·50 kilo wegen (niet gewogen, maar opnieuw te veel gegeten vanwege bezoek!)
·Stoppen met roken (0)
·Stoppen met nagelbijten (versterkende nagellak om schade van afgelopen dagen te beperken)
·Haren laten groeien
·Nieuwe garderobe kopen, nieuwe stijlvolle stijl
·Vaker juwelen dragen
·Vaker make up dragen
·Altijd schaamstreek ontharen (had net te weinig tijd)
·Alle beharing bijhouden (in orde gebracht)
·Sportief worden
·Risicos nemen
·Nieuwe mensen leren kennen
·Tijd maken voor mezelf (een uitgebreide douche willen nemen)
Vandaag hadden we dus een dagje met bezoek. De mensen die er waren zijn niet bepaald mijn meest favoriete personen. Alleen kan ik ze niet ontlopen, het zijn mijn ouders beste vrienden. De ouders zelf zijn ontzettend streng en hyper evangelisch gelovig. Ze houden hun zonen dan ook in het gareel. Dat gaat zelf zo ver dat die jongens buiten de muziek die hun ouders geen moderne muziek kennen. Persoonlijk vind ik dat zoiets er een beetje over gaat, maar er moeten er ook zon zijn natuurlijk. Als die hier komen moeten wij natuurlijk ook een beetje extra ons best doen. De kledij moet altijd heel gepast en volwassen over komen. Ons gedrag moet direct veel kalmer, aangepaster. Gelukkig ben ik ondertussen oud genoeg om studeren als een excuus te gebruiken. Daarom heb ik de namiddag gebruikt om een filmpje te kijken op mijn kamer. Zolang de rest maar denkt dat ik aan het leren was.
Wat ik al een hele tijd vergeten te zeggen was, mijn papa vertrekt bijna op reis. Hij had al lang in zijn gedachten dat hij een fietsvakantie wil doen. Ons mama zag dat echter niet zo zitten omdat met het hele gezin te doen. Sowieso zou papa nooit het gewenste tempo behalen. Daarom gaat hij gewoon alleen. Wij hebben allemaal best wel wat schrik dat hij iets voor zou hebben. Zeker omdat hij dan gewoon alleen onder weg is. Je weet nooit dat iemand hem beroofd of gewoon aanvalt. Mensen zijn gekker dan je kan denken. Verder zijn wij ook wel tevreden dat hij gaat. Meestal is papa niet zo goed gezind en dan zijn wij hem liever kwijt dan rijk. Zonder dat er echt een reden is, kan hij dat uitvliegen en mogen wij niet bewegen. De laatste dagen is hij echter zeer goed gezind en mag er al iets meer gebeuren. Vermoedelijk begint hij zich te verheugen in de dag van het vertrek. Ik moet toegeven dat het vreemd gaat worden, een maand alleen met mama. We gaan ook helemaal niet zo vaak kunnen weg gaan, ons vervoer is beperkt. Dat wil ook zeggen dat ik 3 of 4 weken zonder rijlessen zal zitten. Mama durft niet met mij achter het stuur te kruipen.
Ex en ik hebben trouwens ook een datum vast gelegd om af te spreken. Woensdag die nu komt, ga ik naar de stad gaan voor hem. Hij verblijft tijdelijk op het kot van een vriend. Die vindt het blijkbaar ook wel oké dat Ex daar met zijn ex-vriendin afspreekt. We mogen wel pas na een bepaald uur in zijn kot. Zodat hij niets hoeft te horen of te weten. Ergens verwacht ik dat de avond gezelliger gaat worden dan vroeger. Nu we niet meer zeker zijn van elkaar, moeten we harder ons best doen. Ik hou je op de hoogte J
·50 kilo wegen (niet gewogen, maar wel te veel gegeten!)
·Stoppen met roken (3)
·Stoppen met nagelbijten (paar nagels kort gebeten.)
·Haren laten groeien
·Nieuwe garderobe kopen, nieuwe stijlvolle stijl
·Vaker juwelen dragen
·Vaker make up dragen
·Altijd schaamstreek ontharen
·Alle beharing bijhouden
·Sportief worden
·Risicos nemen
·Nieuwe mensen leren kennen (rondleidingen gegeven op de infodag van school)
Wat een verdacht rotte dag! Alles was eigenlijk best goed begonnen. Deze ochtend moest ik er eigenlijk echt veel te vroeg uit voor een infodag. Eens ik goed op weg was met dat rondleiden en al die dingen werd ik heel wat vrolijker. Er is natuurlijk weer geen verklaring voor, maar ik was best goed gezind. Op mijn weg naar huis kwam ik nog een vriend tegen die speciaal voor mij naar de infodag kwam. Heb ik dan maar een babbeltje mee geslaan op weg naar de metro. Aan de metro aangekomen, bleek dat mijn mama ook net de stad uit trok. Dus wij samen naar huis. Onderweg heb ik eigenlijk een goede babbel kunnen houden over alles wat er momenteel scheelde. Ze was heel begripvol en heeft echt wat nuttige dingen gezegd. Ook thuis was alles nog oke. Een vriendin is langsgekomen om de hapjes van de avond voor te bereiden.
