loopverhalen : zes jaar marathon en ultralopen eindigen met de marathon van antwerpen 2014
Ik ben een man geboren in 1958,actief als zelfstandige in de verzekeringssector. In 2008 ben ik begonnen met marathonlopen, binnen de vier uur binnenkomen was mijn doel. (vierurenman) Vanaf 2011 deed ik ook af en toe mee aan een zesurenloop. Medio 2012 kreeg ik te horen dat ik reumatoide artritis (reuma) heb. Begin 2013 begon een oude kwaal (valgusknie) voor hinder te zorgen.
Een zware week achter de rug. Maandag intervaltraining op de finse piste. In totaal bijna 11 km met in het middenstuk 6 snelle 800 meters (met daartussen trage 500 meters). Het ging 'snel' (ik weet wel dat ik niet echt snel ben ... ) tussen de 5.00 en de 5.06 en daar was ik al bij al redelijk tevreden mee. Gemiddelde ging in het deze training aan 5.35, iets sneller dan marathontempo. Dinsdag recuperatietraining : geprobeerd om hartslag onder de 130 te houden maar dat lukte niet de hele tocht en dat ondanks de toch wel lage snelheid (6.37/km) . Bovendien was ik niet echt gerecupereerd, ik sleepte me naar het einde. Woensdag dan gerust , ik had echt te zware benen.
Donderdag waren de benen veel lichter ; uit de bol (én de bocht !) gegaan op een feest van een klant... gelukkig waren er op dat late uur nog alleen echte fuifnummers en zal ik niet echt opgevallen zijn , hoop ik dan , we horen het wel maandag. Vrijdag ziekenhuisperikelen met de 'jongste' zus , dus verlof moeten nemen. Het tochtje 's morgens had een tempotraining moeten worden maar werd noodgedwongen een trage 10 km , een ware martelgang....
Zaterdag met enige vrees een lange duurlooptraining begonnen , ik had nog steeds last van donderdag, ik word echt ouder...Maar het viel al bij al wel mee. Te snel begonnen en ondanks de op hol geslagen hartslag toch een vrij goed tempo kunnen aanhouden , vlak gelopen ook. Op het einde werd het wel zwaar. Bijna 33 km in 3 u 19, 6.06/km. In de namiddaag zeer zware benen maar dat ging vrij snel over tijdens het WK veldrijden : de Witse had die Hollander eigenlijk onder het zand moeten duwen; lang geleden dat ik zo geboeid en meelevend naar een veldrit heb zitten kijken.
Zondag, vanmorgen vertrokken met het idee zo'n 16 - 17 km te lopen om de week te eindigen op 80 km. Redelijk snel begonnen en dan maar beslist om dat tempo aan te houden de eerste 10 km. Het werd dus een dag na een zware lange duurloop een goeie tempoloop van 10 km : ik zat zo rond de 5.30/km, iets sneller dan marathontempo. En gemakkelijk was dat niet maar toch... raar dat het na een lange duurloop altijd vrij goed gaat. Na de snellere 10 km nog 6 - 7 km gaan 'uitlopen' , en wel dat voelde eigenlijk zwaarder aan dan die snellere 10 km... De hartslag sloeg weer tilt , ik hoop echt dat het de meter is. Gemiddeld kwam ik uit op 5.50/km, ik was redelijk tevreden.
En volgende week de eerste marathon van het jaar , Apeldoorn, de stad van die verzekeraar met zijn toch wel goed gevonden reclamesloganneke... Ik wil daar gaan trainen voor de zes uur van Stein, dus ik ga zeker niet voor de vier uur, absoluut niet , no way. 4 u 12 - tien per uur (tienperuurman zou ook geen slechte schuilnaam zijn ! ) of trager zelfs, we zien wel . Ik ga dus zonder verwachtingen naar Apeldoorn, trainen én amuseren.
En ondertussen stapelt de kleine hinder zich op : ik heb last in mijn rechterarm , doet soms echt pijn bij het lopen. Mijn rechterknie speelt op - al voelde ik die de laatste dagen wat minder -, mijn rechter hiel en de spier van mijn hiel tot aan mijn kuit zeuren wat. Die hele rechterkant probeer ik onder controle te houden met ijstherapie . Zondag voor de wedstrijd een paar (pijnstillende) ontstekingsremmers en ik zal daar niks van voelen denk ik Op mijn rechter dikke teen prijkt nog altijd eelt van een blaar verleden jaar opgelopen tijdens de zes uur van Stein, is ook ambetant. En dan is er nog de voetschimmel - atletenvoet - die er voor zorgt dat een teennagel wat ambetant doet. En in mijn linkerhamstring begint het ook lichtjes te irriteren. Het wat verkeerd lopen ingevolge al die hinder aan het rechterbeen zal daar de oorzaak wel van zijn... En ook de linkerhiel laat voelen dat hij er is, pijn zou ik het nog niet noemen, maar het 'kietelt' al wat . Allemaal niet onoverkomelijk maar het zorgt er wel voor dat ik nooit het gevoel heb 100% te zijn. En ik vrees dat het met het programma van volgende weken er niet beter op zal worden. Afzien hoort erbij... we zijn geen mietjes....
deze week 80 km / 2012 315 km / deze morgen na het lopen 82 kg
Deze week 65 km gelopen in 4 keer. Maandag niet gelopen, rust ... Dinsdag een zwaar feestje in ons gebouw , plezant maar veel gegeten en toch redelijk wat gedronken van de goedkope (allez dat denk ik want ik heb de rekening nog niet gekregen ) maar lekkere Zuid Afrikaanse. Woensdag mezelf verplicht te gaan lopen : een 10 km aan marathontempo en dat ging al bij al vrij makkelijk na de festiviteiten... Donderdag hetzelfde tochtje maar dan dik 6 minuten trager, ging makkelijk.
Zaterdag dan de lange duurloop : 4 uur. Tegenwind over Vrasene en St Gillis tot voorbij Stekene. Gedraaid na 2 uur en 18.48 km. Ik had mijn hartslag niet onder de 140 kunnen houden maar weet dit aan de toch vrij strakke tegenwind. Maar na het keerpunt aan dezelfde snelheid maar dan met diezelfde nog steeds even strakke wind nu in de rug ging de hartslag 'fors' omhoog , zelfs tot 155. Leek me niet te kloppen want ik kon blijven meezingen met mijn Ipod. Dus ik vermoed dat mijn Garmin faalde. Het laatste halfuur kreeg ik het enorm zwaar : de benen voelden enorm zwaar aan . Eén minuut en een half voor de vier uur stond ik terug voor de deur , ik liep nog even het blokje om om dan in exact vier uur te stranden op 37.16 km, 6.27km . Traag, heel traag. Verleden week liep ik vrij 'makkelijk' drie uur en een half aan 6.11.... Allez, hier was ik niet echt tevreden over.
Zondag, vanmorgen, een zeer rustige 10 km : gemiddeld aan 6.33, hartslag de eerste km tilt maar daarna rond de 130 en de laatste km's zelfs rond de 125. Al na een paar km was de hinder van gisteren uit de benen verdwenen en ik leek aan dit zeer rustige tempo nog wel 'uren' verder te kunnen...
Deze week 65 km / 2012 235 km / 82 kg na het lopen en een veel te warm bad
Deze week 70 km in 4 dagen. Maandag nog wat uitrusten van de 'zware' tocht van de dag voordien. Dinsdag vergadering op het werk dus te laat thuis om te lopen. Woensdag dan een snellere training uit het Energy Lab boekje : een beetje inlopen, dan een km of 6,5 niet voluit maar toch goed doorlopen en een beetje uitlopen, samen zo'n 10 km. Het ging absoluut niet goed op de finse piste. Het inlopen ging te snel, het ingehouden goed doorlopen lukte alleen de eerste 2.5 km, daarna werd het harken om het toch belange niet supersnelle tempo van ongeveer 5.25/km aan te houden, het was pompen aan bijna 165 hartslag om die ongeveer 6.5km vol te maken. Tijdens het uitlopen zakte mijn hartslag nog nauwelijks, niet goed dus... Donderdag niet gelopen want ik was vrijdagmorgen vrij.
Vrijdag dagje verlof om naar de tandarts te gaan, dus 's morgens intervaltraining, die 'snelheidstraining' van woensdag was immers een dikke flop geweest. 1.5 km inlopen, 4 x (2km snel - 700 recup), 1.5 km uitlopen. In de snelle stukken zat ik zo rond de 5.05/km en daar was ik dan weer tevreden over, dat ging eigenlijk redelijk. Deze training van 13 km liep ik trouwens gemiddeld aan 5.27 , sneller dan de training van woensdag....En ik zat belange niet zo kapot, goed dus.
Zaterdagmorgen besliste ik in mijn bed dat ik nog eens de St Annekesroute (32 km ) zou lopen, traag, hartslag onder de 135. Al van bij de start zat die hartslag op 138 - 139 maar ik liep bijzonder makkelijk. Tot halfweg kwam ik niet boven de 6.10/ km, eigenlijk relatief snel dus . (Niet vergeten dat ik eigenlijk train voor de zes uren van Stein en dat ik daar tegen 6.20/km wil lopen... ) Daarna ging de hartslag boven de 140 en dat wilde ik toch wat in toom houden, ik minderde snelheid - allez dat gevoel had ik toch - en zat zo dan dicht tegen de 6.20/km. Ik kwam thuis aan na 3 u17 minuten, mijn record op deze route staat nipt onder de 3 uur. Ik wilde de 3 uur en een half rond maken en deed nog een ommetje in de buurt en tikte af op net geen 34 km tegen verleden week 32,85km, een dikke km verder dus. Ik zat ook niet zo kapot als verleden week, veel meer dan een uur zou ik er wel niet meer hebben bijgekregen. Mijn gemiddelde hartslag zat ongeveer gelijk, ik was verleden week lager begonnen en hoger geeindigd én ik had toen 2 km goed doorgelopen.
