Lieve lezertjes, het spijt me dat ik jullie de laatste tijd in de steek laat. Maar ik denk dat mijn schrijf gedrag meer zegt over mijn leven, dan de inhoud van mijn schrijven. Een twintig jarige heeft duidelijk te weinig tijd voor extra's. Mijn hele leven draait rond school, jeugdbeweging en pogingen om met vrienden af te spreken. Daar past dus al helemaal geen tijd meer tussen om nog te schrijven. Ik ben dus aan het denken om mezelf eens een schema te maken waarin ik praktisch elke dag een halfuurtje om te schrijven voorzie. Aan de andere kant moet ik wel toegeven dat zo'n schema redelijk belachelijk klinkt. Mijn optie is dus met een TO DO lijstje te werken. Ik schrijf alles op wat binnen de dag moet gebeuren. Ik streep door wat er al gebeurd is. Natuurlijk worden ze gerangschikt naar belangrijkheid. Dat wat ik uiteindelijk niet gedaan krijg, schuift op naar de dag erna. Jammer genoeg komen er ook nieuwe taken bij. Elke dag lijkt ontzettend druk en de lijstjes lijken nooit korter te worden.
Dan kom ik maar bij mijn onderwerpen van de dag. Boven aan op mijn lijstje van vandaag stond de taak van filosofie. Al maanden staat die taak ergens op mijn lijstje. Mijn enige probleem met die taak is, ik heb er geen inspiratie voor. De hele tijd denk ik de hele tijd aan schrijven, het is dat wat ik eigenlijk het liefste wil doen. Alleen omdat ik niet geloof in het feit dat iedereen zomaar schrijver kan worden dat ik dat opgegeven heb. Je moet toegeven dat niet iedereen bestsellers schrijft. En is dan het schrijven onder druk en deadlines nog zo leuk? Ik ben dus maar voor een andere carriere gegaan. De stukjes die ik schrijf zijn bedoeld voor mijn blog en voor een mapje op mijn pc. Soms komen ze ook terrecht in de boekentassen van docenten omdat ze een verslag eisen als taak. Deze docent eist geen verslag of een verhaaltje. Hij vraagt ons om ons levensverhaal te schrijven. Dat ligt me heel wat moeilijker. Hij geeft dan ook nog eens de onderwerpen en bepaalde termen die we moeten gebruiken. Blijkbaar is die taak te moeilijk voor mij, want ik blijf gewoon naar mijn lege blad staren. In een hoop dit alles op te lossen ben ik mijn gedachten gaan verzetten. Gisteren maakte ik een afspraak om te gaan fitnessen. Klein detail ik ging fitnessen met dromer, mijn ex. Dromer is mijn vrouwelijke ex. Zij blijft ondanks alle aanweizingen uit de realiteit geloven dat ze ooit een bestseller zal schrijven. Daarom studeerd ze momenteel docent Nederlands. Daarna zou ze ook nog een opleiding schrijven en journalistiek volgen. Grootste plannen dus. Ik had haar nodig.
Misschien lijkt dat geen goed idee om te gaan fitnessen met je ex. In mijn geval was dat mijn beste kans. Dromer en ik hebben een goede, lange relatie gehad. Er was geen enkel onderwerp dat zij en ik niet bespraken. Daarom kun je wel stellen dat Dromer alles over mij weer. Dus bij wie kan je beter aankloppen als je een levensverhaal wil schrijven, dan bij de ex die alles over je weet? Tijdens onze cardio training bespraken we dus van uit een filosofisch standpunt mijn leven. Op dat moment hebben we ook besloten om bepaalde dingen uit mijn verhaal te halen. We hebben als het ware een perfect leven gemaakt. De opdracht is om mijn leven op papier te krijgen. Maar niet al mijn jaren waren even gelukkig. Persoonlijk wil ik ook helemaal niet dat mijn docent van religie en filo weet dat ik een gay relatie heb gehad. Het lijkt me gewoon niet de informatie die je in taken plaatst. Nu ben ik dus best tevreden met het resultaat. Het enige dat me nu nog te doen staat is alle andere vragen die bij zijn taak horen af te werken. Ik was gelukkig geweest als het bij dat levensverhaal was gestopt!
20 en meer
