Qua gebruiksgemak en vlot verlopen van het maken van afspraken opteren we voor een Facebookgroep waarin iedereen welkom is om zich op te geven om mee te spelen of zelf speelmomenten te lanceren. Volg ons op Facebook (klik) om op de hoogte te blijven!
5% korting op al uw aankopen bij spellenspeciaalzaak Adriaensen!!! (Klik op bovenstaand logo om de spellenlijst te bekijken)
Spellenblog SpinLi
Omdat spelen de belangrijkste bijzaak ter wereld is ...
19-05-2014
Kakerlakentanz (Drei magier spiele)
Het moet gezegd, maar de kakkerlakken hebben Drei magier spiele nog geen windeieren gelegd. Vaak is deze zegen tegelijk een vloek, want bij een succesvol product hoort een opvolger en nog een opvolger en ... u raadt het al. In kakerlakentanz zetten onze kakkerlakken hun beste dansbeentje voor. Aan het spelconcept is er ten opzichte van kakkerlakkensalade en kakkerlakkensoep niets (maar dan ook niets) gewijzigd.
Ook nu weer gaat u bij aanvang van het spel de 128 kaarten netjes onder de spelers verdelen. Deze vormen een gedekte trekstapel bij de spelers. Om beurten draaien de spelers hun bovenste kaart om en leggen deze op een gezamenlijke aflegstapel. Binnen een fractie van seconden moet de actieve speler een geluid en nu ook een beweging uitvoeren. Indien er te lang wordt geaarzeld of een fout wordt gemaakt, dient deze speler alle uitgespeelde kaarten bij te nemen. De speler die als eerste al z'n kaarten weet uit te spelen, wint het spel.
In kakkerlakkendans zijn er vier dansstijlen, nl. Auw, Bzzzz, Flap flap en Mieep. 112 kaarten vertonen deze vier dansstijlen. Daarnaast zijn er nog 16 taboekaarten (net zoals bij de vorige spellen). Als deze worden opgedraaid dient de actieve speler "STOP" te roepen en wordt één aflegstapel afgesloten en een nieuwe geopend. Er kunnen maximaal twee stapels in het spel zijn. Als eer een taboekaart bovenop een stapel ligt, is deze afgebeelde dansstijl taboe en mag het geluid en beweging niet meer gemaakt worden.
Indien de actieve speler een kaart omdraait die gelijk is aan de vorig gespeelde kaart of een eventueel openliggende taboekaart mag de speler dit geluid en beweging niet maken, maar moet hij één van de andere doen.
- Bij een Auw-kaart moet je opstaan - Bij een Mieep-kaart moet je je neus dichthouden - Bij een Flap flap-kaart moet je met je armen fladderen - Bij een Bzzz-kaart moet je met je vinger in de lucht draaien
Titel : Kakerlakentanz Auteur : Jacques Zeimet Uitgeverij : Drei magier spiele Aantal spelers : 2-6 Speelduur : 10-20 min. Leeftijd : 6+
+ bewust een imprESSEN vooraleer de review verschijnt, omdat we het spel direct bij aankomst op tafel hebben gelegd enerzijds en omdat er al erg veel mensen zitten te wachten op deze imprESSEN anderzijds + prachtig spelmateriaal, elke speler heeft een eigen "puntenzakje", de manna is ook wel leuk + de spelregels zijn op zich helemaal niet zo moeilijk en alles is redelijk logisch opgebouwd, zoals we dat wel gewoon zijn van HiG + dit is zo'n spel in de reeks dat niet echt tot de zwaardere spellen zal gerekend worden aangezien de tijdsduur erg goed meevalt, maar dat je desondanks toch het gevoel hebt dat er héél wat mogelijkheden en diepgang in dit spel zitten + dit is zo'n spel waar je als veelspeler sowieso van gaat houden, af en toe kom je zoiets wel een keertje tegen + optimalisatie is erg belangrijk, sleep die bonusacties in de wacht, zodat je net dat ietsje meer kan in je beurt + u krijgt 2 startspelertokens voor de prijs van één (er was nog wat stansraam over dus)
- voor diegenen die hoopten op een Terra Mystica 2.0 (gezien het artwork dat toch wel gelijklopend is) moeten we toch zeggen dat dit een véél sneller spel is, eenvoudiger om te spelen, maar daarom zeker niet makkelijk om te winnen - in mijn exemplaar was er één puntenzakje beduidend kleiner dan de andere - misschien moeten ze bij HiG zich de moeite troosten om hun spelregels toch ineens in meerdere talen uit te brengen, het spelmateriaal is taalonafhankelijk, dus dit is perfect mogelijk - het is natuurlijk weer een typisch euro waar je een goeie combo gaat zoeken die je het meeste punten zal opleveren, dus als dit niet je ding is, ga je dit spel best links laten liggen - de speeloverzichten zijn jammerlijk genoeg op dunner papier gedrukt, dit had ook op een kartonnetje gemogen
Kortom : Na één speelsessie ben ik alvast fan van dit spel. De korte speelduur en het aangenaam spelverloop maken Helios tot een waardevolle aanvulling van het al fantastische aanbod dat HiG heeft. Het bordspel zonder algemeen bord (enkel spelersborden) is ook eens een keertje iets anders op je speeltafel. Er zijn slechts 3 mogelijke acties, maar toch ga je hiermee serieus aan de slag kunnen gaan. Qua herspeelbaarheid durf ik geen al te grote uitspraken doen voorlopig. Ik won de eerste speelsessie en ik vraag me nu dan ook wel af of ik volgende keer niet exact hetzelfde ga proberen te doen. Moest dit het geval zijn, dan hoop ik eigenlijk dat ik ervan langs krijg, want anders ga je toch misschien met een negatieve noot moeten eindigen. Wat voor sommigen als positief wordt ervaren maar voor anderen als negatief zal de puntentelling zijn. Gedurende het spel kan je al wel wat punten sprokkelen, maar de hoofdmoot wordt toch pas op het einde van het spel afgehandeld. Je hebt dus niet onmiddellijk zicht op hoe je er voor staat en wat je tegenstanders aan punten hebben.
