De afgelopen week was mijn eerste week stage. Zo'n eerste week is altijd het spannendste! Het is toch belangrijk dat je een goede indruk maakt en dat je direct laat zien uit welk hout je gesneden bent. Ik denk dat ik er in geslaagd ben om mezelf goed voor te stellen. Natuurlijk komt nu wel de zware taak om dit vol te houden. Ik leg de lat natuurlijk graag hoog, maar in functie van mijn Erasmus stage is er de verplichting om een 14 te halen op die stage. De docenten hebben wel al gezegd dat ze dat met een korrel zout nemen als ik over het algemeen goed bezig ben. Dus misschien komt dat gewoon nog wel goed, zonder echt de hoge punten. Voor alle zekerheid toch maar alle registers open trekken!
De stage zelf is ook wel geweldig. Ik sta in een beschut wonen en dat betekend dat de mensen daar gewoon wonen maar dus ondersteuning krijgen van proffessionelen. Bij die ondersteuning hoort ook een soort daginvulling enzo. Er is dus ook een mogelijkheid om activiteiten met het personeel te doen, sommigen vrijwillig anderen verplicht. Deze week ben ik dus al gaan batmintonnen, bowlen en yoga gedaan. De yoga zal elke vrijdag op mijn programma staan. (Misschien doe ik het nadien wel permanent) De anderen waren eerder een gelegenheid, volgende weken staan er weer andere activiteiten op het programma. Het is dus echt voor mezelf een heel goede plaats. Laat ik zeggen dat het echt mijn droomjob is.
Dit weekend ben ik opzoek naar mijn innerlijke zen. Dinsdag is de voorstelling van het eindwerk en dat is natuurlijk een grote stresser. Ik merk dat ik weer helemaal ontwricht werd in de laatste week. Ik rook weer veel meer dan eerst, boven op ben ik dan ook nog eens zoveel meer gaan eten. Ik heb nog minder tijd gemaakt voor sociale contacten en natuurlijk voor enkele dingen die ik gewoon graag wil doen. Het is dus helemaal niet mijn weekje geweest. Dat gedoe met dat niet langer beloven aan mezelf, is echt niets voor mij. Hoe kan ik nu de juiste richting op gaan als ik niet aan mezelf beloof dat ik het goed zal doen. Ik zal een nieuw evenwicht moeten vinden.
In mijn leven is er op dit moment niet zoveel nieuws en ergens vind ik dat wel jammer. Ik had gehoopt dat ik in deze periode van mijn leven echt een verandering kon maken. Vergis je niet, er veranderd ontzettend veel. Alleen kan ik er niet echt van genieten. Ondertussen draag ik meer kleur in mijn outfit, ik ben er ook vanaf gestapt om altijd zwart als basis voor mijn outfit te gebruiken, ik draag nagellak, make-up en ik ben duidelijk gelukkiger. Zoals ik een tijdje geleden gezegd had ging ik minder beloven aan mezelf, aan anderen en voornamelijk genieten. Dat lukt me dus allemaal best wel.
Het enige probleem is dat ik er niet werkelijk kan van genieten. Op dit moment zit mijn leven continue in een hoge snelheidstrein. Elke dag heb ik een onmogelijk lange lijst van dingen die gedaan moeten worden. Mijn dagen worden altijd maar langer en mijn nachten moeten inbinden. Graag zou ik de helft van die lijstjes direct doorstrepen, alleen helpt me dat natuurlijk niet vooruit.
Mijn stage is ondertussen begonnen, dus die zal voor 4 weken lang mijn leven sturen. Ondertussen heb ik nog een laatste week om dat eindwerk af te maken. Je kan het je al inbeelden, heel wat kunst en vliegwerk.
Laten we dus dag per dag zien of ik ze kan overleven. Je zult wel zien of je nog van me hoort. XX S.
20 en meer
