Morgen om 9uur begint het eerste les uur. De eerste weken zijn natuurlijk schandalig druk en er wordt van ons nogal wat verwacht. Ik zal gelukkig zijn wanneer die eerste 2 weken achter de rug zijn. Nadien zijn mijn collega's uit het 3e jaar op stage. Voor mij is dat een hele opluchting. Mijn stage is pas in het 2e semester (indien ik neurologie slaag), dus heb ik tijdens hun stage weken wat meer ruimte. Wat extra stress meebrengt is dat ik deze eerste 2 weken veel overlappende vakken heb. Het valt me niet gemakkelijk om daar mee te moeten organiseren. Tijdens de eerste onthaaldagen kon ik gelukkig een tweede jaars student aanspreken die de vakken wel kan volgen. Ik verwacht natuurlijk niet dat ze elk ding gedetailleerd bij houdt voor mij, gewoon mij laten weten wat ik moet leren is al een hulp. Het verwerken van de vakken zal ik zelf wel doen denk ik.
Beginnen en volhouden kan nog een harde dobber worden.
Sinds gisteren nacht zit ik met enige twijfel. Ik weet niet goed of ik het jullie al vertelde, maar ik was op Festicert. Er was tijdens het festival een soort marktje waar verenigingen zichzelf bekend kunnen maken. Tussen die verenigingen was er eentje die jongeren samenbracht die allemaal vanwege hun geloof wachten met seks te hebben tot ze trouwen. Het motto is; Ware liefde wacht. Ik weet niet goed was ik daar moet bij denken over mezelf. Ze spreken over puurheid, zuiverheid, bewaring. Zelf heb ik al meer dan één partner gehad voor seks en dus kan je amper over zuiverheid spreken. Toch zij die vrouw dat ik op elk moment in mijn jeugd mocht beslissen dat ik alsnog mezelf zou gaan bewaren. Dat mijn gebed me zuiver zou maken.
Ergens weet ik dat ik door die belofte af te leggen een beter leven zal leiden. Alleen vraag ik me af hoe ik die belofte kan af leggen zonder me belachelijk te maken.
Is er iemand die zelf de gelofte heeft afgelegd, iemand die me kan vertellen of ik al dan niet nog dezelfde voldoening zal bereiken, iemand die me wil uitlachen of op me wil inpraten. Op dit moment kan ik elke vorm van reactie gebruiken. Ik weet echt niet goed wat of hoe ik aan de rest van mijn leven moet beginnen.
Als je dacht dat je creatief was, denk dan nog een keer! Gisteren moest ik bij de coördinator gaan om mijn plannen voor de komende jaren op te maken. Normaal gezien moest ik nog 2 jaar studeren, maar met wat geknutsel kon de coördinator alles in elkaar passen. Daardoor kan ik dus na een jaar en een semester afstuderen. Ik besef dat er veel moet aangepast worden, dat maakt natuurlijk dat veel mensen hun akkoord moeten geven en dat er dus nog veel kan mis gaan. Door al die toestanden probeer ik dus niet te veel te hopen dat het allemaal goed gaat. Belangrijkste is dat ik er voor moet zorgen dat ik op elk vak direct slaag.
Toegegeven, het is heel wat meer motivatie dan dat ik de afgelopen jaren had. Ik heb dus maar te hopen dat ik dit kan volhouden. Straks stuur ik nog een mail naar de dame die me geholpen heeft, na het instorten. Ik hoop dat ze me kan helpen dit ontzettend drukke jaar door te komen. Officieel is die vrouw niet verantwoordelijk voor mijn richting en dus ik heb enige angst om haar die mail te sturen. Voor mijn richting is er ook een vrouw aangesteld met wie ik al meermaals een gesprek heb gehad. Uiteindelijk zijn beide vrouwen gewoon professioneel bezig met leerlingen en ik denk niet dat ik de ene kwets als ik naar de andere ga. Toch lijkt het niet goed om de ene te passeren omdat ik de andere liever heb. Ik zal dat dus in mijn mail vermelden, beetje omslachtiger, en vragen wat mijn helpende hand er zelf van vindt. Zij zal beter weten wat de beste beslissing is in deze situatie.
Ondertussen heb ik last van een verkoudheid. Grote ontstekingen kan ik beter aan dan een verkoudheid. Ik voel me dan altijd zo hulpeloos. Mijn hoofd lijkt te barsten, met mijn neus weet ik geen weg, wat pijn in mijn nek en een algemeen onaangenaam gevoel. Verkoudheid is alles behalve mijn ding. Het enige wat ik kan doen is hopen dat het morgen weer beter is, want ik heb een afspraak om te gaan zwemmen 's avonds. Dat is al lang geleden en daar kijk ik dus echt naar uit. Vermoedelijk is het niet ideaal om in een zieke toestand te gaan zwemmen, maar het gaat me op alle andere vlakken zoveel deugd doen.
Morgen gaan trouwens ook de introductie dagen voor de eerste jaars van start waarbij ik ook van de partij ben. Een officieel begin van het schooljaar. Vrijdag krijg ik mijn eigen informatiedag en boeken verkoop en dan vanaf maandag begint de strijd.
20 en meer