Deelnemers : Els, Esmeralda & Arne Gespeelde
spellen : Desperados of Dice Town, Lewis & Clark, Helios & The three little pigs Speeldatum : 16/05/'14 Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkelijk
: Tot nog toe was er weinig spellenactie in mei (en ook hier op de blog, maar daar komt de komende dagen serieus verandering in)
+ de vormgeving is wederom verzorgd door Pierô, moet ik u nog meer zeggen + u kan het spel volgens mij zowel naar uw hand zetten door goede dobbelresultaten, als met de westernkaarten en dat is een fijn gevoel + het is niet zomaar de beste dobbelaar die wint, uiteraard kan u het lot hier en daar een handje helpen + de spelregels en kaarten zijn in het Nederlands aanwezig, met enkele kleine typfoutjes (wat op zich wel jammer is) + de pokerfiches zijn niet the real stuff, maar ze benaderen ze alvast wel qua uitzicht, bovendien voldoen ze voor wat ze gebruikt moeten worden + het is een leuke, interessante filler
- het is een leuke, interessante filler, maar misschien heeft u er daar al wel genoeg van en is deze titel niet onmiddellijk de beste in de reeks - met twee spelers is het spel eigenlijk te snel afgelopen, er wordt dan vooral stereotyp gespeeld op het zo spoedig mogelijk bevrijden van de bandieten en het bankroet maken van de tegenspeler valt dan eigenlijk weg - de titel is op zich juist gekozen, maar had misschien korter moeten zijn : "Desperados". De Dice Town erachter maakt het voor vele mensen blijkbaar wat verwarrend. Ofwel verwachten ze een vervolg of iets gelijkaardigs ofwel verwachten ze een verbeterde versie van Dice Town en dit is totaal niet het geval. Desperados of Dice Town is een totaal ander spel dat zich gewoon in dezelfde setting afspeelt.
Conclusie : Ik blijf na een potje bij mijn eerste uitspraak, dat dit spel erg veel weg heeft van het dartspel Cricket cutthroat. U probeert uw tegenspelers zo snel mogelijk onder druk te zetten door een bepaalde bandiet te bevrijden. Zij zijn dan genoodzaakt om dit ook zo spoedig mogelijk te doen, of ze zouden hieronder wel eens wat financiële schade kunnen lijden. Er zit toch wel wat tactiek in dit spelletje, ondanks het feit dat je moet dobbelen. De westernkaarten zijn echt wel leuk en maken het spel véél dynamischer. Bovendien start elke speler met een andere startsituatie en een eigen bende-eigenschap, die je volgens mij echt moet proberen uit te spelen als het even lukt. Ik zou dit spel wel enkel op tafel leggen als u minstens met drie spelers bent. Met twee is het een beetje ping-pong over-en-weer naar mijn gevoel. Maar met meer spelers gaat u onder druk komen te staan en gaat u de juiste beslissingen moeten nemen, afhankelijk van het gegooide dobbelresultaat. Misschien bevrijdt u uw eigen bandieten, misschien gaat u net voor die bandiet die een ander al dan niet heeft bevrijd, ofwel probeert u bewust westernkaarten te verzamelen die u in een volgende beurt ongetwijfeld zeer nuttig kan gaan gebruiken.
Deelnemers : Annelies & Arne Gespeeld
spel : Desperados of Dice Town Speeldatum : 07/05/'14 Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkelijk
: testpotje met twee spelers, een imprESSEN volgt, maar toch graag ook nog met drie of vier spelers
Vandaag komen we met een recensie van een iets ouder spel, nl. Room 25. U kon hiervan reeds een imprESSEN lezen, maar we hebben het spel slechts sinds kort ook effectief in de collectie. De hoogste tijd dus om eens wat meer aandacht te besteden aan dit "kleine", grote, spannende avontuur.
Room 25 lijkt gebaseerd op een film "The Cube" (die ikzelf niet ken, maar er werd me al verschillende keren op gewezen). De spelers trachten uit een labyrinth van kamers te geraken, tot ze aan Room 25 geraken en zichzelf een baan naar de uitgang forceren. Het spel kan in verschillende modi gespeeld worden, een solovariant, competitievariant, teamvariant, een semi-coöperatief deel, maar wat vooral interessant is, is de wantrouwen-variant. Persoonlijk zou ik vooral deze laatste aan iedereen willen aanraden om te spelen. U moet wel met minstens 4 spelers rond de tafel zitten (max. 6 overigens). In deze wantrouwen-variant krijgt u naast tegenwerking van het speelbord ook nog eens valsspelers onder de spelers. U kan het gerust vergelijken met de traiter van Shadows over Camelot of de cylons van BSG. Bovendien is het extra spannend met 4 aangezien u dan niet met zekerheid weet of er werkelijk een verrader onder de groep schuilgaat.
Het speelbord bestaat uit 25 tegels die in een vierkant liggen, met in het midden de centrale tegel waarop de spelersfiguren hun weg starten. Voor aanvang van het spel dienen bepaalde tegels wel of niet geïntegreerd te worden afhankelijk van de variant die u speelt. Elke speler krijgt een spelersmatje waarop alle tegels staan afgebeeld. Daarnaast krijg je ook vier actiefiches, 1 herinneringsfiche, een rondemarkering en een controlefiche. Voor het spel echt van start gaat, mogen alle spelers om beurten in het geheim naar één aangrenzende kamer gaan kijken (orthogonaal). Ze mogen openlijk hierover communiceren en eventueel liegen, maar ze mogen enkel aangeven of de kamer veilig is, een obstakel meebrengt of dodelijk gevaarlijk is, niet de exacte inhoud van de kamer.
Het spel wordt nog eens extra moeilijk gemaakt door de tijdsdruk. U heeft 10 ronden exact om zichzelf en de andere spelers naar Room 25 te begeven, deze naar een mogelijk exitplaats te schuiven en bovendien ook nog uit het rooster te duwen. Indien u dit lukt, dan winnen de gevangenen. Indien er twee gevangenen sterven tijdens de ontsnappingspoging of als de tijd verstreken is, winnen de cipiers of het bord.
Een speelbeurt is zéér eenvoudig. U mag in een speelronde slechts twee van de vier mogelijke acties gaan uitvoeren. Concreet gaan de spelers gelijktijdig hun acties plannen door ze blind voor zich neer te leggen op de daarvoor voorziene plaatsen op hun spelersmatje. Als iedereen klaar is met programmeren, wordt actie 1 beurtelings door alle spelers uitgevoerd, nadien wordt actie 2 uitgevoerd. Acties moeten indien mogelijk worden uitgevoerd, zelfs al is dit in het nadaal van de speler. U mag ook opteren om slechts één actie in totaal uit te voeren, als u bij de planning één actie programmeert. Je mag dan zelf bepalen of u deze in actie 1 of actie 2 speelt. Als slot van een ronde wordt er afgeteld en worden de rondemarkering van de spelers doorgeschoven op het tijdsspoor.
