 |
|
|
| 17-05-2016 |
 Twee delen. |
Relaties. En in relatie zijn met iemand. Met je zus, je kind, je collega, je partner, een vriend.
En hoe de groep mensen in twee kunnen gedeeld worden.
Mensen die een relatie vanuit verbondenheid aangaan. Mensen die een relatie vanuit gebondenheid aangaan.
Waarbij in beeldtaal verbondenheid zichtbaar is als een streng vertrekkend vanuit het hart naar de andere persoon. Een streng soepel en onmeetbaar lang. Waardoor er vrij bewogen kan worden, dichtbij elkaar of elk aan een andere pool van de wereld; de verbondenheid blijft even groot.
Waarbij in beeldtaal gebondenheid zichtbaar is als een stalen stang vertrekkend uit de buik; kort en geen beweging toelatend.
En hoe de twee participanten van de relatie vanuit een verschillende binding kunnen vertrekken. Omdat ze handelen volgens wat ze ooit aangeleerd zijn of zichzelf eigen gemaakt hebben.
Waarbij het niet zo is dat in een waardeschaal vanuit verbondenheid hoger of lager gequoteerd wordt dan vanuit gebondenheid, maar het wel zo is dat verbondenheid een evolutie is van gebondenheid.
Een gemengd huwelijk tussen deze twee kan, maar is moeilijk.
De participant die vertrekt vanuit verbondenheid kan enkel warmte maar laten stromen en zo de ander uitnodigen om ook in verbondenheid te gaan staan. Pas als gebondenheid zichzelf graag kan zien en zichzelf waardevol genoeg vindt om graag gezien te worden kan hij zich verbinden.
Maar daarvoor komt alles binnen als bedreiging, terechtwijzing, beperking. Wegens het niet herkennen van de taal en de projectie van eigen angst,nood en denkpatroon.
Waar de' ik mis je' komt bij de verbondene vanuit een overvloed en wil tonen : ik word geraakt door iets en deel dat met je omdat ik die schoonheid, die ontroering, die vreugde wil delen met je. Komt de 'ik mis je' bij de gebondene over als een tekortkoming, een terechtwijzing van het niet aanwezig zijn.
Overvloed-delen-vrijheid-verbondenheid versus tekort-nemen-beperking-gebondenheid.
En waarbij dit niet meer of niet minder is dan één van de honderd mogelijke belichtingen van relaties, die naar gelang de mood of nood van de dag naar voren geschoven wordt of niet.
Van de Eikelmuisroute naar werken en wroeten in GEA naar de kermis van Oosterzele met vijf 11-jarigen.
Van de schoonheid van de natuur nu en de niet te beschrijven betoverende geuren naar opentrekken van geest en gevoel naar ambiance, lawaai en de geur van hamburgers en friet.
Wat een bewogen, maar mooie dag.
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
