Ik heb deze blog al heel wat bedenk tijd gegeven, maar ik ben er nu wel uit geraakt. Wij mensen zijn wezens die routine nodig hebben. Hoe hard we ook roepen dat we graag avontuurlijk zijn, we zijn liever avontuurlijk met een routine er in. Zelfs al zou je bioritme zogezegd compleet verstoord zijn door je job, dan heb je zo weer een andere routine. Van laten we zeggen 's nachts wakker zijn en overdag slapen. Het blijft een routine! Niemand zou zijn soep als dessert eten en zijn dessert als voorgerecht. Probeer het eens voorstellen voor het volgende familie feest. Ik vrees dat ze niet echt gaan apreciëren dat het zo is. Ik heb toch wel een beetje gelijk me dunkt.
Zo hecht ik dus ook ontzettend veel waarde aan routine. Misschien zelf nog meer dan andere mensen. Sommige van mijn rituelen houden echt mijn hele dag bij elkaar. Zo ga ik 's morgens als ik uit mijn bed kom, direct naar de wc in de badkamer om me nadien te wegen. Zo'n dingen lukken perfect in de week. Ik sport op redelijk stipte uren. Dat variëerd een beetje naar gelang waar ik mee bezig ben. Ook dat werkt helemaal geen problemen op in de week. Ons mama is zo gewoon aan mijn systeem dat ze weet wanneer ze me iets mag vragen en wanneer niet. Ze weet perfect wat ik van plan ben en wanneer ik dat zal doen. Een ander persoon in dit huishouden stuurt alles in de war! Mijn vader. Hij kan er niet echt iets aan doen, maar in de week werkt hij. Dus meestal ziet hij mij pas na 6 uur 's avonds. Met andere woorden, hij snapt niet hoe mijn dag er uit ziet. Je zou kunnen zeggen, dat hij dat zou kunnen weten aangezien mijn planning beneden ligt, of dat ik nu toch al 4 weekends gestudeerd heb. Zo is mijn papa niet, die leest de planning niet en onthoudt al helemaal niet hoe het er vorig weekend aan toe ging. Dus elk weekend hebben we weer discussies over de manier waarop ik mijn dag in deel. Het zou hem altijd beter uitkomen op een ander moment.
Dat maakt mij echt zo ontzettend kwaad. Hij mag dan al mijn vader zijn, maar waarom moet hij in de war sturen wat ik met mama op bouw? Natuurlijk krijg ik dan commentaar dat ik opvliegend ben en lastig. Hoe zou je zelf zijn als je routine doorbroken wordt? Ik weet gewoon niet waar ik aan toe ben! Nu ben ik dus ook boos op mama! Zij is een hele dag weg en neemt papa enkel mee in de namiddag. Dat wil zeggen dat ik de hele voormiddag op mijn hoede moet zijn, want hij kan naar boven komen. Ja, het is zijn favoriete bezigheid. Het is niet dat hij geen werk genoeg heeft, want in de week is het altijd maar klagen dat hij 's avonds niet kan ontspannen. Dat hij in het weekend ook kan dingen doen overdag is hem nog niet binnen geschoten. Dus komt hij maar langs op mijn kamer. Alsof ik niets te doen heb...
Wat een euforisch gevoel. Het goed presteren op een examen. Ik wil daarmee nu niet zeggen dat ik op het examen van gisteren geslaagd ben hoor. Toegegeven, ik had ook niet echt op 100% van mijn kunnen geleerd. (de uitleg daarvoor, volgt straks) Met dat in het achterhoofd, was ik er ook van uitgegaan dat ik op dit examen sowieso zou buizen. Niet gewoon met een 9 maar werkelijk met een 3 of een 4 maximum. Bij het doorlezen van de examens (het was opgesplitst in meerdere delen) begon het plots te dagen dat ik de meeste antwoorden wist. Van de 3 onderdelen is er maar één waar ik echt niets van bakte. De twee mondelingen in de namiddag gingen ook nog naar wens. Dus nu zou het wel eens kunnen uitkomen op een 9, heel misschien wel een 10. Lang leven dat euforische gevoel dat ik beter kon dan ik dacht... meer moet dat niet zijn voor mij!
De reden dat ik niet zo gefocussed ben op de examens is, dat ik liever andere dingen doe. School lijkt me plots niet meer zo te interesseren. Niet dat ik echt een plan heb om iets anders te doen, maar het lijkt niet meer het belangrijkste. Samen met appletree ben ik dus een uitdaging begonnen. 101 taken afwerken in 1001 dagen. Het is echt een leuk concept via een site enzo. Echt de moeite zeg maar. De taken die ik koos, gaan natuurlijk vooral op voor het meisje/ de vrouw die ik zou willen zijn. Daarom dat mijn interesse nu vooral uit gaat naar "de lijst". Ik heb er namelijk volste vertrouwen in dat als ik de dingen die daar op staan, afwerk. Ik werkelijk me beter ga voelen. Of het me genoeg veranderd weet ik niet, dat hoop ik enkel maar. op naar verandering... voor serieus, eindelijk.
20 en meer
