schieten zouden veel clubs eens beter te rade gaan bij zichzelf.
In plaats van voetbal kregen we vorig weekend een heuse schaatspartij te zien. De tuimelpertes waren niet te tellen. "Consument is koning", is de slagzin van veel Belgische handelaars. Onz clubs kunnen ook als handelaars beschouwd worden en moeten ervoor zorgen dat een match kan doorgaan in de best mogelijke omstandigheden. Wie naar een Engelstalige film kijkt op TV verwacht toch ook dat die op zijn minst wordt ondertiteld. Die ondertiteling ontbreekt vooralsnog in de Pro League. Enige juiste conclusie is dan ook dat er nog eens goed wordt onderhandeld over wintervoetbal.
Het stuit me meer en meer voor de borst dat ploegen die investeren in een degelijke infrastructuur hiervoor niet worden beloond. Erger nog want zij zijn het grootste slachtoffer in deze saga. Dan hebben we het uiteraard over Genk, Standard en Westerlo. Zij hebben alles zelf moeten bekostigen en spelen nu wekelijks Russische roulette op het veld van hun tegenstanders. Ik neem het woord competitievervalsing nog juist niet in de mond, maar het wordt tijd dat hier iets aan wordt gedaan.
De oplossing is nochtans simpel. Westerlo heeft vorig jaar zijn grasmat vervangen in het tussenseizoen. Tegen het begin van de competitie kon er al weer gevoetbald worden in 't kuipje. De kostprijs?:250000 euro. Als Westerlo dat kan, moet dat toch ook lukken bij pakweg Anderlecht of Gent. Clubs moeten niet enkel op de bond rekenen, maar moeten hierin ook zelf hun verantwoordelijkheid nemen. Is het niet de plicht van elke club om goed voetbal aan te bieden aan hun supporters in de best mogelijke omstandigheden. Maar ja, men investeert liever in tweederangsvoetballers dan echt noodzakelijke investeringen door te voeren.
Het is een historische dag in de geschiedenis van Sportnews. Vandaag blaast deze blog immers één kaarsje uit. Maar dit mag geen eindpunt zijn. Het zou van weinig doorzettingsvermogen getuigen om er nu de brui aan te geven. Ook in de toekomst kunnen jullie dus op Sportnews rekenen.
Een jaar geleden had ik nooit durven voorspellen dat ik nog steeds voor Sportnews zou schrijven. Ik ben namelijk nogal vrij laks in dat soort zaken. Wat niet hoeft, zal ik ook niet snel doen. Nu ik hoef deze blog dus niet te beheren, maar ik heb gemerkt dat het me toch de nodige vreugde en voldoening geeft. Als je dan ook nog eens positieve reacties krijgt is dat natuurlijk een extra stimulans.
Ik ben met Sportnews begonnen op aanrade van een goede kennis van mij. Die had ook juist zijn eigen blogsite online geplaatst en praatte er telkens vol vuur over met mij. Ik kreeg de microbe al vrij vlug te pakken. Toch is de huidige blog niet meer te vergelijken met de blog uit de beginfase. In het begin beperkte ik me namelijk veel te veel tot de alledaagse sportverslaggeving. Hierbij verdrong ik te vaak mijn eigen persoonlijke opinie. Na goed twee maanden en enkele rubrieken later( De week in beeld, sport van de week), besefte ik dat er een drastische koerswijziging nodig was.
Aan het eind van elke jaargang wordt meestal ook een balans opgemaakt. De simpelste manier om dat te doen is door enkel het tellertje links in de hoek van de blog in ogenschouw te nemen. Nu ja, de teller staat na een jaar op 5700. Gemiddeld veertien bezoekers per dag. Met dit cijfer ben ik al bij al tevreden. Toch lig ik daar maar weinig van wakker. Sportnews is gewoon een leuke uitlaatklep en het leukste van al is dat ik mijn ideeën met jullie kan delen. Aantallen doen er niet toe.
Wat mogen jullie het volgende jaar verwachten van Sportnews? Ik zou zeggen meer van hetzelfde, al wil ik natuurlijk op tijd en stond vernieuwingen doorvoeren. Ook op het gebied van lay-out is er nog wel wat werk aan deze blog. En als er tips zijn ter verbetering mag je me die natuurlijk altijd laten weten.
Als laatste zou ik ook nog een woordje van dank willen richten aan Kim Gebruers. Hoewel hij totaal geen ervarign heeft met het schrijven voor een blog heeft hij een pakt toffe artikels geschreven.
Sinds enkele maanden is de verguisde Jean-Marc Guillou met een nieuw project in België neergestreken. Het Sporta in Tongerlo vormt het decor voor de eerste voebalacademie in België. Maar is dit allemaal wel wettelijk vragen velen zich nu af?
Als buitenstaander lijkt er weinig aan de hand daar in Tongerlo. Dertien getalenteerde voetballertjes timmeren er in de best mogelijke omstandigheden aan hun voetbalcarriëre. Althans zo lijkt het, want waar ligt de grens tussen kinderzwendel en een gedegen voetbalopleiding. De bezieler van het project, Guillou, heeft al heel wat watertjes doorzwommen als het op voetbalacademies aankomt. In het wereldje wordt weleens gefluisterd dat Guillou hoogstpersoonlijk gestalte gaf aan de term voetbalacademie. Onder meer zijn academie in Ivoorkust verwierf wereldfaam en zette het land op de kaart van voetbalgrootheden. Onder andere Eboué(Arsenal), Yaya Touré(Barcelona) en Didier Zokora(Tottenham) genoten er hun opleiding.
