Lucas' ideëen voor hoger onderwijs gingen van Multimedia naar Maakelarij naar Bedrijfsmanagement naar Hindi en Sanskriet.
Maar tot dan eerst nog even weg met rugzak en tent; zijn neus achterna. Ontdekte toen Global Convoy en gaat nu met hen tot in juni de wereld rond. Van Frankrijk naar Italië, Slovenië, Rusland , Kazakhstan , Uzbekistan , Kyrgystan, zuid-Korea, japan, Canada, noord-, centraal- en zuid-Amerika. En vandaar via Marokko weer naar huis.
Een jong kind was hij toen hij al zijn verlangen uitsprak om veel en ver te reizen.
Gelukkig moest hij door het veranderen van plan eerst even naar huis komen om visa en vaccinaties te regelen.
En de allerbeste slaapzak aan te schaffen.
En om hem te knuffelen. Een ganse week lang.
Vandaag, onderweg naar Charleroi, mijn hand even op zijn knie.
Zoals ik deed toen hij als baby naast me zat in de maxi-cosi.
Goede reis schatje, wees voorzichtig.Ik mis je nu al.
Gisteren las ik iets over vrijheid.
Namelijk dat vrijheid in een relatie met iemand nooit meer dan halve vrijheid kan zijn.
Omdat jouw vrijheid maar kan reiken tot waar de ander zijn vrijheid komt.
En indien jouw vrijheid meer dan halfweg reikt er iets niet klopt.
Want waar sta je met jouw vrijheid als de ander aan zijn vrijheid moet inboeten?
Mensen zijn de enige wezens op aarde die een God claimen. Het is ook het enige wezen dat zich gedraagt alsof er geen god is. Behoort de wereld jou alleen toe? Toen hij dat zei was ik verbluft. Niet om wie het was die sprak, maar omdat ik eindelijk het verband zag tussen de kinderen die afval doorzoeken en de glanzende koperen platen op de gevels van banken.
Acht juli was een onwezenlijke dag.
Op onze huwelijksverjaardag werd Helena geboren en vierde dit jaar haar verjaardag in Italië met haar turngroep.
In het ziekenhuis waar Helena voor het eerst het daglicht zag, op dezelfde datum en hetzelfde uur twaalf jaar later zat mama voor me op intensieve op servietjes haar uitvaart uit te schrijven. Wie we moesten uitnodigen en wie niet, geen rouwbrieven maar wel aankondigingen in kranten, welke muziek en welk eten in welke gelegenheid enzovoort.
Verdwaasd moet ik erbij gezeten hebben. Hoeveel sleutelmomenten kan één datum bevatten?
Zij vervoegt de klei.
Scheuren trekt ze in de klei, demonteert haar meisjesjaren
onderzoekt gedachtekieren, kneedt woorden, bergt
geheimen op, kan er zomaar tussen vallen.
diep zijn de sporen die de vader met rechte hand
haar jeugd in ploegt, hij wijst haar het eerste groen
van wintertarwe, bij God, over de dijk komen alle
lijnen samen.
Hij legt haar languit in de voren, van dichtbij ziet ze
barsten, lieveheersbeestjes ontvouwen vleugeltjes
van glas, zij wil op blote voeten over stoppelvelden
rennen.
Bij schemer is zij soms te zien met wilde eenden, ze
glijden
samen door de klei, glippen sloten in, zoeken bodems af
in kopstand.
Waar de boer onafgebroken zijn lijnen trekt, waggelt
ze achter hem aan, vindt koppig zijn grote hand terug
kneedt de klei in nieuwe vormen.
Aly Freije (1944)
Relaties. En in relatie zijn met iemand. Met je zus, je kind, je collega, je partner, een vriend.
En hoe de groep mensen in twee kunnen gedeeld worden.
Mensen die een relatie vanuit verbondenheid aangaan. Mensen die een relatie vanuit gebondenheid aangaan.
Waarbij in beeldtaal verbondenheid zichtbaar is als een streng vertrekkend vanuit het hart naar de andere persoon. Een streng soepel en onmeetbaar lang. Waardoor er vrij bewogen kan worden, dichtbij elkaar of elk aan een andere pool van de wereld; de verbondenheid blijft even groot.
Waarbij in beeldtaal gebondenheid zichtbaar is als een stalen stang vertrekkend uit de buik; kort en geen beweging toelatend.
En hoe de twee participanten van de relatie vanuit een verschillende binding kunnen vertrekken. Omdat ze handelen volgens wat ze ooit aangeleerd zijn of zichzelf eigen gemaakt hebben.
