Morgen zeer vroeg moet ik mijn bedje uit. Het zit namelijk zo dat onze vlucht nogal vroeg vertrekt. Zelf zie ik daar niet echt een probleem in. Het is nog leuk, zo'n extra dagje in Rome. Ondertussen is het ook weer een eeuwigheid geleden dat ik nog in een vliegtuigzat. Ik hoop dat ook daar alles goed loopt. Verder kamp ik natuurlijk met nog een hele hoop stress rond het inpakken. Het is te zeggen, op dit moment weet ik nog niet eens of mijn koffer in feite wel klein genoeg is. Ik ga er dus nu invliegen en alle nieuw gekochte kleren in de valies steken die hopelijk klein genoeg is. Gelukkig heb ik nog heel wat nieuwe dingen gevonden!
In Rome zelf mag ik van mijn lieve vriendinnen geen contact hebben met de buitenwereld. Dus ik zal ook niet kunnen bloggen. Daarom wil ik jullie al direct melden dat je mijn eerste blogbericht op vrijdag mag verwacht. Vermoedelijk een blog vol frustratie over de eerste vakantie met die meisjes, frustratie over medisch onderzoek en frustratie over de eerste schooldag.
Het wordt een mooie, warme, zonnige week voor mij. :)
Deze ochtend ben ik ineens in paniek geschoten. Ik wou eens een lijstje opstellen vande kleren die ik zou meenemen naar Rome. Er wordt daar nog dik 32° graden vewacht, dus het mag nogal zomers zijn. Terwijl ik mijn kast in dook merkte ik dat ik amper iets gepast heb. Sinds ik een klein lichaamscomplex heb, koop ik amper nog open kleren. Zelfs mijn bikini is niet meer veranderd sinds mijn 10K. Natuurlijk ben ik wel al enkele kilo's afgevallen, maar dus zeker nog niet genoeg om in die kleding te passen. Als nood oplossing wou ik nog even naar het winkel centrum gaan. Gelukkig woon ik kort genoeg bij om daar even langs te gaan. Tegen mijn verwachting in, waren er nog een paar rekken met wat zomerse kledij, ook waren er een heleboel herfst kleren die licht genoeg waren. Mijn enige probleem met die kleding, het is niet wat ik normaal draag. 2 uur lang heb ik niet de moed gehad om iets te passen. Al die kleding is zo open, de mensen gaan mijn schouders, benen zien. Ik kan ook moeilijk een badpak dragen tijdens het zwemmen daar, dus moet ik wel een bikini aan. Ik hoop dat mijn kleine zusje snel thuis komt van school. Zij zal me wel kunnen helpen. Misschien mag ik zelf kleren van haar lenen, een bikini misschien. Het is gewoon zo vreemd. Zij en ik hebben dezelfde kledingmaat, zelfde bh maat. Alleen, zij voelt zich zo goed in kleren. Ze shopt de sterren uit de hemel en liefst alles open en licht. Ze is duidelijk totaal anders dan ik. Als ze thuis komt zal ik haar ook vragen om zaterdag met mij te gaan winkelen. Misschien vindt zij wel iets dat voor mij past. Al mijn hoop ligt dus bij haar. Gelukkig heb ik zo'n pracht zus!
De stress om de vakantie loopt trouwens ook op. Ik ga mee met een groep vriendinnen die allemaal vinden dat ik te veel aandacht besteed aan dieeten. Toen ik er serieuzer mee begon heb ik hun op de hoogte gebracht van mijn plan. Dit voornamelijk omdat ze zich al snel zorgen begonnen te maken. Ze zagen er zelfs een probleem in dat ik amper nog de lift gebruikte. Dus ik liet foto's zien van hoe ik er 3 jaar geleden uitzag. De restanten van mijn danslijfje. Nog steeds begrijpen ze niet dat ik liever niet elke week naar de Mc Donalds ga. Ik begrijp dat mijn klasgenoten vaak geconfronteerd worden in de les met anorexia. Dus wil ik ook even tegen jullie zeggen, niet elk meisje dat wil vermageren is anorextisch! Maar sporten op vakantie zal dus ook niet kunnen. Al is er een zwembad waar ik baantjes in kan trekken, ik zal toch op mijn tellen moeten letten. Dat terwijl pizza en pasta regelmatig op het menu zullen staan!
In mijn verander plannetje stond ook nog beschreven dat ik meer risico's wou nemen. Zonder dat ik het echt door heb, ben ik daar al de hele tijd mee bezig. Volgende week, een weekje op vakantie in Rome. Zelf heb ik er niets van voorbereidt. Hotel keuze, vluchten boeken, openbaar vervoer uitzoeken, ... Alles heb ik aan andere over gelaten. Natuurlijk beklaag ik me dat nu, maar kom. Ik ga me gewoon laten gaan.
Vandaag ben ik naar de kapper geweest om model te staan voor een kapperleerling. Toen ik daarmee instemde had ik nog niet door hoeveel stress het zou mee brengen. Wie weet welke fouten die zou maken, maar uiteindelijk is het goed gekomen. Ik zie er naar eigen mening zeer sexy uit. Jammer dat ik straks ga zwemmen! Dan blijft er weer niets van over natuurlijk. Sparkle zwemt ondertussen al zeker 70 lengtes op een uur. Dus ik heb heel wat in te halen en moet zeker door zetten!
Of dit betekend dat ik binnen kort op jongens durf afstappen, dat weet ik nog niet. Misschien als ik beter in mijn vel zit en als ik positieve opmerkingen krijg :)
Nog 3 dagen en Sportacus en zijn tuttebel zijn terug. Ik ga me sterk houden, hij zal me als eerste moeten laten merken dat hij me nodig heeft. Eigenlijk begin ik bijna te wennen aan een leven zonder hem, dus ik ga mezelf niet overhoop halen!
20 en meer