Guillou pakt er de zaken slim aan en zorgt ervoor dat deze spelers een exclusiviteitscontract tekenen met de academie, waardoor Guillou eigenaar wordt over de transferrechten. De laatste factor in het succesverhaal (lees miljoenenbusiness) was SK Beveren. De club verkeerde begin 2002 in financiële ademnood waardoor Guillou schoon zijn kans zag. Hij redde de club van de ondergang en in ruil daarvoor mocht hij Beveren omtoveren tot de zwarte parel uit eerste klasse. Voor Guillou fungeerde Beveren als het perfecte uitstalraam, mede door het gunstig belastingsregime voor Buitenlandse voetballers in België (minimumloon van slechts 75.000 euro) De doorverkoop van die spelers leverde Guillou in totaal iets meer dan twintig miljoen euro op. Beveren kreeg daarvan slecht een habbekrat. De transormatie van SK Ivoorkust naar SK Beveren in 2007 verliep overigens ook niet oznder slag of stoot. Guillou had naar eigen zeggen nog altijd enkele miljoenen te goed, waardoor de Ivorianen bijna de doodsteek betekenden voor de club uit het Waasland. VERLIEFD Het gunstige belastingsregime op buitenlandse voetballers in België was één van de redenen waarom Guillou destijds Beveren verkoos als werkterrein. Met alle gevolgen van dien. Guillou is in die tussentijd zo verliefd geworden op onze wetgeving inzake arbeid dat hij er nu prompt zijn eigen voetbalschool uit de grond heeft gestampt in samenwerking met het Egyptische Wadi Degla, eigenaar van SK Lierse. Wie al het bovenstaande in acht neemt mag er dus niet zomaar vanuit gaan dat de voetbalschool in Tongerlo enkel nobele doeleinden heeft. Geld is ook deze keer de drijfveer voor de tandem Guilou/Wadi Degla. Voor de ouders is de hele opleiding kosteloos. Daar alles om voetbal draait in Tongerlo krijgen deze kinderen een aangepast studiepakket. Volgens Thomas Caers, die de voetballertjes traint en begeleidt, is er niets mis met de schioolse vorming van de kinderen. Toch stemt het tot nadenken wat er met hen zal gebeuren als het in het voetbal mocht mislukken. SCHADEVERGOEDING De investering van 100.000 euro in elk spelertje in Tongerlo is niet mis. Jeugdspelertjes dienen daarom een contract voor zes jaar te ondertekenen bij de academie, waarbij afstand wordt gedaan van de transferrechten. Die investering moet natuurlijk zijn geld opbrengen waardoor die spelertjes effectief zes jaar vasthangen aan de academie. Indien het contract verbroken wordt dient een fikse schadevergoeding te worden betaald. Er circuleren bedragen van 200.000 euro per jaar dat het contract te vroeg verbroken wordt, maar dat doet Caers af als onzin. De voetbalacademie kleurt hiermee volgens specialist arbeidsrecht Blanpain serieus buiten de lijnen. Maar zowel de Profliga als de voetbalbond laten voorlopig rustig betijen, we zijn natuurlijk nooit anders gewoon geweest.
In totaal telt de academie nu dertien voetballertjes. Zij zijn uiteindelijk het grootste slachtoffer, want hen wordt het kinderlijke plezier van het voetballen ontnomen. Ten eerste treden zij gedurende hun vorming niet in competitie en zijn ze niet aangesloten bij een club. Alles staat in Tongerlo in het teken van het verbeteren van de techniek. Daarom wordt er zowel in de winter als in de zomer blootvoets getraind. Naar de mening van de kinderen wordt niet gevraagd. Zij moeten op Spartaanse wijze, onder leiding van Thomas Caers, werken aan hun skills. Maar wie weet wordt de voetbalacademie misschien wel ooit even bekend als die in Ivoorkust. Elk nadeel heb zen voordeel, zei ooit eens ene Johan Cruijf. Wie weet moet ik het nog gaan geloven ook binnen een paar jaar. Tot dan blijf ik mijn scepsis ten opzichte van het project bewaren.
Na vijf jaar Nederland met tussenstops bij onder meer AZ, Feyenoord en Twente is Stein Huysegems weer in het land. Bij Genk tekende de nog altijd maar 27-jarige Huysegems een contract voor vierenhalf seizoen. Sportnews legde de verloren zoon alvast zes stellingen voor.
1)Stein Huysegems heeft gefaald in Nederland? Mijn passage in Nederland is zeker geen onverdeeld succes geworden. Ik kende bij Lierse een uitzonderlijk jaar in 2004. Dat leverde me een transfer op naar AZ, waar ik drie behoorlijke seizoenen gespeeld heb. Ik startte veel wedstrijden in de basis en fungeerde op de linkerflank als de perfect aangever. Vooral de laatste twee seizoenen had ik het lastig in Nederland. Bij Feyenoord kwam ik in een ploeg terecht die naar zichzelf op zoek was, waardoor ik er nooit mijn kwaliteiten heb kunnen uitspelen. Bij Twente had ik dan weer het gevoel dat ik op een dood spoor zat. Genk kwam dus op een ideaal moment voor mij. In België wil ik vooral opnieuw voetballer worden.
2) Wat verkies je: De zachtere aanpak in België of de ruwere stadsmentaliteit van de Nederlanders Geef mij dan maar de Nederlandse mentaliteit. In Nederland zegt men vlakaf waar het op staat. Belgen zijn gewoon een pak gereserveerder. Ik heb iets meer dan vijf jaar in Nederland gevoetbald en ik merk dat ik een stukje van die Nederlandse mentaliteit heb overgenomen. Ik ben er een stuk mondiger geworden in vergelijking met mijn periode bij Lierse.
3)Genk is een eindpunt voor Huysegems? Helemaal niet. Genk is voor mij geen eindpunt. Ik heb er een contract getekend voor vierenhalf seizoen en als dat afloopt ben ik er nog altijd maar 31. Aan stoppen denk ik dan nog lang niet. Genk is voor mij een nieuwe uitdaging en ik zal er alles aan doen om hier te slagen. Ik wil hier in de eerste plaats het plezier terugvinden in het voetbal en waar kan ik dat beter doen dan bij een ambitieuze club die elk jaar voor de prijzen speelt?
4) Diepe spits of linksbuiten? Ik kende mijn beste seizoen bij Lierse als diepe spits. Het is pas in Nederland dat men van mij een echte linksbuiten heeft gemaakt. Als ik echt mag kiezen zou ik het liefst diep in de spits staan, maar het is aan de trainer om daar een beslissing over te maken.
5) Bekerwinst of een ticket voor de Champions League? Daar hoef ik niet lang over na te denken. Dan kies ik voor de Champions League. Ik heb dit seizoen bij Twente twee keer tegen Arsenal mogen spelen. Daar doe je het voor als profvoetballer. Op dit moment hebben Standard en Anderlecht een straatlengte voorsprong op ons. Ik vrees dat het dus meer iets zal zijn voor de volgende seizoenen. Dit seizoen moeten we er sowieso alles aan doen om de beker te winnen, zeker nu alle topploegen uitgeschakeld zijn.
6) Stein Huysegems denkt niet meer aan de nationale ploeg? Op dit moment niet nee. Het is nu eigenlijk het minste van mijn zorgen. Ik wil eerst en vooral een basisplaats afdwingen bij Genk en al wat daarbij komt is mooi meegenomen. Ik lig er niet meer van wakker als ik niet word geselecteerd voor de nationale ploeg.