Waarbij het niet zo is dat in een waardeschaal vanuit verbondenheid hoger of lager gequoteerd wordt dan vanuit gebondenheid, maar het wel zo is dat verbondenheid een evolutie is van gebondenheid.
Een gemengd huwelijk tussen deze twee kan, maar is moeilijk.
De participant die vertrekt vanuit verbondenheid kan enkel warmte maar laten stromen en zo de ander uitnodigen om ook in verbondenheid te gaan staan. Pas als gebondenheid zichzelf graag kan zien en zichzelf waardevol genoeg vindt om graag gezien te worden kan hij zich verbinden.
Maar daarvoor komt alles binnen als bedreiging, terechtwijzing, beperking. Wegens het niet herkennen van de taal en de projectie van eigen angst,nood en denkpatroon.
Waar de' ik mis je' komt bij de verbondene vanuit een overvloed en wil tonen : ik word geraakt door iets en deel dat met je omdat ik die schoonheid, die ontroering, die vreugde wil delen met je. Komt de 'ik mis je' bij de gebondene over als een tekortkoming, een terechtwijzing van het niet aanwezig zijn.
Overvloed-delen-vrijheid-verbondenheid versus tekort-nemen-beperking-gebondenheid.
En waarbij dit niet meer of niet minder is dan één van de honderd mogelijke belichtingen van relaties, die naar gelang de mood of nood van de dag naar voren geschoven wordt of niet.
Van de Eikelmuisroute naar werken en wroeten in GEA naar de kermis van Oosterzele met vijf 11-jarigen.
Van de schoonheid van de natuur nu en de niet te beschrijven betoverende geuren naar opentrekken van geest en gevoel naar ambiance, lawaai en de geur van hamburgers en friet.
Wat een bewogen, maar mooie dag.
Terwijl sommige hoog gerateerde films met moeite door me kunnen gereconstrueerd worden wegens van de huid glijdend zijn er van die laag gerateerde films die onder de huid kruipen. Ongevraagd. En soms ook onduidelijk waarom. Om dan een paar dagen, weken nadien, langzaamaan naar beneden te dwarrelen.
Anyway, deze dus:
'The wedding party' Amanda Jane 2010.
In de duinen zaten ze te praten.
Zo lang tot ze van binnen warm waren, aan de buitenkant rillend koud.
Op 3 mei 2020 zouden ze afspreken aan de vuurtoren van Alderney.
Eensklaps beseft ze dat elf jaar reeds verstreken is. Wat vliegt de tijd en klopt het wat haar mama zegt: dat de tijd steeds sneller gaat?
En hoe gaat dat dan? Hoe laat je tijd tijd wezen en voorbij vliegen zonder het aan je neus voorbij zien te gaan?
Sleutelmomenten? Momenten waar je de tijd kan aan ophangen?
Zoals eergisteren. Brandnetels voor en achter en Helena met de slappe lach op mijn rug. Mei 2016.
Peter Wohlleben en het verborgen leven van de bomen. Hun vaardigheden, hun zorg voor zichzelf, voor elkaar.
Het boek wacht op me. Mijn fijnere gevoeligheid weet niet of ik wacht op het boek. De 'sorry' als ik per ongeluk tegen een boom bots. Het gevoel dat ik heb als ik in de lente de zaailingen van de tamme kastanje uit de grond trek omdat ik het zonde vind dat het ontkiemen en groeien zoveel energie vergt van een plant, wetende dat hen toch geen plaats in onze tuin gegeven wordt.
En de link naar mezelf: als ik geweten had wat ik nu voel en weet; had ik dan geopteerd voor een vriendelijke,vakkundige eliminatie bij aanvang of de meedogenloze botte bijl die nu gehanteerd wordt?
Wat had ik gekozen?
Helena past een jurkje dat ze van een vriendin kreeg.
Een dun stofje, donker met bleke bloemetjes. Het staat haar zo mooi.
'Ik weet dat het mooi is mama, maar het past niet bij mijn innerlijk.'
De vriendin schiet in een lach, maar ik herken wat ze bedoelt.
Zij het omgekeerd.
Die bloemetjesjurken toch.
Aldoende bezig
het alledaagse te doorbreken.
Met niets anders dan het
zinloze verweer tegen voortgang,
wat zich lezen liet als een verweesd dagboek
opgetekend zonder havens en kades,
in een grauw decor van verlaten water,
onbewoonde oevers met schonkig riet.
Wie herkent dit archaïsch landschap niet,
die ingeprent door een oeroude stem
nu wil jij dat het persoonlijker, dichter
op de huid en minder meeslepend, meer
van onze gezamenlijke nietigheid getuigt.
Geef me dan een pen met sleutelwoorden,
die in basale levensbehoeften voorzien, zoals
brood en beleg, tranen en troost, huis en bed.
