Momenteel ben ik aan het studeren voor het meest gehate examen ooit. FILOSOFIE. Elke richting heeft zijn verplichte uren aan filosofie en iedere richting heeft zijn lading studenten die een hekel hebben aan filosofie. Natuurlijk zijn er ook altijd mensen die filosofie geweldig vinden. Omdat ik hen niet op de tenen wil trappen: men discusiert niet over kleuren en smaken! Persoonlijk ben ik dus helemaal niet "into" filosofie. Herinner je nog die gehate taak met mijn levensverhaal? Jup, filosofie! Nu ik voor dat examen moet leren geraak ik dus ook geen hale meter voor uit. Alle kansen die ik krijg om afstand te nemen van de cursus, neem ik met beide handen. Zo komt het dat ik al de hele dag met Snorretje praat.
Die bijnaam zegt waarschijnlijk heel veel over haar. Tijdens deze examen reeks had ik echt gigantisch veel contact met haar. Ze is echt geweldig. Ik mag haar steeds lastig vallen met vragen, voor beetje aanmoediging, voor alles. Ze is er meer voor mij dan mijn beste vriendin. Het enige wat ik niet aan haar mag vragen is een persoonlijk gesprek. Gevoelens worden zoveel mogelijk onbesproken gelaten. Maar oke, voor een studie maatje is dat dan ook niet verplicht. Daarnet had ik dus een gesprek over haar met Ex. Hij vertelde me dat hij haar super cool en leuk vond. Maar dat hij niet met haar gezien wil worden vanwege haar uiterlijk. Ik was daar echt helemaal door geschrokken. Natuurlijk hecht ik ook belang aan mijn uiterlijk. Anders zou ik geen moeite doen om te veranderen, maar echt niet met haar gezien worden? Hij zei "als ze zichzelf nu wat meer verzorgde". Is epileren van snorharen dan echt basis verzorging? Persoonlijk vind ik dat een beetje vergaand.
Mij kan het allesinds niet schelen! Ze is een fijn persoon en daar gaat het mij dus om. XX S.
Ik wist dat het er zat aan te komen, maar vandaag was het eindelijk zo ver. In een gesprek met Ex kwam naar boven dat ik nog gevoelens had voor hem. Zijn antwoord was dat hij niets meer voor mij voelde. Het was net een bom die boven op mijn hoofd viel. Natuurlijk had ik dat wel ergens verwacht. Alleen gaf hij altijd de indruk dat er nog een kans was. Misschien dat er ergens nog een klein deeltje in hem was die echt verliefd op me was.
Met dat nieuws heb ik vandaag dus maar besloten dat ik verder moet. Ik moet over hem over geraken. Ergens denk ik dat hij me dan misschien van zelf weer terug wil, maar misschien wil ik het dan al niet meer. Jammer genoeg mis ik hem als zot. Vriendinnen geven als enige tip dat ik me moet bezig houden met leuke dingen. Maar als ik alleen maar kan studeren is dat niet echt bevorderend. De hele tijd kan ik aan hem denken en dat zorgt er voor dat mijn leegte gevoel alleen maar vergroot. Het kijken van tv series helpt ook niet echt, alles gaat continu over liefde. Ik kan er gewoon niet aan ontsnappen. Hopelijk heb ik wat meer succes na de examens. We gaan na de examens samen naar de film, maar daar na gaat hij op vakantie. Ik ga er van uit dat hij op die manier wel langzaam zal verdwijnen. In de vakantie gaan we elk minder tijd kunnen vrijmaken en langzaam aan gaat het gevoel wel verdwijnen...
Nu ga ik me terug concentreren op mijn boeken! XX S.
20 en meer