Veldrijden is in Vlaanderen de wintersport bij uitstek, maar vindt op wereldschaal nauwelijks weerklank. In Duitsland doet zich eenzelfde fenomeen voor met het biatlon.
Een veldrit lokt in Vlaanderen makkelijk vijftienduizend kijklustigen en nog eens een half miljoen mensen bekijken de wedstrijd op TV. Dat maakt van veldrijden de populairste wintersport in Vlaanderen. Niels Albert , Sven Nys en Bart Wellens zijn in ons land echte helden, maar stellen internationaal gezien weinig voor. Op professioneel vlak is de sport bijgevolg enkel leefbaar in België en Nederland. Maar volgens oud-veldrijder Adri van der Poel is juist het lokale karakter de grote kracht van het veldrijden omdat dan juist verbondenheid heel groot is.
Net als in het veldrijden profiteert ook het biatlon, een combinatie van langlaufen en geweerschieten, van de voordelen van zijn kleinschaligheid. De sport is waanzinnig populair in onder meer Duitsland, Noorwegen en Zwitserland en wordt dan ook door deze landen gedomineerd. Liefst 20.000 Duitsers vonden afgelopen weekend de weg naar Oberhof voor een manche in de wereldbeker. De Duitse zender ZDF kon zich dan ook in de handen wrijven, want de wedstrijden werden door gemiddeld zes miljoen Duitsers bekeken. En de populariteit groeit nog, zegt Manuel Steinbach die de sport beoefent op amateurbasis. In Oberhof ben ik gaan kijken en de sfeer was adembenemend. Volgens Steinbach ligt de sfeervolle omkadering mee aan de basis van het succes, meteen een zoveelste raakpunt met het veldrijden.
Nederland houdt krampachtig zijn adem in, want met de bijtende frieskou zou 2009 wel eens het jaar van de zestiende elfstedentocht kunnen zijn. Het is al van 1997 geleden dat er nog eens een elfstedentocht werd gehouden.
Het principe is simpel. De deelnemers moeten een traject afleggen van 200 km tussen Leeuwarden en Leeuwarden. De tocht loopt langs de vele sloten en beken die Friesland rijk is. Overigens een raar volkje die Friesen, want als ze er niet kunnen over schaatsen springen ze er met een lange stok overheen. Die sport heet Fierljeppen en is waanzinnig populair in Friesland. Maar wanneer de jassen goed dichtgeknoopt dienen te worden denkt elke Fries nog maar aan een ding, schaatsen en liefst zo veel en lang mogelijk. Sven Kramer, de beste allround schaatser ter wereld, komt niet voor niets uit het noordelijke Heerenveen. Al zal Kramer zich niet aan de tocht der tochten wagen. Wie zich eventueel wel op het ijs zal wagen is Erben Wennemars. Het toont aan welke plaats de tocht inneemt als zelfs voormalig corifeeën van het Nederlandse schaatsen willen deelnemen.
Bekijk enkele fragmenten uit de honderdjarige geschiedenis van de tocht.
Om deel te nemen moet men aan een aantal voorwaarden voldoen. Zo moet men lid zijn van de vereniging elfstedentocht. Iedereen kan lid worden van deze vereniging, maar moet dan wel een schaatsvaardigheidsproef afleggen voor een jury. Maar de kans om ooit aan een elfstedentocht deel te nemen is bijzonder klein. Ten eerste is het al van 1997 dat deze tocht is kunnen doorgaan en de opwarming van de aarde doet er ook al niet veel goed aan. Daarenboven worden de deelnemers ook nog eens per lot bepaald. Per tocht rijkt de organisatie van de elfstedentocht slechts tussen de twaalfduizend en zestienduizend startbewijzen uit. Wetende dat de vereniging De Friesche Elfsteden meer dan zeventigduizend leden telt is er telken slechts een kans op zes om deel te nemen. Velen zullen daarom in hun hele leven nooit de tocht kunnen aanvatten. Giet it oan?(Gaat het door), is op dit moment de meest gestelde vraag in Friesland. De rayonhoofden kunnen al stilletjes aan de koppen bij elkaar steken. Nog enkele dagen stevig vriezen, met een piek op dinsdag wanneer het meer dan vijftien graden zal vriezen, en het ijs zal praktisch overal vijftien cm dik zijn. De vereiste om een elfstedentocht te laten doorgaan. De rayonhoofden staan in voor de veiligheid van de deelnmers en moeten controleren of het ijs overal wel voldoende dik is. Als het blijft vriezen is de kans reeël dat we ons komend weekend mogen vergapen op moegestreden en met snot omhulde schaatsers die met hun laatste krachtinspanning er alles aan zullen doen om Leeuwarden te bereiken. Ik duim alvast op een goede afloop.
De Jupiler Pro League ligt nog tot het weekend van 16 januari plat op zijn gat. Tijd genoeg dus voor mij om de steven richting Nederland te richten. De Eredivisie staat toch een trapje hoger dan de onze en dat niet enkel op voetbalgebied.
Gisteren bij gebrek aan Studio 1 naar Studio Voetbal gekeken op de NOS. Op vakkundige wijze wordt dit programma nu al enkele jaren aan elkaar gepraat door de kaalhoofdige Jack van Gelder. De vergelijking met het stripfiguur Jerome is treffend, maar dat even geheel ter zijde. Studiogasten waren deze keer Jan Mulder, Foppe de Haan, Hugo Borst en Ruud van Nistelrooy. In tegenstelling tot het allegaartje van vermeende voetbalprofeten in Studio 1 hebben deze heren wel iets zinnigs te vertellen. Vooral Jan Mulder maakte gisteren weer grote sier en betuigde openlijk zijn liefde voor de voetballer Ruud van Nistelrooy. Verder kwam ook het afscheid van Klaas-Jan Huntelaar uitvoerig aan bod.
Waar bij ons elke scheidsrechterlijke blunder tot in den treure toe aan bod komt gaan de Nederlanders daar veel volwassener mee om. Na de topper Club-Brugge-Standard van enkele weken geleden gingen Frank Raes en zijn gasten volledig voorbij aan het sportieve gebeuren en was scheidsrechter Frank De Bleeckere de gebeten hond. De wedstrijd en de indrukwekkende prestatie van Standard kwam amper aan bod. Echte voetballiefhebbers willen een deskundige nabespreking en analyse van de wedstrijd en zitten heus niet te wachten op de publieke steniging van een blunderende scheidsrechter. Nochtans had men ook in Nederland hierop dit weekend stevig kunnen doorbomen na de uitlatingen van Sparta-trainer Foeke Booy, die denkt dat scheidsrechtersbaas Jaap Uilenberg een complot heeft opgezet tegen Sparta. Als dat in België zou gebeuren zou de hele voetbalwereld op zijn kop staan. Niet in Nederland, waar zulke uitspraken met de nodige omzichtigheid behandeld worden.