De acties : 1) Kijken : bekijk een geheime aangrenzende tegel, leg de tegel gedekt terug neer 2) Duwen : duw een medespeler (die in dezelfde kamer staat) in een aangrenzende kamer, is deze geheim dan wordt deze omgedraaid 3) Beweeg : beweeg naar een aangrenzende kamer, indien deze nog geheim is, wordt deze omgedraaid 4) Controle : duw een tegel uit het complex en leg deze aan de andere kant terug, alle aanwezige figuren op een tegel schuiven gewoon mee. De centrale tegel mag nooit verschoven worden, dus de centrale assen liggen sowieso vast. Indien je deze actie kiest wordt er en controlefiche naast de rij gelegd om aan te geven dat deze bepaalde rij in deze ronde enkel in die richting mag geduwd worden, dit om te voorkomen dat tegels gewoon héén en weer worden geduwd.
Spelers kunnen hun herinneringsfiche gebruiken om bepaalde geheime kamers te markeren om te onthouden wat er verborgen ligt. Ze krijgen deze fiche terug zo gauw de kamer wordt opengedraaid. Moest Room 25 al ontdekt worden voor ronde 5, dan zakt de tijdsmeter sowieso naar 5. U heeft nu dus nog 5 ronden om met alle gevangenen op deze tegel te geraken en te ontstnappen. Een overzicht van alle mogelijke kamers ga ik u niet geven, die staan overigens erg netjes op de overzichten op de spelersmatjes. Ze zijn in verschillende talen in de doos terug te vinden, ook in het Nederlands.
Neem dus snel de rol aan van de bimbo, de nerd, de wetenschapper of één van de andere karakters en baan jezelf een weg doorheen het doolhof van kamers naar Room 25, een spel vol achterdocht en berekende risico's om de finish te halen.
Titel : Room 25 Auteur : François Rouzé Uitgeverij : Matagot Aantal spelers : 1-6 Speelduur : 25 min. Leeftijd : 10+
Misschien kent u het spel Eminent domain nog niet, dat is op zich geen schande, maar dan kan ik u wel aanraden om deze deckbuilder hoogdringend eens te proberen. Zoals u eerder al kon lezen op deze blog (hier : http://www.bloggen.be/speleninlille/archief.php?ID=1465094) schat ik dit spel zéér hoog in in mijn persoonlijke top van de "kaart"spellen. Naast Fleet en San Juan is het zeker één van mijn favorieten. Toen al bleek dat er nog ruimte was voor uitbreidingen en dat is bij deze toch al deels gebeurd. Deels zeg ik hier, want Escalation wordt letterlijk aangekondigd als de 1ste uitbreiding van het basisspel. We mogen er dus prat op gaan dat er nog zullen volgen. Laat me eerst al beginnen met te zeggen wat ik onmiddellijk miste in deze uitbreiding. Het mysterie van het nut van de verschillende grondstoffen blijkt ook met deze uitbreiding nog niet opgelost. Of u nu oranje, groene of lila "schijfjes" verzamelt, het maakt niet uit, ze zijn allen evenveel waard en hebben totaal geen verschillende effecten ... hierop zullen we dus nog moeten wachten in een volgende uitbreiding.
Dan maar over naar de zaken die wel zijn toegevoegd of veranderd. Ik geef ze graag even op een rijtje om nadien iets nadrukkelijker en van naderbij te bekijken : - u kan aan de slag gaan met vijf spelers, u krijgt dus wat extra rolkaarten en een extra spelershulp - nieuwe startplaneten met extra mogelijkheden doen hun intrede - 15 extra planetenkaarten die op hun beurt weer betrekking hebben op onderstaand puntje - 32 nieuwe technologiekaarten die een volledig nieuwe tech-tree mogelijk maken - 8 extra politics-kaarten die u nodig heeft voor het hieronder staande puntje - 18 scenariokaarten die het toelaten om elke speler een andere beginsituatie mee te geven (elk met z'n eigen startdeck, startplaneet en alvast 1 technologie) - 5 vloottegels die het spel naar een nieuw militair niveau tillen - tenslotte zijn er nog 3 erratakaarten en een sticker om gewijzigde spelregels van het basisspel aan te passen
De allerbelangrijkste verandering in deze uitbreiding is volgens mij het militaire aspect dat serieus wordt opgewaardeerd. Vroeger kon je planeten annexeren door ze te koloniseren of militair over te nemen. Die eerste weg was in vele gevallen de iets eenvoudigere weg en werd door de meeste spelers dan ook gekozen. Bovendien hadden de verschillende vliegtuigminiaturen geen enkele andere functie. Dit is nu wel het geval, de fighters, destroyers en battlecruisers brengen hun eigen sterkte en effecten met zich mee. Als actie kan een speler ervoor kiezen om geen kaart uit te spelen, maar hun vlootkaart te gebruiken. Zo kan je drie fighters inruilen voor een destroyer of twee destroyers voor een battlecruiser. Deze battlecruiser levert op het einde van het spel 2 punten op, maar kan tevens worden ingeruild om een planeet te annexeren hoeveel de militaire kost ook is. Bovendien kan je je vloot ook nog eens gaan upgraden (zoals bij een technologie) door het uitspelen van drie wetenschapskaarten of het afleggen van drie fighters. Met de uitbreiding kan u dus ook technologieën gaan aanschaffen door het inleveren van delen van je vloot. Je voelt onmiddellijk dat die vloot een heel nieuw aspect is geworden in het spel en je véél meer keuzemogelijkheden gaat geven.
Enkele nieuwe terminologieën : er zijn ook enkele nieuwe gimmicks toegevoegd aan het spel. Zo kan je vredevol de strijd aangaan en hiervoor overwinningspunten krijgen, mits je daarvoor de juiste kaarten hebt voor je liggen. Je kan afgespeelde kaarten uit je aflegstapel gaan oppikken met andere kaarten, je kan planeten van tegenspelers van de kaart gaan vegen (maar ze krijgen hiervoor wel een aantal punten) en er zijn kaarten met genererende slots, dit wil zeggen dat je bij aanvang van een ronde telkens een fighter zal krijgen bijvoorbeeld.
De nieuwe startplaneten tonen dan weer allerhande combinaties van veel punten en weinig mogelijkheden of weinig punten en meer ruimte voor grondstoffen of extra symbolen om te gebruiken bij het volgen van een rol. Sommige planeten kunnen enkel via een militaire overname worden ingepalmd terwijl anderen enkel kunnen gekoloniseerd worden of door afgave van een battlecruiser.
