Ik ben een best coole dame met blijkbaar de mist coole hobby's ooit. Als eerste ben ik natuurlijk catechist, maar daar boven op speel ik klarinet in een fanfare. Vandaag hadden we een concert met onze fanfare. Per jaar hebben we namelijke enkele publieke verschijningen, twee daarvan organiseren we volledig zelf. Een eerste is in de lente een aperitief concert en in de herfst een herfstconcert. Het aperitief concert is eerder iets luchtig, de mensen zitten dan ook aan tafel en er kan gedronken en gegeten worden tijdens het concert. Een tweede concert is wat serieuzer, langere stukken, een tribune, officiele pauze, ... Op zich twee formules en voor ieder wat wils zou je zeggen. Jammer genoeg merken we dat er steeds minder om minder mensen komen kijken naar onze concerten. Zelfs de ouders van de jongere muzikanten komen niet eens luisteren. Om al niet te moeten spreken van de jeugd die afhaakt en die geen nieuwe jongeren aanspreekt. Je zou kunnen zeggen dat onze fanfare langzaam dood gaat.
Vandaag op het concert sprak de jeugd verantwoordelijke mij aan. Ik ben samen met een ander "jeugdig lid" aangesteld tot het "herstellen van de jeugd". Wij zouden moeten een manier zoeken om de jeugdwerking terug leven in te blazen. Op zich is dat niet zo'n grote opdracht, want we zijn beiden chiroleiding geweest en doen het erg graag. Voor die opdracht hebben we ideeën genoeg en weten we dat we kunnen slagen. Een andere opdracht die we kregen was "Maak de concerten populaider en aantrekkelijker", dat is wel heel andere koek. Hoe kunnen we dat nu in gods naam waarmaken. Iedereen weet dat een fanfare niet de meest populaire vrijetijdsbesteding is, laat staan dat je de kinderen kunt overtuigen om ook vriendjes mee te brengen. Als hun ouders al niet eens komen. Gelukkig hebben we voor de uitvoering van deze hobby een volledige zomer de tijd. Er is eigenlijk wel geen budget voorzien, dus we zullen ons een beetje moeten redden met wat we hebben. Als iemand ideeën heeft om mij te redden, laat ze maar komen. We staan op dit moment open voor alles.
Desalniettemin heeft het concert me wel deugd gedaan. Ik geniet elke keer zo van het spelen van de muziek, maar slaag er ook elke keer in dat te vergeten. Natuurlijk zou ik het leuk vinden als er wat meer publiek was dat ik kende, maar als dat niet zo is, dan speel ik vooral voor mezelf. XX S.
Het is weer eens die moment van het jaar waarop elke student zich opsluit in zijn kamer. Natuurlijk had ook ik me voorgenomen dit jaar beter te doen dan de andere examenperiodes. Zoals van gewoonte heb ik amper iets uitgestoken en ziet de toekomst er niet rooskleurig uit voor mij. Vorig semester flopte ik zo erg dat ik op 3 examens van de 3 buisde. Dit semester ligt er vermoedelijk niet veel anders in het verschiet. Voor één van de examens gaf ik een taak niet af. Dat betekend dat ik kan slagen op het examen, maar sowieso een buispunt heb en dus ook die taak in herex moet afgeven. Dan heb ik een examen van fysieke revalidatie, dat is absoluut mijn hekelpunt en het heeft een onmogelijk praktijk examen. Ik ga er dus vanuit dat het ook een buispunt wordt. Vervolgens komt mijn hoofdvak wat volgens enkele klasgenoten die bleven zitten onmogelijk is, de rest gaf toe dat ze pas slaagde in tweede zit. Als laatste komt dan een examen waar ik reeds 2 keer op gebuisd ben (juni en tweede zit vorig jaar). Op dat laatste zou ik nu toch echt wel moeten slagen. Uiteindelijk was dat examen niet zo heel moeilijk. Het lag er vooral aan dat ik niet genoeg leerde. Dus eigenlijk heb ik slechts één examen waar ik een beetje hoop voor koester. Je ziet dat het dus niet zo heel goed gaat op dat vlak.
