Ik vrees dat met het oog op het komende semester alle hulp te laat is. Uit het gesprek met de mama kwam als boodschap dat ik in functie van een goede planning ik ook een goede organisatie moet hebben. Volgens haar loopt een planning steeds in de war wanneer je leven of je materiaal niet op orde is. Ik ben alleen een beetje bang dat tegen de tijd dat ik mijn leven op orde heb, ik al lang 100 ben! Aangezien je mijn blogje volgt, weet je ook wel dat ik rampzalig ben. Soms typ ik zo maar zinnen door elkaar en lijkt mijn stukje geen begin of einde te hebben. Zo gaat het in het echte leven ook met mij. Ik wandel zomaar door mijn leven, zonder een duidelijk vertrek of aankomst punt. Als ik er ben, dan zie ik dat wel. Blijkbaar is dat niet de goede methode als je wil plannen, jammer. We hebben het dus op een kleine regeling getroffen omdat mama me wel wil verder helpen. Zij heeft de basis gelegd, zonder iets weg te gooien heeft ze gewoon alles op stapels gelegd. Geen hoopjes meer zoals alles er in begin bij lag, rechte stapels van losse papieren en mappen. Hoewel de rommel dus niet verminderd is, is het al overzichtelijker. Het heeft haar eigenlijk nog geen uurtje genomen, dus ik had het gerust zelf kunnen doen. Op het moment dat zij orde maakte in mijn rommel, mocht ik me beneden al sportend uitleven. Nu is het mijn beurt, het is mijn taak om de stapels uit te sorteren en al het materiaal een plaats te geven.
Wat vooral anders is dan andere keren dat ik moest opruimen, ik voel er mij niet slecht door! Ik besef ook heel goed dat ik niet alles kan bijhouden. Wanneer je opruimt en echt orde wil scheppen valt het niet te voorkomen dat je dingen weg gooit. Ik heb namelijk nog heel veel spullen liggen die me doen denken aan vroeger. Onder in mijn kleding kast heb ik zelfs een volledige lade met hebbedingentjes en prullen. Ook daar zal ik eens grote kuis in moeten houden, uiteindelijk zal ik toch niet alles meenemen wanneer ik hier uit trek. Niet dat ik mijn uitzet plan voor morgen of volgende week. Ik moet alleen de realiteit zien, binnen enkele jaren zal ik werken en ik kan niet altijd hier blijven. Dus ik kan maar beter direct de toekomst mee in overweging nemen.
Als papa vanavond thuis komt, gaat hij niet weten wat hij ziet. Je kan wel denken dat ik de mentaliteit heb van een 12jarige, maar ik laat hem straks toch mijn kamer zien! Van hem kan ik wel wat bevestiging gebruiken. Niet dat hij boos gereageerd heeft op mijn slechte punten (ook niet dat ik hem zo kwalijk nemen als hij dat wel had gedaan), ik wil alleen heel graag laten zien dat ik het goed meen. Mijn papa mag zeker niet het idee krijgen dat ik het opgeef.
Verder kan ik alleen maar hopen dat een ordelijke omgeving ook mijn geest een aanmoediging geeft om op orde te komen. Het zal een werk van lange adem zijn. Op dit moment ben ik vast het grootste sloddervosje dat je kent, dus het kan nog wel even duren voor ik leer hoe je een kamer op orde houdt. Al moet ik toegeven, zoals ik nu bezig ben... je mag nog grootse dingen van mij verwachten.
Toegegeven, ik weet best dat het maandag is, op maandag gaat alles beter. De vraag is of ik tegen het einde van de week mijn rommeltje opgeruimd heb en of ik dat zo hou. Ook op lichaamsvlak sta ik al weer iets verder dan vorige week. Belangrijkste is dat ik vooruitgang maak. Gisteren had ik nog eens cam seks met Sportacus. De jongen voelt zich "zo eenzaam op buitenlandse stage" en zijn huidige liefje wil niet naakt voor de webcam gaan. Jammer maar helaas. Ik was wel sterker dan laatste keer. Het heeft me helemaal niet geraakt, het heeft me niet eens opgewonden. Vreemd dat ik dat zeg misschien. Maar vroeger was het feit dat hij me wou echt al een turn on, nu deed het me niets. Ik weet dat er ergens op deze aarde nog iemand anders is, die me wil. Niet alleen mijn lichaam (dat al niet zoveel voorstelt op dit moment) maar ook de rest van mij. Sportacus is voor mij alleen maar tijdverdrijf, net als ik voor hem. Hij had nadien trouwens bevestiging nodig van mij, hij stelde me vragen over zijn lichaam. Ik heb ze allemaal maar vaag beantwoord, dat hij zich maar onzeker voelt! De wraak van een gekwetste vrouw!! MOEHAHAHAA XX S.
20 en meer
