Herinneren jullie nog een oude ex van mij, dromer? Daarnet sprak ze mij nog eens aan op facebook. We hadden een kleine chit chat en ze kondigde aan dat ze een abonnement neemt op een magazine voor schrijvers. Ondertussen heeft ze de leeftijd van 21 bereikt, ze studeerd voor leerkracht en denkt nog steeds dat ze werkelijk schrijver zal worden. Mijn zus, die is er van overtuigd dat het mogelijk is om een job aan te nemen in Plopsaland. Daarbij negeert ze wel dat we in Brussel wonen en dat wij geen appartement aan de zee hebben. Een andere vriendin wil een winkeltje beginnen met zelfgemaakte hebbedingen (geen facebook bedrijfje, neen een echt boutiqueje) Persoonlijk sta ik nogal sceptisch tegenover al deze ideeën. Ook mijn lezers die zelf schrijven (en van wie ik de blog lees) lijken hun dromen te willen volgen. Nu vraag ik me af of ik een slecht persoon ben als ik daar niet echt achter sta.
Wanneer die dromen realistisch zijn, dan sta ik daar graag achter. Apple tree wou een facebook winkeltje, de spullen die ze maakte waren echt goed. Het waren mooie dingetjes en ik heb er zelf ook enkele gekocht. Verder denk ik ook dat ze succes heeft met haar winkeltje. Ergens had ik toch ook wel succes verwacht en dan moedig ik dat aan. Daarnaast heb je ook zwerver en die maakt echt mooie beelden. Ik heb vermoedelijk ver van alles gezien, maar het is goed wat hij doet. Moest hij het een stap verder willen nemen, zou ik hem ook aanmoedigen om de concurentie te bekijken. Zodat hij niet zomaar en zonder voorbereiding er zou aan beginnen. Toch zou ik achter zijn droom kunnen staan.
Het grote verschil met dromer is dat ze echt slecht is. Voor haar eindwerk wou ze graag een boek schrijven, het werk een boek met enkele kortverhalen. Elk verhaal werd doormij aangepast en verbeterd. Veel mensen lieten haar weten dat haar tweede versie echt subliem was, mijn versie dus. Zelf heb ik geen ambitie om te schrijven. Door mijn problemen met taal zou er steeds iemand moeten zijn die al mijn werk moet nalezen voor het opgestuurd kan worden. Dromer begrijpt niet dat ik geen wens heb om een professioneel schrijver te worden en ik kan niet begrijpen dat zij het wel wil. Hoe kan ze nu zo hoog met haar hoofd in de wolken zitten? Ze zou zelf een echte cursus willen volgen voor een diploma van schrijver!
Tussen ons gezegd en gezwegen... Ik zou het wel graag willen, maar ik weet dat het niet in mijn mogelijkheden ligt. Een grote vraag die bij mij op komt wanneer ik die droom op kant legt is, ben ik te realistisch? Uiteindelijk wil ik gewoon niet gekwetst worden door mezelf. XX S.
20 en meer