Een onnozele romantische donderdagavondfilm en een vriendin die me een boekje erover uitleent.
Een boekje dat Flairsniveau en -gewijs vraag en antwoord is.
Meer heb je niet nodig om op de carroussel te zitten.
Door herkenning grinnikend tot schaterlachen tot 'maar allé...' tot stil van binnen.
En hoe het op het eerste zicht zo van je huid lijkt af te lopen; ze houden een spiegel voor die niet wil wijken. Over de anderen, over jezelf.
He's just not that into you.
Beste Greg,
Je bent eigenlijk een stomkop. De man met wie ik omga (en die ik heb gevraagd, Greg, maar dat tussen haakjes) is hartstikke belangrijk en heeft het hartstikke druk. Hij maakt videoclips en reist en maakt lange draaiuren en heeft werkelijk talloze verantwoordelijkheden. Soms, als hij aan het werk is, hoor ik dagenlang niets van hem. Hij heeft het echt druk Greg! Sommige mannen hebben het echt maar dan ook echt druk! Heb jij nooit van die hele, echt hele drukke dagen? Ik heb geleerd ermee te leven en ga hem niet aan zijn hoofd zeuren, want ik weet dat dit de prijs is die ik moet betalen voor een relatie met iemand die veel succes heeft, veel gevraagd is en het druk heeft. Waarom vertel je die vrouwen toch dat ze zo afhankelijk moeten zijn? Nikki
Beste Nikki,
Leuk weer van je te horen. Of eigenlijk ook niet. Nou moet je eens goed naar me luisteren, Nikki. Echt druk is gewoon een andere manier om te zeggen : 'Ik zie je niet helemaal zitten.' Hartstikke belangrijk is een andere manier om te zeggen: 'Jij bent onbelangrijk.' Geweldig dat je iemand in de wacht hebt gesleept die zelfs naar je eigen idee van jouw kaliber is. Te druk en te belangrijk om je te vragen met hem uit te gaan of om je te bellen - wat een vangst. Gefeliciteerd met je neprelatie! Het moet een fantastisch gevoel zijn te weten dat je in het mobieltje van zo'n veel gevraagde en belangrijke en drukke kerel staat, ook al gebruikt hij het niet om je te bellen. Alle vrouwen met wie hij uitgaat zullen je benijden. Ik ga nu een woeste, extreme en strenge regel stellen voor relaties: het woord 'te druk' is een hoop onzin en wordt vooral gebruikt door klootzakken. Het woord 'druk' is het massavernietigingswapen voor relaties. Het lijkt een goed excuus, maar uiteindelijk vind je in elke opslagplaats die je ontdekt een man die te weinig om je gaf om je te bellen. Onthoud dit goed : mannen hebben het nooit te druk om te nemen wat ze willen hebben.
Groetjes, Greg.
Vandaag is het 3 jaar geleden dat de afscheidsviering van papa was.
Papa steeds verderweg en toch dichterbij.
Grinnikend op het bankje als we iets stoms of grappig doen. Ons zacht toelachend als we triest zijn, zijn rechterenkel op zijn linkerknie, zijn linkerhand op hond of kind, zijn rechterhand op de achterleuning.
Islam. Verhalenderwijs geschreven door Anton Wessels, hoogleraar godsdienstwetenschap, in 2001.
Toen de woorden over de islam zich nog beperkten tot reisverhalen en een turkse pizza in de Sleepstraat.
Tot ik even geleden, naar aanleiding van een uitlating van een van mijn kinderen over moslims, aan mijn mama vroeg : 'Maar moeke, wat moet ik daarmee doen?'
Waarop mama me dit boek in handen stak.
En de raad het deel per deel te lezen.
Vertrekkend aan de eerste kruistochten in de 7de eeuw na Christus en eindigend op deredactie.be met dagelijkse input.
En een antwoord dat steeds verder af lijkt te zijn.
Dit boek ligt nu op mijn nachtkastje. Gemakkelijk te lezen, eenvoudige taal.
De inhoud; niets nieuw onder de zon, maar de manier van verwoorden blijkbaar wel.
De boodschap is gekend, maar hij zet ze in plaats van voor me op mijn schoot.
Vragend : "Voilà. En wat gaat ge er nu mee doen?
Hij heeft me flink bij mijn pietje te pakken.
Je leert je kinderen dingen die je zelf niet kent.
Je bent enkel hun mind aan het conditioneren, want jouw mind werd door jouw ouders geconditioneerd. Op deze manier gaat deze wantoestand verder van de ene op de andere generatie.
Vandaag is het 3 jaar geleden dat de afscheidsviering van papa was. 