Mijn conclusie is dat we niet enkel op voetbalgebied nog veel van onze noorderburen kunnen leren. Ook de verslaggeving van het voetbal gebeurt op een veel hoger niveau dan bij ons. Misschien toch maar eens overwegen om nu eindelijk die Beneliga eens in te voeren. Zijn we toch tenminste verlost van dat wansmakekelijk geleuter op zondagavond en kunnen ook de Vlamingen genieten van het vakmanschap van onze noorderburen.
Voor de geïnteresseerden nog dit, Studio Voetbal elke zondag om 22.40 op Nederland 1
De discussie over de haalbaarheid van kerstvoetbal is al verscheidene keren aan bod gekomen in de media. Met de feestdagen in zicht wil ook ik mijn mening hierover nog gauw even kwijt.
Kerstvoetbal op zich is een prachtig idee. Onze buurlanden Engeland en Nederland deden het ons al voor, met succes trouwens. Tussen kerst en nieuwjaar is een groot deel van de bevolking thuis. Een namiddag voetbal vormt dan een welgekomen afwisseling en een leuk alternatief voor het urenlang tafelen met vrienden en familie. Bij voorkeur vinden deze wedstrijd dan plaats rond het middaguur-zoals dat nu in Engeland het geval is. In Engeland werd kerstvoetbal trouwens ingevoerd uit pure noodzaak,wegens een overvolle kalender met 38 wedstrijden in de reguliere competitie en een rist matchen in de League-en FA Cup. Ook in België zal vanaf volgend seizoen uit noodzaak met kerst worden gevoetbald.
Te vermoeiend is een vaak gehoord excuus van notoire tegenstanders. Een voetballer heeft ook zijn rust nodig, maar in vergelijking met een normale werkmens stelt een trainig van twee uur per dag natuurlijk niets voor. Erger is het voor de buitenlanders die zo de feestdagen in het land van hun werknemer moeten doorbrengen. Wie nu-22 december-rondwandelt op Zaventem heeft een grote kans om bvb Bryan Ruiz van Gent of Lucas Biglia van Anderlecht tegen het lijf te lopen. Deze exotische vogels snakken vaak maanden op voorhand naar een kortstondige hereniging met de familie. Wie zijn wij dan om hen van dit recht te ontzien.
Om een voorbeeld te geven wil ik graag even het verhaal van die andere Ruiz in onze competitie naar voren brengen. Spits Jaime Ruiz van Westerlo verklaarde onlangs in het Nieuwsblad dat het nu bijna een jaar geleden is dat hij zijn familie in Colombia nog heeft gezien. Dit komt omdat Ruiz voor hij naar Westerlo kwam in Peru actief was, waarna hij onmiddelijk afreisde naar Westerlo om er aan de voorbereiding op het nieuwe seizoen te beginnen. Ruiz ziet dus binnenkort voor het eerst dit jaar zijn familie terug. Hiermee wordt-vind ik persoonlijk-nog te weinig rekening gehouden. Zeker in een competitie waarbij een een vierde van buiten de EU komt, moet hiervoor toch enig begrip worden opgebracht. Voetballers zijn per slot van rekening ook maar mensen en dienen met respect te worden behandeld.
Bovenstaand paragraaf stelt een van de pijnlijkste-ik zou zelfs het woord mensonterend in de mond nemen-schaduwplekken van dit concept aan de kaak. Maar dat gegeven vervalt in het niets wanneer de eurotekens op de proppen komen. Op een tijdspanne van tien dagen kunnen voetbalclubs immers een gigantische recette innen. De stadions zitten afgelopen vol en families trekken er in deze periode steevast met de geldbeugeld open op uit. Voor Belgacom TV was het overigens een van de belangrijkste voorwaarden om het aflopend tv-contract afgelopen seizoen te verlengen. Van de clubs wordt dus verwacht dat ze netjes in het gareel lopen en spektakel op de mat brengen. Feit is wel dat de afgelopen weken er steeds meer stemmen klinken om alsnog de klok terug te draaien. Men kan zich dan ook de vraag stellen of kerstvoetbal een toekomst heeft. Maar wie niet waagt, niet wint.
Over de staat van de velden in de winter wil ik het bewust niet meer hebben. Daarover is immers al genoeg inkt gevloeid en ik vind dat iedereen voor zich moet uitmaken in welke omstandigheden kerstvoetbal een meerwaarde heeft. Een zwaar veld heeft immers toch ook zijn charmes.
Jullie hebben het een tijdje zonder sportnews moeten doen, maar vanaf vandaag zijn we helemaal terug. Ik neem me dan ook voor om minstens twee artikelen per week te posten. Ik heb maw wat goed te maken, daarom volgt hier een greep uit de belangrijkste gebeurtenissen van de afgelopen weken. Overgoten met mijn persoonlijke impressie.
1)Dank u, Tia Wat me de voorbije weken heeft geraakt is zeker en vast het afscheid van Tia Hellebaut. Als ambassadrice van de Belgische atletiek was ik fan van het eerste uur. Zij bewees dat met doorzettingsvermogen en een gezonde dosis realisme veel mogelijk is in de atletiek. Dat moet een stimulans zijn voor iedereen die met atletiek bezig is. Tia we zullen je missen en je was een fantastische atlete.
2)Scheidsrechters hebben het niet makkelijk Jerome Efong Nzolo beleefde op zijn zachtst gesproken een bewogen middag in Jan Breydel. In de eerste minuut van de wedstrijd had Standard al een penalty moeten krijgen, maar Nzolo gebaarde van kromme haas. Iets wat hij later wel meer zou doen die wedstrijd. Het was de eerste topper van het seizoen voor Nzolo en de stress sloeg hem zichtbaar om het hart. De scheidsrechter van het Jaar floot zeker niet zijn beste wedstrijd, maar was niet wedstrijdbepalend. Dat was hij wel toen hij in het begin van het seizoen een Brugge een strafschop cadeau gaf tegen Westerlo. Toch moet me van het hart dat het Brugse publiek niet het meest vredelievende is van onze competitie en dat heeft een invloed op de prestatie van het scheidsrechterlijk trio. En bijna altijd in het voordeel van Club. Een topper leiden op Jan Breydel is dan ook geen cadeau. Vraag dat maar aan Allaerts en De Bleeckere. Maar scheidsrechters moeten daarboven staan en dat is helaas nog niet altijd het geval.