Deze morgen, zondag , dan 12 km rustig , 6.16/km , gemiddelde hartslag 132. De laatste km's kon ik mits een klein beetje vertragen mijn hartslag doen dalen. Ik had het gevoel nog makkelijk verder te kunnen, verleden jaar deed ik een paar keer 20 km na een lange duurloop de dag voordien. Dat is misschien iets voor de volgende weken...
Deze week 70 km / 2012 170 km / 82 kg na het lopen deze morgen
De eerste week van 2012 al dadelijk 92 km gelopen, met de 10 km van zondag erbij staat de teller voor 2012 al op (afgerond) 100 km, alvast een goed begin wat betreft kwantiteit ...
Ik had de eerste week van 2012 verlof maar kon alleen 's morgens vroeg lopen . Maandag begonnen met een 'snel' uur en een half : 5.35/km, iets sneller dan marathontempo , 10 mijl gelopen, gemiddelde hartslag 153, wat hoger dan gepland. Toch blij met deze training, de finse piste lag er immers nog zwaar bij. Dinsdag dan op diezelfde finse piste een 'trage' 10 km : 6.39/km, gemiddelde hartslag 129, eigenlijk wat te hoog voor dit trage tempo.
Woensdag 'interval' , 1.5 km inlopen, 3 x 2km snel met daartussen 2 keer 700 meter recup, daarna 1.5 km uitlopen. Op de 3 snelle stukken zat ik tussen 4.59 - 5.09, gemiddeld kwam ik aan 5.32/km. Ik was kapot , dus eigenlijk zat dit niet zo goed. Donderdagmorgen niet gelopen, de omstandigheden - regen en zware wind - zinden mij niet echt. Vrijdag wat rondgelummeld in de buurt : tegenwind vertrokken en dan langs de polder meewind terug , tempo 5.50 en dit ging eigenlijk niet zo gemakkelijk als ik had gehoopt, ik had het gevoel niet sneller te kunnen. Zaterdag dan weer een poging tot recuperatieloopje : 10 km tegen 6.38/km, harstlag gemiddeld 127, op het eind sloeg mijn meter weer tilt....
Zondag, vanmorgen, 3 u30 gelopen, vertrokken tegenwind en over Vrasene, St Gillis tot in Stekene gelopen. Tot kom 20 ging de hartslag niet boven de 138. Daarna ondanks de meewind en het ondanks die meewind nog lagere tempo kon ik hem niet meer onder de 140 houden. Op 2 u 45 was ik het beu ; ben dan 2 km eens goed versneld en kwam dan zonder al te veel moeite aan mijn marathontempo om daarna het laatste halfuur weer terug te zakken naar 6.25 - 6.30. Uiteindelijk liep ik de terugweg exact één minuut sneller dan de heenweg. De hele trip was volgens mijn Garmin 32.84 km, gemiddeld 6.22/km en gemiddelde hartslag 139. Ik was echter kapot en dus niet content. Zo'n training heb ik nu toch al ontelbare malen gedaan en dan nog helemaal stuk zitten ? De recuperatiedrank (eerste keer dat ik die prepareer ) deed echter deugd. Er is dus nog werk aan de winkel. Volgende week misschien iets minder trainen en dan al eens gaan voor een nog iets langere duurloop.
De 'planning' voor 2012 is ondertussen gemaakt, de eerste maanden liggen al vast in mijn agenda.... Het begint met de marathon van Apeldoorn , begin februari. Deze zou ik willen lopen als training, ik denk aan een tijd tussen 4 u15 - 4 u30, eens zien of ik daar de discipline voor heb... Het eerste echte doel voor 2012 wordt dan de zes uur van Stein begin maart, ik wil weer aan 57 km raken en hoop stillekes mijn afstand van verleden jaar te verbeteren, al was het maar met een meter, ik weet nu tot waar ik dan moet raken... Dan lopen we de marathon van Lier, het Belgisch kampioenschap, weer als training . Want dan wordt het al uitkijken naar de marathon van Antwerpen, mijn vijfde keer al, half april. Dat is een afspraak die ik absoluut niet wil missen, onder de vier uur moet daar ! Volgt dan nog de zes uur van Steenbergen half mei, daar wil ik absoluut ook een hoogtepunt van maken. En nu kunnen we alleen maar hopen dat we gezond blijven én niet gekwetst raken, voorlopig heb ik alleen - en toch tamelijk serieus - hinder van mijn rechtervoet en iets minder van mijn rechterknie. Maar onze pijngrens ligt hoog, toch als het op lopen aankomt !
deze week 90 km / 2012 100 km / 82,5 kg na de duurloop - er is dus al wat gewicht af -
We zullen maar direct met de deur in huis vallen : 2011 was een goed én een slecht loopjaar. Ik liep mijn snelste én mijn traagste marathon ooit. Ik liep 9 wedstrijden, een record tot nu toe. En ik liep wat minder km's dan verleden jaar. Het is nu ook duidelijk dat ik nooit een snelle marathonloper zal worden, dat was eigenlijk al duidelijk van in het begin maar allez, dat werd nog eens bevestigd. En mijn schuilnaam 'vierurenman', ja , die vlag dekte niet altijd de lading dit jaar.
Mijn teller stopte op 3.215 km. Dit is 165 km en 5% minder dan in 2010. Als dat zo blijft evolueren, wel dan ben ik op binnen 20 jaar gestopt met lopen, waar zaagt gij eigenlijk over vrouw ? Ik liep dit jaar met 5 paar verschillende schoenen : 440 km met mijn Fusions, 340 km met mijn eerste Mizunos (dit jaar na 2.000 km gedumpt), 545 km met mijn tweede paar Mizunos (ook dit jaar na 1.495 km weggesmeten) , 855 km met mijn derde paar Mizunos (die hebben nu 1.415 km op de teller en zullen dus in 2012 verdwijnen ) en dan nog respectievelijk 815 en 220 km met paar 4 en 5, beide ook Mizunos. Ik vind mijn Fusions mijn beste schoen, die maken ze echter niet meer , ik gebruik ze dus alleen op wedstrijden . De 5 paar Mizunos die ik dit jaar gebruikte zijn allen verschillende types, mijn voeten mogen niet gewoon worden aan één schoen !
Van die 3.215 km waren er 411 (13% ! ) wedstrijd km's. Verleden jaar heb ik ook al gelijkaardige berekeningen/bedenkingen gemaakt : 3.215 km lopen is 322 uur of 13 dagen en een half lopen, pakweg 2 weken dus... Een mens is op een jaar 5.840 uur wakker (8 uur slaap per nacht... ) , ik loop daarvan dus meer dan 5.5% , per 20 uur loop ik er dus meer dan één... En dan hebben we het over lopen alleen, niet de voorbereiding én de afterloop toestanden - douchen enz... Maar nogmaals, mijn vrouw moet niet klagen, ik liep al 5 % minder dan verleden jaar. Die km's minder zijn te wijten aan iets meer wedstrijden (de week voor én de week nadien wordt er minder gelopen) én de vakanties waarin ik minder heb gelopen dan verleden jaar.
Mijn prestaties dit jaar, dat is iets anders. Ondanks die vele km's -of misschien juist door die vele km's - maak ik eigenlijk geen progressie. Ik verbeterde mijn 'persoonlijk record' op de marathon met een paar seconden in het begin van het jaar maar liep dit jaar zelfs marathons trager dan in mijn beginjaar... Anderzijds kijk ik tevreden terug op mijn eerste twee ultralopen. Met 7 marathons erbij kwam ik dit jaar dus op het toch wel al respectabele aantal van 9 'marathons' .
Het wedstrijdjaar begon halfweg maart met de zesurenloop van Stein . Gemengde gevoelens over die eerste ultraloop : prestatie was beter dan verwacht (ik mikte op 57 km - 9.5km/ uur ) : 57 km 707 meter, maar ik had me niet echt geamuseerd tijdens deze wedstrijd, ik vond de sfeer maar niks.
Daarna volgde half april, een maand later, de marathon van Antwerpen. De vele en ook lange trainingen voor de zesurenloop rendeeerden, ik kon mijn 'hoge' tempo van de eerste wedstrijdhelft redelijk goed vasthouden en eindigde buiten verwachting - ik zag het pas thuis - in een nieuw persoonlijk record, 3 u 52.54. Plezante marathon, goed weer , goede sfeer , 'mijn marathon' in 'mijn stad', maar niks uitzonderlijks , niks echt memorabels ...
Half mei dan, vier weken na Antwerpen, de zes uur van Steenbergen. Deze zullen dan weer wel voor altijd in mijn geheugen gegrift blijven. Dit was mijn meest memorabele loopevenement tot nu toe . De sfeer die ik mistte in Stein , wel die vond ik hier wel . Dat kwam vooral door die 24 uur lopers die samen met de 6 uurlopers hun laatste 6 uur volmaakten. Het ging ook beter dan in Stein, ongeveer een km meer (58 km 652 meter) . En de truc met de Ipod (ik had voor de laatste 90 minuten mijn Ipod geprepareerd) wel die ga ik nog gebruiken op ultralopen. De emotie bij het eindsignaal, ikke ineengedoken zittend tegen een boom met mijn trui over het hoofd... Mister Spartathlon junior was hier ook nog, nu zit hij ons ietwat argwanend én sceptisch te bekijken ver , zeer ver boven de wolken...
Twee weken na Steenbergen, eind mei dus, volgde de marathon van Ijsselstein. Ook om nooit te vergeten : ik weet al niet meer hoeveel rondjes draaien op een betonnen schaatspiste in een onvergetelijke ambiance. 13 (dertien !) lopers die finishten, en er waren er maar twee achter mij en ik denk dat we met 17 gestart waren... Ik liep er wel mijn slechtste marathon ooit, 4 u 13.13 Toch hou ik een goed gevoel over aan deze marathon, ik was érbij samen met een vier tal andere Belgen, allen stuk voor stuk anciens, gevestigde veellopers . Wellicht wordt deze marathon nooit meer ingericht, spijtig...
