Een vriendin raakte haar vader kwijt, een andere raakte haar lief kwijt, nog iemand moest omgaan met een zwaar zieke oma, samen gaan wonen, ... Ik heb aandacht geschonken aan iedereen, behalve mezelf en de mensen die er niet uitdrukkelijk om vroegen. 

Moest er dus iemand zijn die zich verwaarloost voelt door mij, dan zou ik me graag bij deze willen excuseren. Ik heb dan ook ingezien dat het zo niet kan blijven duren. Op een bepaald moment moet ik stoppen met weglopen van mezelf en moet ik de confrontatie aan gaan. Geen beter moment voor zo'n inzicht dan het begin van de blok. 

Om te beginnen met blokken heb ik dus een planning gemaakt samen met de ombudsdienst vrouw van mijn school. Daar moet ik me nu alleen nog maar aan houden. Om mezelf wat druk op te leggen, vroeg ze me om elke dag bij te houden tussen welke uren ik gewerkt heb en wat ik juist gedaan heb. Zo kan ik naar gelang de blok vordert mijn uren aanpassen of mijn tempo proberen op te drijven. Persoonlijk vind ik dat nog niet zo'n slecht idee en dus gaat ook de mama mee opvolgen dat ik mijn uren noteer. 

Voor ik aan het echte werk kan beginnen moet ik natuurlijk nog door de feesten door. Het begint morgen avond al met een familie feest bij mijn grootouders en jullie weten denk ik wel hoe gek ik daar op ben. Eigenlijk vormt mijn familie niet echt een probleem, niet iedereen is echt sympathiek maar er doen zich ook geen grote gevechten voor. Toch kijk ik er elke keer weer zwaar tegen op om daar met z'n allen samen te zijn. Gelukkig hebben we de 25e afgesproken met een bevriende familie, daar kan ik niets op tegen hebben. Het is alsof je Kerst viert met de familie die je wel echt graag ziet. 

Naast al deze feest perikelen ben ik ook nog aan een projectje begonnen. Ondertussen ben ik beginnen meewerken aan de blog van een vriendin. Voorlopig probeer ik om elke woensdag iets over eten te posten. Ik ben benieuwd hoe dat uit draait. 

Zo, ik kruip achter mijn bureau en begin weer met het leven mijn eigen leven... Ik zie wel waar dat me brengt.

XX S.