De nieuwe technologiekaarten op hun beurt zorgen dan weer voor fictieve grondstoffen die je kan gebruiken op het moment dat je ze nodig hebt door de kaart af te geven. De kosten zijn nog steeds 3,5 of 7 technologie, maar ook 3 fighters, 2 destroyers of 1 battlecruiser respectievelijk kunnen worden afgegeven. Sommige kaarten hebben als voorwaarde dat je een planeet van alle soorten voor je hebt liggen.
Deze uitbreiding brengt natuurlijk wéér héél wat extra mogelijkheden met zich mee en ik zit dan ook te popelen om deze titel nog eens zo gauw als mogelijk op tafel te krijgen. Hopelijk kom ik dan ook gauw bij u terug met een rijkgevulde imprESSEN.
Titel : Eminent domain - Escalation Auteur : Seth Jaffee Uitgeverij : TMG Aantal spelers : 2-5 Speelduur : 60 min. Leeftijd : 10+
Deelnemers : Andy, Cynthia, Naomi, Jürgen, Bjorn, Kawai, Renjie & Arne Gespeelde
spellen : Istanbul, Norderwind, Coyote, Stef Stuntpiloot, Room 25 & Pitch car Speeldatum : 01/05/'14 Speelplaats : Spellenclub 1000-1 bij de president himself at home Opmerkelijk
: 't was wederom gezellig daar in het verre Bredene. Fijn dat er enkele overwinningen voor mij persoonlijk in zaten, maar vooral erg goed gelachen en plezier gemaakt.
Ik weet niet of u vertrouwd bent met het betere "vogele-pik-spel", maar als dit het geval is, kent u ongetwijfeld Cutthroat-cricket. In dit spel moet u zo snel mogelijk een combinatie van getallen drie keer weten te raken om nadien strafpunten uit te delen aan uw tegenstanders. Diegene die als eerste alle gevraagde combinaties gooide EN het minste strafpunten heeft, wint het spel.
Het doel in deze dobbelspin-off van Dice Town hanteert ongeveer hetzelfde principe, maar dan geen darts om te gooien maar dobbelstenen. Elke speler krijgt een set bandieten (vijf om precies te zijn) die zijn gevangen genomen. Elke bandiet heeft een verschillend aantal "clicks" nodig om hem te bevrijden uit de gevangenis. Zo gauw je dit gelukt is, kan je schade gaan toebrengen aan de andere spelers door wederom het symbool van de bevrijde bandiet te gaan gooien.
Concreet bestaat dit spel uit 4 bendekaarten, 20 bandieten, 4 dobbelstenen, 200 dollar aan pokerfiches en 28 wild westkaarten. Alle spelers nemen hun bendekaarten en bandieten en leggen deze gevangen voor zich neer met het grootste getal naar boven gericht. Telkens wanneer ze een ontsnappingspoging ondernemen, zal dit getal met één click naar beneden gaan. Zo gauw dit op nul (symbool van de bandiet) komt, is hij bevrijd en wordt de kaart omgedraaid naar de vrije kant.
In een beurt gooit de speler tot drie keer met de dobbelstenen. Bij elke rol mag bepaald worden om een deel of alle dobbelstenen te hergooien. Na drie gooien of wanneer de speler tevreden is met het resultaat en stopt, wordt dit afgehandeld. De dobbelstenen tonen aan vijf zijden de symbolen van de verschillende bandieten en een zesde actiesymbool. Dit actiesymbool is erg belangrijk want dit gaat je in staat stellen om in combinatie met een ander gegooid symbool één van je bandieten een click te geven. Gooi je twee actiesymbolen, dan kan je deze toewijzen aan één bandiet of eventueel meerdere (indien je deze symbolen gooide natuurlijk).
In het slechtste geval gooi je niets en krijg je afhankelijk of je drie dezelfde, vier dezelfde of een potje rommel gooide, wild westkaarten. Deze kaarten laten je toe om hier en daar eens tegen de regels te zondigen. Zo gauw een speler bandieten heeft bevrijd, kan hij ook schade gaan aanrichten bij de tegenstanders. Als hij een actiesymbool toewijst aan het gegooide symbool van de bevrijde bandiet, gaat deze dollars stelen van de andere spelers. Het gestolen geld gaat in een gezamenlijke pot.
Zo gauw een speler al z'n bandieten heeft bevrijd en het meeste geld over heeft, wint hij of zij het spel. Indien hij of zij nog niet het meeste geld heeft, moet je dus proberen om de anderen nog geld afhandig te maken of zelf geld bij te winnen door het uitspelen van bepaalde wild westkaarten. Een andere mogelijkheid om het spel te winnen is om alle andere spelers bankroet te maken, zodat ze allen uit het spel liggen.
Titel : Desperados of Dice Town Auteurs : Bruno Cathala & Ludovic Maublanc Uitgeverij : Matagot Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 25 min. Leeftijd : 8+
+ thematisch is dit gewoonweg fun : een zotte wetenschapper die een massavernietigingswapen probeert te creëren, maar tegelijkertijd ook een ontsnappingsplan uit z'n mouw moet schudden om, in geval van mislukken, zijn leven veilig te stellen + het materiaal is deftig, de kaartjes van prima kwaliteit en de pion van de wetenschapper is wel leuk (maar misschien ietwat te groot) + vanaf ronde 1 heb je het gevoel dat het afwerken van je opdrachten nooit zal lukken, maar beetje bij beetje, stap voor stap kom je toch dichter bij je doel en haal je het net (bij 3 spelers, bij meer spelers denk ik dat er toch spelers het net niet zullen halen) + de komische noot die wordt gehanteerd in de uitvindingen en de meesterplannen zijn schitterend + de werkplaatsen hebben een gekend worker-placement-element, maar toch met een twist waarbij de eerste speler bepaalt wat er gebeurt + je kan elkaar echt wel een peetje stoven in dit spel, maar hebt ook uitwijkmogelijkheden dus het hoeft niet altijd dodelijk te zijn + het idee dat je een patent van een uitvinding die reeds is uitgevonden, kan afkopen geeft het spel weer een twist (kennis opsparen en geld uitgeven of andersom?) + ons eerste spelletje was close, erg close, één overwinningspunt om precies te zijn + eens je vertrokken bent, kan een ronde erg snel worden afgehandeld, alles is duidelijk en ook makkelijk uit te leggen voor dit toch wel complexere worker-placement-spel
- het verschil tussen een basisgrondstof en geavanceerde grondstof is op de kleine kaartjes niet altijd héél erg duidelijk (hoewel het één in een vierkante achtergrond en de andere in een ronde staat) - de extra uitvindingen zijn in ons spel niet gebruikt, enkel tot slot aangeschaft voor overwinningspunten, aangezien je de vijftien ronden echt wel nodig hebt om te slagen in je opzet - dit is een redelijk droog spelletje, er is zeker een thema aanwezig maar in het hart is het gewoon grondstoffen verzamelen, sommige upgraden en de juiste combinaties afgeven om uitvindingen te doen - met drie spelers is de speeltijd conform het speelplezier, maar als je met vijf of zes aan de slag gaat, lijkt het me te lang te gaan duren voor wat het is
Conclusie : ik keek enorm uit naar deze titel in Essen. Jammerlijk genoeg was hij door omstandigheden niet ter plaatse en had ik hem eigenlijk al een beetje opgegeven en begraven. Ik ben dan ook erg blij dat hij er toch nog door is gekomen. In zekere zin doet dit spel me wat denken aan Agricola en Caverna qua spelconcept, enkel de mooie houten meeples zijn vervangen door kaartjes. Dit is wel niet zo'n spel dat je in de gauwte op tafel gooit, je moet je tijd nemen en hebt een lijvig spel voor de boeg. De keuzes zijn echter redelijk eenvoudig en rechtlijnig. Uitleg van de spelregels kan zeer snel gegeven worden en dat is erg knap. Dit is een erg atypsich spel voor een Amerikaanse uitgeverij en zou zomaar passen in het gamma van Lookout games of de zwaardere Hans im Glücks. Komt u één van de volgende met mij de wereld nog eens veroveren? U mag gerust met één puntje verschil van me winnen!