Drie weken later, half juni op de langste dag van het jaar, de nacht van West Vlaanderen. Van de eerste meters een gevecht met de mezelf opgelegde vieruurlimiet. En het gevecht nipt gewonnen 3 u 59.08. Blij , zeer blij na het débacle in Ijsselstein maar niet de ontlading van het jaar voordien toen ik na de aankomst was gecrasht...
In de zomermaanden heb ik wellicht verkeerd getraind : wat te veel na mekaar 'snelheid' (altijd relatief bij mij ...) getraind én in het Zuiden van Frankrijk mezelf kapot gelopen in de warmte, ik raakte zelfs een bergske van een km niet op... Overtraind denk ik.
Half september marathon van de Beekse Bergen. Ik zou die lopen als training voor de marathon van Brussel. Het liep echter weer anders dan voorzien. De veel te snelle start wreekte zich op km 30, ik diende een serieuze stappauze in te lassen. En toen vervoegde Kees mij, hij vertelde mij zijn 'kankerverhaal'... We vervolgden samen onze weg, afwisselend stappend en lopend, soms in gezelschap van anderen, sommige stukken ons tweeen. Op twee km van het eind liet ik hem zijn wellicht laatste marathonkilometers alleen beleven en liep ik weg van Kees. Het wachten op Kees aan de aankomst was wellicht mijn loopmoment van het jaar ; de tranen bolden over mijn wangen toen Kees huilend over de meet liep. Om nooit , nooit meer te vergeten. En ja, ik eindigde deze marathon in 4 u 12.21, worst kon het me wezen... Met Kees mail ik af en toe, alles gaat redelijk. Op een mailke met Kerstmis kreeg ik nog geen antwoord, ik ben toch wat ongerust.
Brussel op 2 oktober, twee weken na Beekse Bergen, wel Brussel daar wilde ik nog eens onder die vier uur. Al dadelijk voelde ik dat het niet ging lukken. Nog voor km 15 werd ik al voorbijgelopen door de vier uur ballon, die had wel wat voorsprong genomen op een vlak schema. Het werd harken in de warmte en op de hellingen én op het vals plat - verleden jaar ging dat nog omlaag , nu omhoog ... - Uiteindelijk finishte ik nog redelijk tevreden in 4 u 10.03 , net iets beter dan 3 jaar geleden in mijn tweede marathon ooit , ja veel vooruitgang is er dus niet.
Ik was het eerst niet van plan maar mijn zus overhaalde mij om eind oktober in Etten Leur mee te lopen. En al van in de eerste km's voelde ik dat het nu wel zou kunnen lukken. Ik liep ongeveer de tussentijden van de Beekse Bergen maar kon in tegenstelling tot toen hier wel na het 30 km punt doorzetten. Die laatste km in de dorpskern tussen de nadar ; ik ben in nog geen enkele wedstrijd zo 'opgefokt' door de laatste honderden meters gelopen. Blij , blij, blij én dat moest eruit , roepend en vloekend ben ik over de meet gelopen, 3 u 57.35 . Zus was gecrasht maar nog altijd voor mij. De aftermarathon met Blok Beton en Ultracupper was gezellig .
Van de 2 marathons die nog op mijn planning stonden kon ik alleen nog Spijkenisse lopen, 19 december. Een fantastisch onweer én dito hagelbui in de eerste km's al zullen voor altijd aan deze marathon gekoppeld blijven. Ook nu had ik weer niet de discipline om bij de vieruurpacers te blijven , ik liep weer veel te snel de eerste 30 km. Vanaf km 34 was de diesel zo goed als opgebruikt maar ik kon de schade beperken met veelvuldige maar telkens korte stappauzes. Ik finishte in mijn laatste van 2011 weer onder de vier uur (3 u 58.22 ) . Ik kan dus 'vierurenman' blijven ?
Zakelijk is het me in 2011 voor de wind gegaan , mijne 'ballenwinkel' draaide ondanks de crisis in mijn sector uitstekend. Die crisis zorgde er ook voor dat ik nu figuurlijk 25% minder weeg dan verleden jaar , niet goed met een steeds dichterbij komende pensioenleeftijd. En vermits het toch wat loopgerelateerd moet blijven hier : het was dit jaar de tweede keer dat tijdens de marathon vanBrussel mijn vroegere vriend Leterme een gat sloeg in mijn roerend vermogen, dat deed hij ook al drie jaar geleden, nooit meer marathon van Brussel dus ?
En de loopmomenten waren mijn mooiste momenten van 2011 en dat is erg... Wellicht wordt 2012 beter, het kan eigenlijk niet slechter. Anders én postiever gesteld, het kan alleen maar beter gaan.
Voor iedereen een gezond én een niet te voorspellen 2012 !
Echt origineel is de titel niet maar hij klopt wel, de laatste week van 2011 is voorbij. Ik heb in die laatste 6 dagen nog 80 km gelopen in 4 keer, met de 10 km van zondag-nieuwjaar erbij een stevige loopweek van 90 km !
En het was eigenlijk 4 keer hetzelfde : traag , traag , traag want proberen om de hartslag onder de 135 te houden. Maandag twee uur 18.38 km, 6.33/km, hartslag gemiddeld 151. Hartslagmeter en/of hart na de vele drank van Kerstmis tilt. Al bij al voelde het niet aan als lopen met zo'n hoge hartslag... Dinsdag en woensdag werken. Donderdag twee uur en een half, 22.62 km, 6.38/km, hartslag gemiddeld 139. Ging weer redelijk , uiteraard wel heel traag.... Ook nu wilde die hartslag niet onder de 135 zakken... Vrijdag een derde keer lang en traag : weer twee uur en weer een ietsie pietsie sneller : 18.62 km, 6.27 en hartslag gemiddeld 137, ik luk er maar niet in om onder die 135 te zakken. Zaterdag was ik de finse piste beu : ik had de vorige drie dagen gekozen voor het hard labeur op de zwaar lopende ondergrond om vooral mijn rechterkuit wat te sparen . Nu dus op de baan. Tochtje begonnen tegenwind en zo via Haasdonk en het Ster terug richting woonplaats. In de tegenwind had ik moetie om de hartslag onder de 135 te houden maar eens wind in de rug zakte deze naar 132. Ik kwam op twee uur aan 18.75 km, 6.24/km én gemiddelde hartslag 132 - hele weg eigenlijk onder de 135 gebleven.
En zondag , de eerste dag van het nieuwe jaar , na een flesje wijn op oudejaar , op mijn superdooie gemak een zeer trage recuperatieloop gedaan ; een uurke had ik nodig voor 8.8 km, 6.49 /km , hartslag gemiddeld 128.
deze week 90 km / 2011 3.215 km / 85 kg op oudejaarsavond !
Ik kan me niet herinneren na een marathon zo afgezien te hebben als na deze van Spijkenisse. Ik had zondag na de marathon dadelijk pijn gevoeld in mijn rechterkuit, onderaan, ik kon nauwelijks normaal stappen. De dag na de marathon was het iets beter met die rechterkuit maar het kostte nog steeds veel moeite om deftig te bewegen. Dinsdag was dan eigenlijk de ergste dag, nog nooit meegemaakt dat ik twee dagen nadien nog niet echt goed uit de voeten kon. Ik heb twee mogelijke verklaringen. Er waren de toch wel zware weersomstandigheden in de eerste helft van de marathon, de kou en het altijd lopen in een korte broek. Of misschien waren het mijn Fusions : schoenen met een zeer 'harde' demping, ik gebruik ze alleen zijn voor wedstrijden en trainen doe ik dan altijd met Mizuno's met zeer 'zachte' demping, misschien ligt het daar aan ...
Dus pas donderdag de eerste keer terug gaan lopen : een 10 km gewoon wat los lopen om terug 'gevoel ' te krijgen én vooral om het hoofd vrij te maken van muizenissen ... De rechterkuit was al wat beter en het verergde raar genoeg niet tijdens het lopen. Op Kerstdag weer 10 km om de 'kroketten' en de overvloedig gedronken wijn van de avond voordien er af te lopen. Tempo 6.06 , hartslag - met al die alcohol - niet onder controle te krijgen, gemiddeld 153. Maar de pijn in de rechterkuit was mede door de ijstherapie - die ijszak zal verslijten... - verminderd, bijna niet meer hinderlijk.
De voorlaatste week van 2012 was dus eigenlijk een trieste loopweek met slechts 20 km, een absoluut dieptepunt. En niet alleen op loopvlak was deze week een dieptepunt , Kerstmis voelde nog nooit zo slecht als dit jaar. En tegen de pijn die dat veroorzaakt helpt ijstherapie niet ...
De wekker loopt af om 7 u 35 en rond 8 u 45 stap ik in de auto, naar mijn gevoel iets te laat om goed op tijd te zijn in Spijkenisse. Onderweg let ik vooral op het weer, dat ziet er al bij al niet slecht uit, de ruitenwissers moeten zelfs bijna niet op. In Spijkenisse toevallig in een kleedkamer met Belgen, onder andere met de crème van de Belgische ultralopers - de ene létterlijk en de andere figuurlijk -. Al bij al nog tijd genoeg om rustig aan te kleden. De kledijkeuze is snel gemaakt : ik ga er vanuit dat het niet of toch niet erg zal regenen dus niet het nieuwe kledingstuk waarin ik gisteren zo zweette maar wel drie laagjes tegen de kou, het bovenste een wielertruitje van mijn werkgever, door de zakjes vanachter - waarom doen ze dat ook niet bij looptruikes ??? - handig voor de vier gellekes die ik meedoe.