3) Mediamagnaat Armstrong eist weer alle aandacht op Wat een drukte op het eens zo rustige Teneriffe vorige week. Oorzaak van die drukte was de jaarlijkse mediadag van Team Astana. Of was het nu Team Armstrong. De persdag lokte meer dan 300 journalisten van over de hele wereld. En allemaal waren ze enkel geïnteresseerd in Armstrong, die zijn plannen voor het wielerjaar 2009 uit de doeken deed. Een jaar waarin hij voor het eerst de combinatie Giro/Tour zal maken. The big Boss benadrukte dat hij zich niet meteen als kopman wil opwerpen. Maar onbewust is hij de kopman van Astana, en dat weet ook Contador. Typerend beeld was de massale leegloop van de perszaal toen Armstrong zich richting uitgang begaf. In Contador en Leipheimer was,op een enkele verdwaalde journalist, geen kat geïnteresseerd.
Eden Hazard heeft aan één invalbeurt van zes minuten genoeg om de Belgische media dagenlang met verstomming te slaan. De jonge Waals Brabander, amper 17, liet zien over een uitstekende technische bagage te beschikken en schudde bij zijn eerste balcontact al meteen een dubbele schaarbeweging uit zijn sloffen. Allemaal goed en wel, maar Hazard trekt stilaan de deur van de kleuterklas dicht en zal zich vanaf nu ook voor zijn daden moeten verantwoorden. Een klus waar niet iedereen in het verleden even goed mee omging.
Laat ons een ding duidelijk stellen. Het voetbaltalent van Hazard is zeldzaam en moet gekoesterd worden. Leeftijd speelt geen rol meer, het is het talent dat telt. In dat opzicht zou Hazard dus altijd moeten spelen. Voetbal is helaas een van die sporten waar het testosteron nog welig tiert. Een echte mannenwereld met andere woorden. Volgens sommigen niet de beste omgeving om talent te laten rijpen. Maar net zoals hoogbegaafde leerlingen snakken naar almaar moeilijkere leerstof, zo snakt Hazard nu naar nieuwe uitdagingen. Lille heeft genoeg ervaring in het brengen van jeugd. Destijds werd ook zeer zuinig omgesprongen met Kevin Mirallas zodat ze zeker niet verbranden. En daar ontsnapt ook een supertalent als Hazard niet aan. Na zijn prachtprestatie tegen Saint-Etienne, waarin hij op prachtige wijze scoorde, zei zijn coach hem doodleuk tegen Marseille terug op de bank te zetten.
Dat talent alleen niet voldoende is heeft onder meer Anthony Vandenborre in het verleden al bewezen. Op zijn zeventiende debuteerde hij bij Anderlecht in het eerste elftal. Het heeft uiteindelijk tot 2008 geduurd vooraleer de puberale Vandenborre zijn wilde haren verloor en tot inzicht is gekomen. Nu zo ver zal het met Hazard wellicht niet komen. Hazard is ten eerste niet het type dat elke dag bij de kapper zit voor een ander kapsel. Zijn levensmotto luidt eerder trainen-eten-slapen. "De weg is nog lang", liet hij al in enkele interviews optekenen. Maar wie op dezelfde hoogte als supertalent Bojan krkic wordt gezet heeft talent.
Op Westerlo werd lange tijd het etiket van grijze muis geplakt. Sympatieke ploeg dat wel, maar het flitsende van de eerste jaren was er al geruime tijd af. Maar het kan verkeren. Momenteel brengt Westerlo swingend voetbal en worden ze net als Cercle vorig jaar opnieuw een beetje sexy.
Ceulemans bleef gisteren na de spektakelzege tegen AA Gent zijn nuchtere zelf, maar het was er toch aan te zien dat ook hij zichtbaar genoot van dit onverhoopt succes. Wat wil je. De club staat gedeeld eerste met Brugge en brengt na een moeizame start al enkele weken verzorgd aanvallend voetbal. Volgens sommigen het mooiste van eerste klasse. Een mens zou voor minder gaan zweven. Toch zat dit succes er al een tijdje aan te komen.
Het zaadje tot dit succes heeft in Westerlo enkele jaren rustig kunnen rijpen in de beste omstandigheden. Een oase van rust, zonder de druk van torenhoge verwachting doen blijkbaar wonderen. Westerlo kan nu eindelijk oogsten wat het heeft gezaaid. Ook vorig seizoen zag je al dat deze club goed kon voetballen. Enkel het scorend vermogen ontbrak vooraan. Met het aantrekken van Ruiz en Tomou, samen goed voor elf goals, lijkt dat probleem nu van de baan.
Dat Standard het beste middenveld heeft van het land is algemeen bekend, maar ook dat van westerlo mag er wezen. Adams, Modubi en Zelenka zijn stuk voor stuk aanvallend ingestelde speler. Het loopvermogen, de presence en het inzicht van Farssi komen dicht in de buurt van die van Axel Witsel. Farssi heeft zich onmisbaar gemaakt in Westerlo en mag hopen op een transfer naar het buitenland aan hezt einde van dit seizoen. Modubi is dan weer een verbeterde versie van Biglia en Zelenka is een typische nummer tien die het verschil kan maken.
Naast aanvallende weelde mogen ze ook achterin niet klagen bij Westerlo. De verdediging is volledig Belgisch gekleurd en speelt op hetzelfde niveau dan de aanvallers. Centraal voelt oude rot Van Kerckhoven zich op zijn 38 ste beter in zijn sas dan ooit tevoren. Hij brengt de ploeg ervaring en leiderschap bij. Vanaudenaerde heeft zich ontpopt tot een rechtsachter van het zuverste soort. De West-Vlaming heeft tevens een goed schot en een fantastische voorzet. Ook wils lijkt stilaan de harten van de supporters van 'Westel' te hebben veroverd.