+ dit spel zou zonder problemen thuishoren in het rijtje 2-persoonsspellen van 999 games (en dat is positief) + ik durf het op zich een beetje vergelijken met Lost cities qua spelplezier en speelgemak + je moet uiteraard de juiste kaarten in handen krijgen, maar kan er ook wat naar gaan spelen + er zit meer tactiek in dan je op het eerste zicht (en in het eerste spel) zou denken + het materiaal is mooi, kleurrijk en erg deftig, de persoonlijke spelersborden zijn erg fraai vormgegeven + het feit dat er 5 open kaarten liggen bij de tegenspeler en je normaal slechts 2 dichte handkaarten hebt, maakt het interessant om elkaars spel een beetje te gaan voorspellen en ervoor te zorgen dat je de andere speler geen al te hoge punten gaat toekennen + dit is zo'n spel waarbij je een beetje moet proberen te geven om nadien véél te nemen + de speciale acties die je kan bijverdienen zijn echt wel de moeite om een bepaalde situatie in jouw voordeel te buigen
- weinig negatieve punten als je dit spel kan plaatsen in de categorie waarin hij thuishoort - misschien een minpuntje voor het puntensysteem dat op zich wel duidelijk is, maar nergens staat afgebeeld, dit had op het speelbordje mogen worden aangegeven - na een kwartier spelen waren we zelf tot het inzicht gekomen om telkens na een beurt de gespeelde kaarten af te ruimen, dit maakt het overzichtelijker en stelt je in staat om je gespeelde acties in een beurt beter bij te houden - je moet de kaarten van de aflegstapel echt wel goed schudden, want de kleuren gaan samenklitten en dan kan je wel eens een killercombo uit je mouw schudden (want je hebt graag véél van dezelfde kleur, zeker als het een gevraagde kleur is natuurlijk)
+ de tegels zijn van een prima kwaliteit, al het materiaal overigens + het speelbord is niet meer dan een overzichtje van sporen, maar het werkt op zich wel + dit is een fascinerend "puzzel"spel met héél erg veel mogelijkheden en combinaties, dus herspeelbaarheid is er zeker + er is een variant voorzien met extra gebouwen, die het spel leuker maken (in die zin dat u meer punten gaat kunnen scoren en dat het "negatieve" een beetje wegvalt) + het bieden en betalen voor de speelvolgorde is redelijk uniek en erg interessant (zeker met 3 spelers, met 4 zit je als laatste wat gevangen)
- symbolen, symbolen en nog eens symbolen. Spelers die al iets gewend zijn qua spelen (bv. Suburbia) gaan iets makkelijker hun weg vinden, maar het vraagt toch we wat gewenning - dit is een hatelijk spelletje om voor een eerste keer uit te leggen en te spelen, want er zijn zoveel kleine details die betrekking hebben op elkaar dat het bijna niet uit te leggen valt en dat je al spelenderwijs het spel moet leren kennen - de eerste acht ronden gaat u negatieve punten sprokkelen, zet u hier zeker over, want u wordt anders depressief tijdens het spel. Pas op het einde van het spel gaat u punten beginnen genereren, maar het kan perfect zijn dat u met een negatieve score eindigt
Conclusie : The capitals is een spel dat u moet leren spelen. Er zijn zo veel mogelijkheden en combinaties dat u eigenlijk uw tijd ervoor moet nemen om de tegels te bestuderen. Het jammerlijke aan dit spel is vooral de negatieve sfeer die er rond hangt, zeker de eerste helft van het spel. U gaat alle zeilen moeten bijzetten om zo weinig mogelijk minpunten te verzamelen. U kan niet echt veel doen, maar wil toch zo veel, het werkt allemaal een beetje frustrerend. Persoonlijk wou ik na één periode er ook de brui aan geven, maar ik ben blij dat we hebben doorgezet, want dit is echt zo'n spel waarbij je op lange-termijn moet werken om op het allerlaatste moment alle puzzelstukjes netjes in elkaar te zien vallen. Ik zou dit spel zeker nog eens graag op tafel willen krijgen, maar dan nemen we er zeker onze tijd voor en beginnen we met dit spel. De eerste keer zijn de regels zo omslachtig en omvangrijk dat je door het bos de bomen niet altijd ziet. Maar nu we er een potje hebben opzitten, kan ik wel zeggen dat het eigenlijk best meevalt.
+ een prima filler in de eerste plaats waarbij u een dobbelsteenrol gaat kunnen aanvullen met eerder verzamelde symbolen + thematisch is dit spel fantastisch leuk, vooral als u de verhaallijnen een beetje aan elkaar uitlegt + het artwork is grappig, de titels van de kaarten hilarisch + de fiches die weergeven welke extra symbolen je ter beschikking hebt, zijn een must, een waardevolle aanvulling die je het leven makkelijker maken in de volgende ronde + de spelregels zijn prima geschreven, relatief eenvoudig en rechtlijnig
- met vier spelers duurt het net ietsje te lang voor je terug aan de beurt komt - met vier spelers kan je de verhaallijnen van de andere spelers moeilijker volgen - met vier spelers liggen de behaalde punten beduidend lager dan met twee spelers
Conclusie : eigenlijk weinig negatiefs te melden over dit spel. Ik zou het persoonlijk wel niet meer met vier spelers spelen omdat de mogelijkheden dan beperkter worden. Pas op, het speelt echt ook nog wel prima met vier, maar er gaat een deel van de charme verloren volgens mij. Ik zie dit spel dan ook als een toppertje voor 2 spelers. Bent u op zoek naar een leuke filler voor 2 of 3 spelers, waarbij humor op de eerste plaats moet komen, dan is CV zeker een titel die u eens moet proberen.
