Ik wil eerst even zeggen dat het niet zo vreemd is dat mijn gewicht zo hoog is. De laatste zijn dagen zijn mijn moeder, mijn broer en een oude vriendin verjaart. Om mezelf te ontspannen ben ik wild gegaan in de keuken. Ik heb een chocolade taart, een truffeltaart, een crumble, cupcakes met boterroom, cakepops, koekjes en marshmellow muffins gemaakt. Natuurlijk heb ik ook van alles geproefd en gewoon weg mee gegeten. Het was niet de beste ingeving die ik al gehad heb, maar ik vond het moeilijk te weerstaan. Ik wil niet zeggen dat ik heb zitten bingen, want dat heb ik zeker niet! Ik heb alleen meegegeten met familie en vrienden die kwamen bezoeken zonder te tellen hoe veel ik aan het eten was. Een beetje zoals normale mensen dat doen. Dat bekoop ik natuurlijk met 400 gram, dat had ik moeten verwachten.
Gelukkig begint morgen een nieuw schooljaar. Ik zelf moet niet echt naar school, maar alles zet zich terug in gang. Er zal terug Spaanse les zijn, er zal terug PLUS zijn, terug fanfare, terug zwemmen en terug babysitten. Alles begint opnieuw. Ik heb voor mezelf nog niet uitgemaakt wat blijft en wat niet. Gelukkig weet ik zeker dat de Spaanse les blijft en kan ik me daar gerust voor inschrijven. In al die regelmaat kan ik mijn sport terug in plaatsen en kan ik alles beter regelen. Ook geraken die lekkernijen in mijn kasten langzaam op en kan ik mijn dagen weer vullen met fruit in plaats van taart.
Wat me wel wat zorgen baart is het extra gewicht. Gedurende de vakantie heb ik dus 5 kilo bij genomen. Ik ben daar al één definitief van kwijt en ik schommel over de 2e. Echt een probleem vind ik dat niet, gegeven dat ik slechts 3 weken echt aan het diëten ben en dan de afgelopen dagen wat te veel gegeten heb. Alleen, de schaamte als ik terug naar school moet. Op 24 september is het zo ver, de aller eerste echte les dag. Tegen die dag wil ik graag dat er verschil te merken is. Mijn enige vraag is, zonder werkelijk ongezond te doen, kan ik het halen? Zou het me werkelijk lukken om enige omvang kwijt te spelen tegen dat ik terug achter mijn cursussen moet kruipen? Veel vragen die me bezig houden, maar ik heb de enige oplossing in mijn handen. Als ik het niet doe, dan zal ik het nooit weten.
Mama zegt me vaak dat ik vol met wilskracht en doorzettingsvermogen zit. Het doet haar pijn te zien dat ik het voor de verkeerde dingen gebruik. Ze ziet ook dat ik mijn leven niet geordend krijg zoals ik dat wil maar dat ik mijn wilskracht gebruik voor het leven van anderen. Deze keer voel ik dat het goed zit. Ik voel me gemotiveerd. Dat ik er in slaag om 24 dagen echt niet te roken in zo'n moeilijke periode is al echt een overwinning. Ook ga ik om de dag wandelen met de mama en dan ook echt voor een uur tot een uur en half. Uiteindelijk zal ik het monster in mijn hoofd klein krijgen!
Eerst het monster in mijn kamer! Na de examens lijkt het alsof hier een bom ontploft is en er moet dringend puin geruimd worden.
Voor dat alles begint, toch nog een avondje genieten. Papa neemt ons uit op restaurant en dan nog een goede nacht rust. Morgen zal niets hetzelfde zijn.
Ik ben blij dat ik het terug heb, maar ik heb besloten het te reorganiseren. We kunnen na het afgelopen jaar stellen dat mijn tijdsindeling niet efficiënt genoeg is om het nodige te realiseren. Dus het leven zoals ik het vorig jaar had kan ik niet opnieuw opnemen. Ik heb dus geconcludeerd dat in functie van mijn vooruitgang ik niet alleen mijn kamer moet uit mesten. Om het volledig eerlijk te laten verlopen ga ik ook mijn ouders inschakelen. Samen met hen kan ik mijn schema en mijn leerplannen onder de loep nemen en vervolgens beslissingen nemen.
Na een jaar waarin je alles verpest, kan je je leven niet terug krijgen zoals het was voordien.
Ondertussen is het ook al minder moeilijk om van de sigaretten af te blijven. Het belangrijkste is dat ik mijn ogen op de prijs hou. Elke dag hou ik mezelf de vrouw voor die ik zou willen zijn. Het gaat me niet alleen om uiterlijke kenmerken maar ook om de innerlijke dingen. Ik maak daarbij ook lijstjes van alles wat ik moet bereiken.
Vanavond is de laatste avond met stress. Morgen heb ik na de middag mijn laatste examen en vanaf dan moet ik proberen van de stress af te komen. Eindelijk ga ik een nacht kunnen slapen zonder te piekeren over wat er met mij moet gebeuren. Het is een beetje voorbarig om te zeggen dat ik niet zal piekeren. Ik ben een persoon die leeft van piekeren, een leven zonder zorgen zou geen leven zijn. Al zo lang ik me kan herinneren maak ik me altijd wel ergens zorgen over. Alleen is het zelden van die maten dat ik er werkelijk niet van kan slapen, behalve tijdens de examens. Tijdens de examens ligt natuurlijk alles anders. Het is de periode waarin je amper slaapt, frisse lucht te kort komt, maar cafeïne dan weer in overschot. Het is de periode waarin buikkrampen een gewoonte worden en ontspanning in pilletjes komt. Niet de meest geliefde periode van het jaar, althans niet voor mij.
Dus verlang ik naar morgen, de dag waarop het allemaal voorbij is.
Ik spreek wel vol verlangen over morgen, maar ik weet dat eens het zo ver is, mijn probleem enkel verschuift. Het zit namelijk zo dat mijn vader vakantie heeft sinds 20 augustus. Meestal gaat alles goed tussen mij en mijn vader, tot hij vakantie neemt. Ik ben perfect gelukkig als ik mijn vader slechts enkele uren op een dag of in de weekends zie. Natuurlijk hou ik ook wel van een familie uitstapje of een weekje samen weg. De volledige 14 dagen samen is nefast voor de relatie die ik heb met mijn vader. Hij raakt geïrriteerd door mij en ik door hem, we geven elkaar zoveel mogelijk taken die buitenshuis plaats vinden. Gedurende de examens was het al moeilijk om uit zijn buurt te blijven, maar nu ik niet eens naar mijn kamer kan vluchten wordt het nog erger. Gelukkig zijn dat zorgen voor morgen...
Hier een beetje goed nieuws om mijn berichtje af te sluiten.
Gewicht:
68,4 (bijna 2 kilo in 14 dagen)
Dagen zonder sigaret:
19!!!!!
Morgen namiddag kan ik beginnen met plannen van wat ik de komende dagen zal doen. Ik kijk er echt naar uit.
20 en meer
