Vandaag was niet echt een goede dag. Deze ochtend begon het al met een zombie gevoel. Ik vergat de hele tijd wat ik eigenlijk wou doen en liep tegen elke hoek tegen. Ondertussen is er al een knappe blauwplek zichtbaar op mijn arm, vermoedelijk van de deur ofzo. Je kan wel stellen dat de toon gezet was. Zonder dat er echt iets verkeerd ging, werd de dag een opeenvolging van onaangename gebeurtenissen.
Mijn ouders waren vergeten brood te halen, bijgevolg kon ik dus iets gaan halen om te eten. Dan checkt het lief meer wat ik eet en voornamelijk dat ik genoeg eet. Natuurlijk droeg ook delijn zijn steentje bij en was de bus te laat. Vervolgens kwam ik net op tijd binnen in de les. Ik grabbel in mijn rugzak en wat merk ik, mijn boek thuis vergeten. Gevolg is dat ik 2 uur kon luisteren naar een docent die me niet interesseerde en dat zonder de cursus om samen te vatten. Ik had graag gehad dat het daar eindigde maar niets was minder waar. Ook de volgende les draaide op niets uit. Het was een praktijk les,waar in we enkele therapieën konden uitvoeren. Zoals je kan raden, onze patiënten waren veel te jonge kinderen. Daardoor was onze activiteit niet aangepast en konden we improviseren. Ondertussen stonden die kinderverzorgsters maar naar ons te staren. In de middag pauze kon ik ook al niet op verlossing rekenen. Tinkerbell bleef maar vertellen over hoe geweldig haar lief was. Die jongen is een lotje uit de loterij. Hij begrijp haar volledig en weet waar ze nood aan heeft. Niet dat hij altijd met zijn volledige goesting die dingen zegt of doet, maar hij doet dat omdat hij weet dat zij dat wil. Met het lief naast mij kon ik natuurlijk niet vrijuit spreken. Vanbinnen voelde ik me stik jaloers worden. Waarom had ik niet beter gekozen? Ik zie mijn lief graag, maar zou ook wel heel wat willen veranderen. Daar heb ik me natuurlijk een hele middag pauze slecht over gevoeld. Als laatste in het rijtje paste de les rond het eindwerk. De bedoeling was dat we met de docent erbij al eens konden informatie checken voor ons onderwerp. In feite is dat een nuttige les, behalve als je geen onderwerp vind. Niets van wat ik zag of van wat in me opkwam voldeed aan alle eisen. Ondertussen weet ik nog altijd niet waar mijn eindwerk nu eigenlijk zal over gaan. Ik ben wel optijd thuis geraakt en dat zonder al te veel tegenslag.
Ik liep dus de hele dag wat lastig, was geprikkeld en kon met de voorvallen niet lachen. Chubby en Tinkerbell hebben nog nooit zovaak gevraagd wat er scheelde. Om een onverklaarbare reden wouden ze niet ophouden. Alleen, ik was lastig om een onverklaarbare reden. Tot nu weet ik nog altijd niet waarom ik zo licht geraakt was. Misschien de vermoeidheid? Maar dat was blijkbaar geen correct antwoord. Ik wist niet dat mensen een reden moesten hebben om zich slecht te voelen. Dat je de reden moet kunnen benoemen lijkt me ook al vreemd. Anders geen recht op lastig zijn! Wat een vriendinnen heb ik toch.
Wat me wel nog lastig maakt, het feit dat ik nu wakker ben. Al een hele dag loop ik te suffen, en nu, als ik wil slapen, ben ik wakker! XX S.
20 en meer