Wie goede spelers op de bank heeft zitten speelt over het algemeen een goed seizoen. Geschorsten en geblesseerden kunnen makkelijker worden opgevangen en ook de concurrentie binnen de ploeg gaat de hoogte in. Niets dan voordelen dus en daar genieten ze ook in westerlo van. Een voorbeeldje. Normaal gezien werd Zelenka in de basis verwacht tegen Gent. Maar die blesseerde zich in de opwarming en dus mocht Scheelen inspringen. Die kwijtte zich schitterend van zijn taak en speelde een dijk van een match. Indien Sarki en Dekelver ook nog eens hersteld zijn beschikt de Caje over een uitgebreid kern met evenwaardige vervangers.Mits de voetjes op de grond blijven kan deze ploeg het wel eens ver brengen.
In de afgelopen dagen heeft u ongetwijfeld gemerkt dat er deze week weer werd gevoetbald in de beker van België. Nu is mij de laatste jaren opgevallen dat de grotere team steeds meer hun beklag maken dat de beker, zeker in de eerste wedstrijden niet meer rendabel is omdat ze naar eigen woorden onaantrekkelijke affiches hebben. Wie loopt er nu ook warm voor pakweg Anderlecht-Doornik? Al moet ik er meteen bijvertellen dat deze wedstrijd 20.000 geïnteresseerden trok! Waaronder 2200 van het "onaantrkkelijke" kleine Doornik.
Mijn mening is dan ook dat de beker zeker niet zo dood is als sommige voorzitters wel beweren. Akkoord in sommige wedstrijden waren er inderdaad weinig toeschouwers zoals Genk-Seraing dat amper goed was voor 4500 supporters. Toch vind ik dat dit niet opweegt tegen de verrassingen en spektakel dat er altijd wel te beleven valt in de beker, kijk maar naar Lierse en Racing Mechelen die zich via de beker zij het voor even terug uit de annoniemiteit van respectievelijk 2de en 3de klasse kunnen spelen.
De derde doelman van Kortrijk. En natuurlijk is het ook voor spelers die in competitie niet veel aan spelen toekomen de ideale manier om zich terug in de gunst van hun trainer te spelen, denk maar aan Wouter Scheelen van Westerlo, Suarez bij Anderlecht of een Sorokin van Gent.Of het kan een ploeg terug vertrouwen geven denk maar aan Roeselare dat met ruime 1-4 cijfers de leider uit 3de klasse wist te verslagen.En wie kende voor gisteren de derde doelman van kv Kortrijk? Kristof Van Hout, pas 21 jaar en met zijn 2m08 veruit de grootste speler in eerste klasse, speelde gisteren de match van zijn leven tegen een met alle respect Standard-b. Hij hield Benko 2maal van een doelpunt toen die alleen voor hem verscheen en stopte (de bal op de paal van Dalmat niet meegeteld) 2strafschoppen voor Kortrijk, dat zich zo bij de laatste 16 voegt in de beker.
Conlusie: De beker is zeker niet dood en is voor vele spelers een godsgeschenk om zich terug in de ploeg te spelen.
Lars Boom heeft zondag in Pijnacker de tweede manche van de wereldbeker gewonnen. Niets speciaals, want Boom is ten slotte regerend wereldkamioen. Maar er is wel een duidelijk signaal gegeven.
Niels Albert en Lars Boom waren ontegensprekelijk de besten in de Nederlandse modder. Albert moest maar nipt de duimen leggen tegen zijn leeftijdsgenoot. Nu deze twee jonkies voltijds prof geworden zijn heeft Nys er dus twee volwaardige concurrenten bij. Het signaal dat zondag door Nys en Albert de wereld werd ingezonden mag niet te licht worden opgevat door Nys en co. De wissel van de macht lijkt er sneller aan te komen dan verwacht.
Dit werd misschien nog het best geillustreerd door een beeld uit de wedstrijd. Op twee ronden van het einde streden Albert en Boom voor de overwinning met daarachter Nys en Wellens ploeterend door de modder, niet sterk genoeg om de koplopers ook maar enigzins te bedreigen. De strijd Wellens-Nys waar Vlaanderen altijd zo naar heeft gesnakt zou er nu wel eens kunnen worden op het tweede plan. Misschien moeten de voormalige concurrenten maar een soort van bondgenootschap sluiten tegen het jonge geweld. Een strijd Albert-Boom tegen Nys en Wellens.
Nys nu al meteen afschrijven zou wel getuigen van weinig respect. We moeten wel degelijk nog rekening houden met Nys, maar de dominatie zal minder groot zijn en binnen dit en twee jaar waarschijnlijk verdwijnen. Dat hangt mede af van de keuze van Lars Boom. Kiest hij voluit voor het veld, blijft hij combineren of zien we hem na dit jaar enkel nog op de weg. Het toverwoord voor Nys is niettemin planning. Ook Nys is niet ongevoelig voor de tand des tijds en het helse ritme van de afgelopen jaren is op termijn onhoudbaar. Een zorgvuldige planning laat Nys toe voldoende fris aan de start te komen. Slecht nieuws voor de organisatoren die dan meer stargeld zullen moeten betalen. Het fameuse systeem van vraag en aanbod, weet je wel.
Nys en in mindere mate bart Wellens zullen hun huid duur verkopen en zullen zich waarschijnlijk nog niet zo snel neerleggen bij de machtsoverdracht. De toeschouwers zijn hiervan de lachende derde, want dit zal de spanning alleen maar doen toenemen.
De onthutsende verklaringen aan het adres van Renno Roelandt door Erik Wijmeersch wekte mijn nieuwsgierigheid op. Tegen mijn principes in heb ik het boek "De puntjes op de ij" in huis gehaald. En wat blijkt; het boek is veel meer dan een samenraapsel van beschuldigingen, zoals sommigen durven te beweren.
Op trainingsstage in het Nederlandse Domburg raadde iemand mij aan om het boek van Wijmeersch eens ter hand te nemen. En zo geschiedde, ik telde 18 euro neer in de Standaard Boekhandel en begon nieuwsgierig te lezen. In het eerste hoofdstuk valt Wijmeersch meteen met de deur in huis. In 2006 werd de Waaslander gearresteerd op verdenking van dopingbezit. Wijmeersch vertelt hoe hij in ware paracommandostijl werd meegenomen naar het politiebureau. In 2006 was Wijmeersch al enkele jaren terug volledig clean en bezig aan de laatste maanden van zijn carriëre. Wijmeersch werd urenlang ondervraagd en werd ook in de val gelokt door de sport/dopingdokter Theo Lebon, die met een listige smoes zijn hachje probeerde te redden ten kost van Wijmeersch.
