EINDELIJK! De dag waarop honderden kinderen gewacht hebben. Het weekend van Sinterklaas. Vandaag of morgen krijgt iedereen zijn cadeautjes. Ik ben zo blij dat ik de oudste ben van de volledige familie, de magie blijft duren. Daarnaast krijg ik ook nog elk jaar een cadeau... want ja, ze kunnen de kinderen niet vertellen dat ik stout ben geweest.
Vroeger keek ik zo uit naar deze dag. Ik telde de dagen af en wou mijn schoentje liefst al een week op voorhand zetten. Je wist maar nooit dat de Sint dan in de verleiding kwam om al vroeger te komen. De hele maand voor zijn komst hoopte ik al dat hij het grote Barbie huis zou brengen. Mijn ouders vonden dat ik dat niet nodig had. Ze kochten heel het interieur en echt 10 of 20 poppen, maar het huis, dat was te veel. Ik hoopte dus maar dat de Sint niet met mijn ouders zou praten en alsnog het huis bracht. Maar neen, de goedheilig man hield blijkbaar ook rekening met de wensen van de ouders... Mijn Barbiehuis heb ik dus ook nooit gekregen.
Later bleek dat de Sint natuurlijk niet bestond. Dat was een hele ontgoocheling. Vooral omdat ik een van die kinderen was aan wie het nooit verteld is, maar het gewoon met haar eigen ogen zag. Op die bewuste zaterdag avond kon ik niet slapen. Bij ons komt de Sint altijd in het weekend dat het korste bij de 6e December valt. Hij brengt bij ons dan cadeautjes voor ons en voor de kinderen van mama's beste vriendin. Bij die vriendin bracht de Sint ook cadeautjes voor ons. Ze komen de zondag morgen dan ontbijten en we wisselen cadeautjes uit. Terwijl ik zo in mijn bedje lag te wachten op vadertje slaap, hoorde ik gestommel. Wat denkt elk kind op zo'n avond... IK GA DE SINT ZIEN. Dus ik sloop op mijn kousen voetjes naar beneden. Toen ik de deur open deed zag ik gewoon mijn mama en papa en cadeautjes plaatsen en met snoep gooien. Daar ging mijn Sint.
Ouders zien natuurlijk wel dat het een harde klap is voor hun liefste dochtertje. Daarom bedachten ze iets leuks. Vanaf dan mocht ik elk jaar mee voor zwarte piet spelen. Als mijn broer en zus sliepen, werd ik uit bed gehaald en mocht ik alles mee versieren. Dat maakt de pijn van de verdwijning van Sinterklaas al minder erg.
Nu is iedereen oud genoeg, ook de kinderen van mama's vriendin geloven al lang niet meer in de Sint. En toch... elke zondag ochtend van dat weekend ontbijten we hier. Wat een weekend om naar uit te kijken!!
Dit jaar wordt alles anders... De Sint gaat een opstakel worden. Die opgelegde 10 kilo... daar komt dus niets van in huis! Hoe in God's naam kan ik vermageren als mijn huis overspoeld wordt met chocola, snoep en anderen? Het wordt een hel voor mij. Ik kan gewoon niet stoppen, voor 1 keer in mijn leven moet ik mijn doel behalen. Als ik dit laat vallen is het gewoon een extra bewijs dat ik weer eens faal. Daarnaast durf ik natuurlijk ook niet op de weegschaal te gaan staan. Ergens wil ik graag weten waar ik sta, omdat ik veel meer gegeten heb de laatste tijd. Langs de andere kant wil ik liefst niet weten hoe zwaar ik ben geworden. Vermagerd zijn is zelf geen optie meer voor mij. Dus sport... I need you.
Moet me nu dus gaan klaar maken voor het bezoek aan de oma en de Sint... X
Vandaag is de beslissing officieel genomen. IK STOP. Niet met bloggen of iets belangrijks, eigenlijk ga ik stoppen met het meest banale. Ik zal stoppen met roken. Momenteel ben ik al een paar dagen bezig, in het weekend had ik mijn laatste sigaret. Als afsluiter heb ik tijdens het uitgaan er een heel pak door gejaagd. Deze week heb ik nog wat getwijfeld. De vraag was vooral of ik echt wou stoppen of ik gewoon wou afbouwen. Als het aan mij had gelegen was ik gewoon blijven doorroken. Zoals meeste rokers maakt het mij kalm. Ik geniet van zo'n sigaretje. De enige die er niet van geniet... Dat is mijn vriend. Hij rookt zelf niet en is er dus van overtuigd dat het gewoon stinkt. Zelf had ik altijd gezegd dat een lief geen reden is om te stoppen. Vooral om dat hij mij al rokend leerde kennen en dus wel degelijk zo voor mij gevallen is.
Maar bon, na eindeloze domme discussies heb ik toe gegeven. Altijd weer die zelfde argumenten. Diezelfde krijg ik daarnaast ook elke dag te zien op mijn pakje. Dus geef ik toe. Ik vraag me af hoe ik zal reageren. Momenteel valt het stoppen nog niet zo zwaar. Omdat mijn klasgenoten stage hebben, zit ik voornamelijk thuis. Dat zorgt er voor dat ik niet met de rokende mensen aan bushaltes, in de straat, voor schoolpoort geconfronteerd word. Ook ga ik niet op cafe in de week (toch niet deze week). De meeste van mijn rokende vrienden bouwen ook af. Conclusie, als al mijn dagen waren als vandaag, dan wordt het een fluitje van een cent.