Daar gaat het dus mis. Voornamelijk bij die avond. Persoonlijk vind ik dat ik daar veel werk in heb gestoken. In de kookboeken gekeken, de ingrediënten gekocht, voor materiaal voor de film op groot scherm gezorgd, locatie gereserveerd, Vanavond heb ik niet anders als klachten gehoord. Samen met die vriendin had ik voor heel wat kussens gezorgd om op grond te kunnen zitten. Blijkbaar was dat een onnozel idee. Dus zat iedereen op stoelen. Voor de rest heb ik massaal veel commentaar gehad op het eten. Het ene was zacht geworden, het andere uitgedroogd, mijn schotels waren niet goed verdeeld, Ik snap het gewoon niet. Niemand van heel de begeleidingsploeg heeft ook maar iets moeten organiseren. Oke, ik geef toe. Sommigen hebben iets van drank meegebracht en 1 persoon heeft de film mee gebracht. Zeg nu eerlijk, is dat echt zwaar werk.
Boven op dat alles, was het niet eens de moeite om nog bedankt te zeggen. Voor mij is dit al best een zware periode. Ik voel dat ik compleet emotioneel ben. De regels zijn op komst, de stage is zwaar en ook mijn gewone schooltaken vragen nog aandacht. Eigenlijk had ik het er graag bijgenomen om deze avond voor te bereiden. Daarbij had ik een fijne tijd met Sparkle. De vriendin die bij alles hielp. Samen koken was natuurlijk een groot feest. Het is ook niet eerlijk van dat van mensen te verwachten, maar toch beleefdheid. Het is toch geen grote moeite denk ik dan.
Als laatste vroeg 1 van de volwassen begeleiders nog of ik zou willen zingen morgen in de mis wou zingen. Dan wel een mis om 9 uur s morgens. Toen is het slechte gevoel eerder begonnen. Hij weet dat ik slecht ben in neen zeggen. Mama had hem ook al verteld dat ik echt moe was van mijn stage, maar toch vraagt hij het. Natuurlijk ook in volle publiek. Iedereen stond er op te kijken hoe ik neen moest zeggen. Op zich haat ik het al om neen te zeggen, maar als ik nu nog meer ja zeg, dan ga ik er onder door. Mijn planning staat compleet vol. Een simpel uurtje weg gaan of op mijn gemak zitten lukt niet meer. Alles is momenteel onderheven aan een heel streng schema. Zelfs douchen is een geplande activiteit geworden. De moment dat ik achter zit op schema breekt er natuurlijk ook paniek uit, daar ben ik niet op voorzien. Het is allemaal redelijk dwaas hoor mijn lijstjes en schemaatjes die je in heel mijn kamer vind. Ik heb alleen nog geen oplossing gevonden die het eenvoudiger maakt. Laten we er dus van uitgaan dat het noodzakelijke hulpmiddelen zijn. Ik zal er mee moeten leren leven zodat mijn hectische dagen over zijn. Alleen is dat zo niet de uitleg die je geeft als je neen zegt. Dus een volgende taakje aan mezelf is. Leren neen zeggen! Misschien maak ik er beter tijd voor mezelf maken van. Dat kan dan vanaf morgen in het lijstje. De enige vraag is nu, telt een douche als tijd voor mezelf?
Gisteren lag mijn internet plat, dus dit het ik dan maar in word geschreven. :) Lieve Lezer,
Wat een dag is het weer. Mijn eerste dag stage en een paar dagen nadat Ex nmij liet vallen. Ik kan het nog steeds niet geloven. Al die tijd dacht ik dat ik eindelijk de man had gevonden met wie ik de rest van mijn leven zou door brengen. Natuurlijk vertelde ik veel van die stoere praatjes waarmee ik duidelijk maakte dat ik niet geloofde in ware liefde. Welk meisje gelooft nu niet in ware liefde? Op zich is dat natuurlijk niet zo zielig. Wat eerder zielig is, is dat ik nog steeds geloof dat het goed komt. Ex wil graag close vrienden blijven en daar heb ik niets op tegen. Hij weet natuurlijk niet dat ik stapel gek verliefd op hem ben. Ik wil alles doen om hem terug te krijgen. Op dit moment smssen we dag en nacht. Je kan dus niet zeggen dat er veel veranderd is. Daarnaast gaan we voor frenefits. Dat wil zeggen dat we geen relatie hebben, maar wel seks hebben. Als je daarbij ook het dag en nacht smssen telt. Dan kun je zeggen dat we een relatie hebben, maar dan niet met die woorden. Ik moet toegeven dat ik niet weet hoe lang ik dat vol hou.
