Het positieve nieuws : 70 km deze week, ouderwets veel, 7 keer ongeveer 10 km. Vroeger zou daar minstens één twintiger of dertiger bijgezeten hebben en zou ik zo rond de 90 km uitgekomen zijn. Het slechte nieuws : het was een marteling...
Maandag mijn wagen bij mijn garagist gaan afzetten en terug naar huis gelopen. In exact 1 uur , 10 km 280 meter verder , stond ik terug thuis. Gemiddelde hartslag 148, ik schurkte tegen mijn overslagpunt 158 aan de laatste helft. En ik zag dat ik een 2 km gelopen had aan 5.39, mijn oude en wellicht nooit meer te halen marathontempo. Redelijk tevreden was ik over deze 10 km.
De volgende 6 dagen telkens hetzelfde traject : een grote toer in de buurt van de finse piste, volgens meneer Garmin 9.52 km tot 9.60 km, een maximale afwijking dus van 80 meter, dus ongeveer 0.75%. Al die keren gelopen met de bedoeling de hartslag laag te houden, hieronder gemiddelde snelheid en gemiddelde hartslag :
dinsdag 6.36 , 133 / woensdag 6.26 , 138 / donderdag 6.25 , 140 / vrijdag 6.39, 133 / zaterdag 6.45 , 136 / zondag 6.35, 137
Dinsdag ging het redelijk. Woensdag had ik pijnlijke kuiten, ging het een beetje sneller maar al wat moeizamer. Donderdag was het al wat warmer, deden de kuiten nog wat meer pijn en was het zwaar. Vrijdag liep het weer wat beter maar was het op het eind zwoegen om de hartslag laag te houden. Heel de week heb ik elke dag een uur of vier vijf in de tuin gewerkt. Vrijdag was dat bijzonder zwaar labeur : de wortels uitgraven van een breed uitgewaaierde hazelaar, voor een bureauplant zoals ik zwaar , zeer zwaar, in de namiddag heb ik bvb meer dan 2 liter water gedronken. Zaterdag liep het dan ook voor geen meter ; ik twijfelde onderweg een paar keer om al stappend het tochtje te voleindigen. De laatste km's gingen aan 7.10, trager dan de traagste km's in een 6 urenloop verdomme. En ik zweette , ook vandaag zondag , erger dan een hele runderstal. Zondag, vanmorgen , ging het dan iets beter maar ik kon weer de hartslag niet laag houden. Tot halfweg 5 km lukt het om onder de 135 te blijven, daarna gaat het steeds richting 145.
Na deze 'zware' week vraag ik me af of het wel zin heeft om te blijven lopen met als doel ooit nog een marathon te lopen.
Ik raak nauwelijks vooruit. Mijn rechterbeen lijkt nu echt langer dan mijn linkerbeen. Dat voel ik op een stuk van mijn dagelijks parcours , op bepaald moment ligt het daar schuin en lijk ik 'recht' te lopen , toevallig een stuk waar het rechts
lager ligt dan links... En dat hindert . Verder blijf ik geplaagd worden door blaren op mijn rechtervoet, iets minder lastig nu maar die op mijn dikke teen blijft mij hinderen. En mijn conditie is nul, ondanks het nu toch al een paar weken terug lopen : als ik de helling op de finse piste opspurt (verdikke slechts 150 meter) moet ik een halve km lopen uithijgen, vroeger deed ik daar 10 spurtjes lang en 10 spurtjes kort (de andere kant is steiler en dus korter ) zonder verpinken.
Maar ja, ik word niet jonger én ik ben artritispatient, misschien moet ik gewoon blij zijn dat ik nog op het gemak 10 km kan lopen. Misschien moet ik het daar dan ook maar bij laten. Nu een paar dagen rusten , dan op vakantie en dan zien wat het lopen daar geeft...
deze week 70 km / 2013 560 km / 83 kg deze morgen na het lopen - gisteren zelfs 82.5 kg ! -
07-07-2013, 11:59
Geschreven door vierurenman 
|