Deelnemers : Sven, Reduan & Arne Gespeelde
spellen : Pagoda, Dungeon roll, Amerigo, What's he building in there? & Port Royal Speeldatum : 25/04/'14 Speelplaats : Spellenzolder SpinLi Opmerkelijk
: Twee nieuwe titels en enkele herspeelmogelijkheden. Bij Amerigo toch kleine foutjes gemaakt (en ontdekt) in de Nederlandstalige spelregels. What's he building in there? verdient een deftige imprESSEN één van de volgende dagen en Port Royal werd beslist met de tie-breaker (zag de winst weer door mijn neus geboord natuurlijk)
+ kaarten, kaarten en nog eens kaarten, waarvan u er in elk spel slechts een deel gebruikt + erg afgelijnde, nauw ontworpen civ-game waarbij u naar leuke combo's in de kaarten gaat zoeken + het is een erg frustrerend spel, indien u hiervan houdt en niet echt een "opbouwer" bent, gaat u hier plezier aan beleven + het spel intrigeert wel, je wil het echt wel terugspelen om het misschien anders aan te pakken, maar ook de kaarten zullen dan weer anders liggen, dus ... grote herspeelbaarheid + het materiaal op zich is goed, artwork is ok�, maar het is allemaal nogal flets en weinig spannend (zeker in deze tijden waarin we het artwork van de betere Franse uitgeverij ofte Libellud gewend zijn) + u kan met een handicap spelen, zodat meer ervaren spelers niet al te veel voordeel hebben ten opzichte van nieuwkomers + keuzes, keuzes, keuzes ... maar jammerlijk genoeg soms tussen de pest en cholera + een relatief korte civ-game qua speelduur, u weet dat het na 8 ronden is afgelopen
- het is een erg frustrerend spel, u wil op alle sporen scoren, maar gaat vooral tegenslagen moeten voorkomen - de kartonnen fiches zijn erg mooi, maar een upgrade van de componenten zou van dit spel een groots spel kunnen maken - het formaat van de doos is niet conform het materiaal dat aanwezig is, pas op, u krijgt erg veel kaarten, maar dit had echt wel in een kleinere doos gepast (dat stapelt ook wat makkelijker) - vrij abstract en weinig tactiel, een civ-game als Civilization heeft dat streepje voor op deze titel en Clash of cultures in mijn ogen nog v��l meer
Conclusie : spelers die houden van een civ-game dat geen uren hoeft te duren, die gaan hier plezier aan beleven, zeker als ze er geen graten in zien om met kaarten te spelen in plaats van tegels, miniaturen, grondstoffen, technologiesporen, ... Dit is echt een smerig spel waarbij u al goed moet letten op uw inkomsten om alles netjes af te dragen tijdens de voedingsfase (noemt zo niet, maar voor de gemakkelijkheid en duidelijkheid). Daarnaast kan u als militair dominante speler u medespelers zo onder druk zetten dat hun volledige beurt en hebben en houden zal moeten gespendeerd worden om strafpunten te ontlopen. Spelers die ervaring hebben met dit spel gaan ook ongetwijfeld een voordeel hebben, vandaar dat de mogelijke handicap erg goed gevonden is. Het is slechts een kleine ingreep, maar wel een hele belangrijke.
+ het materiaal is erg mooi (maar wel miniscuul qua gebouwen en speelbord) + de gepersonaliseerde dobbelstenen zijn erg mooi, zoals we ze al kennen van Quarriors + het spel bevat erg veel mooie en leuke elementen en op basis van het lezen van de spelregels gaat u zin hebben om het spel te spelen + ik denk dat dit spel prima speelt voor 2 of max. 3 spelers
- wij hadden op een gegeven moment een gebrek aan munten - er staan wat foutjes en ongelukkig gekozen omschrijvingen in de spelregels De negatieve punten hieronder zijn vooral het gevolg van een spel met vier spelers volgens mij (hou dit zeker in uw achterhoofd) - echt opbouwen is er hier niet bij, het is een race tegen de tijd en het gaat allemaal net iets te snel (bij 4 spelers) - er rammelt iets aan dit spel, zeker met vier spelers heb je bijzonder weinig in de hand in die luttele speelbeurten die je krijgt en zijn de overwinningspunten erg snel uitgedeeld - ik zat als laatste speler steeds in de situatie dat ik een leeg bord terug moest gaan opvullen met dobbelstenen, met als gevolg dat de routes die ik graag wilde volbouwen nooit tot uiting kwamen (ik denk dat ook dit probleem met 2 of 3 spelers minder zal zijn)
Conclusie : Op basis van de puntjes hierboven gaat u Trains & stations misschien wel afschieten. Ik ga het voorlopig nog zeker niet doen, ik wil het vooral eens met 2 (of 3) spelen omdat ik denk dat het dan véél interessanter en meer uitgebalanceerd wordt. Met vier was het racen naar de punten en het afwerken van routes, terwijl de gebouwen en de grondstofkaarten zelden werden gebruikt. Misschien ligt dit ook aan de spelers zelf en moet er wel meer op die zaken gespeeld worden, moet je meer hergooien met je dobbelstenen en moet je echt de kaart van de gebouwen trekken om meer kaarten te genereren bij het afwerken van routes. Ga dus nog niet volledig af op het oordeel in deze imprESSEN, maar leg het spel met mij nog eens op tafel en geef vooral uw mening. Iedereen die het spel had meegespeeld zat met een dubbel gevoel : veel leuke elementen, maar er klopt iets niet. Zelfs het nakijken van de spelregels en de FAQ leerde ons dat we juist speelden en dat dit gevoel bij erg veel recensenten terugkomt. Misschien een signaal voor Eric Lang om revised rules op de markt te brengen.
