het heeft weer te lang geduurd. Ik had Erasmus toch een beetje onderschat. Uit verhalen van medestudenten had ik vernomen dat het relax was en dat er zeeën van tijd waren. Misschien ligt het aan mij, maar niets blijkt minder waar. Ik heb amper tijd om te slapen. Je zou me dan kunnen beschuldigen van te veel uitgaan, alleen moet ik je daar dan in ontgoochelen. Ik ga slechts één avond per week uit en dat doe ik dan niet eens elke week! Meestal ben ik van 's ochtends tot 's avonds bezig met school. Relaxatie bestaat uit een serietje, tv of sigaretje. Dat heeft natuurlijk wel wat gevolgen. Mijn blog hier is niet goed bijgehouden, mijn gewicht gaat door het dak, mijn vrienden in België voelen zich wat in de steek gelaten en natuurlijk mijn lezers zijn in de steek gelaten.
Ondertussen heeft mijn negatieve gevoel een soort hoogte punt bereikt en dan heb ik jullie natuurlijk nodig! Het aftellen naar het einde is begonnen en dat maakt me eigenlijk best triest. Mijn tijd hier was/ is geweldig. Ik heb genoten van elke dag die ik hier heb mogen meemaken. De Erasmus heeft mij zelfs met een licht verliefd gevoel achtergelaten, niet voor een persoon we voor de stad! Natuurlijk wil ik mijn vrienden terug zien en dus geeft het mij een dubbel gevoel. Jammer genoeg zijn er een aantal gebeurtenissen die het negatieve gevoel aanvullen. Ondertussen is er een andere vriend die ook zelfmoordpoging ondernam. Hij slaagde er niet in, maar voor mij is het natuurlijk nog steeds zwaar. Ik zou graag willen weten wanneer het gaat stoppen. Wat betreft mijn terugkeer zitten er ook nog enkele putten in de weg. Ik wil natuurlijk graag met mijn vrienden afspreken bij mijn terugkomst. Alleen, wat ik ook voorstel niemand heeft tijd voor mij. Ik heb ondertussen aan twee verschillende vriendengroepen gevraagd om samen nieuwjaar te vieren, maar natuurlijk heeft iedereen andere plannen. Ook op andere dagen heeft iedereen al plannen. Er is geen tijd om met mij af te spreken. Jullie kennen mij als geen ander en kunnen al vermoeden welk effect dit op mij heeft? Ik ben beginnen eten. Pizza bestellen, volledige dozen ijs, mac Donalds, .... Natuurlijk heb ik helemaal geen weegschaal hier en dus niet echt gecontroleerd hoe ver het ging. In mijn appartement kan ik alleen maar mijn gezicht in de spiegel zien, dus ging ik er ook niet echt verder op in. Dit weekend kon ik echter heel mijn lichaam in de spiegel zien, ik ben compleet beginnen wenen. Dus nu ga ik voor een gezonde levensstijl met veel groenten, goed eten en sport. Ik moet dit volhouden want op deze manier durf ik me zelf niet eens in België te vertonen!
Het is een giga avontuur, hier leven. Voor het eerst in mijn leven moet ik voor meerdere maanden voor mezelf zorgen. Dat had ik toch wat onderschat. Ik blijk toch wat energie te missen na een dagje werken. Laat ik nu maar zorgen dat mijn laatste maand telt, want ik zie mezelf nog niet definitief alleen gaan wonen. Eén van de dingen die ik hier leerde is dat ik toch nog steeds een kind ben.
Ik zal nog een verdere update geven, want er staat me nog wat afwas te wachten :)
20 en meer