Ik weet ook helemaal niet of ik wel verliefd ben. Ik weet dat ik niet zonder hem kan, maar dat wil vast niets zeggen. Om eerlijk te zijn ben ik nooit echt zeker geweest van liefde. Ik doe veel voor mijn lief, maar ik zou dezelfde dingen doen voor vrienden. Ik vraag me dan ook af hoe liefde eigenlijk echt moet voelen. Is daar soms een soort simulator voor, iets waarmee ik mijn gevoelens kan vergelijken? Dan zou ik weten of het de moeite is van voor Ex te vechten. Ik wacht echt op iemand die passeert en me volledig weg blaast. Dan kan ik echt zeggen dat ik verliefd ben. Iemand die me dat gevoel geeft waar je in boeken over leest. Misschien is liefde wel wat ik nu voel. Daar zou ik genoegen mee nemen. Het is jammer dat het ding dat me zo inspireert niet meer is. Al is dit gevoel van willen vechten voor iemand ook niet slecht. Het is natuurlijk maar relatief en een gevoel. De gekke momenten zijn mijn leven duidelijk nog niet uit. Het enige waar ik momenteel op kan hopen is dat Ex en ik terug naar elkaar toegroeien of dat ik eerst verliefd word. Wat een zekerheid is, is dat ik het niet overleef als hij een ander vindt. Compleet oneerlijk van mij. Maar ik ben al genoeg gekwetst lijkt me.
Dan die stage, helemaal wat ik er van verwachte. Saai en best zwaar. Volgens mij kan een Ergotherapeut veel meer realiseren en belangrijkere dingen doen dan wat ik nu zie. Ik zit wel op een rust en verzorgingstehuis. Daar is het sowieso al de bedoeling de mensen goed te laten voelen en daar stopt het. Morgen mag ik naar een hospitalisatie dienst. Daar waar ik eigenlijk officieel sta, maar door vakantie was mijn mentor nog niet aanwezig. Dus ik zie dan morgen wel wat de toon van mijn 3 volgende weken wordt.
Als laatste mijn perfectie plan. Ooit was ik redelijk mager en dat wil ik dus al langer bereiken. Nu zijn daar nog een paar doelen bij gekomen. Alleen al om Ex te laten beseffen wat ik had kunnen worden voor hem, moet ik als een pijl uit een boog er aan beginnen. Misschien hoef ik niet echt uit te schrijven wat ik zou willen veranderen. Maar ik doe het toch maar, voor mezelf!
50 kilo wegen (66k)
Stoppen met roken (4 vandaag)
Stoppen met nagelbijten (niet gedaan)
Haren laten groeien (lang!) (lukt :p )
Nieuwe garderobe kopen, nieuwe stijlvolle stijl (niet gedaan)
Vaker juwelen dragen (niet gedaan, mag niet op stage)
Vaker make up dragen (niet gedaan, mag niet op stage)
Altijd schaamstreek ontharen (niet gedaan)
Alle beharing bijhouden (niet gedaan)
Sportief worden (ik ga morgen voetbal kijken, telt dat?)
Risicos nemen (niet gedaan)
Nieuwe mensen leren kennen (mede stagaires)
Het zou natuurlijk kunnen dat in de loop van de veranderingen mijn lijstje aangepast of verlengt wordt. Dat zie ik op het moment zelf wel. Om mezelf te dwingen hier aan te denken zal ik elke dagboeksessie met mijn lijstje beginnen. Dan kan ik voor mezelf zien of ik werkelijk goed bezig ben. Over het gewicht ben ik nog niet al te zeker. Ook dat kan nog veranderen naarmate dat we bezig zijn. Gewoon omdat het al lang geleden is dat ik zo weinig gewogen heb en ik was toen ook veel kleiner. Daarnaast heb ik op een bepaald moment veel te weinig gewogen. Het spreekt voor zich dat iedereen zich daarom zorgen om mij maakt. Dus ik moet dat een beetje aanpassen naar de reacties van de mensen die met mij moeten leven.
Mijn lijstje lijkt erg op een meisje dat graag haar liefje wil plezieren. Vreemd misschien aangezien ik geen liefje heb. Minder vreemd als je weet dat Ex en ik elk moment nog een seks kunnen hebben. Geen wonder dus dat alles op orde moet zitten. Ik ben benieuwd hoe dat met mij afloopt!
20 en meer
