Mijn stunt heeft gewerkt en ik heb resultaat! Michael is zonder twijfel niet de meest subtiele jongen... Dus ik heb hem sommige dingen gewoon moeten zeggen. Terwijl ik afstandelijk deed, in de hoop dat hij zou beginnen me te verleiden, werd hij ook afstandelijk. Hij begon te denken dat ik op het punt stond hem te laten vallen. Nieuwe tactiek dus. Gewoon, de directe aanpak. Ik heb hem uitgelegd dat ik niet meer wil dat hij me "for garanted" neemt. Het leek me dat hij dat wel begreep en stelde voor dat ik vanavond bij hem kwam. Blijkbaar heeft hij nu ook een plannetje, een verassing voor mij. Ik heb zo ontzettend veel zin om gewoon tot daar te gaan, maar ik heb morgen examen. Hij wil graag bij mij zijn en alles wat hij zegt klinkt zo verleidelijk. Alleen, weegt het op tegen morgen een examen gaan afleggen? Het examen van morgen is "het op 1 na moeilijkste" examen dat ik heb. Kan ik dat wel maken?
Toegegeven, nu heb ik wat ik wel. Meer sms, meer aandacht. Jammer genoeg heb ik deze week een zware reeks. Tegen de tijd dat mijn examens voorbij zijn, is alles misschien al bij het oude. Hopelijk is deze keer niet alles gewoon voor niets geweest. Ergens weet ik dat hij en ik niet gemaakt zijn om samen door het leven te gaan. Maar op dit moment wil ik gewoon graag bij hem zijn. Onnozel hoe ik zoveel over heb voor een relatie waarvan ik zelf vermoed dat ze niet zal blijven duren. In mijn achterhoofd hoop ik heel hard dat het wel blijft duren. Hoewel ik niet helemaal overtuigd was in het begin, heeft hij me helemaal over de streep getrokken.
Nu rest het me nog me te concentreren op het examen. Morgen moet ik vermoedelijk het meest gevreesde vak afleggen, Anatomie en fysiologie. Kun je geloven dat ik er bijna vertrouwen in heb. Natuurlijk reken ik er niet op dat ik een 14 of meer zal behalen, met een 10 of 11 zou ik al zeer gelukkig zijn. De enige wens die ik nog heb is dat ik het niet nog eens moet doen. Anatomie en Fysiologie neem ik namelijk al mee uit het eerste. In mijn richting is het vaak zo dat zelfs 3e jaar nogaltijd dat vak meesleuren. Zo wil ik dus niet worden! Dit jaar moet ik dat afleggen, anders neem ik geen vakken uit het 3e jaar! Ik wil dat alles nog een beetje ordelijk verloopt. Sommige derdejaars knoeien er maar op los met regelingen en dat zie ik dus echt niet zitten. Voor mij gaat het er dit jaar al over...
Aan mijn lezers met examens, doe dat goed! Doe je best, meer kan je niet doen. Als je dan alsnog buist, probeer een 2e keer. Never judge a person on how many times he falls, but judge them by the way they carwl back up...
De laatste 2 dagen gingen duidelijk niet zoals ik het zelf graag gehad had. Michael en ik leken steeds verder uit elkaar te groeien en er kon geen goed woord gezegd worden. 's Avonds is hij dan langsgekomen en zijn we met vrienden nog op cafe gegaan. Mijn gedacht was van onder ons 2 te gaan, dat zou ons een gelegenheid gegeven hebben om uit te praten. Zoals ik al vaker op mijn blog geplaatst heb, ben ik tegenover hem zeer vergevings gezind. Hij is jong. Niet zo dat hij veel jonger is in jaren, maar hij ziet er tegen op om volwassen te worden. Een vaste relatie brengt hem korter bij die volwassenheid. Uit angst daarvoor gaat hij gekke dingen doen. Ook begrijpt hij niet helemaal hoe zo'n "vaste relatie" voor de meeste mensen loopt. In zijn uitgaan, smssen en soms aangetrokken voelen tot andere meisjes ziet hij geen kwaad. Wat voor hem telt is dat hij op het einde van de dag toch voor mij kiest. Zelf ben ik er nog niet helemaal uit hoe lang ik zo'n relatie zal volhouden. Natuurlijk wil ik het middelpunt zijn van zijn leven. Daar zal ik dus nog even op moeten wachten.