Aan de start zoek ik de pacers van vier uur op. Zij zijn van plan de eerste helft een tweetal minuten voorsprong te nemen omwille van de zware laatste km's - tegenwind -. Ook 'crème van ...' wil gewoon onder de vier uur blijven. Hem had ik al gezien in Steenbergen, ik kreeg toen kouwe pannekoeken van hem na mijn 6 uur én zijn 24 uur. De pacers starten te snel en dat vind ik niet eens erg. De wind blaast fel in het nadeel en ik kan me goed verschuilen; één van de pacers is twee meter hoog en één meter breed... Op ongeveer km vijf komen bliksem en donder boven ons hoofd gezamenlijk tot een orgasme ; dat is schrikken. Even later geselt de hagel genadeloos de lopende meute. Apocalyptisch , nog nooit gezien zoiets : in de polder langs het water één lange sliert lopers (de halve marathonners zijn er dan nog bij) onbeschut tegen de natuurkrachten bijna allen met één hand voor het hoofd om het gezicht te beschermen tegen die striemende hagel. Die hagel blijft liggen en zorgt voor een vettige koude brij op de grond en dus worden ook de voeten nat. De hagel gaat over in regen. Die regen zal later plaats maken voor de zon, de laatste 10 km doe ik zelfs mijn handschoenen uit. De rest van het weerbericht vindt u op gespecialiseerde websites...
Op km tien komen we ondanks de zware weersomstandigheden en de tegenwind door aan 55.06 (alle tijden komen van mijn Garmin, volgens hem was de marathon 42.420 km), die twee minuten voorsprong zijn dus al in de chacos. De halve marathonners hebben ons nu verlaten, het vierurengroepje telt ongeveer 20 man. Op een stuk meewind versnelt de groep nog een beetje. 'Créme van....' is dan al wat voorop gaan lopen en met hem zijn er nog drie of vier man meegeschoven, zij hebben die voorsprong te danken aan snel zijn bij de bevoorrading. Zelf ben ik ondertussen ook iets weggelopen van de vierurengroep en ik beland tussen de 2 groepen in ; onverantwoord met de wind die straks terug tegen zal blazen. Ik kies ervoor om naar de groep van 'crème van....' te lopen en yep, op een klein kort afdalingske, net voor de tegenwind ben ik erbij, zes man sterk is de groep. 'Crème van....' pakt de leiding en doet samen met een ander het meeste van het kopwerk. Een vader en een zoon én een veelloper laten zich op de eerste rij niet zien, ik af en toe eens uit beleefdheid... Halfweg komen we door aan 1.56.08, niet eens zo gek veel voor op het vooropgestelde schema .
En het tempo zit er goed in, de tweede tien km is volgens meneer Garmin sneller dan de eerste. Als ik tegen 'crème van... ' suggereer dat het iets te snel gaat voor mij wordt er wat vaart geminderd, 'met zes is plezanter dan alleen'. Voor één van ons zes gaat het dan te traag, die loopt wat voorop. De anderen geven geen krimp . Achteraf blijkt dat zij wel blij moeten geweest zijn met het 'vertragen', zij vliegen er rond km 30 af. 'Vertragen' was het echter niet echt ; de derde 10 km ging zelfs nog iets sneller dan de eerste 10 km.... Zo komen we door aan km 30 op 2.44.29 , ik zie achteraf thuis dat ik ooit één keer sneller geweest ben op het 30 km punt, dus ja, dat plan om die vierurenpacer te volgen, weer niet gelukt.
De marathon begint tussen km 30 en km 35 wordt dikwijls gezegd. Wel de mijne begint rond km 32. Tot dan ben ik niet trager geweest dan 5.30/km ) tussen 32 en 34 km wordt dat 5.40 en vanaf km 34 wordt het harken , ik ga dan lopen tussen de 6.03 en de -traagste 2km - 6.14. 'Crème van...' is dan de voorloper gaan vervoegen, ik ben na wat jojoén (in mijn geval ook letterlijk zeker...) met de veelloper de derde van het oorspronkelijke groepje. Het wordt nu echt zwaar voor mij, regelmatig stap ik even, kort telkens, zeer kort. Ik hou nauwgezet de Garmin in het oog, de vier uur moet en zal gehaald worden en het ziet er nooit echt naar uit dat dit niet gaat lukken, ik mag dan wel niet volledig instorten. Ik word voorbijgelopen door een dame, door een jonge grote kerel die ik in de vierurengroep had gezien en nog door twee andere lopers. We naderen nu Spijkenisse. De wind lijkt nog aan te wakkeren en blaast inderdaad in het nadeel, ik vervloek die vermaledijde wind tegen de mensen van de organisatie. Over organisatie gesproken ; gewoon uitstekend én vriendelijk, dat valt mij telkens op in Nederland, die natuurlijke soms wat overdreven vriendelijkheid van die verdomde Hollanders !
De laatste km's is er een plaats waar ge voor én daarna dus de achterliggers kruist. Ik zie dat 'crème van....' nog bij zijn compagnon gebleven is en stel vast dat ik niet overdreven achter lig. Ik zie later één van de twee vierurenpacers, helemaal alleen. Hij zal finishen in 3.59.30, zijn collega in 4.00.00 exact , iedereen is er afgelopen, zij komen alleen aan. Na het oplopen van een viaduct komt een verdiende afdaling (dat is meestal zo ...) en nader ik het atletiekplein. Daar sturen ze mij naar mijn zin nog wat te veel in alle richtingen maar uiteindelijk kom ik toch op de atletiekbaan. Zelfs met mijn trage tempo haal ik nog 2 lopers in. Ik kom aan , bruto 3u58.44 - Garmin 3 u 58.22, volledig leeg, zeer tevreden maar - en dat is raar - zonder emotie, dus geen gebalde vuisten en geroep zoals in vorige marathon in Etten Leuren. Ik zet mij op een bank naast een Nederlander die ik ken van op vier of vijf marathons en die telkens in mijn buurt eindigt , hij verwelkomt mij hartelijk ' mijn Belgische vriend'. Ik blijf nog wat rondhangen aan de aankomst en drink wat bouillonnekes tegen de kou, dat kikkert op. Ik heb last van mijn rechterkuit, de eerste keer dat die zo opspeelt. Het kost mij later op de dag veel moeite om te stappen.
De after-marathon is gezellig, ik heb mijn plaats gevonden . Ik sluit de kantine samen met een veelloper met twee namen, dat verhaal hoor ik de volgende keer wel. Rare mannen toch die marathon en ultralopers.
Dit was de laatste dit jaar . Een onvergetelijke hagelbui, de eerste keer dat ik zolang in eenzelfde groepje loop - met dank aan 'crème van....'- en doel - vierurenman spelen - bereikt, wat moet dat nog meer zijn ????
Deze week 55 km / 2011 3.115 km / 83 kg deze morgen
Nog snel even de gezonde zenuwachtigheid van de dag voordien van mij afschrijven...
Woensdagmorgen 8 km gelopen, handrem op en toch 5.54/km. Hartslag zat wat te hoog maar het ging gemakkelijk en het gaf een goed gevoel. Daarna tand laten trekken en daar heb ik nu geen last meer van. Zaterdagmorgen, vandaag dus, mijn klassieke 20 minuten 'aperitief'. De Fusions nog eens aangedaan, voelen goed maar hard . En mijn aankoop van gisteren even 'getest' : iets wat bescherming zou moeten bieden tegen wind en in mindere mate regen . Viel eigenlijk niet mee want ik zweette wat te veel eronder, dus even afwachten hoe het morgen zit met het weer. En het loopje viel mee , weer met de rem op maar zonder het te beseffen toch marathontempo, een goed gevoel. Mijn rechterhiel speelde weer wat op maar met één of twee ontstekingsremmers (waarmee ik gestopt was deze week) is dat euvel ook weeral opgelost.
De vooruitzichten zijn dus al bij al niet slecht, ik lijk in vorm voor morgen. Mijn overgewicht (toch 4 - 5 kg) zorgt voor een isolatielaagje tegen kou , wind en regen en dat zal nodig zijn. De wind zit wellicht het eerste kwart tegen en het derde kwart mee, de overige kwarten - zelfs de West Vlamingen hebben hem - dus zijwind... En ik blijf nog steeds bij mijn plan om de vierurenpacer te volgen, een 'experiment'. Want ja, alleen mijn eerste twee marathons heb ik vlak kunnen lopen, in alle andere marathons daarna heb ik de eerste helft sneller gelopen dan de tweede, ik ben dus nu eens nieuwsgierig of dit zal lukken , een vlakke marathon, misschien zelfs een negatieve split ?
Deze week 55 km , op drie dagen na mekaar gelopen. Maandag geen goesting om te lopen. Dinsdag met een klient (eigenlijk ook een beetje ne maat) en een directeur naar Genk - Leverkusen : na een beetje aftasten tijdens het etentje de remmen volledig los op de trein richting stadion : de avond werd één groot feest ... Van die Limburgse gezelligheid, wel daar kunnen ze bij ons nog heel wat van leren. Lang geleden dat ik zo gelachen heb, dank u Genk ! Woensdag toch wel wat de gevolgen van de trip van de dag voordien, dus ook niet gelopen. Donderdag weer een evenement van de werkgever dus pas vrijdag - een dagje vakantie - de schoenen aangebonden.
Vrijdag laatste lange duurloop voor Spijkenisse : op de zware finse piste net geen 25 km in exact 2 uur 30. Ik was eigenlijk van plan om 30 km te doen maar was te laat opgestaan... De eerste 7 km marathontempo aangehouden, ging eigenlijk redelijk en daarna rustig lopen, hartslag net onder de 140. Ging eigenlijk goed. Namiddag wel zware benen. Op het eind weer last van de rechtervoet én de rechterknie maar dat was al een verbetering tegen het begin van de week : ik kon toen zelfs niet stappen zonder een lichte pijn. Een ontstekingsremmer per dag én ijstherapie hebben geholpen !
Zaterdag dan iets meer dan 20 km in exact 2 uur. Weer een paar km tegen marathontempo gelopen en daarna met de rem op de 20 km volgemaakt . Ik zat ondanks die rem toch tussen 6.00 en 6.05. Raar maar die tweede dag lijkt het altijd beter te gaan.
Zondag - vanmorgen - interval op de finse piste : 1.300 meter inlopen, 6 x (850 meter snel - 450 meter recup) , 1.300 meter uitlopen. De snelle stukken gingen tussen 4.43 en 4.53 en daar was ik blij mee : sneller dan de vorige keer én dat na toch 2 dagen van meer dan 20 km. Ook hier was ik weer blij mee.
