Ziezo, ik ben er nog niet helemaal maar ik ben zeker op de goede weg. Verbazend hoe veel beter het gaat wanneer je een zenuwslopend werk kan inleveren. Op de laatste dag voor onze presentatie kreeg één van mijn groepsgenoten trouwens te horen dat haar vader misschien kanker zou hebben. Ik hoef er niet bij te zeggen dat ik er zelf ook stressy van werd. Ze heeft uiteindelijk niet mee gedaan met de presentatie, dat betekend dat de docenten nog een manier moeten bedenken haar te beoordelen. Zelfs daar krijg ik stress van. Aangezien ik er van op de hoogte ben dat sport de stress weg neemt, ben ik op zoek naar de tijd om te sporten. Ergens denk ik dat de enige manier om dat waar te maken is, mijn schema leeg maken. Op dit moment loop ik een geweldige stage, maar dat betekend wel dat ik van 7 tot 18uur weg ben. Dan heb je meestal het begin van mijn avond activiteit. Gisteren kon ik in een winkel gaan werken en ook volgende week krijg ik die kans. Nu is de vraag een beetje, wat vind ik het belangrijkste? Wil ik graag een beetje me time of wil ik graag centjes op mijn spaarrekening?
Het is mijn doel voor straks om eens te kijken wat en hoe ik mijn schema kan optimaliseren. Het zou fijn zijn als ik daar ook nog enkele minuutjes sport zou kunnen in duwen. Misschien kan ik bijvoorbeeld yoga doen terwijl ik babysit. Wie niet veel tijd heeft moet gewoon inventief zijn. Wens me geluk met mijn zoektocht naar tijd!
Het is zover, ons eindwerk is eindelijk afgegeven en ik heb dan ook officieel mijn leven terug. Dat moet je natuurlijk met een korrel zout nemen. Er loopt nog altijd een stage en binnenkort staan de examen voor de deur. Daarnaast hoorde ik van andere leerlingen ook al dat de stagementor nogal veeleisend is. Op zich is dat goed, ik zal zeker leren. Jammer genoeg zal ik ook veel werk hebben.
Mijn voornaamste wens is dat ik me kan concentreren op mezelf. Het hoeft natuurlijk niet te veel zijn, gewoon een kwartiertje per dag om iets te doen dat ik graag doe. Een mandale kleuren, een stukje schrijven, een beetje sport, ... Vooral wat meer sport zou goed voor me zijn op dit moment. Mijn gewicht heeft weer een hoogtepunt, dus nu komt het er op aan om het weer naar beneden te krijgen. Ook mijn rookgedrag laat wat te wensen over. Ik ben ondertussen bijna op het einde van mijn 3e jaar opleiding. Het lijkt me dat het tijd wordt om eens te stoppen. Volgens mij haalt het roken veel van mijn kunnen naar beneden.
Er is iets wat me bezig houdt. Daarnet sprak ik met Sportacus op school. Hij is in een depressie aan het zakken, denkt hij zelf. Ik weet best wel dat ik daar weinig aan kan doen. Alleen besef ik ook dat ik hem de laatste weken in de steek gelaten heb. Vaak stuurde hij eens een sms of een facebook bericht en ik wees hem altijd af vanwege schoolwerk. Iedereen zal toch beamen dat ik hem de aandacht had moeten geven. Aangezien mijn grote werken voorbij zijn, zal ik me nu wat meer op hem. Misschien is het fout, maar ik zal mijn Sportacus niet in de steek laten.
20 en meer