De dag voor Wijmeersch werd opgepakt bracht hij nog een bezoekje aan Lebon om een zonnesteek te behandelen. Lebon trachtte Wijmeersch er ter zelfder tijd er van te overhalen om terug met doping te beginnen. Hij gaf Wijmeersch zelfs enkele stalen mee naar huis om eens te proberen. Wijmeersch kreeg wroeging en gooide de staaltjes weg. Op hetzelfde moment kreeg Wijmeersch het bezoek van een dopingcontroleur, maar die miste hij. Wijmeersch wist dat Lebon zich terug met doping inliet en verzon een alibi dat zo lek als een zeef was. Gevolg; Wijmeersch mocht een nachtje brommen in de cel. De ondervragingen gingen door en Lebon beschuldigde Wijmeersch ervan een dopingkuur te hebben genoten op Cyprus. Uiteindelijk dreef het gerecht Wijmeersch zover dat hij bekende.
Als ik dit lees moet ik spontaan terugdenken aan de papa van de Schleks. Die werd tijdens de Tour aan de grens tegengehouden met het pistool op zijn wagen gericht. De politie was getipt dat vader Schlek als dopingcourier fungeerde voor de broertjes. Op enkele onschuldige vitaminepreparaten werd niets verdacht aangetroffen. Een maat voor niets en de achterdocht neemt nu wel heel enge vormen aan. Dopinggbruik moet bestraft worden, laat dat duidelijk zijn. Maar moeten we daarvoor onze menselijke waarden aan de kant schuiven en de de sporters behandelen als beesten? Het antwoord is volmondig nee. Is het normaal dat iemand als Marion Jones in Amerika tot een jaar celstraf wordt veroordeeld omdat ze op een niet zo legale manier het maximum uit haar carriëre wilde halen? Nogmaals nee, nee, nee. Ik pleit er dan ook voor dat we het dopingspook op een menselijke manier het hoofd proberen te bieden.
Vanavond is het weer aan Standard om de vaderlandse eer hoog te houden. De Rouches ontvangen FC Sevilla in eigen huis en hopen op een stunt. Een uitverkocht Sclessin en een aan de beeldbuis gekluisterd België hopen hetzelfde.
Laat ons een ding duidelijk stellen. Standard heeft het weeral niet getroffen met de loting. Een groep met ook nog eens Partizan Belgrado, Sampdoria en het Duitse Stuttgart kondigt zich aan als loodzwaar. Sevilla staat momenteel vijfde in de Spaanse competitie en heeft zijn eerste wedstrijd in de groepsfase gewonnen tegen Stuttgart. De toon lijkt dus al meteen gezet voor de Spanjaarden.
Voor Standard komt deze wedstrijd ietwat ongelegen. Na een 4 op 12 in de competitie is het vertrouwen ver zoek. Maar Standard in de competitie is niet het Standard in Europa. In België stuiten de Rouches steevast op een goed georganiseerde tegenstander.Sevilla kan het zich niet veroorloven niet van zijn eigen sterkte uit te gaan en daar moet standard optimaal van profiteren. Met een goede targetman als Jovanovic en een woelwater als Mbokani is er vooraan voldoende slagkracht aanwezig. Het wegvallen van Fellaini is een streep door de rekeningn van Bölöni. Zeker in Europa was Fellaini voor Standard Luik van goudwaarde.Benjamin Nicaise gaat er komen, maar haalt nog bijlange na niet het niveau van Marouane. Het eens zo geroemde middenveld van Standard lijkt nu het grootste zorgenkind. Steven Defour verandert om de haverklap van positie. Dan speelt de kleine generaal weer eens op de flank en een week daarna weer op zijn geliefkoosde positie centraal op het middenveld. Het mag duidelijk zijn dat het wegvallen van Fellaini grotere gevolgen heeft dan verwacht werd.
Bij Sevilla lopen enkele oude bekenden rond. Ivica Dragutinovic, ex-Standard, is de meest bekende. De Serviër heeft er een vaste basisplaats, maar moet geblesseerd toekijken. Ongetwijfeld een blij weerzien met het stadion waar "Drago" vijf jaar speelde. En kent u Ndri Romaric nog. De Ivoriaan maakte destijds mee het mooie weer bij Beveren met zijn onnavolgbare dribbels.Of hij haalde de pers omdat zijn coach vond dat hij veel te dik stond. Romaric lachte zich daarop de tanden bloot en beaamde dat hij voor de volle honderd procent voor zijn sport leeft. Toch zit hij vanavond waarschijnlijk niet eens bij de selectie. En dan is er nog Tom de Mul. De Mul uitte naar aanleiding van het treffen met Standard zijn ongenoegen over zijn uitzichtloze situatie bij sevilla. De Mul werd in de zomer van 2007 voor grof geld weggehaald bij Ajax, maar kwam amper aan spelen toe. Aangezien hij er een contract voor vijf jaar ondertekende hoeft De Mul nog niet meteen te wanhopen. Redenen genoeg dus om vanavond eens ruzie te maken met uw vrouw en voor de derde avond op rij een avondje voetbal te verkiezen boven een romantische tete a tete.
Met de Ronde van Lombardije valt traditioneel het doek over het wielerseizoen op de weg. Een jaar met sportieve hoogtepunten, maar hoe jammer ook worden die overschaduwd door de positieve dopinggevallen van de laatste weken.
Het mooiste wielermoment van het jaar is in mijn ogen de memorabele overwinning van Phillipe Gilbert in de Omloop het Volk. Vanaf het moment dat Gilbert aanging op meer dan vijftig kilometer vervolgens een groepje vluchters oppeuzelde wist ik al dat we naar het moment van het jaar aan het kijken waren. Fantastisch.
Met Milaan-Sanremo werd in maart het klassieke wielerseizoen op gang geschoten. Cancellara smeerde liet aan iedereen verstaan dat hij met de zegebloemen zou gaan lopen. En hij hielde woord. Daarna volgde de Ronde van Vlaanderen, waar Devolder zijn duivels ontbond en Parijs-Roubaix, waar Boonen zijn criticasters de mond snoerde. Een week later mocht Alejandro Valverde zijn breedste glimlach bovenhalen in Luik-Bastenaken-Luik. De wielerwereld vergaapte zich aan de persoonlijke successen en het dopingspook leek met de invoering van het bloedpaspoort uit de wielersport verbannen. ten minste dat dachten organisatoren en wielersponsors, die vanaf nu bij elke misstap hun biezen dreigen te pakkken.