Probleem, binnen kort zijn het examens. De grote kunst is om op die momenten ook nog neen te zeggen. Daar komt dan bij dat ik graag zou willen vermageren. Ik heb dus ook al ondervonden dat het stoppen en vermageren niet zo goed samen gaat. Zonder die sigaret krijg ik momenteel vooral verveling. Want wat doe je terwijl je wandeld naar school, terwijl je op cafe iets drinkt, terwijl het pauze is tussen 2 lessen, terwijl je wacht op je bus, ... Je rookt. Als dat roken weg valt zit je natuurlijk met een doods moment. Dit probeer ik op te vullen met eten. Snoepjes, chocola, salami op cafe, ... Het kan niet lekker genoeg zijn. Ook van stress en van negatieve gevoelens ga ik eten. Samen is dit natuurlijk niet zo goed. Als ik alles wat mijn sigaret voor mij doet, vervang door eten. Dan zal ik er kilo's zien bij komen. Ik heb dan nog niet eens vermeld dat sigaretten gewoon eetlust remmend zijn.
Snap je nu waarom ik niet wou stoppen? Na het typen van dit tekstje begin ik me zelf af te vragen of ik hier eigenlijk wel mee door wil gaan. Voor mijn vriend is het echter wel heel belangrijk. Het roken is niet alleen zeer onaangenaam voor hem, het heeft ook groot deel van mijn conditie aangetast. Zelf ben ik ook totaal niet sportief. (Wat vermoedelijk overeenkomt met wat je al van me weet) Hij is dan weer super sport guy en wil mij dus aanzetten om ook te gaan sporten. Het zal je misschien verbazen, maar ik heb echt toegegeven. Ik ben aan het sporten gegaan. Natuurlijk, als ik eens niet kan of ergens anders naartoe wil gaan, vliegt sporten uit mijn week programma. Vermoedelijk heb ik gewoon de juiste sport nog niet gevonden. Dat betekend dus een extra zoektocht.
Het komt er dus in totaal op neer dat ik momenteel 4 taken heb voor mezelf. * stoppen met roken * 10K vermageren (niet niets, maar het is noodzakelijk) * een leuke en intensieve sport zoeken * slagen op de examens.
Vandaag is een goede dag, met goed nieuws, goede voornemens, goede gevoelens... Tot mijn verwondering gaat vandaag alles veel beter. Ik kon lang slapen en mijn taakjes gaan vooruit. Omdat ik een dagje thuis ben, verwacht mama natuurlijk dat ik het huishoudelijke werk wat vooruit help. Ondertussen is het nog niet eens middag en ik ben al door de taakjes heen. Dat betekend dat ik nog een hele dag voor me heb liggen! Ik moet wel toegeven dat ik niet van plan ben te ontspannen. Vandaag voel ik me extreem goed en daar ga ik gebruik van maken.
Natuurlijk ga ik nu eerst eten, dat hoort zo rond het middag uur. Eten is altijd problemen bij mij. Met eten kan ik mijn gevoel perfect uitdrukken. Als het goed gaat met mij, dan eet ik iets gezond. Iets dat goed is voor mijn lijn. Op zich is dat geen probleem, het lastige met dat goede gevoel is dat ik denk dat ik alles kan veranderen in mijn leven. Dat drukt zich uit in het diëeten. Ik ga minder eten en ontzettend gezond, in de hoop dat ik vermager en beter meisje wordt. Je hebt natuurlijk ook de dagen waarop het minder gaat, dan heb ik de neiging om me vol te proppen. Massa's ongezond, vettig en ook zo lekker eten. Dan eet ik zoveel tot ik misselijk wordt van de hoeveelheid. Die 2 gewoontes houden mijn gewicht in stand. Jammer genoeg, wanneer ik een slechte periode heb komen er heel wat kilo's bij, in goede gaan er heel wat kilo's af. Gelukkig valt er momenteel niet te spreken van goede of slechte periodes, eerder van dagen. Hoe hoog ik de ene dag ben, zo laag kan ik de volgende zijn. Het komt er nu dus op aan om de goede dagen te verlengen. Weet alleen nog niet helemaal waar ik moet opletten of wat ik moet doen om dat gedaan te krijgen. Als er iemand tips heeft over hoe dat moet, ze zijn altijd welkom!
Na dat eten ga ik aan het studeren gaan. De klas 2e jaars hebben nu een paar weken stage. Ik zit voor de helf in het 1e en dat betekent dat ik deze paar weken kan gebruiken om bij te werken. Het is allesinds tijd die ik kan gebruiken. In de laatste jaren van mijn middelbaar hoefde ik niet echt iets te doen voor school, alles kwam van zelf. De hoge school is echter iets anders... Dat vraagt ontzettend veel werk en inzet. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik tot 22u 's avonds nog bezig ben. Behalve dan die dagen dat ik echt opgebrand ben, dan kruip ik gewoon achter de tv of in mijn bed. Dat zijn de beste opties op dat moment. Vandaag is er een mogelijkheid om de gemiste uren in te halen. Ik heb nog reflectie verslagen te schrijven, interviews voor te bereiden, enquete uit te werken en natuurlijk nog gewoon te leren voor de examens. Docenten begrijpen niet wat ze ons soms aan doen. Het lijkt wel dat elke docent er van uit gaat dat we alleen taken moeten doen voor zijn vak! Als student kan ik zeggn dat het niet zo is!
Ik hoop dat ik op het einde van de dag het verslag geschreven heb, het interview voorbereid en al 1 hoofdstuk van anatomie afgewerkt. Toegegeven, het is bijna een onmogelijke taak voor mezelf. Maar het is nodig dat alles gedaan graakt, dan maar beetje later werken. bye! X
20 en meer
