Vaak wens ik mezelf een spannender leven toe. Niet alleen omdat ik dan iets interessants kan bloggen, maar gewoon om iets om handen te hebben. Mijn wens is ondertussen beantwoord en is er wat spanning in mijn leven. Indien ik geweten had hoe het zou voelen, dan had ik hier nooit om gevraagd en was ik blij geweest met mijn gezeur over mij gewicht.
Mijn laatste bericht ging over Engel. Zij beroofde zich op vrijdag acht februari van het leven. We zijn nog niet zoveel verder en het lijkt nog veel van mijn energie op te gebruiken. Nu kreeg ik gisteren telefoon van het lief van een vriendin, dat meisje beslist ook dat ze uit het leven wilde stappen. Gelukkig kon ze onderschept worden en nu is ze opgenomen in een crisisafdeling.
Dit is echt niet wat ik verwachte van de spanning in mijn leven. Het lijkt alsof ik vast zit in een slecht seizoen van familie of thuis. Ik zou graag de aflevering pauzeren of stoppen met kijken. Jammer genoeg gaat het gewoon verder en moet ik er maar door zwemmen.
Het ergste van alles is misschien dat ik helemaal niets kan doen. Ik kan de situatie niet helpen en ik kan de mensen die er onder lijden ook niet helpen.
Morgen ga ik praten met een vriendin van ons beiden. Het is nu aan mij gevraagd om haar ook in te lichten, dat gaat geen gemakkelijk gesprek worden.
20 en meer
