Je zou het nooit geloven en ik zelf geloof het ook niet eens. Ik heb luizen! Uiteindelijk ben ik bijna 22, is het mijn eerste zomer zonder kinderkampen en ik heb opnieuw luizen. De laatste keer was ik een jaar of 11 en ik dacht dat ik het nooit meer zou meemaken. Ik heb zelfs op kampen luizen uit de kinderen hun haar gekamd en heb er zelf nooit last van gehad. Tot nu, blijkbaar.
De luizen zijn een heus raadsel! Ik ben bij mijn eigen weten niet in de buurt van kinderen geweest en op mijn druk weekend na niet eens echt buiten. Daarnaast heb ik slechts 3 beestjes gevonden en valt het aantal neten dik mee. Als ik vroeger luizen had, krioelde mijn hoofd direct. Welke luis vertoeft nu niet graag in een dik pak haren.
Ondertussen is de plaag bijna bestreden. Al drie dagen elke dag mijn haar doorzoeken en enkele neten weg halen. Ook heb ik mijn haar met een of ander dodelijk goedje gewassen. Dat blijkt te werken wat de jeuk is sterk gedaald en ik vermoed dat de luizen dood zijn.
Mijn enige probleem is dat ik door eczema op mijn hoofdhuid moeilijk de twee soorten jeuk kan onderscheiden. Op een bepaald moment wordt je zot van de jeuk en dan maakt het eventjes niet meer uit wat het juist veroorzaakt.
Nog nooit ben ik meer dankbaar geweest voor mijn lijstjes dan nu. Ondanks het gebrek aan een vakantiejob lijkt het een hele drukke zomer. Ik lijk maar niet vooruit te komen. Elke dag is er weer iets anders wat ook nog gedaan zou moeten worden. Ik heb dus een extra overzichtskalender aangemaakt en ik hou per dag een TO DO-lijstje. Die TO DO-lijstjes zijn hele dankbare dingen, ze hebben mij al meerdere malen gered.
In het vooruitzicht van mijn te kort aan spaargeld voor Zaragoza (als ik al mag gaan) probeer ik mezelf een extra duwtje te geven. Elke maand koop ik mezelf één 'win for life' van slechts 3 euro. Op die manier ben ik niet echt een noemenswaardig bedrag kwijt, maar ik gun mezelf een extraatje. Misschien heb ik binnen dit en enkele maanden wel 2000 euro extra elke maand, dat zou toch mooi meegenomen zijn? Het blijven centjes die altijd goed te gebruiken zijn.
Vanavond ga ik op stap met een vriendin die ik vanaf nu Ratje doop. Ongetwijfeld heb ik al over Ratje gesproken, maar ik heb er nog nooit een naam aan gegeven. Ratje en ik hebben heel veel moeite met het volhouden van de vriendschap. Hoe wel we dat beiden heel graag willen lijkt de tijd er niet geschikt voor. Nu is onze afspraak dat we minstens één keer in de maand elkaar zien. Sowieso leggen we elke maand een datum vast waarbij we elkaar alleen zien. Als we een keertje samen uit willen met liefjes erbij, dan moeten we een tweede datum vastleggen. Beetje vreemd dat je vriendschappen zo met regels moet organiseren, maar anders verliezen we elkaar uit het oog en dat mag echt niet gebeuren.
Ook Smokey wacht op een antwoord voor wanneer ik wil afspreken... Pick a number!
Vandaag neem ik weer wat tijd voor mezelf. De laatste weken doe ik dat wel vaker. Ik sport trouw elke dag en ik neem regelmatig een douche met een fijne verzorging erbij. Verder lees ik ook heel regelmatig en ga ik wel eens weg. Vandaag is dus zo'n dag waarbij ik mezelf nog eens wat tijd gun. Het laatste weekend is heel druk geweest. Niet dat ik echt zwaar werk gedaan heb, maar het was een sociaal druk weekend. Veel afspraken met vrienden en dus volle avonden. Op vrijdag ging er een desserten avond door bij mij. Dat betekend dat ik tot laat die avond meisjes over de vloer had en dat de hele opruim natuurlijk voor mij was. De dag erna werken en zonder thuiskomen direct door naar het volgende feestje.
Hoewel ik meestal kan klagen over eenzaamheid had ik nu eerder het gevoel een overdosis aan sociaal contact te hebben. Met mijn slechte punten van afgelopen semester moet ik ook continue de waarheid wat verdraaien. Ik heb besloten dat enkel wat goede vrienden en klasgenoten mogen weten dat ik op niets geslaagd ben. Alle andere mensen die in het dorp roddelen en zelfs mijn grootouders denken dat ik enkele zwaar theoretische vakken niet gehaald heb. Dat maakt het ook wel vermoeiend. Ik weet wel dat het voor mij beter is dat niet iedereen van mijn grote falen weet.
Misschien lijkt dat voor de meeste wat bizar, maar hier is dat heel belangrijk. Ik denk dat heel ons dorp aan elkaar hangt van de schone schijn en ik wil niet diegene zijn die het voor mijn gezin verpest. Mijn broer die moet bijvoorbeeld blijven zitten, maar daar zit natuurlijk ook een hele uitleg achter. Typisch mijn dorp!
Vanavond is er trouwens ook weer eens iets te doen in mijn boerengat. Dus ik zal dan toch maar gaan. Het gaat om zo activiteiten waar je "moet" bij zijn, maar dat snap ik dus helemaal niet. Zoveel activiteiten en iedereen verwacht dat je naar alles gaat. Wanneer een of ander festival samenvalt met herexamens dan gaan ze er zelfs van uit dat je de zaterdag of vrijdag toch zult gaan. De druk van een dorp... Wat zou ik graag verdwijnen in de drukte van de stad.
20 en meer
