Mama heeft daarnet nog een poging gedaan om met mij te gaan winkelen. Meestal als zij en ik gaan shoppen eindigd dat gegarandeerd in problemen. Ik wil graag naar de winkel, zij wil graag naar de winkel. Ze ergert zich aan het feit dat ik kleding vastneem, dat ik kleding afwijs, dat ik niet alles zomaar wil gaan passen, ik geef een weerwoordje en hup, we staan buiten en gaan naar huis. Zo vandaag dus ook. Ik vraag al een week om kleding te gaan kopen voor het optreden. De hele week lang vind ze dat ik overdrijf en dat het niet nodig is. Vandaag beseft ze dat het wel nodig is, dus alsnog vliegen we de dag voor het optreden de winkel in. Ik zeg haar dat een bepaalde rok roos is in plaats van rood en ze wordt kwaad. Op het moment dat ze in een ander winkel deel komen merkt ze dat ik gelijk heb en ze hangt de rok weg. Tegen mij zegt ze dat we niet te veel tijd hebben dat we de winkel echt moeten scannen. Dus ik loop snel rond en zoek naar de rekken waar we terecht kunnen. Mama zelf loopt wat te treuzelen en bekijkt vanalles. Als ik bij haar kom laat ze me een zeer korte rok zien, ik antwoord dat ik al een rok heb. Ze loopt kwaad de winkel uit dat ik alles moet afwijzen en afbreken. Ik denk alleen maar aan mezelf. Het spijt me, alle moeders, maar een rok die sowieso 10 cm boven de knieën komt en waar een grote stoffen strik op zit, dat is voor je dochter en niet voor jezelf!
Gevolg is dat ik thuis zit en mama gaan winkelen is met de papa. Nu kan ik maar hopen dat het morgen slecht weer is. Alles wat ik heb voor het optreden is namelijk een rolkraagpull en een lange broek. Naar de shopping gaan op mijn eentje heb ik echt geen zin in. Zaterdag is daar altijd stormloop en brocante. Niet het meest ideale tijdstip.
Terwijl ik het allemaal opschrijf stoort het mij al direct veel minder. Welke kleren ik ook zou aandoen, ik zou er toch niet uitzien. Dus wat maakt het uit. Ik ga me een glaswater halen en nog een goed uurtje aan mijn stagerapportering werken. Lijkt me nuttiger dan shoppen.
Ik kom dus in de laatste weken van mijn stage en ik moet dus nu mijn stageboek laten controleren. Ondanks mijn harde werk ben ik nog steeds niet echt geraakt waar ik zou moeten zijn. Morgen wil mijn stage mentor een tussentijdse evaluatie houden. Ze heeft me niet echt laten weten wat ze verwacht van mij. Ik heb voornamelijk zelf besloten dat ik het eerste deel van mijn stageboek wil laten zien. Daarom vlieg ik er vanavond eens goed in! Tijdens het schrijven van mijn raporten ben ik er toe gekomen dat er toch heel wat verwacht word van studenten. In die raporten worden eigenlijk moeilijke beslissingen gevraagd. Ik kan bijna niet geloven dat ik het over een jaartje of twee echt zelf zal moeten doen. Op dit moment ben ik daar nog niet klaar voor en ik weet eigenlijk niet of dat zal komen. Misschien is het daar nog te vroeg voor, maar het houdt me wel bezig.
Ik ga me dus snel achter mijn boeken scharen. Nu moet ik alleen nog hopen dat ik de juiste beslissingen maak, die me populair maken bij mijn stagementor. Duim maar voor mij!
20 en meer