Op persoonlijk vlak gaat het al heel beter. Ondertussen ben ik aangekomen in de periode waarin ik zelf niet meer droom over Sportacus en dat ik voor mij echt een overwinning. Ik was al in de waan dat hij nooit meer uit mijn gedachte zou verdwijnen en dat ik voor eeuwig over hem zou dromen. Dat hij al weer een stap verder verwijderd is van mij wil niet zeggen dat ik zo direct klaar ben voor een nieuwe relatie. Het is nog wat vroeg om me in iets nieuw te storten. Eerst zou ik toch wat meer op mezelf moeten kunnen richten.
Op dat vlak gaat het ook wel goed ik ben ben ondertussen op 11 dagen zo'n 1,7 kilo afgevallen en daar ben ik behoorlijk trots op. Ik rook ook niet eens tijdens het blokken, dus dat doet mijn gezondheid ook al goed. Verder calculeer ik ook elke dag een half uurtje aan sport in. Je zou kunnen zeggen dat de examens altijd zeer goed zijn voor mijn persoonlijke agenda. Op schoolvlak kom ik er altijd iets minder goed vanaf.
Toch zou ik graag eens goede punten halen op schoolvlak. Ondertussen zit ik met een jaar dat ik overdeed in mijn middelbaar en een jaar dat ik achterloop in het hoger onderwijs. Als ik dit jaar nog eens slecht doe, dan zou ik misschien nog een extra jaar achter gaan lopen! Terwijl al mijn leeftijdsgenoten een leven op bouwen blijf ik maar achterop hinken en dat baart me zorgen. Ik heb helemaal geen vaste vriend, geen eigen appartement en al helemaal geen huwelijk of kinderen in het vooruitzicht. Tot op dit moment heb ik niet eens een vakantiejob voor Juli! Vroeger was ik altijd degene met de meeste plannen en de meeste dromen. Nu heb ik die gereduceerd tot "we zien wel" en dat doet niet echt deugd. Langzaam aan begin ik me zorgen te maken over de manier waarop mijn leven verder moet gaan. Ik begin mezelf te zien zoals die 4 dames uit "sex and the city" 30 en ouder, nog steeds single, in een tijdelijk appartementje en op zoek naar de man van je leven. Carrière zal ik in mijn job nooit maken en dus kan ik me ook al niet omhoog trekken aan een promotie. Ik zal het moeten doen met wat ik heb op familiaal vlak en dat is volgens mijn huidig toekomst beeld NIETS. Misschien moet ik eens langs de dierenwinkel lopen voor een kat of twee.
Als je geen zin hebt om alledaags gezever te lezen, stop dan nu al maar. Dan heeft deze blog weinge interessants voor jou.
Het is nog maar de eerste dag van de blok en ik merk al fouten. Tijdens de stage heb ik een deadline gemist, waardoor ik vermoedelijk een extra vak buis. Vervolgens zou ik nu moeten leren terwijl ik toch mijn best doe om de verloren taak te maken. Ook mijn stageboek zal een lichte ramp zijn, waardoor ik de gekregen 20/20 vermoedelijk het raam door smijt. De 4 examens die gaan volgen zullen vermoedelijk aflopen in hetzelfde licht als de eerste 3.
Ik steven af op een ramp van een jaar en het kan me niet deren. Het enige waar ik me zorgen om maak is dat ik verdikt ben nu ik niet meer rook. Ik heb ook totaal geen controle meer over genomen over wat ik in mijn mond stak. Dus ben ik vanaf vandaag weer heel gecontroleerd gaan dieeten, met veel sport natuurlijk. Het interesseert me zoveel meer dan die pagina's blokken. Eigenlijk voel ik me super rot dat ik een volledig jaar weg gooi vanwege mijn uiterlijk. Het zorgt er voor dat ik wil gaan eten. Ik blijf maar draaien in mijn kleine rondje.
Na die stage weet ik niet meer wat ik moet doen. De zin om heel het jaar gewoon over te doen is erg groot, op dit moment kan het me bitter weinig schelen dat ik nog een jaar zal moeten doen. Ik moet ergens moed en doorzettingsvermogen vinden en nog snel ook! Ik begin namelijk aan alles te twijfelen en vlak voor de examens is dat natuurlijk niet echt goed.
Nu ik er aan denk, er zal nog wel een achterliggende reden zijn voor deze zeer vreemde bui. Ik heb net mijn regels gekregen en al mijn emotionele controle valt dan wat weg. Misschien zal ik mijn jaar toch niet vergooien, maar dat moet ik dringend en serieus er aan beginnen. Ik mag me niet laten doen door al mijn slechte gedachten. Met wat geluk komt alles goed met mij. XX S.
20 en meer