Wat het echte probleem was, is dat hij zich steeds minder tot mij aangetrokken voelt. Vaak hebben wij dagen lang ruzie en onze passie is niet meer zo groot als in het begin. Vrienden hebben het lef ons te vergelijken met een broer en zus relatie. Terwijl ik gisteren bijna in een wanhoop was om mijn relatie te redden, deed ik beroep op een vriend van mij. Hij is zo iemand die van mij alles weet en bij wie elk geheim veilig is. Als er iemand was die mij kon vertellen hoe ik terug beetje leven in mijn seksleven kon blazen, moest hij het zijn. Met schaamrood op de wangen gaf ik mijn probleem toe. Volgens hem wil een jongen jagen, spannende dingen doen. Het gevaar zit hem er in over de grens te gaan. Want op dat moment zijn ze je vergeten en zoeken ze een ander prooi. Of wordt het te spannend en gaan ze liever naar een veilige haven. Naar het schijnt moet de vrouw dan elke zet die ze zal maken nauwgezet overdenken en plannen. Persoonlijk vind ik het oneerlijk dat ik bij het spel moet nadenken en plannen terwijl hij maar gewoon moet volgen. Als eerste moet ik dus gaan voor dat jagen. Ik heb me blijkbaar al aan zijn voeten gelegd, nu moet ik het idee geven dat ik terug ga rennen. Hem de kans geven om mij te versieren in plaats van nieuwe vrouwen te versieren. Dus heb ik mezelf verplicht van minder berichten te sturen en hem niet te overladen met vragen "waarom stuur je niet?" Vanaf nu meer vrijheid voor hem.
Naast hem laten jagen, moet ik dus ook onze relatie spannend maken. Dat bleek een moeilijkere opdracht dan ik verwacht had. Samen met een vriendin heb ik dus "de grote stunt" bedacht. Zij is er van overtuigd dat hij er gek van wordt, ik vraag me af of ik de grens niet over ga. Ons plan is om morgen samen naar de film te gaan. We hebben tickets gekregen en ja, waarom niet als ontspanning in deze blokperiode. Om ons uitje eens extra spannend te maken zal ik dus een rok dragen en voor we uit de auto stappen, string uit doen en die aan hem geven. Zodat hij hem de hele avond kan bij houden. Eerlijk, het idee is gestolen uit Loft... Daar doet de burgemeester dat ook. Volgens de vriend van wie de wijze raad kwam is het subliem. Hij zou het magnefiek vinden. We gaan er dus maar voor.
Zoals de situatie er nu echter voor staat, denk ik niet dat ik mijn stunt nodig heb. Hij kan al niet meer wachten tot morgen en stelt zelf voor cinema uit te stellen. Hij heeft iets anders in gedachten. Ik kan echt kop nog staart krijgen aan die jongen. Gisteren avond en deze middag verklaarde hij nog dat hij steeds minder zin had op seks. Nu integendeel zou hij bijna direct naar hier rijden om de nacht hier door te brengen. Als iemand me een logische verklaring kan geven, graag! Ik vind het niet erg dat hij van idee veranderd is, ik ben er zelfs blij mee.
Wat mij dan als laatste rest is manieren vinden om onze relatie "speels" te houden. Een goede vriendin van hem vertelde me namelijk dat hij daar bang voor had. En op die manier ook begon met het bedriegen van meisjes. Wij zijn nu een jaar ver. Dit is het moment waarop hij ongeveer zou afhaken. Niemand van zijn vrienden had onze relatie al zo veel tijd gegeven. Meestal geeft hij het tussen de 6 en 8 maand op. Overmorgen zijn we een jaar en een maand ver. Ik denk dat het tijd wordt dat ik op zoek ga naar dingen om het luchtig te houden. Lijkt me een moeilijkere opdracht dan de vorige 2. XX
Je raad het nooit, het gebeurde weer. Mijn vriend vond weer eens iets om over te liegen. In zijn nick staat een afkorting met de S van mijn naam in. Hij vond het een grap om dat te vervangen door een L (eerste letter van naam van het meisje waar hij even verliefd op was). Op msn kan je dat zo zien wanneer iemand zo het bij boodschapje veranderd had. Dus ik kon zien dat de dag ervoor er een L in stond. Gisteren avond en deze morgen hield hij vol dat hij het niet veranderd had. Dat hij het niet snapte. Uiteindelijk gaf hij toe. Hij had het wel veranderd. Niet dat het echt gekunt had, msn veranderd niet zomaar dingen van zelf. Het enige wat ik me nog afvraag is, waarom is het het waard om over te liegen?