Dus nu een weekje zachtjes uitbollen tot Spijkenisse zondag. Ik heb me net ingeschreven. Dit laatste trainingsweekend geeft me een goed gevoel. De rechterknie heb ik vandaag niet gevoeld en de ontsteking in de rechtervoet heeft plaats geruimd voor een lichte brandwonde veroorzaakt door de ijstherapie, zal wel gedaan zijn tegen zondag. Het verwijderen van een element (zo noemt de tandartsmadame tegenwoordig het trekken van een tand... ) woensdag én het nemen van antibiotica voor het remmen van de ontsteking onder die tand kan misschien nog roet in het eten gooien maar ik voel me goed. Ik weeg alleen een dikke 5 kg te veel , de feestdagen zijn nog niet eens begonnen. En ik zie ook net op de weersvoorspelling dat het windkracht 4 wordt in de polders van Spijkenisse, gelukkig in de 2de helft in het voordeel. En ik ga eens iets proberen in Spijkenisse : vlak lopen : er zijn pacers en ik ga me nauwgezet houden aan het tempo van die van de 4 uur , de vierurenman als het ware...
deze week 55 km / 2011 3060 / 84,5 kg deze morgen na het lopen
Deze week nog eens een week van 80 km. Maandag 10 km op de finse piste. Geprobeerd om aan lage hartslag te lopen maar dat lukte niet. Het feest van zaterdag en de gevolgen daarvan zaten nog in de benen. Aan hartslag 141 tegen 6.16 lopen is niet bepaald wereldschokkend. Het ging ook niet goed.
Woensdag verlof, ik moest in de namiddag naar de tandarts en het was lang geleden dat ik daar eens geweest was. 's Morgens dus tijd om eens goed te intervallen : 1.3 km inlopen, 5 keer (2 km snel - 670 meter uitlopen) en 1.3 km uitlopen. Ging vrij goed, snelle stukken tussen 4.53 - 5.06 en de hartslag zakte telkens wat bij het uitlopen. Op het eind van de laatste keren snel zat ik steeds kapot maar kon goed recupereren. Dus ongeveer 15 km tegen gemiddeld 5.34 , dus sneller dan marathontempo. En een goed gevoel ! En dat nadat ik de dag voordien met mijn 'zwaarste' klient had getafeld !
Donderdagavond dan gaan 'recupereren' : 10 km tegen 6.45 - traag , zeer traag dus - en hartslag nipt onder de 130. Eigenlijk is dat dan niet recupereren maar lopen tegen mijn LSD hartslag... Allez, ja alles zal niet tot op de milimeter moeten afgemeten worden zeker.
Zaterdag in het stormweer 32 km gelopen. In de regen en in felle tegenwind vertrokken richting St Niklaas en gelopen tot voorbij het shoppingcenter en daar dan gedraaid na exact 1 u 45. De wind leek bij momenten stormkracht te hebben; hij blies dan de regen pijnlijk in mijn gezicht en op mijn blote dijen - ik loop bijna nooit met lange broek -. Al bij al ging het met de hartslag nog redelijk, zo net boven de 135 , de snelheid zat rond 6.40. De laatste km's op de heenweg zakte de hartslag zelfs lichtjes, ik leek makkelijk te lopen. Op de terugweg ging het iets minder goed : de kracht van de (nu mee-)wind leek wel afgenomen en het werd zwaar. De snelheid lag wat hoger , zo rond de 6.20 maar de hartslag ging de laatste 8 km weer boven de 135. Het was ook moeilijk om de snelheid (snelheid ... 6.20 ? ) vast te houden. Met zeer zware benen , een pijnlijk aanvoelende rechterknie en een rechtervoet die rechts onderaan heel de weg had geprotesteerd eindigde ik op 3 u 27 voor mijn deur, slechts 3 minuten sneller gelopen op de terugweg in de meewind... Gemiddeld 6.28 tegen hartslag 135, niet om van naar huis te schrijven. In de namiddag was ik geen frank (euro ... ) waard. Niet goed ...
Zondag, vandaag 13 km. Op de finse piste waren ze de voorbereidingen aan het treffen voor de jaarlijkse 10 mijl van de atletiekclub. Twee of drie jaar geleden liep ik daar nog mee, ik geloof 1 u 24, ik zou het vandaag niet kunnen... Dus na een stukje finse piste de weg op richting Haasdonk - tegenwind - en terug. Gemiddeld tempo 5.55 (2 keer een iets snellere 2 km) en hartslag tussen de 140 - 145. De laatste km's liet ik het tempo wat zakken tot 6.15 en zakte ook de hartslag nog tot 135.
Maar mijn rechterbeen baart mij nu echt wel zorgen : ik heb 2 zwarte teenuiteinden, weinig last van. Mijn middelste teen , niet zwart, daarin heb ik een raar gevoel, lijkt wel wat onstoken. Hele week last van gehad, gisteren en vandaag al veel minder. En dan mijn hiel, dat lijkt mij het ergste : 3 jaar geleden had ik reeds last van 'hielspoor' - ik denk toen in mijn andere voet - en dat lijkt mij nu weer het geval; ik kon de 13 km nauwelijks volmaken. En dan is er nog mijn knie ; daar lijk ik 'door te zakken'. Ja, niet echt goed dus allemaal, vandaag beginnen met ijstherapie, deze week wat kalmer aan én mijn ontstekingsremmers beginnen nemen...
Want binnen twee weken is het de laatste marathon van het jaar en daar kijk ik eigenlijk wel een beetje naar uit. Het zou wel eens een zware marathon kunnen worden , in de polders rond Spijkenisse zou de wind lelijk kunnen huishouden. Hopen dat de rechterkant wat verbeterd !
Deze week 80 km / 2011 3.005 (dus vanmorgen over de 3.000 gegaan...) / 83 kg na het lopen
Deze week weer iets minder gelopen, slechts 3 keer , in totaal 52 km. Maandagavond vergadering van 'het gebouw' en dus niet kunnen lopen. Dinsdagavond nog last van het blijven plakken van maandagavond dus ook niet gelopen. Woensdag een rustige 10 km, de maandagavond leek nog in mijn lijf te zitten want voor het rustige tempo van 6.15 zat de hartslag met 145 eigenlijk te hoog. Omdat ik de hartslag dan toch niet onder controle kreeg dan maar op het laatste een toerke van 1,3 km even doorgetrokken en zo kwam mijn gemiddelde over de 10 km nog op 6.03.
Woensdag dan een EnergyLab tempotraining : een voorspel én een naspel van 1.5 km en tussenin gematigd op de gas : voorspel ging te rap maar de hartslag zat toen nog goed. De 6.5 km tempo in gemiddeld 6.27 , dus 11km/uur , niet slecht maar ook niet om te laten omroepen op het Journaal... Tijdens het naspel zakte mijn hartslag slechts laat onder de 140 .
Zaterdag LSD : nog eens 4 keer het toerke in het Centrum van mijn gemeente , in totaal 32.5 km. Gemiddeld gelopen aan 6.17 met een hartslag van weer gemiddeld 137, dus net iets te hoog. De derde toer versnelde ik onbewust en de vierde toer ben ik wat vertraagd om de hartslag onder de 140 te houden. Al bij al had ik geen goed gevoel bij deze training.
Zondag, vandaag niet gelopen. Het is zeer lang geleden dat ik op zondag niet liep, ik kan me geen zondagmorgen herinneren zonder lopen.... Het feest van mijn werkgever de dag voordien was dan ook onverwacht lang uitgelopen....
Deze week 50 km / 2011 2.925 km / 83 kg bij het opstaan
Deze week niet echt veel gedaan, slechts drie keer gelopen. Maandag echt geen goesting, overkomt me weinig. Dinsdag intevaltraining op de finse piste : 1.500 m inlopen , 6 x 800meterkes snel met 500m recup ertussen en 1.500m uitlopen. Heb ik al een paar keer gedaan maar voor de Energy Labtoestand maakte ik er een zaak van ook een goeie totaaltijd neer te zetten; nu deed ik het in en uitlopen echt rustig. In de 800 meterkes zat ik tussen 4.56 - 5.08, niet echt voluit, niet boven mijn overslagpunt. Gemiddeld zat ik nog aan 5.38, marathontempo dus. Ik had hier een goed gevoel over.
Woensdag was ik van plan te lopen maar de plannen van mijn vrouw doorkruisten de mijne en wie wint dan het pleit ? Donderdagavond activiteiten op het werk. Zaterdag LSD 2 uur , 19.14 km dus 6.16/km, hartslag met 136 een ietsie pietsie te hoog, had eigenlijk een paar slagen lager gemoeten.
Zondag vertrokken zonder goed te weten wat ik ging doen. Vrij snel weer gekozen voor 'rustig' interval : 2km inlopen, dan 5 x 2 km's snel met 700 meter recup ertussen en 2 km uitlopen. De snelle 2 km's gingen zonder echt te forceren tussen 5.06 - 5.09 dus eigenlijk bijna zo snel als de 800 meters van eerder in de week. Volgens de schema's van Energy Lab mag ik 'stevig doorlopen' tot een hartslag van 161, ik ging nu niet boven de 158, mijn omslagpunt. In totaal kwam ik uit op een snelheid van 5.35/km, iets sneller dan marathontempo. Ik liep in exact een uur en een half een 10 mijl. Ook hierover was ik weer content.