+ de 2 plastieken miniatuurtjes zijn top + de 6 verschillende verhaallijnen waaruit je er telkens vier kiest, maken het telkens weer anders + er zit toch wel wat diepgang in dit meerderheden-creëren-met-het-uitspelen-van-kaarten-spel + dit is een buitenbeentje in de spellenwereld, zowel qua thema, spelverloop als artwork en alleen daarvoor al een pluim + de pestfactor kan in dit spel echt wel erg groot zijn en de mogelijkheden zijn enorm (hoewel je die echt wel moet ontdekken in de eerste spelletjes + het materiaal is netjes in orde, zoals we dat van Matagot gewoon zijn + als je fan bent van de Corto-avonturen heeft dit spel waarschijnlijk nog wel een extra pigment
- de eerste keer dat je het spel speelt, heb je echt geen flauw benul wat je aan het doen bent - de spelregels zijn weer een mooie strip, maar dat maakt het allemaal toch zo onoverzichtelijk, bovendien zijn er 2 boekjes, één met de algemene regels en één met de verschillende scenario's - als je niet bekend bent met de verhalen van Corto (zoals ikzelf) zegt het thema dan weer erg weinig
Conclusie : eigenlijk is dit geen gemakkelijke imprESSEN. Enerzijds omdat dit spel véél meer dan één luttele speelbeurt nodig heeft om het te doorgronden. Toch maak ik de imprESSEN nu al, want ik vrees dat dit zo'n spel is dat bijzonder weinig uit de kast gaat komen en op tafel terecht zal komen. Matagot heeft in Essen heel wat leuke spellen op de markt gebracht, eigenlijk voor elk wat wils en als ik in het familie-spel-genre moet kiezen, gaat Origins zeker met de prijs lopen dit jaar. Corto is zoals reeds vermeld een buitenbeentje. Het is zeker geen slecht spel, maar het is ook geen superspel. Het is in z'n kern een puur abstract meerderheden-pest-spel waarbij je de juiste kaart op het juiste moment op de juiste plaats moet proberen te spelen en daarnaast nog in je achterhoofd houden dat de voordelen die de diverse scenario's je opleveren het eindresultaat nog eens volledig kunnen doen veranderen. Corto is zo'n spel dat u niet blind mag aanschaffen, maar dat u misschien toch wel eens een speelbeurt moet geven. U gaat uitgedaagd worden en eens op een andere manier moeten spelen dan u gewend bent en misschien is dit punt al wel het grootste wapen van dit spel.
+ zéér eenvoudig en vloeiend spelverloop, op dat gebied zeker typisch Knizia + het spel is relatief snel te spelen en heeft een prima verhouding speeltijd - kwaliteit - spelplezier + het artwork van het algemene speelbord en de voorkant van de tegels vind ik erg goed gedaan (ook symboliek is prima) + individuele spelersborden zijn dubbelzijdig en kunnen bepaalde ervaren spelers een handicap geven, zodat het wordt uitgebalanceerd + perfect spel om met 2 te spelen
- of het spel al dan niet in de Ystari-reeks thuishoort laat ik aan iedereen persoonlijk over om daarover te oordelen, maar feit is wel dat je bedrogen uitkomt als je een Caylus, Myrmes, Yspahan, ... verwacht - het individuele scorespoor van de spelers is erg onhandig en niet echt duidelijk (slangvorm) - het artwork op de achterkant van de tegels vind ik persoonlijk een beetje kitscherig en dat van het individuele spelersbord saai - met 3 speelde het spel erg goed, maar met 4 spelers worden de mogelijkheden een stuk kleiner en nauwer en is het waarschijnlijk wel een stuk moeilijker om een positieve balans te bewaren
Conclusie : Prosperity is, ondanks de negatieve puntjes van hierboven, misschien wel het beste spel dat ik op afgelopen spellendag heb gespeeld van de nieuwe spellen. Knizia doet z'n naam alle eer aan en zorgt voor een vlot, relatief éénvoudig spel om te spelen ... maar moeilijk om te winnen. Het spel ademt in zekere zin ook wel het thema uit dat het wil brengen, maar het artwork op het spelersbord had voor mij een stapje verder mogen gaan. Ik vind het geheel er nogal goedkoop uitzien, zowel de doos, het artwork en vooral het papieren geld (wat minireplica's zijn van de euro's). Aangezien je het geld toch vaak door je handen ziet komen, hadden stevige fiches (zie Splendor) een stuk aangenamer geweest om te spelen. De grootste vraag blijft echter of deze titel in de Ystari-reeks thuishoort. In mijn ogen ... ja zeker, maar dan wel in het rijtje met Metropolys, Asteroyds en de andere buitenbeentjes en niet die van de die-hard-euro-gamer-categorie.
Heb je je ooit afgevraagd hoe je leven er zou uitzien als je een andere studie zou gedaan hebben, als je toch die bewust jobaanbieding had genomen en een andere geweigerd of hoe gelukkig je al dan niet zou zijn met een andere vrouw/man met/zonder kinderen? Wel in dit spel ga je je leven een beetje kunnen naspelen, op z'n minst er een nieuwe twist aan geven. In CV proberen de spelers een zo spannend en succesvol leven op te bouwen door zich te "verrijken" op domeinen zoals gezondheid, kennis, relaties, werk en persoonlijke bezittingen. De speler die dit het best weet te managen en z'n vooropgestelde einddoel weet te benaderen, gaat met de winst aan de haal.
In de doos vindt u 1 speelbord, 87 kaarten, 7 dobbelstenen, 49 fiches en een scoreblokje en potlood. Je legt het speelbord in het midden van de tafel, sorteert de kaarten per kleur en legt de eerste 5 kaarten "jeugd" open. Elke speler krijgt 1 geheime doelkaart waarop staat aangegeven in welke domeinen je je zal moeten proberen te verdiepen. De startkaarten worden verdeeld door middel van een draftsysteem à la 7 Wonders, zodat elke speler nu vier handkaarten heeft. Het speel loopt tot er onvoldoende kaarten zijn om op het einde van een spelersbeurt de voorraad terug aan te vullen, de lopende ronde wordt afgewerkt en nadien volgt de slottelling.
Een speelbeurt bestaat uit 5 fasen : 1) Gooi de dobbelstenen : de speler neemt 4 dobbelstenen (kan oplopen tot 7) en mag tot drie maal gooien en hergooien. Pechsymbolen (droevige smiley) worden gefixeerd en moeten terzijde worden gelegd. De dobbelstenen tonen de symbolen "gezondheid", "kennis", "relatie", "geld", "geluk" of "pech".
2) Kaarten kiezen : de spelers nemen 1 of 2 kaarten uit de voorraad. Je moet de aangegeven kosten betalen met de gegooide dobbelstenen. De speler kan eerder vergaarde gebeurteniskaarten uitspelen om zaken te manipuleren. Met drie gelukssymbolen kan de speler een kaart naar keuze aanschaffen, zonder de kosten te moeten betalen. Sommige kaarten hebben een voorwaarde waaraan moet voldaan worden, dit geld altijd (ook bij de gelukssymbolen).