Een relatie draait om elkaar aanvaarden, graag zien en vergeven, dacht ik. Als dat klopt dan zit ik goed. Ik aanvaard alles van hem. Hij kan me kleineren, tegen me liegen en me commanderen en ik aanvaard dat. Ik zie hem dood, maar dan ook dood graag, ik zou alles voor hem doen. Daarnaast vergeef ik hem ook alles dat hij doet. Niets is me te veel. Hoe weet ik dat ik mijn limiet bereikt heb?
Het was me de laatste maanden beginnen opvallen dat stress, geluk, ongeluk en alle mogelijke gevoelens me naar eten deden grijpen. De negatieve gevoelens werden "opgelost" door me te laten gaan op slecht eten. Liefst een "mcdo'ke doen" of in de zetel zakken met een gigantische zak chips. Bij positieve gevoelens kreeg ik een boost om er wat aan te doen en ging ik ineens zwaar gezond eten.Vroeger was ik altijd in to sport en was ik ook zeer bewust van mijn voeding dus begon ik mij een beetje af te vragen van waar ik die gewoonte had. Meestal zie je zo dat kinderen dat overnemen van hun ouders. Alleen, bij ons wordt er altijd gezond gekookt. Mijn mama let zo wat op de basis regels, maar is zelf redelijk mager dus vind niet dat onze gewoontes moeten veranderen. Mijn papa staat al op dieet voor zolang ik hem ken. Niets dat aanleiding gaf voor mijn manier van omgaan met voeding.
Tot vandaag! De aller eerste dag van mijn "nieuwe begin". Vol goede moed was ik begonnen aan het weight watchers punten tellen. Bij het ontbijt ging het prachtig. Ik probeerde wat evenwichtig te eten en kon me vlot aan mijn eigen punten verdeling houden. Goed is ook dat ik veel fruit eet en dat geen punten oplevert. 's Middags ging het echter mis. Om me aan te moedigen bij het studeren hadden mama en papa hotdogs voorzien. Sandwichen van de bakker, knackworstjes, mosterd en ketchup. Zonder twijfel ontzettend lekker! In deze dagen van studeren, kou en donker verlang ik naar niets anders. Comfort food... Mijn ouders hebben het zelf niet door, maar eten is een troost en beloning geworden bij ons. Als we een goed rapport hebben mogen we een restaurant kiezen om die avond te gaan eten. De kinderen die in examens zijn mogen beslissen wat er die avond gekookt wordt. Voor de middag mogen ze zich helemaal laten gaan, niets boterhammen, wel ravioli uit blik en omeletjes.
Mijn conclusie was dus dat ik deze gewoonte van mijn ouders had overgenomen. Niet dat zij zichzelf volpropten met het comfort food, ze gaven ons gewoon het gevoel dat met eten alles goed kwam. Ik geef hun niet echt de schuld, ze konden niet weten dat ik me na examens zou gaan volproppen met een hamburger van de mcdo. Het is ook niet eerlijk om hen de schuld te geven. Uiteindelijk zorg ik zelf wel voor wie ik ben. Alleen hoop ik maar dat ik er nu ook in slaag om te veranderen wie ik ben.
Mama beseft dat het nu meenens is en dat ik echt ongelukkig ben met wie ik momenteel ben. Daarom heeft ze besloten om mee te werken aan mijn plan. Zo zal ze zien dat er soep is voor een week. Dan kan ik soep drinken bij het middagmaal of voor het avondmaal. Wel heeft ze besloten mijn dieet te controleren dat ik zeker de punten eet die ik moet eten. Momenteel verlopen dus alle tellingen onder haar alziend oog. Het is gewoon oneerlijk dat ze me niet vertrouwd. Ik vraag me af hoe ik ooit kan bewijzen dat ik iets zelfstandig kan als alles gecontroleerd wordt. Laat ik maar hopen dat ze binnen 2 weken ziet dat ik hier volwassen mee op kan gaan.
Wohoow, met het eerste voornemen ben ik dus al goed op weg. Het roken en nagelsbijten gaat wat minder. Soms kan ik de verleiding echt niet weerstaan. Gelukkig zit ik de komende dagen gewoon thuis, dat verhinderd al dat ik op cafe kan roken. Op die manier is mijn sigaretten aantal dus sterk gedaald, wacht tot ik terug naar school moet. Daar is het veel moeilijker om vol te houden. De meeste van mijn vrienden roken en dus is de verleiding al groter. Niet dat ik veel verleiding nodig heb, ik overwin zelf het risico van uit mijn raam te roken! XX
20 en meer