Dit was een week van 'slechts' 45 km, het is lang geleden dat ik zo weinig liep. ''tIs voor niks' zal het volgende week zonder mij moeten stellen, ik kies om er een lap op te geven op het feest van mijn werkgever de dag voordien. Maar binnen een viertal weken in Spijkenisse wil ik er wel bijzijn en nog eens onder de vier uur gaan. En dan ga ik de voorbereiding op de zes uur van Stein van Energy Lab volgen, Stein is dan inderdaad minder dan 3 maand ver. De tijd gaat toch ongelooflijk snel !
deze week 45 km / 2011 2.875 (de 3.000 km worden makkelijk gehaald ) / 83 kg na het lopen (ik word terug te zwaar, dieet na de eindejaarsfeesten ! )
Deze week door omstandigheden pas de eerste keer de loopschoenen aangebonden vrijdagmorgen. Maandag geen zin om te lopen. Dinsdagavond culinaire verplichtingen op het werk : met de Belgische top van mijn werkgever in beperkt gezelschap lekker eten en pinten pakken in onze vestiging op de Brusselse Grote Markt , er zijn ambetanter dingen in het leven. Ik ken Brussel alleen van de marathon, het is wel tof om die markt eens te zien in een andere context. Daarna - en dat was heel lang geleden - nog eens in mijn eigen gemeente een paar bollekes gaan pakken. Dus ook woensdag geen zin om te lopen... Donderdagavond ook niet gelopen want vrijdag vakantie. En dan 65 km op 3 dagen.
Vrijdag dan vertrokken naar de finse piste met 2 drinkbussen sportdrank en eens vertrokken beslist om drie uur te lopen tegen het LSD tempo van de Energy Lab jongens : hartslag onder de 135. Dit lukte al bij al vrij aardig. Iets trager begonnen dan 6.20 , hartslag die aanschurkte tegen de 135 . De 2de 10 km steeg tempo lichtjes boven die 6.20 en de hartslag daalde lichtjes. Pas na km 24 zakte het tempo weer een klein beetje en deed de hartslag het omgekeerde . Uiteindelijk deed ik op 3 uur 28.50 km, dus exact 6.20 / km en dat met een gemiddelde hartslag van 132; goed dus.
Zaterdag op pad zonder echt doel , minimum 10 km en we zien wel .... Op straat toevallig Mister Spartathlon tegen het lijf gelopen en wat staan babbelen. 'Het is nu just 6 weken geleden gebeurd '. De wonde moet nog helen... Het ritme was uit mijn lopen en dan maar iets sneller gegaan en besloten een toerke langs Haasdonk te doen. Bleek ik uiteindelijk 12 km gelopen te hebben aan 5.51 gemiddeld aan hartslag 131 , dus eigenlijk zeer snel voor zo'n lage hartslag. Van de vermoeidheid van gisteren niets meer te voelen, raar toch altijd , het lopen de dag na een zware inspanning.
Vandaag zondag nog eens de Aardbeienroute, 24 km in 2 u 29, paar minuten sneller dan de vorige keer. Gemiddeld 6.12 en de laatste sneller dan de eerste helft , hartslag zat van in het begin vrij hoog, net boven de 135 maar ondanks het iets sneller gaan kon ik die op dat niveau onder controle houden tot op het einde. Dus weer een 'gelukte' LSD training.
Maar waarvoor trainen we nu nog ? Binnen 14 dagen is het 't is voor niks maar vanwege de festiviteiten op het werk de dag voordien zal ik daar waarschijnlijk van af zien. En de festiviteiten zullen plezant zijn, we zullen er in de kijker lopen...figuurlijk dan . In alle geval , moest ik toch meedoen aan de marathon , dit was dan een laatste goed zwaar trainingsweekend , dat zou voldoende moeten zijn. En veel zal afhangen van het weer , als het droog is dan is de kans dat ik meedoe een pak hoger. En dus sluit ik af met een klassieker : ' we zien wel' ....
deze week 65 km / 2011 2.830 km / 82 kg na het lopen
De week na Etten-Leur is er toch weeral één van 55 km. Dinsdag, dus alleen maandag gerust, echt gaan uitlopen : hartslag gemiddeld 124, snelheid 6.56 , dus trager dan 9 km/uur. En ik voelde me beter na dan voor, bewijst dat het werkt dat recuperatielopen. Woensdag dan 10 km op de finse piste in exact een uur en dat was wel zwaar. Mark tegengekomen, kwartierke mee meegelopen en afgesproken voor vrijdag Energy Lab. Donderdag niet gelopen in functie van vrijdag.
Vrijdag dus Energy Lab. Na de marathon van Brussel hadden Mark en in ik beslist ons eens te laten testen door Energy Lab, Mark wilde weten wat hij aan tijd in de benen heeft en ik wilde duidelijke trainingsindicaties krijgen. De man van een collega - ook al een paar marathons achter de kiezen , tussen de 3u50 - 4u05 - ging ook mee, zo bespaarden we wat op de prijs (alleen 150, met twee 125, met drie 100) . Het begon niet goed : de Annelies met wie ik alles had geregeld was de finale aan het spelen op het wereldkampioenschap korfbal, we zouden het dus moeten doen met twee jonge gasten. Op een atletiekpiste moesten we 4 keer 1.600 meter lopen, de eerste rustig, de laatste voluit en dan nog een 400 meter volle bak. Met in en uitlopen bij zaten we toch aan 8 km. Ik was verast door de snelheden die ik nog haalde : 4.52 op de snelle 1.600 meter en 3.43 (meer dan 16 per uur, daar was ik fier op...) op de 400 meter en dat een paar dagen na een marathon. Allez , die gasten bevestigden eigenlijk wat ik al wat wist uit ervaring én van de een test aan de universiteit van Antwerpen 2 jaar geleden : maximum hartslag 168 , omslagpunt 158 - bereikt bij 5.12 /km -. optimale tijden 10 km tijd 51min , halve marathon 1u 51 marathon 3 u 50. Klopt allemaal lijkt mij, alleen die marathontijd, daar zit ik nog 2 minuten af. Mark zou van zijn huidige besttijd 3 u30 nog 20 minuten af moeten krijgen en Ronny zou van 3u 50 naar 3 u20 moeten kunnen. Verassend was dat ik de beste 'weerstand' had van de drie, ik scoorde daarop goed. Basisuithouding, intensieve uithouding en snelheid waren te verbeteren . En het trainingsadvies was klassiek : 12 weken schema's voor de marathon. Toen ik zei dat dit voor mij niet kan omdat er soms maar één maand tussen of minder tussen 2 marathons is werd daar niet echt op ingegaan ; verder dan 'roofbouw op uw lichaam' én 'ge zult u moeten aanpassen' kwam men eigenlijk niet.... Toen ik vroeg om voor mij een schema te maken ter voorbereiding van een zes uren loop kreeg ik dat, ik heb er nog niet goed naar gekekeken maar wel al gezien dat de langste training 270 minuten bedraagt, 4 uur en een half. We waren alle drie redelijk content over de testen en de bespreking ervan . Goed van Energy Lab. Met een drinkbus én een T shirt probeerden de twee lelijkerds de afwezigheid van Annelies te compenseren, mislukt mannen !
Zaterdag 15 km gelopen, hartslag onder de 135 , 121 - 135 is mijn belangrijke LSD zone. Ik kwam uit aan 6.08/km terwil volgens mijn Energy Lab schema ik maximum 6.28 had mogen lopen met die hartslag... Gisteren dus niet goed gemeten mannen... Zondag , vandaag dus , nog 12 km zeer rustig , gemiddeld 6.09 aan hartslag gemiddeld 130, iets lager dan zaterdag; het lopen voelde ook makkelijker.
Er staan dit jaar nog 2 marathons in mijn agenda aangestipt : ''t is voor niks' en 'Spijkenisse'. De dag voor ''t is voor niks' is het groot feest van mijn werkgever; dat wordt dus ofwel geheelonthouding, ofwel matig zijn en dan zien wat het geeft de dag nadien ofwel niet meedoen aan de marathon en gaan voor het feest, ne mens leeft maar één keer zeker... We zien nog wel wat het wordt met het weer.... En de dag voor Spijkenisse houdt mijn zoon samen met zijn vriendin en nog een koppel een feest voor het samen 100 jaar worden; dezelfde opties als voor ' tis voor niks'. Het zou dus kunnen dat mijn marathonjaar erop zit; kan ik stillekesaan aan het schema van de Energy Labjongens beginnen voor de zes uur van Stein....
deze week 55 km / 2011 2.765 km / 82 kg na het lopen deze morgen
Gisteren, zondag 30 oktober, marathon van Etten-Leur. Wekker zetten hoefde niet, de omschakeling naar het winteruur zorgde voor een extra slaapuur en opstaan rond 8 uur (eigenlijk dus nog 9 uur) was meer dan voldoende om tegen 10 u30 ter bestemming te zijn. Met de overschot van de spaghetti van zaterdag achter de kiezen richting Noorden, een dikke zeventig km. Ik volg niet de instructies van de website van de marathon en rijdt tot aan het zwembad waar na de marathon kan gedoucht en gezwommen. Daar pak ik mijn fiets - makkelijk toch zo'n monovolume - en rij naar de inschrijvingsplaats. Ik krijg startnummer 498 . Even later zie ik mijn zus, ze lijkt content mij te zien. Mijn schoonbroer is er ook, die zal zorgen voor de morele steun. Zus' vaste looppartner schudt mij zeer krachtig de hand - een beer van een vent - en zijn dorpsgenoot ultracuploper die ik ken van op vele marathons begroet mij hartelijk. Ik ben de absolute kluns van het gezelschap : Ultracupper zit normaal rond de 3 u20 , zus gaat voor de in Eindhoven nipt gemiste 3 u30 en Beer van een Vent zegt rond de 3 u45 - 3 u 50 te willen eindigen.
De weersomstandigheden zijn uitstekend : net nog warm genoeg voor mijn singletje. Er waait wat wind maar die zou in de laaste helft van de 2 toeren in het voordeel moeten blazen. We gaan allen samen in het startvak van de 3 u30 staan, voor mij en Beer van een Vent veel te hoog gegrepen maar we kunnen er mee lachen. Ik kijk naar mijn zus, druk haar nog eens tegen mijn lijf; ze lijkt gestresseerd en ook een beetje geemotioneerd. Beer van een Vent wens mij ook succes en even later, rond 11 u 30 klinkt het startschot. De eerste km's gaan zeer makkelijk en dus veel te snel , de eerste 6 km gaan sneller dan 5.20. Het plan om te proberen vlak 5.40 te lopen wordt opgeborgen en vervangen door het beproefde recept : wat voorsprong nemen en dan zien waar het schip strandt... En het blijft goed gaan, de eerste 10 km gaan we niet boven de 5.25, 10 km tijd volgens de website 53.30, persoonlijk record voor doortocht 10 km tijdens een marathon...
