De laatste dagen waren moeilijk! Ik had veel te doen voor de stage en had dus geen tijd voor spelletjes en andere op de pc. Met dat het mijn laatste dagen stage waren, moest ik natuurlijk al mijn verslagen maken en verwerken. Elk verslag moest ook nagekeken worden door de mentor. Die wou dan ook nog eens mijn volgende versie zien. Het werd daardoor dus heel hectisch met veel late nachten. Naast de gewone verslagen moest ik ook een schriftelijke voorbereiding doen van mijn evaluatie. Dus ik nog midden in de nacht die voorbereiding aan het schrijven. De volgende dag bij de evaluatie bekijkt niet eens iemand mijn zelfevaluatie.
De evaluatie zelf was dus wel goed. Die stagementor heeft me daar volledige dagen afgebroken, op alles had ze commentaar. Het ging zelf zo ver dat ik op een avond een mail heb gestuurd naar de coördinator om te vragen of ik werkelijk zo slecht was. Zij gaf me vorig jaar de lessen waarin we leerden een therapie op stellen. Van haar kreeg ik vaak positieve commentaar, dus dat was verwarrend. Ze antwoordde dan ook dat ik helemaal niet aan mezelf mocht twijfelen want dat ik goed bezig was. Tijdens dat evaluatie gesprek bleek ook dat de coördinator gelijk had. Mijn stagementor gaf een C als punt. Dat valt dus onder de noemer, helemaal niet slecht. Voor mij was het nog verwarrender als eerst. Doe ik het nu slecht of goed? Ik ben al blij dat het punt wel goed is. Nu moet ik alleen nog mijn stageboek mooi afwerken en zien dat ik daar ook nog goede punten op haal. Op mijn volgende stage moet ik minstens terug hetzelfde halen. Als er te veel volk mee wil met erasmusproject, dan zetten ze als criteria dat je minimum 14 moet halen op een stage. Dus dat legt de druk er een beetje op.
Ik ben trouwens behoorlijk trots op mezelf, de laatste 2 dagen heb ik niet meer gerookt. Dat verdient toch een alinea in mijn dagboek! Het gekste is dat ik er ook niet lastig van word ofzo. Bij mijn eerdere pogingen onderging ik een transformatie naar monster. Laten we hopen dat ik het deze keer tot in de eeuwigheid vol hou. Uiteindelijk is een vrouw die rookt nu ook niet zo sexy! Die stem die zo hees wordt, de huid die verlept, Roken en de pil samen na je 30e is zelfs een bedreiging voor je gezondheid. Dus je weet maar nooit.
Verder gaat het leven natuurlijk door. Ik stort me terug op het leren voor mijn examens en het maken van taken. Het valt me toch zwaarder dan ik eerst had voorzien. Zoals je kan merken zoek ik naar opties om niet te moeten leren. Het schrijven van een passage voor mijn dagboek leek me daarom goed. Ik weet dat ik niet eerlijk ben tegen over mezelf en dat ik mezelf straks het gevoel ga geven dat ik veel gewerkt heb. Misschien zal ik vanavond dan toch nog maar iets doen. Morgen ben ik op een communiefeest en daar wordt ik ook al gedwongen om voor school te werken. Ik moest van mama vragen of ik soms daar kon werken op een kamer.Natuurlijk zeggen die mensen ja. Daar ga ik dus geen internet hebben en geen afleiding. Met andere woorden, mijn enige optie is studeren. Zo negatief is dat niet, maar het is gewoon niet eerlijk.
Een betere kant van de zaak, nu ik elke dag thuis zit om te leren, zal ik zeker elke dag iets schrijven. Niet alles zal even nuttig zijn, maar dan zijn jullie tenminste op de hoogte.
Vandaag was dus de terugkomdag van stage. Dat is zo een dag binnen de stage periode om eens vragen te stellen aan je mede leerlingen of studenten. Natuurlijk wordt die ook gebruikt om extra leerstof aan te brengen. Vandaag uitzonderlijk was hij bedoeld voor genante vragen. Blijkbaar kon niemand van de medestudenten echt geloven dat Ex en ik uit elkaar zijn. Toen bleek dat Ex mij gedumpt had in plaats van anders om, besloten ze hem boze blikken toe te werpen. Vind je het ook niet grappig hoe 20 jarige meisjes voor elkaar opkomen? Als er 1 van hen bedreigd wordt, gaan ze allemaal op hun achterpoten staan. Dat belooft voor de hartenbrekers. Gelukkig kon ik hen uitleggen dat ik Ex zijn beslissing begreep en dat mijn rationele kant achter die beslissing stond. Vervolgens kwam natuurlijk ook de vraag waarom we nog zo goed overeen komen. Persoonlijk vind ik dat moeilijk uit te leggen. Iedereen gaat er namelijk van uit dat je dan nog verliefd op elkaar bent. Nochtans heeft Ex me al duidelijk gemaakt dat hij wil dat ik zijn beste vriendin blijf voor altijd. Zelf vind ik dat maar een gek idee. Op andere momenten zegt hij dat er een mogelijkheid is dat hij bij me terug zal komen. Nu is mijn vraag, moet ik daar op wachten?
Tussen Ex en mij is er echter nog niet veel veranderd. We hangen niet meer constant aan elkaar, Ex loopt nu vaker met andere meisjes rond. Soms zoekt hij me gewoon terug op en dan wordt ik gepord of geslagen. Net zoals we vroeger waren en dat stoort me niet. Toen ik vertrok had ik het idee dat de dag me zou kwetsen, dat viel dus zeer goed mee.
In plaats daarvan werd er een ander meisje uit mijn klas gekwetst. (Ik heb nog geen naam voor haar kunnen bedenken.) Ze kreeg bij het begin van de dag het nieuws dat haar vader kanker heeft in het strottenhoofd. Haar moeder is al langer geleden overleden, ook kanker vermoed ik. Ik snap alleen niet hoe het mogelijk is. Ze is pas 21 en ze kan haar 2e ouder verliezen. Het is namelijk niet de eerste keer dat er bij haar vader kanker wordt vastgesteld. Deze keer moeten de dokters de indruk gegeven hebben dat er niet veel meer is dat ze kunnen doen. Dat is dus zeker niet eerlijk. Een meisje van mijn leeftijd zou zon dingen niet mogen meemaken. Alleen kunnen we er maar weinig aan doen. Iedereen is gedwongen om toe te kijken vanaf de zijlijn en af te wachten.
Ex heeft me al vaker gezegd dat ik niet zo in de flair mag geloven. Toch probeer ik het weer. In de flair van morgen staat ook een soort eetplan om te vermageren. In combinatie met dat sportplan lijkt het me geweldig. Alleen nog mama zo ver krijgen om echt die dingen klaar te maken. In de eerste week moet ik daar al niet op tellen, de boodschappen worden gedaan op vrijdag. Daarna kan ik in principe starten. Ik kijk er naar uit om een magere zomer te hebben!
20 en meer
