Er is iets anders dat me meer stoort. Sommigen van hen vragen regelmatig om nog eens af te spreken, wanneer er dan echt plannen gemaakt moeten worden, dan laten ze niets meer horen. Voor mij is het niet nodig om nog eens af te spreken met die mensen, maar als ze er op aansturen, waarom niet? Toch ben ik een beetje teleurgesteld als het dan op niets uit draait. 

Voor mij is het echt een raadsel waarom mensen zouden aanstalten maken om een afspraak te maken, als ze het dat niet willen. Nu is er zo een van mijn vrienden met wie ik echt zo'n soort dansritueel heb. Toen ik hem leerde kennen had ik een relatie met een meisje, dus hij maakte geen aanstalten om te flirten aangezien ik "off-limits" leek. Later veranderde ik van partner en het werd een mannelijk lief. Dit bracht een barstje in mijn vriendschap met die jongen omdat hij bang was dat het aan hem lag. Tijdens die relatie werd hij ook verliefd op een jongen en dus vriendschap was al wat overbleef. Sinds dien vraagt hij altijd om af te spreken, laat me dan weer eens zitten, spreekt me enkele maanden later terug aan, wil afspreken, laat me zitten, spreekt me enkele maanden later terug aan. Voor de zoveelste keer liet hij me zitten en ik heb het een beetje gehad. Wat is dat ook weer voor een vriendschap, daar heb ik niets aan. 

Misschien is dat alleen voor mij, maar soms zijn vriendschappen nog ingewikkelder dan liefdes. 

XX S.