Ondertussen loop ik van km 6 tot km 17 in het gezelschap van een dame. Zij loopt rond km 17 wat weg in een groepje dat ik bewust niet wens te volgen , iets over halfweg zal ik haar voorbij lopen, succes wensen en niet meer zien.... De volgende 10 km loop ik nog aan ongeveer 5.30, volgens mijn Garmin (de marathon was weer 355 meter langer....) 55.30 op de tweede 10 km, nog altijd uitstekend.
Ik besef dat het te snel is maar het gaat eigenlijk vrij vlot en ik zie het positief : al wat voorsprong opgebouwd op het vier uur schema . Het parcours is plezant : kleine straatjes door velden en bossen, af en toe een iets bredere weg maar volledig verkeersvrij. De weg kronkelt , dus stukken tegenwind en meewind wisselen mekaar af , dat maakt de wind minder zwaar. Een stuk gaat vals plat naar beneden door een bos, ik heb nergens een stuk 'omhoog' ervaren en dat wijst op goed zitten in het hoofd. We naderen terug het centrum van Etten Leur , de viaduct die we terug over moeten is eigenlijk geen hindernis. In het centrum kruisen we degenen die het keerpunt al genomen hebben; ik zie mijn zus niet meer, die moet dus echt wel heel snel gegaan zijn. Ik zie een vrouwelijke collega die mijn groette toen ze mij voorbijliep, dat mens loopt verdomme hard. Ik kom ook Beer van een Vent tegen, handjeklap, minstens drie vier minuten voor mij.
Halfweg kom ik door aan 1 u 54.38 , ik denk mijn snelste halfmarathontijd tijdens een marathon tot nu toe. Dit mag niet meer mis gaan. Zeker niet omdat ik mij nog steeds redelijk goed voel. Mijn snelheid zakt maar zeker niet dramatisch. Ik evolueer naar net iets boven 5.40, marathonsnelheid. Ik laat hier - zoals reeds gezegd - de vrouw achter van de eerste wedstrijdhelft en toeval of niet, ik vind een andere vrouw die ongeveer mijn tempo loopt. In haar spoor loop ik tot ongeveer km 30. Ja , letterlijk in haar spoor, ook tegenwind , ze loopt net dat tikkeltje te snel om in te halen. En zeg nu zelf, het is toch prettiger lopen achter een - ik ga geen beschrijving geven- dame dan achter een lelijke slungelachtige vent. Aan km 30 kom ik door in ongeveer 2 u 46.30 , dus nog altijd ruim op schema voor de vier uur. Deze 10 km dus in ongeveer 57.15. Ik begin nu toch wat verval te noteren. Maar anders dan in Brussel en in Hilvarenbeek - daar zat ik maar 1 minuut achter op bovenstaand schema... - heb ik nu nog voldoende jus om verder te lopen.
In de verte meen ik Beer van een Vent te ontwaren, en om eerlijk te zijn, dat geeft mij een kick. Rond km 32 loop ik hem voorbij maar hij haalt mij terug in aan een drankpost. Aan elke drankpost - weer die verdomde bekers in Nederland ! - neem ik uitgebreid de tijd voor twee tot drie bekers sportdrank en minstens één beker water. Even later haal ik hem terug in , wissel een paar woorden met hem. De enige woorden van de marathon, met niemand gesproken ! In een bocht zie ik dat hij snel terrein verliest. Aan het bord van de 35 km wordt het zwaar. Het tempo is nu gezakt tot rond de 5.50 en schurkt tegen de 6.00 aan . Dat mag want ik blijf op schema voor de vier uur lopen. De halve marathonners zijn naar het schijnt met 2.000 en die overspoelen nu het marathonveld. Dat is iets minder aangenaam, ik loop nu te zwoegen tussen allemaal mensen die niet meemaken wat ik meemaak. Hier en daar loop ik zelfs één van hen voorbij, ook raar... Het viaduct komt in zicht en ook al had ik me voorgenomen van die al stappend te bedwingen, loop ik - trippel trippel - naar boven. Een paar 100 meter verder staat het bord van de 40 km. Ik heb dan nog meer dan 15 minuten en weet dat het in de chacos is maar dat ik nog niet mag beginnen zweven, ik weet welk verval een paar keer stappen kan meebrengen.
In het centrum , tussen de nadar én het publiek, hangt een spandoek nog 985 meter. Dan is het binnen. En dan begint het afzien pijn te doen maar het is plezante pijn. ik begrijp nu SM'ers Ik ben dolgelukkig maar moet op de tanden bijten. Ik kies voor de moeilijke manier : blijven gaan in plaats van rustig uitbollen. Vloeken doe ik de laatste honderden meters , echt vloeken. De eindmeet blijft maar weg en eens in zicht komt de ontlading, de stoom moet eraf en dat kan vandaag blijkbaar alleen maar met gebalde vuisten en nog eens roepend op God met verdomme erachter - sorry God -, het hadden ook tranen van contentement kunnen zijn maar het is deze keer geweld, de oerkrachten mogen los, brullend loop ik over de streep. Ik ben enorm blij , ik kan het nog....
Eens over de meet kijk ik uit naar zus, stillekes had ik gehoopt dat zij mij zou opwachten, niet dus. Ik wacht even op Beer van een Vent maar als het wat te lang duurt ben ik toch maar weg. In de kleedruimtes zie ik Ultracupper (3 u21 ) : zus is ineengestort en heeft de veel te snelle eerste helft (1 u40 ! ) met een klap van wel 43 hamers bekocht , ze eindigt in 3 u51 én in de infirmerie .. Ze ziet er 'moe' uit als ze aan de zijde van haar man binnenkomt. Ze toont nauwelijks emotie en dan weet ik dat het diep zit, heel diep. Dan komt Beer van een Vent komt binnen , zet zich neer, valt en kronkelt even later huilend van de pijn spastisch over de grond : krampen . Ik grijp zijn linkerbeen en duw en het werkt. Een half uur professionele massage en stretchen helpt hem terug op de been. Beer van een Vent stijf van de kramp, zus meer dood dan levend , marathonlopen kan hard zijn...
Beer van een Vent en Ultracupper gaan mee douchen in het zwembad. Een Nederlander gooit een stuk zeep op de grond en vraagt - echt - wie het wil oppakken. Beer van een Vent kijkt even naar hem en zijn blik is genoeg om de Nederlander te doen verdwijnen..., zonder zeep. 'Hij had nog maar moeten kijken en ik had hem aan het plafond geplakt..' gromt Beer. Ik kijk zelf eens goed en zie een 64 jarige - zo oud is hij ! - kleerkast, géén gram vet, één en al fitness en/of natuurlijke spier - geen bodybuilding toestanden - , 1m 90 woeste mens opgetrokken uit puur beton. Kale kop met priemende ogen. Zo weggelopen uit een Oosteuropese bokskamp. Beer van een Vent wordt Blok Beton.
Ik ga met Ultracupper en Blok Beton nog een pint pakken. In de kroeg zien we nog een bekende. Hij stelt dat hij mij net na de aankomst de hand heeft geschud... Ik weet van niks, de euforie moet dus de geest zwaar vertroebeld hebben. We babbelen met zijn vieren nog een tweetal uur gezellig na, door de -matig maar met smaak gedronken - Duvels wordt het koolhydraattekort snel opgevuld. Ik zet Blok Beton en Ultracupper af aan hun wagen aan de andere kant van Etten- Leur en rij zeer tevreden naar huis.
Een dag waarop doelstellingen werden gerealiseerd : doel bereikt op de marathon, het gevoel het nog te kunnen. Een bewogen dag met af en toe emotie , zus in de buurt. Een plezante dag, kennis gemaakt met Blok Beton én goed gelachen. Kortom , een dag om niet vlug te vergeten. En dat eigenlijk grotendeels omdat we ocharme een marathonneke liepen in vier uur....
En ja, twee om te onthouden : Ultracupper werd na de aankomst aangesproken door een dame die hem zei : ' U ziet er nog zo fris uit meneer' . Ultracupper, geeindigd in 3 u 21 , stelde dan terecht : 'de lijken komen pas binnen rond 4 uur madam ! ' En mijn schoonbroer die vandaag met zus in de buurt van de 4 uren lopers was terechtgekomen die zei ook ; 'wat ziet ge daar allemaal lopen'. Dat is dus het vier uren segment , inderdaad mijn segment , dat van de lijken én van de rariteiten : .... relativeren dus, 'mijn prestatie' !!!
deze week 55 km / 2011 2.710 km / na de marathon én de Duvels én de steak met enorm veel frieten 83 kg !
In Etten Leur (eigenlijk moet er een streepje tussen dus in Etten-Leur) terug onder de vier uur gelopen , en met een beetje overschot. Verschrikkelijk content , maar dan werkelijk verschrikkelijk , méér zelfs dan verschrikkelijk content, licht euforisch... En ook zeer tevreden : niet gestapt in deze marathon. Plezante marathon trouwens... Morgen of overmorgen meer.
Morgen marathon van Etten Leur; mijn eerste keer daar. Dus deze week een kalme week. Woensdag de 8 km gedaan die ik eigenlijk dinsdag had moeten doen , dinsdag ben ik echter met twee collega's iets gaan eten - was weer vooral iets gaan drinken - en daarna op uitnodiging van onze werkgever naar de film geweest. Allez naar een halve film, na een uurke had ik genoeg van 'Code 37'. Het volleybal op TV was veel onderhoudender ! Dus woensdag gelopen : iets sneller dan marathontempo en dat ging al bij al niet echt vlot maar ook niet zodanig slecht dat ik me daar ongerust over voelde, die midweekloop net voor de marathon voelt nooit echt goed aan...
