Nu ben ik helemaal trots op mezelf! Gisteren was dus de Disney marathon met de meisjes uit mijn klas. De hele avond bestond uit snacks, daar kon ik echt niet onder uit. Er was buiten de gewone film snack ook nog tiramisu en cake voorzien. Vanuit mijn schaamte kon ik mezelf er niet toe krijgen om zelf eten mee te nemen. Er waren meerdere mensen die vonden dat het mijn goed recht was om een gezonde maaltijd te koken en die daar op te warmen. Persoonlijk zou ik erg gekwetst zijn indien iemand bij mij zou komen voor een avond en die zou eigen eten mee brengen. (Bij mij zou je wel nooit alleen maar ongezond kunnen eten) Vandaar dat ik me al op het ergste voorbereide en voor ik vertrok zeker mijn portie fruit gegeten had.
Tijdens het film kijken zelf heb ik enkel de beleefdheid stukjes gegeten. Niet meer dan een dun plakje cake, de helft van het stukje tiramisu dat de andere eten, popcorn slechts 2 handjes, ... Tegen de tijd van het avond eten kon ik de andere genodigden, de gastvrouw overtuigen dat er ook een echte maaltijd moest volgen. (Natuurlijk heel subtiel) Niet dat we echt een groenten soepje gegeten hebben, maar we zijn dan pizza gaan halen. Ik moet toegeven dat het niet mijn eerste keuze was, maar dat vult al meer dan wat ik daarvoor gegeten had. Na 4 stukken van een large pizza ben ik er mee gestopt. Je kent me, ik zou meer van zo'n pizza binnen kunnen krijgen.
Voor de meesten onder jullie klinkt dat eetpatroon misschien totaal normaal, andere onder jullie zouden misschien niets gegeten hebben. Voor mij is dit echter een overwinning. Niet alleen kan ik mezelf volproppen als ik me niet goed voel, maar als ik eten zie word ik daar automatisch naar toe getrokken. Eten is zo iets moeilijk. Het kan mensen echt in de ban houden, mij inclusief.
Ik besef ook dat ik alleen maar mijn obsessie moet omdraaien. Gelukkig ben ik de laatste tijd niet zo ongelukkig. Iemand vertelde me dat ik alleen maar de klik moest maken en mezelf zeggen dat sporten een beloning is. Het is precies gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik hoop dat ik het helemaal goed blijf doen de komende maanden. Het is dan ook ontzettend belangrijk
Al 2 jaar ben ik op zoek naar de vrouw die ik zou willen zijn en eergisteren kwam ze ineens tot mij. Dankzij flair had ik een bon voor de pumps bij Torfs. Op mijn verzoek reed mijn papa dus met mij naar de Torfs op zoek naar de juist pump. Eigenlijk wou ik de donker blauwe kopen. Die kon ik dan combineren met donkerblauwe kousen. Een beetje gewaagder dan wat ik op dit moment draag. Want ik moet eerlijk zijn, ik ben een kleding seut. Na heel wat wikken en wegen heb ik de rode pumps gekocht. Ik denk dat rood schoeisel gewaagd genoeg voor dit moment. Ik heb wat mooie zwart wit kleedjes die schitterend zouden staan met rode pumps, alleen moet ik nog 17 kilo kwijt voor ik in die kleedjes pas.
Na dat ik in de Torfs een paar pumps gekocht had, nam de papa mij nog mee naar brantano aangezien het daar het einde van de periode met de bonnetjes was. Ik wou eigenlijk nog een extra handtas. Ik heb enkele "duurdere" en nu wou ik de collectie wat uitbreiden, maar de ouders zien die extra prijzen niet zitten. De handtas van mijn voorkeur was er niet, maar ik heb nog een paar enkelbotjes gekocht. Ze zijn lichtbruin, net iets donkerder dan cognac en ze lijken een beetje op cowboy laarsjes. Zelfs mijn zus en mijn fashion vriendinnen vonden het mooi.
Dus daar ben ik dan. Voor de eerste keer in mijn leven had ik plezier in het aankopen van schoenen en ik heb er nog mooie uitgekozen ook. Misschien zegt het aan velen onder jullie niets, maar de voldoening die ik haal uit plezierig schoenenshoppen betekend voor mijn heel wat. Natuurlijk, het was slechts één keer. Nu moet ik leren zorg dragen voor mijn schoenen en seizoen per seizoen een echt dames schoenenkast ontwikkelen. Misschien moet ik binnenkort eens proberen kleding te shoppen, al staat een handtas boven op het verlanglijstje.
Die eerste verandering geeft me veel goede moed voor de volgende veranderingen. Toch is het vreemd dat ik nu echt enkele veranderingen door maak. Ik was zo gewoon aan het veranderen dat het vreemd is dat het gewoon lukt.
Nu moet ik alleen mijn omgeving overtuigen dat ik ook werkelijk wil en zal afvallen. Ze denken blijkbaar dat het oké is om de hele dag snacks te eten terwijl we een film marathon houden. Je moet toegeven dat het slecht is voor iedereen, maar blijkbaar kijken ze daar niet naar. Daarnaast is het zo dat de de andere meisjes ook niet echt mager zijn en eigenlijk ook een beetje groentjes kunnen gebruiken. Alleen is het beetje moeilijk om hun daar van op de hoogte te brengen. Iemand tips, altijd welkom ;)
20 en meer