De Giro vormde de inleiding van een nieuw dopinghoofdstuk. Emmanuele Sella domineerde op indrukwekkende wijze: won drie ritten en pakte de bergtrui. Maar ook Sella blijkt achteraf gezien de boel te hebben belazerd. Net als de arrogante Ricardo Ricco, die met vleugeltjes omgord leek in de bergetappes. Maar dat wisten we toen nog niet of beter we wilden het mss niet weten. We hadden het te druk met het mooie Italiaanse landschap. Met een renner die opduikt vanuit het niets, drie etappes wint en de bergtrui pakt, heb ik het moeilijk te geloven dat die zuiver op de graad heeft gereden. En ook Ricco is hiervan de bevestiging.
Mezt het verdwijnen van de oude generatie renners hoopte men stiekem op een mentalisteitswissel. Het was de generatie uit de jaren 90 die verknocht waren aan de doping was de gangbare opvatting in wielermiddens. Ricco, Sella, Schumacher en Kohl gaven de optimisten een keiharde trap onder gordel.
CERA heet de nieuwe EPO-variant. Een middel dat tot voor de Tour niet kon worden opgespoord. Met deze stommiteit brengen Kohl en Schumacher de Duitse wielersport in het gevaar. ARD en ZDF hebben al aangkondigd dat er volgende zomer geen plaats meer is voor de Tour in de programmering. En ook de Ronde van Duitsland zal niet meer worden verreden. En alsof dat nog niet genoeg is stopt Gerolsteiner per direct met wielersponsoring.
Het goede nieuws is dan weer dat de controles lijken te werken. De valsspelers gaan er stelselmatig uit en de schrik overheerst in het peloton. Ik pleit in deze blog dan ook voor een professionelere begeleiding van wielrenners. Het UCI moet dringend schoon schip maken binnen de organisatie. Zo lopen er nog te veel duistere figuren rond. Ik pleit dan ook dat het UCI een orgaan opricht dat hierop toezicht kan houden. Die meteen ook het verleden van de persoon in kwestie checkt. We mogen niet vergeten dat de schuld niet enkel bij de renners zelf ligt.
Hoogdag voor het Belgisch voetbal woensdag, maar helaas een met een bitter nasmaakje. België speelde gastheer voor Europees kampioen Spanje. Uw reporter was erbij.
Zelden zo nerveus geweest als woensdag in de file op weg naar de Heizel. Meer dan een uur stonden we in de file en zo dreigden we het begin van de wedstrijd te missen. Een kwartier voor de wedstrijd op gang werd gefloten stonden we nog altijd in de rij en kregen we daar het slechte nieuws van de blessure van Dembele bovenop. Mijn hoop op een stunt werd met de minuut kleiner.
We hadden net onze wagen geparkeerd en in de verte hoorden we een explosie van vreugde. Het was me al meteen duidelijk dat er een doelpunt was gevallen. Maar voor wie en door wie. In looppas trokken we richting stadion, toch nog een dikke kilometer lopen. In de mensenmassa, die net als ons slachtoffer waren van de file, viel om de haverklap de naam Sonck. "België moet gescoord hebben dacht ik bij mezelf, dat kan niet anders." Mijn vermoeden bleek te kloppen en het fileleed was daarmee snel vergeten.
Nu even tijd voor het tactisch gedeelte van dit verslag. Vandereycken startte op papier met vijf verdedigers. In vergelijking met Armenië kwamen nu Van Buyten en Vermaelen terug in de ploeg. Kompany vormde samen met Van Buyten het centrale duo achterin terwijl Simons fungeerde als stofzuiger op het middenveld. Aanvallend kwam Defour in de plaats van de geblesseerde Dembele.
De eerste helft was van een degelijk niveau. Beide ploegen brachten leuk combinatievoetbal op de mat, hoewel de Belgen snediger counterden. De Belgen kwamen al snel in een luxepositie door de vroege goal van Sonck. De Belgen creerden nog enkele kansen voor de rust, maar het was Spanje dat met het beste gevoel de rust inging. Dom balverlies, van de overigens uitstekend spelende Fellaini, lag aan de basis van de gelijkmaker. Iniesta profiteerde optimaal en kon vanuit een scherpe hoek gelijk maken.
Wat de Belgen in de tweede helft lieten zien was van het beste wat ik in vijf jaar van de Belgen heb gezien. Anthony Vandenborre maakte de Spaanse verdedigers belachelijk. Met een Zidanneke zette hij Fellaini alleen voor doel die koelbloedig afwerkte. Maar de grensrechter stond al lang met zijn vlag te zwaaien. Onterecht blijkt achteraf. De Belgen stoomden door en ook het publiek had er duidelijk zin in. Oorverdovend bij vlagen en zowel jong en oud mengde zich in dit feest. Heel het stadion moet zich gedurende tachtig minuten enorm trots hebben gevoeld. Tot Villa ons genadeloos uit deze droom deed ontwaken. De Belgen verloren, maar kunnen met opgeheven hoofd en de borst vooruit Bosnië in de ogen kijken. We zijn er meer dan ooit klaar voor.
De Rode Duivels staan voor een belangrijk tweeluik. zaterdag geven de Belgen Armenië partij en vijf dagen later volgt Europees kampioen Spanje. "Met vier op zes moeten we zeker tevreden zijn", stelt bondsvoorzitter De Keersmaecker. Maar stiekem wordt gedroomd van de volle buit.
Het kan verkeren in het voetbal. Een maand geleden deden we bijna in ons broek voor Estland. "Verliezen zou al meteen het einde van de campagne betekenen", haalden verscheidene media het doemscenario boven. De Duivels gingen wonderwel volwassen om met de druk en wonnen tegen de Esten en speelden later die week gelijk tegen de Turken. De Belgen beginnen weer van hun Duivels te houden en het geloof in kwalificatie is groter dan ooit. Bewijze hiervan is het uitverkocht Boudewijnstadion tegen Spanje en ook voor de wedstrijd tegen Armenië worden 20 tot 30000 toeschouwers verwacht.
Maar een ijzeren wet in het voetbal zegt dat je maar zo goed bent als in je laatste wedstrijd. Een offday tegen Armenië en/of Spanje kan het broze vertrouwen terug doen afbrokkelen.
Ook ik zal er bij zijn op 15/10 in het Boudewijnstadion voor de match tegen Spanje. Een gepeperd verslag lees je volgende week donderdag. Tot dan!!!!!
Hoogdag voor het Belgisch voetbal woensdag, maar helaas een met een bitter nasmaakje. België speelde gastheer voor Europees kampioen Spanje. Uw reporter was erbij.