Maar de 4 km vandaag - ik loop de dag voordien altijd 3 tot 4 km - dat was een afgang . Gewoon marathontempo en ik trapte verdomme op mijn adem , het was ploeteren ... Ik was verdomme blij dat het gedaan was , 4 onnozele km's . Nog nooit meegemaakt de dag voordien. Bovendien - daar had ik woensdag ook al last van - deed mijn rechterknie een beetje moeilijk. En mijn hartslag zat ook al dicht tegen de 150 , en dat op - nog eens - slechts 4 km. Als een slechte generale repititie leidt tot een goeie voorstelling, awel dan breek ik morgen het wereledrecord op de marathon. Zo'n vaart zal het wel niet lopen zeker; we zien wel.
Morgen aan de start met mijn zus. Zal ze wel speciaal vinden die zus van mij. Wordt voor haar derde keer Etten Leur, ik denk dat het haar vijfde marathon wordt. En eerlijk, het zal mij morgen toch ook iets doen, ik -en zij- zijn nogal vatbaar voor emotie... Aan de finish zal ik haar niet zien, ze komt wellicht een half uur aan voor mij. En daarom wil ik morgen niet afgaan, die vier uur moét morgen. Ik weet het , er zijn belangrijker dingen in het leven , maar morgen moet en zal ik onder de vier uur eindigen. Slecht voorgevoel of niet , vier uur verdomme !
Maandag 8 km op het gemak gaan uitlopen. In principe doe ik mijn schoenen niet aan voor minder dan 10 km maar 2 km langer, mijn eten zou in de vuilbak beland zijn denk ik, ik moest dus wel wat inkorten. Het ging makkelijk, 6.04/km ,hartslag rond de 140
Woensdag 10 km weer tegen 6.04 , hartslag iets hoger 144. Ik liep in een roes , dit had ik nog nooit zo meegemaakt, het verbaasde me trouwens dat dit zo gemakkelijk ging... Ik was namelijk 's middags een pizza gaan eten met een klient die ik wat beter ken. Half fleske wijn erbij, 3 limoncellos bij de koffies, en dan nog een bolleke Koninck of drie. Awel, deze mens vraagt zich af of hij niet beter voor elke wedstrijd goed wat alcohol zou inslaan...
Vrijdag speciaal verlof genomen om nog een laatste keer een lange duurloop te doen als voorbereiding voor Etten Leur volgende week zondag. Die lange duurloop vrijdag in plaats van zaterdag betekent toch één dag extra recuperatie. Het parcours gedaan waarop ik in de warmte 2 keer was afgegaan : richting Haasdonk, Velle en dan tot aan de Schelde in Temse en uiteraard terug... De hartslagmeter sloeg weert tilt. Het kan ook mijn hart geweest zijn maar ik ga ervan uit dat mijn Garmin (weer eens ) de mist inging. Op hartslag lopen was er dus deze keer niet bij. De eerste km's waren niet echt makkelijk, dat beloofde niet veel goeds. Gaandeweg ging het echter beter, een fenomeen wat vroeger wees op goede conditie. Ik bleef lopen tussen de 6.10 - 6.20 / km. In Temse kwam ik aan in dezelfde tijd als de vorige keer (1 u 37.30) toen had ik op de terugweg echter een petat van meer dan 15 minuten gekregen. Nu bleef het vlot gaan, meer nog, ik versnelde zonder het te voelen. Ik kwam terug voor mijn deur aan na 3 u 12.30 , 17 volledige minuten sneller dan de vorige keer en een negatieve split gelopen van 2 minuten 30 . Ik liep nog een paar km verder om de geplande 3 u30 vol te maken en kwam zo aan exact 34 km 280 meter, gemiddeld 6.08, dus langer en sneller dan verleden week. Al bij al was ik hier content over, het was niet zonder moeite geweest maar het ging redelijk.
Zaterdag een dikke 18 km. De eerste 11 km stevig tempo (5.17) , met enige moeite kunnen aanhouden . Een kleine 500 meter meelopen met een voor mij veel te snelle jongen (3 u05 in Eindhoven) sneed me even de adem af maar ik kon mij herpakken. Na die 11 km thuis gedronken en dan 7 km gaan uitlopen (toch nog tussen de 6.00 - 6.06 ) en zo nog boven marathontempo uitgekomen voor de totale 18 km, 5.35. Ik had makkelijk een halve marathon kunnen lopen aan marathontempo en dat stemde mij, na de lange duurloop van gisteren, positief... Alleen weer mijn hartslag(meter ?) : gemiddeld 170 en mijn maximum is 175; dit klopt niet...
Zondag , vandaag dus, 9 km en een beetje op een uur , recuperatieloopje, hartslag proper onder de 130, gemiddeld 125. Zonder moeite, plezant, genieten zelfs, in de zon.
En deze week bericht van mijn compagnon van de laatste km's in de Beekse marathon : 'Kees' blijkt verdomme inderdaad Kees te heten. Ik stelde sarcastisch dat alle Nederlanders Kees heten en wat blijkt , in het geval van 'Kees' is het nog waar ook... Ik had aan de organisatie zijn mailadres gevraagd en dat hebben ze daar proper opgelost, Kees mailde mij zelf . Tof. Het lijkt goed te gaan met hem.
En na de voorbije weken heb ik terug moed gevat ; het loopt goed. De trage duurtrainingen lijken er voor te zorgen dat ik sneller loop , raar maar waar. Ik ben dan ook hoopvol voor de marathon van Etten Leur volgende week, daar wil ik terug onder de vier uur. Het zou echt een ontgoocheling zijn moest dat daar niet lukken. Zeker in de eerste marathon samen met (allez, aan de start toch... ) mijn zus.
Deze week 80 km / 2011 2.655 km / 80 kg na het lopen
Een weekske van 65 km in 4 keer. Maandag (na toch 2 dagen redelijk zwaar - zaterdag 23 km, zondag 15 km ) toen ik de eerste meters een goed gevoel had beslist om eens goed door te trekken op 10 km. En content , gemiddeld 5.16 met nog een (klein) beetje overschot. Dinsdag en woensdag niet gelopen. Donderdag weer dezelfde 10 km iets trager maar nog altijd iets sneller dan marathontempo . Ik haalde de 5.34 redelijk makkelijk en dat gaf een goed gevoel.
Zaterdag vertrokken voor lang en traag . Ik had al lang de Aardbeienroute niet meer gelopen. Het was fris maar zonnig, ideaal loopweer. Mijn hartslag hield ik nauwgezet in het oog, ik wilde niet boven de 130. En daar slaagde ik in tot ongeveer km 22. Ik liep makkelijk. De 2 hellingen die ik mij herinnerde op het parcours bleken 2 onnozele molshoopjes die niet eens mijn hartslag deden bewegen. En mijn tempo zat in het begin iets lager dan verleden week maar stabiliseerde zeer snel rond de 6.20 tegen verleden week 6.30. Ik liep met de vingers in de neus. Ik kwam thuis aan na 2u 33. Ik herinnerde mij dat ik die tijd vroeger ook nog had gelopen zonder de hartslag in het oog te houden. Anderzijds deed ik dit traject ooit op 2 u 11... Ik breidde nog een dikke 4 km aan de Aardbeienroute om de 3 uur volledig vol te maken. Zo kwam ik aan 28 km 40 aan exact 6.20 , volgens mijn marathontrainingsboek de ideale trainingssnelheid voor lange afstand... En de hartslag gemiddeld 131, de laatste km's schurkte ik wel tegen de 140 aan.
Zondag - vandaag - zou ik ongeveer 16.5 km gaan lopen, ik zou dan aan 65 km komen voor de week. Dat is nog zo'n onnozel objectief van mij, gemiddeld 60 km per week lopen, zinloos zo'n doel maar ja... Het leek goed te gaan en ik besloot om er een klein beetje een intervaltraining van te maken : snelle stukken aan marathontempo (5.40 ) en de trage stukken aan zesurentempo (6.20) . Maar het ging makkelijk. De eerste 2 km snel ging aan 5.30, de 1.5 km traag aan ongeveer 6.00, daarna ging de vijf keer snel 1.3 km aan 5.00 - 5.10 en de trage 1.3 km aan 5.40 - 5.50, dus allemaal sneller dan voorzien en dat zonder echt helemaal voluit te gaan, wel op de tanden bijten maar niet tot op het tandvlees. Ik zat aan 5.30 gemiddeld , niet slecht voor 16.5 km na een lange duurloop de dag voordien.
Raar maar na een paar slecht aanvoelende weken, zelfs maanden , lijkt het nu beter te gaan. Misschien komt het omdat ik toch al een tijdje niet meer echt tot op het bot ben gegaan . Mijn twee laatste marathons heb ik de laatste 10 km veel gewandeld en eindigde ik nooit echt perte totale - erg eigenlijk, geen karakter ! -. En op mijn 2 laatste lange duurlopen deed ik het rustiger aan, trager dus ook niet echt tot op de bodem. Ik denk dat het daardoor is dat ik op de kortere trainingen dan ook makkelijker wat sneller kan. Het wordt ook weer een beetje mijn weer : ik loop graag in de regen (als het niet té erg is) en in de kou . En ik voel me gewoon ook wat 'gezonder'.
Dus begint het weer te kriebelen. Mijn loopzus liep in Eindhoven 3 u 30.05. Toen ik dat zag heb ik heel hard zitten vloeken. Ik ken mijn zus, die 6 seconden : drama, drama. Maar ze reageerde ook positief : in Etten Leur zou ze nog een poging wagen, daar had ze verleden jaar 3 u 33 gelopen en dat was toen 6 minuten sneller dan Eindhoven . En allez broer , loopt ge niet mee, dat zou ik tof vinden... 'Mee lopen', drie kwartier achter haar aankomen... En toch, zoals gezegd, het kriebelt. Etten Leur is niet ver. Op de marathon loopt ongeveer 200 man, de tweede ronde komen daar zo'n 1.000 halve marathonners bij , dus volk genoeg om uit de wind te lopen. En het wordt meewind de laatste 10 km. Dus nog eens kans om onder de vier uur te raken...
deze week 65 km / 2011 2.575 / 79.5 kg na het lopen deze morgen