3) Pech : Voor elke drie "pech"symbolen die een speler op z'n dobbelstenen/fiches heeft, moet je één van je actieve kaarten voor je afleggen.
4) Toevoegen aan je CV : de gekochte kaarten worden open voor je neergelegd per kleur. Enkel de bovenste kaart is een actieve kaart. Bij aanschaf van "gezondheid", "relatie" en "kennis" mag je kiezen of je de kaart bovenop of onderaan de stapel plaatst. "bezit" en "werk" kaarten worden steeds bovenaan gelegd. Gebeurteniskaarten worden op handen genomen.
5) Opschonen : de kaarten in de voorraad worden terug aangevuld. Op het einde van een ronde, nadat alle spelers een beurt hebben gehad, wordt de meest linkse kaart op het speelbord afgelegd vooraleer nieuwe kaarten worden toegevoegd. Op het einde van de speelbeurt gaan de spelers na welke fiches ze allemaal krijgen. Ze nemen een fiche voor alle afgebeelde symbolen op hun actieve kaarten. Deze symbolen zijn makkelijk om te gebruiken bij de aanschaf van nieuwe kaarten, je kan ze dan samen met de dobbelstenen bij de kaarten leggen in de voorraad om zo je keuze te maken.
Elke keer wanneer één van de drie trekstapels op is, wordt het spel kort onderbroken. Indien een speler slechts de helft van het aantal kaarten heeft als een andere speler, krijgt deze eerste een kaart gratis uit de voorraad. Eventuele voorwaarden moeten nog steeds vervuld worden, enkel de kosten vervallen.
Slottelling : Zo gauw de voorraad niet meer volledig kan worden aangevuld, wordt de lopende ronde uitgespeeld en volgt de slottelling. Voor de categorieën "gezondheid", "kennis" en "relatie" tellen de spelers hun aantal kaarten en krijgen de overeenkomstige punten (1,3,6,10,15,21,28,36,45,55). De bezitkaarten geven aan hoeveel punten ze elk waard zijn en deze worden gewoon netjes opgeteld. Tenslotte scoor je nog extra punten voor het volbrengen van de doelkaarten, zowel de individuele als diegene die bij aanvang van het spel open op het bord liggen (afh. aantal spelers). De speler met de meeste punten, wint het spel.
Titel : CV Auteur : Filip Milunski Uitgeverij : Granna Aantal spelers : 2-4 Speelduur : 60 min. Leeftijd : 10+
+ ik ben niet de grootste Agricola-fan en toch vind ik deze erg goed (zie onderaan voor verschillen) + materiaalfetisjisten halen hun hartje op, de megadikke doos zit bomvol materiaal + de meeples zijn toch een meerwaarde ten opzichte van de kartonnen fiches die bv. in Le Havre en Ora & Labora worden gebruikt + er zou binnenkort een Nederlandstalige versie moeten verschijnen bij 999 games + op expeditie gaan met je gewapende dwerg kan zo leuk zijn + het spel kan met 7 (!) spelers gespeeld worden + het Agricola-gevoel is er zeker nog (dus voor de fans ongetwijfeld een pluspunt) + de voedingsfasen zijn een beetje veranderlijk gemaakt en dat ervaar ik als positief punt + voor de rest zie onderaan, want het gaat vaak vergelijken zijn met Agricola ...
- ik zou het spel niet makkelijk met meer dan 5 spelers spelen, want dan vrees ik dat de speelduur het speelplezier ver gaat overstijgen - het Agricola-gevoel blijft wel aanwezig, dus moet je deze aanschaffen als je Agricola al hebt? (zie onder) - er hangt een deftig prijskaartje aan deze grote doos vol materiaal, wat dat van de Nederlandstalige versie is, is voorlopig nog niet gekend - het opstellen van het spel doet u best op voorhand, er is toch wel wat klaar te zetten
Extra rubriek : bij dit spel voeg ik graag nog een rubriekje toe, nl. de vergelijkingsrubriek. Wat zijn de verschillen tussen Agricola en deze Caverna? Waarom vind ik Agricola niet echt leuk en deze zeker wel? De voordelen van Caverna ten opzichte van Agricola in mijn ogen even op een rij gezet : - de frustrerende voedingsfase van Agricola komt hier wel terug, maar je komt véél makkelijker aan de benodigde grondstoffen om je dwergen te voeden, bovendien zijn er veranderlijke omstandigheden waarbij er soms een voedingsfase wordt overgeslagen of je slechts gedeeltelijk moet betalen - je kan ten allen tijde dieren, groenten en edelstenen omzetten in voedsel, zodat je je dwergen kan voeden (je hoeft geen ovens en andere toestellen aan te schaffen) - je moet geen halfuur verliezen bij aanvang van het spel aan het lezen van de kaarten, die je uiteindelijk misschien toch niet gaat gebruiken en die voor de ene een dodelijke combo opleveren en voor de andere beduidend minder - de inrichtingstegels zijn superleuk, je kiest zelf welke weg je opgaat, hoe je overwinningspunten wil verdienen en welke combo's je probeert te creëren (zowel in de beginners- als gevorderde versie die wij direct hanteerden) - de puntenverdeling is iets gebalanceerder geworden als bij Agricola, het aantal dwergen weegt niet meer zo door, ook de minpunten zijn perfect binnen goede banen te houden, je kan in dit spel gewoon meer opbouwen en dat vind ik erg fijn - de expedities zijn de grootste verandering en dit komt het spel enorm ten goede. Door avonturiers te kweken, ga je extra acties kunnen uitvoeren zonder dat je hiervoor een beurt moet opgeven, je kan meer combo's gaan maken qua acties, uitbouwen, ... - de robijnen en ertsen zijn ook een erg fijne toevoeging, je kan zoveel dingen gaan beslissen en hebt beduidend meer mogelijkheden - waar Agricola nog die fijnafgelijnde en zeer nauwe euro was, is Caverna een spel met veel meer mogelijkheden, opportuniteiten zien en zoeken en daarom scoort deze voor mij een véél hogere score dan Agricola
Kortom : vond u Agricola al een leuk spel qua thema en spelverloop, maar had u af en toe wat frustraties omdat u het gevoel had weinig keuzes te hebben en in een richting geduwd te worden omdat je tegenspelers nu net jouw actie kozen, verkoop dan Agricola en schaf deze titel aan. Indien u kickt op kaarten en het gebruik ervan, hou gerust Agricola, probeer deze even uit en beslis nadien zelf of u deze aankoopt.
