Toen mijn examens ten einde liepen dacht ik in de weken er na rust te kunnen vinden. Niets bleek minder waar. Onze docenten zijn al goed op dreef met het geven van nieuwe opdrachten. Wat ook opvallend is, is dat de vakken die zogezegd het minste studiebelasting tellen met de grootste opdrachten komen aanzetten. Onze docent van filosofie verwacht dat we een religieus portret van onszelf maken. Welke kant je dat ook draait dat blijft een verschrikkelijke taak. De leerlingen die zich niet interesseren in religie moeten iets uitvinden (de taak bestaat uit 6 delen en vraagt dus wel wat tekst). Voor de leerlingen die een breed religieus leven hebben is het praktisch onmogelijk alles in kaart te brengen. Gelukkig heb ik een mama die me met zo'n taken wil helpen. Als we er samen over nadenken zal dat in elk geval al sneller gaan dan wanneer ik me daar volledig alleen moet achter zetten.
Ook het vak dat ons een notie van ICT en statistiek moet bijbrengen stelt grote eisen. Ik weet dat in dit leven kennis van pc belangrijk is. Daarnaast moeten we als eindwerk een thesis schrijven gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Natuurlijk is dat eindwerk belangrijk en is het dus ook belangrijk dat ze ons de basis voor het opzoekwerk mee geven. Mijn punt is dat ze dan eerlijk moeten zijn en dat vak aangeven als zware studie belasting.
Om alles nog wat erger te maken krijg ik al van in het begin van het jaar te horen dat er deze week een project loopt, waar ik niet moet aan deelnemen. Ik had dus in gedachten dat dit voor mij een vrije week zou zijn. Van uit mijn voornemen om het dit semester anders aan te pakken heb ik dus een planning opgemaakt voor deze week. Zodat ik tijd maakte voor taken en vakken waarvan ik de theorie vorig semester al zag, samen te vatten. Vorige week werd er mij door een leerling verteld dat er binnen dat project verplichte lessen werden gegeven. Bij die lessen zijn er blijkbaar ook een paar die ik moet volgen. Ik vraag me af waar die docenten zich dan mee bezig hielden toen ze me vertelde dat ik niet moest deelnemen aan het project?! Gelukkig kon ik de planning van de week via een klasgenoot krijgen. Die paar lessen die ik moet volgen, vertalen zich in 3 dagen van 9-16 uur les! Alleen vandaag en morgen hoef ik niet naar school. Met andere woorden, ik kan mijn volledige planning over boord gooien en herbeginnen.
Ik hoef waarschijnlijk niet duidelijk te maken dat de slechte organisatie van de school veel stress met zich mee brengt. Het hele 2e jaar van onze richting loopt op de toppen van zijn tenen. Ook de docenten zijn erg gespannen. Niemand kan nog commentaar verdragen maar is wel bereidt zijn commentaar aan de ander mee te geven. De sfeer is met andere woorden schitterend. Buiten al die problemen om, bestaan onze lesdagen meestal uit dagen van 9-18 uur. Op zich is dat maar 8 uur les en in veel middelbare scholen is dat ook de gang van zaken. Wat bij ons de dagen zo zwaar maakt is dat wanneer je pas om 9 uur begint, je dan ook maar tegen 18uur gedaan hebt! 18uur is laat, zeer laat. De meeste moeten dan ook nog een uur reizen om thuis te geraken. Alles wat op zich maar detail is, begint door te wegen. Leerlingen zijn ook niet meer bedeesd en willen niet willoos doen wat hun gevraagd wordt. We willen voor onszelf opkomen! Ik hoop maar dat er snel een regeling getroffen wordt, want dit gaat niet lang meer duren.
Behalve school begin ik me ook druk te maken in "geld". Ik kom nooit iets te kort, thuis wordt er amper over geld gezeurd. Het is op een of andere manier plots tot mij doorgedrongen dat ik geen flauw benul heb van geld beheer. Hoewel ik 20 jaar ben, heeft mijn vader nog steeds een mede volmacht op mijn rekening. Hij werkt bij de bank en kent daar veel meer van dan ik. Dit weekend vond hij plots dat ik moest leren om op mijn eigen benen te staan. Langzaam aan gaat hij me alles tonen wat er moet gebeuren met het geld. Hoe mijn rekeningen en aandelen in elkaar zitten, hoeveel ik al gespaard heb, waar al het geld naar toe gaat. De bedoeling is dat hij binnen het jaar de volmacht verliest. Is het normaal dat ik dat spannend vind? Natuurlijk besef ik dat als ik spaarzaam genoeg ben ik het niet echt kan verpesten. Het is niet alsof ik een krediet kaart krijg waarmee ik plots heel gek kan gaan doen. Alleen zal hij niet meer toekijken op wat ik uitgeef en of ik positief blijf staan. Normaal als ik in het rood ga, zet mijn vader het negatieve bedrag van mijn spaar op mijn zichtrekening over. Nu moet ik dat dus zelf in het oog houden. Vermoedelijk overdrijf ik als ik daar een "big deal" van maak. Met die stage in het vooruitzicht, de wens om een auto te kopen en de wens om alleen te gaan wonen, moet ik gewoon zien dat ik genoeg kan sparen. Al die dingen komen niet zomaar uit de lucht vallen jammer genoeg!
20 en meer
