 |
|
|
| 08-01-2017 |
 Neem me mee. |
Een kadobon die ik kreeg en de tientallen boeken die riepen 'neem me mee!'.
En zo kwam ik bij deze twee uit:
'Destructieve relaties op de schop, psychopathie herkennen en hanteren' van Jan Borms.
Niet de psychopaat die de media haalt, maar de mensen met psychopatische trekken rondom ons.
Maar liefst één op twintig mensen.
Waarvan een heel deel 'verdronken kinderen' zijn, waar emotie en bijhorend geweten vanuit ondraaglijke pijn vervangen werd door leegte.
Gelezen omdat een vriendin me het vroeg.
Gelezen omdat de auteur zegt dat iedereen die werkt met mensen, en kinderen in het bijzonder, dit zou moeten lezen.
(Onder andere dit denk ik erachter)
En'Borderline times: het einde van de normaliteit' van Dirk De Wachter.
Zestig- tot tachtigduizend mensen zouden in Vlaanderen met Borderline gediagnosticeerd kunnen worden.
Gelezen omdat ik alles wil gelezen hebben van Dirk De wachter.
Gelezen omdat alles van het lichaam en geest me interesseert en we allemaal wel iemand kennen die grenzeloos over onze of andermans grenzen gaat.
En zo komt de gedachte rond kinderen weer op.
Hoe kwetsbaar zijn ze, hoe onbeschermd, hoe onbeveiligd.
En hoe groot is onze verantwoordelijkheid als leerkracht, als ouder?
En hoe oppervlakkig, hoe niets afdoend wordt daarmee omgegaan?
Alles onder het mom van het recht om je voort te planten?
En hoe zit dat dan in elkaar? Want de wie niet is vastgelegd, maar de wie wel?
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
