Hoewel ik zeer goed vooruit ga en uiterst tevreden ben over mezelf zijn er altijd manieren waarop je lichaam je laat weten dat het niet goed gaat. Zo heeft mijn lichaam één specifieke reactie wanneer het oververhit geraakt. Al sinds ik een kleuter ben, heb ik "last" van eczema. Het is op zich niet zo'n echt gevaarlijke aandoening. Daarnaast kennen de meeste mensen wel uitslag als ze het zien. Eczema zorgt eerder voor enkele persoonlijke kwaaltjes. Allereerst heb je de jeuk natuurlijk, maar die leer je controleren. Vervolgens toch een beetje schaamte. Niet dat ik er gemene opmerkingen over krijg, maar nu met de zomer jurkjes vind ik het toch lastig. Mijn lichaam maakt me al onzeker, die extra uitslag op benen, buik en armen kan ik dan zeker missen. De laatste jaren hadden de eczema en ik een goede verstandhouding. Ik verzorgde mezelf met de juiste zalven en de eczema bleef weg. Gisteren echter was de eczema iets sterker. Jammer dat het net nu komt.
Mama merkte dat het me weer hoog zat en vond dat ik wat meer moest ontspannen. Niet zomaar iets leuk doen, maar echt een poging om mijn hoofd en lichaam rust te gunnen. Ze droeg me op om in bed of in de tuin te gaan liggen en gewoon niets te doen. Er mocht geen koptelefoon op, geen boek, ... Ik moest echt stilliggen en gewoon rusten. Blijkbaar is dat moeilijker dan gedacht. Het lijkt alsof ik tijd aan het verspillen ben, maar achteraf gezien moet ik toegeven dat het deugd deed. Ik ben absoluut niet het type dat graag stil ligt aan een zwembad of op eender ander welke plaats. Toch ben ik zeer tevreden dat ik het een uurtje deed. Je mag geloven dat ik zeker van plan ben dat vaker te doen. Het kan me alleen maar helpen met mezelf te kalmeren... Net als de koffie in de stationsgang, een aanrader!
Gelukkig zijn er de komende dagen nog zonnige dagen gepland, daar kan ik best wel mee leven! XX S.
Eindelijk is het zo ver,ik heb mijn vrije dag! Na een week hard zwoegen en zelf achterstand opbouwen (in verband met schoolwerk), kan ik mezlef weer bij werken. Gisteren was ik daar erg opgelucht door. Nu ik hier vandaag zit, weet ik niet waar ik moet beginnen. Het klinkt dan ook echt "lame" maar ik ben begonnen met het lakken van mijn nagels. Het is ook een mogelijkheid, ik weet het. Mijn grote probleem is dat er zoveel op het lijstje staat dat ik gewoon niet weet waar te beginnen.
Om eerlijk te zijn is deze terugslag echt jammer. Het negatieve begon gisteren pas. Meestal heb ik een goede maandag en van daar uit gaat het bergaf. Deze week hield ik het langer vol. Gek genoeg ging het zo goed dat ik me zelf goed voelde in mijn vel. Ik ben zelf op restaurant geweest met Tinkerbel. Mijn lijn kon me eigenlijk bitter weinig schelen. Natuurlijk komt er dan het moment dat je toevallig in een spiegel kijkt. Deze week vind ik het voor het eerst jammer dat ik me zo laat doen door mijn gewicht. Want ja, het was een geweldige week. Dinsdag was ik wat CV's gaan binnen geven voor een vakantie job. De meeste jongeren doen dat veel vroeger, maar ik had zoveel dingen aan mijn hoofd dat ik het altijd een beetje opschoof om mijn CV te maken, laat staan uit te delen. Daarnaast ben ik ook niet zo blij met het rondgaan met de CV, het is het meest verschrikkelijke van jezelf te verkopen. MAAAAR ik had geluk. Ik stapte een winkel binnen waar net iemand gebeld had dat die de volgende dag er niet zou zijn wegens ziekte. Dus ik kreeg de vraag of ik toch al 1 dag wou gaan werken. Dan had ik een idee van de winkel en de collega's, maar zij natuurlijk ook van mij. Gelukkig viel alles nog wel mee.
Hopelijk heb ik dan ook in Juli een geweldige vakantie job. Niet dat het me zo veel kan schelen wat ik juist moet doen. Wat me vooral interesseert is hoeveel het betaald. Dat is natuurlijk niet zoveel als wanneer ik in de horeca zou werken, maar daar heb ik niet zoveel zin in dit jaar. Ik denk niet dat ik het nog echt leuk zou vinden. Dus doe ik het ook niet.
Vandaag moet ik dus wel eens in gang schieten. Er zijn zoveel dingen die op mij wachten en natuurlijk ook mensen die op mij vertrouwen om mee te werken aan een taak. Daar zal ik dan ook maar mee beginnen. Stap voor stap afwerken wat er nog gedaan moet worden. Moeilijk kan het niet zijn.
Aangezien jullie lezen wat ik hier kom zeveren, merken jullie vast nog meer dan ik dat ik op dezelfde plaats blijf trappellen. Hoevaak schrijf ik niet dat ik wil vermageren, dat ik mijn leven op orde wil krijgen en dat ik het zwaar heb op school. Elke keer krijg ik weer goede raad van lezers over hoe ik mijn leven beter moet aanpakken. Het verbaasd mezelf dat jullie me nog raad willen geven. Deze keer kan ik jullie echter gerust stellen. Hoewel mijn hele kamer nog iet is opgeruimd, alles wat met school te maken heeft (bureau, boekenkast en mappen) is uitgesorteerd. Dus misschien ben ik wel op de goede weg, maar enkel een beetje traag. Mijn nagelbijten is ook al veel verminderd en ik nam gisteren één sigaret na 3 weken zonder. Jammer, maar niet slecht. Dus ik weet dat de zever nog altijd "same old, same old" is. Ik wil alleen gerust stellen dat ik ook nog positieve dingen meemaak. Het is alleen niet zo "impressive" als bij jullie, ik word niet wonderlijk verliefd... Ik ruim alleen mijn leven op. Toch heb ik dat eerst nodig. Eerst moet ik van mezelf houden voor ik dat kan combineren met het houden van iemand anders. Laat staan dat ik op dit moment van iemand kan aanvaarden dat die mij graag ziet. Weet gewoon dat ik er wel kom, in een vernieuwde en prachtige versie van mezelf. Uiteindelijk moet ik nog een tiental aan jaren met mezelf kunnen leven. Ik wil weten dat ik een prachtige en goede vrouw word. Toegegeven, willen we dat niet allemaal? XX S.
20 en meer
